Η ζωη μπορει να ξαναγινει πολυχρωμη...υπομονη και επιμονη!!!!
Γεια σας,
εχω περασει απο διαφορα σταδια οποτε θα προσπαθησω να τα αποτυπωσω οσο καλυτερα μπορω!
Θεωρω πως το αγχος και οι φοβιες ξεκινανε απο καποιο τραυματικο γεγονος το οποιο δε ξεπεραστηκε οπως επρεπε με εποτελεσμα να μεταμορφωνετε μετα σε διαταραχες, καταθλιψεις κ κρισεις πανικου! Για εμενα ολα ξεκινησαν οταν εχασα τον πατερα μου οταν ημουν 8! Ημουν βεβεαια πολυ μικρη για να καταλαβω τι σημαινει αλλα οταν αργοτερα στη εφηβεια αντιληφθηκα τις επιπτωσεις ξεκινησε μια περιοδος μαρτυρικη! Ειχα διαφορα συμπτωματα οπως ζαλαδες, ναυτιες, εμετους, ταχυκαρδιες, εφιδρωσεις κ φοβο οτι κατι εχω, οτι θα συμβει κατι ασχημο, φοβο να μεινω μονη κτλ! Επισκεφτηκα ολες τις ειδικοτητες, εκανα αρκετες εξετασεις κ η διαγνωση ηταν αγχωδης διαταραχη! ΕΠισκεφτηκα ψυχιατρους οι οποιοι δοκιμαζαν ποιο φαρμακο θα μπορουσε να βοηθησει κ εκανα ψυχοθεραπεια διχως αποτελεσμα! Νομιζω ο ψυχιατρος δεν ηταν ο καλυτερος για να χειριστει ενα 14χρονι κοριτσι σε πενθος! ΤΟ αποτελεσμα ηταν για τα επομενα 3-4 χρονια να πηγαινω απο φαρμακο σε φαρμακο κ να μη μπορω διχως αυτα στα 17 μου! Οι πανελληνιες με φορτωσαν με επιπλεον αγχος κ οταν περασα αποφασισα πως επρεπε να τα κοψω! ΒΡηκα μια ψυχολογο η οποια με βοηθησε σε αυτο κ σιγα σιγα αποκτησα μια αυτοπεποιθηση που με βοηθησε να παρω αποφασεις! Απο τα 21 κ για 9 χρονια τα αφησα ολα πισω! Μετακομισα στο εξωτερικο, εκανα μεταπτυχιακο, ταξιδευα μονη με το αεροπλανο, πηγαινα σε καινουρια μερη για δουλεια κ οι φοβοι εξαφανιστηκαν! Ηταν συνειδητο ολο αυτο...θυμαμαι ποσο φοβομουν τη πρωτη εβδομαδα αλλα μετα ειπα οτι " μπορω και θα τα καταφερω" ...και ετσι εγινε! Διχως φαρμακα, διχως τον ψυχολογο διπλα μου...μονη! Υπηρχαν πολλες στιγμες που ο φοβος με τριγυρνουσε κ τα συμπτωματα αλλα πουε σε σημειο να με ριξουν! Μεχρι πριν 4 χρονια που λογω της σχεσης μετακομισα σε μια αλλη χωρα! ηταν μια σχεση εντονη με πολυ ψυχολογικη κακοποιηση η οποια εβγαλε παλι ολα μου τα αγχγ στην επιφανεια! Σε εκεινη τη φαση, αφου η προσεγγιση ηταν τα αντικαταθλιπτηκα, βρεθηκα σε μια ομοιοπαθητικο κ θελησα να δοκιμας μια κ τα φαρμακα δεν ηταν λυση για εμενα! χΡειαζετε χρονο αλλα εμενα με Βοηθησαν πολυ...καταλαγιασαν τα συμπτωματα κ ενιωσα παλι πιο δυνατη να παρω αποφασεις...εφυγα απο τη σχεση κ ξαναγυρισα στο πατρικο μου, βρηκα μια δουλεια πολυ καλυτερη κ καταφερα να ξαναεμπιστευτω ενα καινουριο ανθρωπο! Θελω να τονισω πως τα ομοιοπαθητικα μπορουν να βγαλουν επιπλεον συμπτωματα, μπορουν να τα κανουν πιο εντινα τα υπαρχοντα, αλλα ειναι προσωρινα κ αξιζει να γινει μια δοκιμη! Εγω το εισα οως δεν ειχα να χασω κατι κ η ομοιοπαθητικος μιυ ειπε...δωσε μου λιγους μηνες κ αν δε δεις διαφορα τοτε τα σταματας...το καλο ειναι οτι μπορεις να τα συαματησεις οποιαδηποτε στιγμη! Απο το καλοκαιρι περνα μια δυσκολη περιοδο οπου τα συμπτωνατα εχουν επανελθει! Αποφευγω να διαβαζω γιατι μετα απο λιγες μερες αποκτω τα ιδια συμπτωματα...εχω κανει μια γαστροσκοπηση, κολωνοσκοπηση, γενικες αιματος, υπερηχους, νευρολογικες εξετασεις, σε ωρυλα κτλ...τελευταια νιωθω καψιματα στα χερια, στα ποδια, στη πλατη, στο κεφαλη...ενιοτε μουδιασματα-τσιμπηματα! ο νευρολογος, 2 παθολογοι, 2 ορθοπεδικοι ειπαν οτι ειναι απο το αγχος αλλα εξακολουθω να μη πειθομαι κ το μυαλο μου παει στο χειροτερο! Αλλα το παλευω γιατι το εχω ξεπερασει στο παρελθον κ ξερω πως μπορω! δΙαβασα κατι που μου αρεσε οτι: δεν ειμαι εγω αρρωστη αλλαγ σκεψη μου" κ ετσι ειναι! Δεν ειμαστε οι σκεψεις μας αλλα τεινουμε να θεωρουμε πως ειμαστε ενα! Βοηθαει να κανεις πραγματα που σε ευχαριστουν κ αν δεν εχεις ορεξη πρεπει να ζοριστεις να τα κανεις! ΠΡεπει να επαναπρογραμματισουμε το μυαλο μας γιατι οπως συνηθισε μεχρι τωρα αυτο το μοτιβο με το αγχος ετσι μπορει να το ξεμαθει με καθημερινη εξασκηση! Ακουγετε ουτοπικο αλλα δεν ειναι! ΓΙα καποιο λογο ψαχνουμε μονιμα το σωμα μας για συμπτωματα κ ανυσιχιες...γιατι ομως; ισως επειδη ειναι υο μονο γνωριμο που εχουμε; μηπως η ζωη μας ειναι γεματη επιφανειακες καταστασεις; μηπως μας βαραινει κατι; κατι υπαρχει ομως για ολους!
Ηθελα να γραψω για να πω πως υπαρχουν τροποι περα απο τα φαρμακα (δε μιλαω για περιπτωσεις που ειναι κλινικα απαραιτητα)! Δυστηχως ειμαστε απο αυτους που ταλαιπωριουνται απο αυτο αλλα οφειλουμε να το παλεψουμε κ να δουμε πως η ζωη μπορει να ξαναγινει πολυχρωμη! Φαση ειναι θα περασει....
