Ένα τέλος δίχως τέλος

Καλησπέρα σε όλους. Είμαι σχετικά καινούρια στο forum. Πιο πολύ το χρησιμοποιούσα για να πάρω κάποιες απαντήσεις σε δικά μου ζητήματα, μέσα απο δικά σας.
Η ιστορία της δικής μου καταθλιπτικής φάσης ξεκινά πρίν τρία-τέσσερα χρόνια με εξάρσεις και υφέσεις, με διάφορες αφορμές και πολλές αιτίες. Στην παρούσα φάση, όμως, έχει φτάσει στο ζενίθ. Αφορμή αυτή τη φορά στάθηκε ένας χωρισμός. Η σχέση μετρούσε 6 μήνες γεμάτους έρωτα, πάθος, όμορφων στιγμών και δόμηση μιας ουσιαστικής και βαθιάς σχέσης, μέχρι που ένα πρωί άκουσα τη φράση ''θέλω να μείνω μόνος μου'' και χώρισα. Όπως καταλαβαίνετε, έχασα τη γη κάτω απ'τα πόδια μου. Τίποτα δεν προμήνυε ότι κάτι δεν πάει καλά, πόσο μάλλον ότι θα χωρίζαμε. Η αιτιολογία ήταν ότι χάθηκε το πάθος κι έσβησε ο έρωτας. Αρχικά δεν το χωρούσε ο νούς μου. Σταδιακά το αποδέχτηκα όσο κι αν πονούσα κι είχα την ελπίδα ότι θα γυρίσει. Έλεγα αποκλείεται να άλλαξαν όλα τόσο γρήγορα! Πέρασα μια πολύ δύσκολη περίοδο, κλεισμένη στο σπίτι, δεν έτρωγα και σκεφτόμουν ακατάπαυστα... Τι πήγε στραβά; τι έκανα; τι άλλαξε και πότε άλλαξε; και πολλά άλλα απ'τα γνωστά ερωτήματα που βασανίζουν τους φρεσκοχωρισμένους-ερωτευμένους! Σ'αυτή την περίοδο έρχονται να κουμπώσουν τα νέα απο τη δική του πλευρά. Κλείνεται στο σπίτι, δε συναναστρέφεται με κανένα και να μη σας τα πολυλογώ ξεκινά συνεδρίες με μια ψυχολόγο και η διάγνωση είναι κατάθλιψη.(2 μήνες μετά το χωρισμό)
Εκεί ξαναμπαίνει στη ζωή μου για να μου ζητήσει συγγνώμη για τον τρόπο που μου συμπεριφέρθηκε, να μου πεί ότι είιμαι πολύ σημαντική γι' αυτόν και να μου δώσει κάποιες απαντήσεις. Δε θα σας τα αναλύσω όλα, προφανώς θα σας αναφέρω όμως ένα σημαντικό κομμάτι για να καταλάβετε τη φάση παράνοιας που βίωνα. Εκεί, λοιπόν που εγώ ρωτώ :'' Πως είναι δυνατόν απο τη μια να μου λές ότι είσαι ευτυχισμένος κι ερωτευμένος και ότι είναι η πρώτη φορά που αισθάνεσαι έτσι κτλ κτλ κι απο την άλλη μέσα σε μια μέρα τα κάνεις λαμπόγυαλο;''η απάντησή του ήταν ότι όοολη αυτή τη σχέση την είχε φτιάξει στο μυαλό του ως την τέλεια σχέση κι όταν είδε ότι κάτι δεν του βγαίνει (γιατί εγώ δεν ήμουν η αψεγάδιαστη πριγκίπισσα αλλά μια κοινή θνητή) θεώρησε ότι τα κανε σκατά κι αποχώρησε! Έλα όμως που ξαναξεκινήσαμε να έχουμε επαφή, ξαφνικα ξανάρθε ο έρωτας και ξαναήμασταν μαζί (με πιο φλου όρους και καλά, γτ εγώ το'παιζα και δύσκολη πανάθεμά με) όπου εγώ είπα ότι αφου τον αγαπάω και τον νοιάζομαι, θα παλέψω δίπλα του, μαζί του την κατάθλιψη και θα τον βοηθήσω για να είμαστε καλά. Έλα όμως που το παλικάρι ήταν-και είναι- στη φάση της απάθειας!. Δε νιώθω, δεν αισθάνομαι, δε νοιάζομαι για τίποτα και για κανέναν. Μόνο για μένα, βεβαίως βεβαίως! Ήμουν ο μόνος άνθρωπος με τον οποίο μιλούσε, τον οποίο άκουγε και έβλεπε(αραιά βέβαια, λόγω απόστασης). Παράλληλα στην περίοδο αυτή συμβαίνει ένα πολύ σοβαρό οικογενειακό θέμα, το οποίο μοιραζόμαστε αλλά μαντέψτε... δε νιώθει. Ούτε συμπόνια, ούτε ανησυχία. Μόνο τα τυπικά τηλεφωνήματα να ρωτήσει για το τυπικό ενδιαφέρον. Κάπου εκεί αρχίζει η δική μου οριστική πτώση... Βρίσκομαι στη μέση δύο δύσκολων καταστάσεων στις οποίες πρέπει να ανταπεξέρχομαι τέλεια! Απο τη μια στήριξη στην οικογένειά μου κι απο την άλλη ντάντεμα σε έναν άνθρωπο που δε μ έδινε τίποτα παρά μόνο ανασφάλειες και ανησυχία. Μου έλεγε πχ σήμερα θέλω να μιλήσουμε αλλά την επομένη δε θέλω να μιλήσω σε κανέναν, ούτε σ'εσένα κτλ κτλ
Για να μη σας τα πολυλογώ, ξαναχωρίσαμε. Σε μια φάση που δεν ήθελε να μου μιλάει καθόλου γιατί ένιωθε κενός και ένιωθε τύψεις που δεν μπορεί να μου δώσει έστω και λίγη αγάπη! όταν χωρίσαμε, ένιωσα ανακούφιση. Ένιωσα ότι ένα τεράστιο βάρος έφυγε απο πάνω μου...αλλά αυτό δεν κράτησε πολύ. Τη θέση του πήρε η κατάθλιψη με τα πιο άγρια χαρακτηριστικά της. Ξεκίνησα σχεδόν αμέσως συνεδρίες με μια ψυχολόγο γιατί έπρεπε να αναθαρρήσω, καθώς το οικογενειακό ζήτημα εξακολουθούσε να υφίσταται και δε μου επιτρεπόταν να πέσω! Το δουλεύω αρκετά και με συνέπεια αλλά ακόμα αισθάνομαι εξαρτημένη απο αυτόν τον άνθρωπο. Έκανε κι άλλη μια κρούση, αυτή τη φορά για να βοηθήσει αυτός,εμένα η οποία πήγε περίπατο με την παρέμβαση τρίτου. Τώρα δεν αισθάνομαι ερωτευμένη, ούτε θέλω να είμαστε μαζί. Αισθάνομαι καθαρή εξάρτηση απο την ιστορία σαν ιστορία και με πονάνε τα γιατί όσον αφορά τη συμπεριφορά και τα μπερδέματα και τα μη ξεκάθαρα πράγματα. Α! Ξέχασα να σας πώ ότι όταν χωρίσαμε με έδιωξε απο το σπίτι του ενώ ήμουν σε ξένη πόλη και δεν είχα που αλλού να πάω σε ακτίνα 100χλμ!Γλυκούλης! Αυτα... Σας κούρασα, το ξέρω αλλά να ξέρετε αυτή είναι η σύντομη εκδοχή. Ακούω απόψεις, συμβουλές επιπλήξεις και ό,τι προαιρείσθε! :)

διαβασα ξαναδιαβασα αλλα δεν ειδα καπια ουσιαστικη βαση σε αυτη τη σχεση ειδικααυτο που ελεγες οτι σε εβλεπε απο πριγκιπησσα ενω εισουν μια θνητη με φρικαρε εντελως..
μαλον επιδη η φαντασια οταν μεταβαινεις σε αυτη εν γνωση σου το απολαμβανεις ενω οταν μεταββαινεις σε αυτη εν αγνια σου μετα προσγειωνεσαι αποτομα γιατι καττι τετιο συνεβει κ στη δικη σου περιπτωση απο τα ψηλα στα χαμηλα λες ομως οτι εισαι εξαρτημενηη απο αυτον ενω λες οτι ειναι κενος αυτο μαλον πρεπει να σε προβληματισει γιατι εφοσον λες οτι εισαι εξαρτημενη απο κατι κενο αυτο απλα σημαινει οτι εχεις συνηθισει ολο αυτο κ μαλον κ συ η ιδια δε θα πηρες κ πολυ αγαπη απο το περιβαλον που μεγαλωσες γιατι αν ειχες παρει απλα δεν υπηρχε περιπτωση να εξαρτιωσουν απο κατι κενο αυτος πχ σου ελεγε θελω να μινω μονος μου αλλα ισως κ συ η ιδια να συνηθισες τη μοναξια κ ετσι να το εβλεπες σαν καττι το φυσικο πχ για παραδειγμα λεω.

χμ χμ
πολυ τα μπερδεψες βρε κοπελια..
δεν μπλεκουμε τα ιατρικα θεματα με τα ερωτικα.
αυτος απο τον οποιο εχεις διεκδικησεις ερωτικες, δεν μπορει να ειναι ουτε γιατρος σου, ουτε ασθενης σου.
αυτες ειναι προφασεις για να ειστε σε επαφη.
την γιατρεια σου θα την βρεις με τους θεραπευτες σου, με καλους φιλους και με ηρεμια.

οσο για το ερωτικο στορι, εγω εχω την αισθηση οτι ο τυπος δεν σε ηθελε οσο εσυ και προσπαθωντας να το κανεις να δουλεψει με την δικη σου επιθυμια μονο, το ξεχειλωσες ,ελαφρως...

Quote:

---

Originally Posted by koutavi

Α! Ξέχασα να σας πώ ότι όταν χωρίσαμε με έδιωξε απο το σπίτι του ενώ ήμουν σε ξένη πόλη και δεν είχα που αλλού να πάω σε ακτίνα 100χλμ!Γλυκούλης!

---

Οντως πολυ γλυκουλης.
Εγω στην θεση σου , μετα απο αυτο , θα εκανα παρτυ να γιορτασω που ξεφορτωθηκα τον μαλ... , σορρυ τον γλυκουλη.

Κοιταξε κοπελια το μηνυμα σου αποπνεει ενα βαθυ ''κατηγορω'' προς το παλικαρι που εισασταν μαζι και δεν ειναι σωστο, αλλα προερχεται επειδη εισαι σε φουρτουνα τωρα. Ειναι σιγουρο οτι λαθη θα χουνε γινει απο αμφοτερους. Το πιο σημαντικο ομως ειναι οτι το αγορι σου μου φαινεται να ναι πολυ ειλικρινης και μολις ενιωσε οτι φθειρεται ο ερωτας στο ειπε αντι να κανει τον κινεζο. Τωρα γιατι εφθαρη το πραγμα ειναι αλλο κεφαλαιο αλλα το θεωρω πολυ τιμιο που σου ειπε ακριβως πως ενιωθε αντι να υποκρινεται. Πιστευω οτι αυτο το διαλειμα εκανε καλο και χρειαζεται καποιες φορες στις σχεσεις, εαν ειστε σε φαση μου μιλατε μια στο τοσο εστω, καλο θα ειναι να κανεις κατι για επανασυνδεση. Σιγα σιγα βεβαια. Ειναι ηδη πολυ θετικο αν το προσεξες οτι δεν απομακρυνθηκε εντελως σε στυλ δεν ξαναμιλαμε. Αυτη η διατηρηση της επαφης δειχνει οτι μπορει το ερωτικο στοιχειο να εφθαρη αλλα σε εκτιμαει πραγματικα σαν ατομο και επομενως με σωστες κινησεις μπορει να αναθερμανθει η φλογα για να μην πω καλυτερα να αναγεννηθει. Κλασσικη περιπτωση ειναι η ιστορια σου.

Μάλλον κάτι δεν εξήγησα καλά. Εγώ δεν έχω καμία ένσταση όταν κάποιος δε σε θέλει πια, να χωρίζει. Ούτε θα κρατούσα ποτέ κάποιον δίπλα μου με το ζόρι. Το θέμα είναι ο τρόπος. Κι ο τρόπος του ήταν απάνθρωπος, απότομος, ανεξήγητος και βασανιστικός. Όλες οι εξηγήσεις ήρθαν μετα απο 2 μήνες... Τα κατηγορώ, λοιπόν, πάνε 'αυτό το διάστημα. Όλο το υπόλοιπο έγινε με δική μου ευθύνη. Εγώ ξαναμπήκα, εν γνώση μου πια, στη διαδικασία επανασύνδεσης γιατί θεωρούσα ότι θα τον βοηθήσω να βγεί απ'τη μαυρίλα κι εν τέλει έπεσα εγώ. Όταν χωρίσαμε μου έλεγε δεν ξέρω τι φταίει, σ'αγαπάω αλλά κάτι μου σβησε, μετά του ξανάναψε και μετά του ξαναέσβησε. Καταλαβαίνω ότι όλα αυτά συνοδεύονται απο μια παθολογία που υποβόσκει χρόνια τώρα, αλλά απ'το χωρισμό και μετά βγήκε στην επιφάνεια. Επίσης όσον αφορά το δε με ήθελε όσο εγώ, εγώ ήμουν πολύ επιφυλακτική και φειδωλή σε δηλώσεις και λόγια. Εκείνος έκανε προτάσεις να παω να μείνω μαζί του, να έρθει αυτός για ένα διάστημα, ήρθε και έκανε γιορτές με την οικογένειά μου και πολλά άλλα. Απλώς εμένα τα συναισθήματά μου τρέφονταν καιρό με τον καιρό ενώ εκείνου ήταν μια φούσκα! Η εικόνα όμως ήταν άλλη...Ξαναλέω ότι η ''εμμονή'' μου δε σχετίζεται με την ερωτική απογοήτευση, πια, αλλά με την ανθρώπινη. Εγώ ήμουν εξαρχής ξεκάθαρη και προσγειωμένη, έδωσα χώρο, χρόνο και εν τέλει βρίσκομαι σε μια κατάσταση να μπαινο-βγαίνει όποτε γουσταρει και να μην έχω τη δύναμη να του πώ φτάνει. Το περί ειλικρίνειας δε θα το σχολιάσω... Και με δική του παραδοχή, είναι όλος ένα ψέμα. Η κοινωνική συμπεριφορά του, η σχέση με φίλους-οικογένεια-γκόμενες κτλ ήταν ''φτιαχτά'' κι επιτηδευμένα! Απ την επανασύνδεση και μετά άρχισαν οι αλήθειες.

Quote:

---

Originally Posted by αλεξανδρος_77

διαβασα ξαναδιαβασα αλλα δεν ειδα καπια ουσιαστικη βαση σε αυτη τη σχεση ειδικααυτο που ελεγες οτι σε εβλεπε απο πριγκιπησσα ενω εισουν μια θνητη με φρικαρε εντελως..
μαλον επιδη η φαντασια οταν μεταβαινεις σε αυτη εν γνωση σου το απολαμβανεις ενω οταν μεταββαινεις σε αυτη εν αγνια σου μετα προσγειωνεσαι αποτομα γιατι καττι τετιο συνεβει κ στη δικη σου περιπτωση απο τα ψηλα στα χαμηλα λες ομως οτι εισαι εξαρτημενηη απο αυτον ενω λες οτι ειναι κενος αυτο μαλον πρεπει να σε προβληματισει γιατι εφοσον λες οτι εισαι εξαρτημενη απο κατι κενο αυτο απλα σημαινει οτι εχεις συνηθισει ολο αυτο κ μαλον κ συ η ιδια δε θα πηρες κ πολυ αγαπη απο το περιβαλον που μεγαλωσες γιατι αν ειχες παρει απλα δεν υπηρχε περιπτωση να εξαρτιωσουν απο κατι κενο αυτος πχ σου ελεγε θελω να μινω μονος μου αλλα ισως κ συ η ιδια να συνηθισες τη μοναξια κ ετσι να το εβλεπες σαν καττι το φυσικο πχ για παραδειγμα λεω.

---

Το με έβλεπε σαν πριγκίπισσα, ήταν δική μου παρομοίωση. Γενικά μπήκε στη διαδικασία να με θεοποιήσει. Θεώρησε ότι εγώ θα ειμαι αυτή που θα τον έβγαζε απ'το τέλμα. Αυτά μου τα εξήγησε εκ των υστέρων. Κατα τη διάρκεια της σχέσης έδειχνε πολύ δοτικός κι ερωτευμένος. Είμαι εξαρτημένη απο την ιστορία κι όχι απο το άτομο σαν άτομο. Πιο πολύ εγώ με απογοήτευσα. Αγάπη απο το περιβάλλον μου έχω πάρει και άπλετη μάλιστα. Στα γκομενικά χαλάει η δουλειά! :P Το τελευταίο που ειπες περι μοναξιάς δεν το κατάλαβα. Πάντως όταν μου είπε να μείνει μόνος του έφυγα, μετα με πήρε κι ήρθε να με συναντήσει κι έκλαιγε και μου έλεγε σε παρακαλώ δε θέλω να χωρίσουμε και μετά απο μια βδομάδα με χώρισε...

ετσι οπως το περιγραφεις μονο μαντευοντας θα μπορουσε να βγαλει κανεις ακρη δε γινεται να ζητας τη γνωμη καπιου χωρις να ερθει κ αυτος κοντα σε αυτο που του λες εκτος αν μαντεψει τι εχει συμβει. θα συμφωνουσα με τη μπετ οστοσο (καπιος φουρνος εχει γκρεμιστει.)

Quote:

---

Οντως πολυ γλυκουλης.
Εγω στην θεση σου , μετα απο αυτο , θα εκανα παρτυ να γιορτασω που ξεφορτωθηκα τον μαλ... , σορρυ τον γλυκουλη.

---

Quote:

---

Originally Posted by αλεξανδρος_77

ετσι οπως το περιγραφεις μονο μαντευοντας θα μπορουσε να βγαλει κανεις ακρη δε γινεται να ζητας τη γνωμη καπιου χωρις να ερθει κ αυτος κοντα σε αυτο που του λες εκτος αν μαντεψει τι εχει συμβει. θα συμφωνουσα με τη μπετ οστοσο (καπιος φουρνος εχει γκρεμιστει.)

---

Ωραία, με συγχωρείς. Μάλλον κάτι δε διατύπωσα σωστά. Όλα αυτά ανακυκλώνονται στο κεφάλι μου μήνες τώρα και είναι τόσα που δεν μπορώ να τα περιγράψω καλά αλλά και σύντομα. Αν τα γραφα ακριβώς, θα έπιανε 2 θέματα και. Παρόλα αυτα διακρίνω μια τσίτα στις απαντήσεις σου. Απ'την πρώτη απάντηση είσαι με το δάχτυλο τεντωμένο. Ηρεμία...είμαι καινούργια, θα μάθω να εξηγώ καλύτερα. Καλό βράδυ.

Quote:

---

Παρόλα αυτα διακρίνω μια τσίτα στις απαντήσεις σου

---

βασικα εγω συνενοουμαι γραφοντας κ επισης αυτη τη στιγμη τα δαχτυλα μου το μου ενα χερι στηριζει το σαγονι μου κ ειναι σχετικα λυγισμενο κ το αλλο γραφει.

εγω γενικα ειμαι στη τσιτα μια ζωη απλα υπαρχουν πραγματα που καπια στιγμη τα αφηνω κ καπια αλλα που τα ξαναπιανω..αναλωγα με το πως θα με αντιμετοπισουν οι αλλοι. εγω απλα θα ανταποκριθω σε καθε κατευθυνση

απλο νομιζζω.

Quote:

---

Originally Posted by koutavi

Μάλλον κάτι δεν εξήγησα καλά. Εγώ δεν έχω καμία ένσταση όταν κάποιος δε σε θέλει πια, να χωρίζει. Ούτε θα κρατούσα ποτέ κάποιον δίπλα μου με το ζόρι. Το θέμα είναι ο τρόπος. Κι ο τρόπος του ήταν απάνθρωπος, απότομος, ανεξήγητος και βασανιστικός. Όλες οι εξηγήσεις ήρθαν μετα απο 2 μήνες... Τα κατηγορώ, λοιπόν, πάνε 'αυτό το διάστημα. Όλο το υπόλοιπο έγινε με δική μου ευθύνη. Εγώ ξαναμπήκα, εν γνώση μου πια, στη διαδικασία επανασύνδεσης γιατί θεωρούσα ότι θα τον βοηθήσω να βγεί απ'τη μαυρίλα κι εν τέλει έπεσα εγώ. Όταν χωρίσαμε μου έλεγε δεν ξέρω τι φταίει, σ'αγαπάω αλλά κάτι μου σβησε, μετά του ξανάναψε και μετά του ξαναέσβησε. Καταλαβαίνω ότι όλα αυτά συνοδεύονται απο μια παθολογία που υποβόσκει χρόνια τώρα, αλλά απ'το χωρισμό και μετά βγήκε στην επιφάνεια. Επίσης όσον αφορά το δε με ήθελε όσο εγώ, εγώ ήμουν πολύ επιφυλακτική και φειδωλή σε δηλώσεις και λόγια. Εκείνος έκανε προτάσεις να παω να μείνω μαζί του, να έρθει αυτός για ένα διάστημα, ήρθε και έκανε γιορτές με την οικογένειά μου και πολλά άλλα. Απλώς εμένα τα συναισθήματά μου τρέφονταν καιρό με τον καιρό ενώ εκείνου ήταν μια φούσκα! Η εικόνα όμως ήταν άλλη...Ξαναλέω ότι η ''εμμονή'' μου δε σχετίζεται με την ερωτική απογοήτευση, πια, αλλά με την ανθρώπινη. Εγώ ήμουν εξαρχής ξεκάθαρη και προσγειωμένη, έδωσα χώρο, χρόνο και εν τέλει βρίσκομαι σε μια κατάσταση να μπαινο-βγαίνει όποτε γουσταρει και να μην έχω τη δύναμη να του πώ φτάνει. Το περί ειλικρίνειας δε θα το σχολιάσω... Και με δική του παραδοχή, είναι όλος ένα ψέμα. Η κοινωνική συμπεριφορά του, η σχέση με φίλους-οικογένεια-γκόμενες κτλ ήταν ''φτιαχτά'' κι επιτηδευμένα! Απ την επανασύνδεση και μετά άρχισαν οι αλήθειες.

---

εγω περισσοτερο σε αυτο αναφερομουν.
στο να δεις "ιατρικα" μια σχεση που δεν τραβαει, επειδη θελεις να βρισκεσαι κοντα του.
δεν μπορεις να βοηθησεις κανεναν να λυσει τα ψυχοπαθολογικα προβληματα του, εφοσον πιστεψες οτι εχει.
απλα προσπαθεις να κολλησεις κατι που δεν κολλαει και δεν "τραβαει".
αυτο σημαινει και το μου "μου σβησε" , μου ξανασβησε κλπ... δεν ηθελε αρκετα ο τυπος κι εσυ για να εισαι μαζι του, προσπαθησες να μπεις σε διαδικασιες "θεραπευτη"..
συμβαινουν σε πολλους αυτα, κουταβι.
το προβλημα σου δημιουργειται οταν ασχοληθεις περισσοτερο απ οσο πρεπει, αντι να αναγνωρισεις οτι δεν τραβαει η ιστορια και να κανεις ΜΕΤΑΒΟΛΗ.
κανεις δεν μπορει να "μπαινοβγαινει" οποτε γουσταρει. ΕΣΥ αφηνεις την πορτα ανοιχτη;)

Αυτό ακριβώς έκανα. Μεταβολή! Και ξανάρθε... Κι έπρεπε να επέμβει τρίτος για να καταλάβει ότι είναι εγωπαθής που ακόμα και στη δική μου πτώση προσπαθεί να ρουφήξει ό,τι τελευταίο έχει απομείνει.(που δεν εχει απομείνει...γι αυτό κι έκανα μεταβολη. Αλλιώς θα κανα ακόμα τη νταντά) Τα ψυχοπαθολογικά προβλήματα υπάρχουν και μάλιστα τώρα ξεκίνησε κι αγωγή γιατί δεν πήγαινε άλλο. Πάλι καλά, γι αυτόν!

Πάντα ήμουν δέσμιος του παρελθόντος(δυστυχώς) οπότε πάντα μου άρεσε ν'ακούω το:απο δώ και πέρα τι γίνεται.
Η γνώμη μου αγαπητο κουτάβι είναι να εστιάσεις αποκλειστικά στο να πολεμήσεις την κατάθλιψη όσο μπορείς μόνη σου,κάνοντας πράγματα που θα ξαναχτίσουν την αυτοπεποίθησή σου-ενα άθλημα,ένα χόμπι,κάτι σταθερό το οποίο θ'απασχολει το μυαλό σου και δεν θα σ'αφ'ηνει να σκέφτεσαι(να σ'αρέσει βέβαια λιγάκι:))Και λέω μόνη σου,επίτηδες,γιατί οτι αυτοπεποίθηση εξασφαλίσουμε από τρίτους είναι ρευστη και επιρρεπής να εξανεμιστεί με ένα τέλος της εκάστοτε διαπροσωπικής σχέσης.

Θα θελα,επίσης, να πώ οτι απ' όσα έγραψες κι απο όσα κατάλαβα φαίνεσαι συνεσταλμένος άνθρωπος οπότε κατα την γνώμη μου όρισε τι θέλεις και τι δεν θέλεις απο μια ερωτική σχέση στην ζωή σου και απ'την αρχή ακόμα,μην συμβιβάζεσαι με κάτι λιγότερο απ'αυτά που μπορείς η ίδια να προσφέρεις,ωστε και να νιώθεις όμορφα και να μην έχεις εκπλήξεις στην πορεία ή να μετανοιώνεις για κάτι.
Τέλος-όπως πολύ σωστά είπαν και ποι προλαλήσαντες, η ειλικρίνεια είναι ζωτικής σημασίας απ'την αρχή μιας σχέσης,σε γλιτώνει από λάθη και κάνει τον άλλο να σ'εκτιμά αργα ή γρήγορα.
Να είσαι καλα.(από σένα εξαρτάται)