Τα έκανα χάλια , με μισώ...
Η ψυχή μου πονάει πιο πολύ από όλες τις φορές, άνοιξαν οι πληγές που ουσιαστικά δεν είχαν κλείσει ποτέ, 6 μήνες μετα τον χωρισμό και 3 μήνες μετά την μετακόμιση της σε άλλη πόλη, ήρθε ξανά χωρίς να το μάθω από την ίδια , θόλωσα….. Την πήρα τηλέφωνο μιλήσαμε ήρεμα μου επιβεβαίωσε ότι είναι όντως εδώ αλλα έχει μια εξεταστική και δεν μπορεί να με δει άμεσα(δηλαδή τη ίδια μέρα ή την επόμενη) γιατί είναι πολύ κρίσιμη περίοδος γι’αυτήν ,ήθελε όμως να με δεί, προσπάθησα να το αποδεχτώ αλλα ήταν αργά …
η ηρεμία μου έφυγε και πήρε την θέση της η εμμονή και ο πληγωμένος εγωισμός προσπάθησα να την ξανα πάρω τηλέφωνο αλλα μάταια δεν το σήκωνε και όσο δεν το σήκωνε εγώ ξανα έπαιρνα μέχρι που πήρα το μήνυμα : <<Σε παρακαλώ πάρα πολύ, σε ικετεύω, σεβάσου την υπερπροσπάθεια που κάνω, είναι πολύ σημαντικό για εμένα να τα πάω καλα, εάν επιθυμείς τόσο πολύ θα μιλήσουμε το βράδυ .Δε μπορώ να ταράζομαι σε αυτή την τόσο καθοριστική φάση της ζωής μου. >>
Τότε εγώ έκανα ακόμα πιο μεγάλη την βλακεία μου να της απαντήσω <<Συγγνώμη για την αναστάτωση δεν θα σε ξανα ενοχλήσω απλά δεν χρειαζόταν να μου συμπεριφερθείς έτσι , επειδή ήθελα μόνο και μόνο να σου μιλήσω . Ευχαριστώ για το μεγαλύτερο ψέμα ότι η ψυχή σου θα είναι πάντα ανοιχτή για μένα..αντίο>>
Από εκεί και πέρα όντως δεν την ξανα ενόχλησα, όμως πλέον δεν μπορώ να συγχωρήσω τον εαυτό μου που ξέφυγα…. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί είμαι τόσο ξεροκέφαλος . Δυο –τρεις βδομάδες πριν μου είχε στείλει στην γιορτή μου και μιλήσαμε αλλα όταν πήγαμε να κλείσουμε την κουβέντα, μου έστειλε ότι με είχε στο μυαλό της εκείνες τις μέρες … Ειλικρινά είμαι πολύ μπερδεμένος, δεν ξέρω γιατί αντέδρασα έτσι….. Δεν ξέρω αν την θέλω ακόμα ή αν προσπαθώ να γεμίσω το κενό που άφησε μέσα μου , πόσο χάλια τα έκανα και τώρα δεν μπορώ να διορθώσω τίποτα και όσο σκέφτομαι ότι μία σχέση πέντε χρόνων καταλήγει έτσι πλαντάζω ακόμα περισσότερο, μακάρι μια μέρα να με συγχωρέσει .
Ξέρω ότι περισσότεροι θα με κατηγορήσετε που αντέδρασα τόσο άδικα στην πρώην μου αλλα συγγνώμη θόλωσα από έναν ανεξέλεγκτο εγωισμό σαν να έκανε άλλος κουμάντο για λίγα λεπτά , ήθελα να την ξαναδώ τόσο πολύ και τώρα δεν μπορώ να γυρίσω πίσω το χρόνο … Νιώθω τόσο άδειος και μία τέτοια αποτυχία πονάει πολύ, δεν μπορώ να ηρεμήσω πλέον , με μισώ που συμπεριφέρθηκα έτσι.. Ίσως το μόνο που κατάλαβα όλο αυτό τον καιρό είναι την ανάγκη μου να αγαπηθώ ξανά και το μόνο που με κάνει να κολλάω σε μία σχέση που έχει τελειώσει είναι εκείνες οι αναμνήσεις που θα μείνουν ανεξίτηλες στην μνήμη μου… Μια βοήθεια θέλω, είμαι τόσο μπερδεμένος και στενοχωρημένος..
Έχω ξανα γράψει εδώ για το ίδιο θέμα παλιότερα όταν ήδη φρέσκος ο χωρισμός..
( http://www.e-psychology.gr/forum/sho...-jungle-jungle )
