Υπάρχουν λύσεις- Υπάρχει ελπίδα
Τα συμπτώματα των κρίσεων πανικού και των αγχώδεις διαταραχών μοιάζουν τρομακτικά. Νιώθεις πως πεθαίνεις, πως θα πάθεις έφραγμα, πως θα τρελλαθείς, ζάλη, ρίγος, έντονη καρδιακοί παλμοί κλπ.
Είναι λογικό να νιώθουμε πως θα πάθουμε έφραγμα αφού υπάρχει έντονος πόνος στο στήθος, όμως είναι καθαρά μυικό. όταν έρχεται η κρίση το πρώτο πράγμα που κάνουμε είναι να πιέζονται οι μύεις μας. Αμέσως μετά αλλάζει η αναπνοή μας, γίνται ρηχή και αναπνέουμε στηθικό αντί απο το διάφραγμα. Με αυτό τον τρόπο δεν οξυγονόνεται καλά ο εγκέφαλος μας, υπάρχει περισσότερο οξυγόνο αντί διοξείδιο του άνθρακα που βγάζουμε με κάθε εκπνοή μας, γιαυτό και νιώθουμε την ζάλη. Επίσης θολώνει η όραση για λίγο, υπάρχει η αυτοπρογμάτωση, δηλαδή βιώνουμε μια κατάσταση έξω απο εμάς, άρα νιώθουμε ότι τρελλαινόμαστε. Οι καρδιακοόι παλμοί αυξάνονται γιατί ανεβαίνει η αδρεναλίνη μας, ρεεί περισσότερο αίμα στην καρδιά. Και με όλα αυτα αρχίζει ένας φαύλος κύκλος και ο φόβος μεγαλώνει, το άγχος επίσης και δεν έχει τελειωμό. Υπάρχει επίσης το αίσθημα δράσης - φυγής το οποιό στα παλιότερα χρόνια έσωζε τους ανθρώπους αφού έπρεπε να επιβιώσουν στις άθλιες συνθήκες ζωής. Όμως το βιώνουμε χωρίς να υπάρχει ουσιαστικά απειλή. Το πιο σημαντικό απο όλα αυτά είναι πως οι κρίσεις δεν μπορούν να σε σκοτώσουν, δεν πρόκειτε να σου συμβεί τίποτα άπο όσα σκέφτεσαι... και εκεί βρίσκεται και η αντοχή και η δύναμη να τις ξεπεράσεις.
Είχα πάντοτε τον φόβο μιας νέας κρίσης και χωρίς να το καταλαβαίνω την έφερνα μόνο και μόνο που σκεφτόμουν. Αλλάζοντας τον τρόπο που σκέφτομαστε, αλλάζει και η αντίδραση στο σώμα μας και στο συναίσθημα μας.
Για χρόνια με ταλαιπωρούν οι αρνητικές σκέψεις. Κάποτε είναι για τον κόσμος γενικότερα, κάποτε για μένα και για την υγεία μου. Όταν δεν είμαι καλα και γίνομαι ευάλωτος είναι εύκολο να εμφανιστεί μια κρίση. Φροντίζοντας το σώμα μας και τον οργανισμό μας, βοηθάμε να φύγουν.
Εμένα με βοηθα πολύ η ψυχοθεραπεία μου, με βοήθησε όταν το μίλησα με ανθρώπους δικούς μου και πια καταλαβαίνουν την συμπεριφορά μου. Βοήθησε πολύ η γίογκα, ο διαλογισμος και περισσοτερο στις σκησεις αναπνοης. Ελέγχοντας την αναπνοή ελέγχεις τις σκέψεις και γενικότερα το άγχος. Διάβασα κάποια πολύ καλά βιβλία, είδα ένα δυό ντοκιμαντέρ. Φροντίζεις την διατροφή και κυριότερο το αλκοόλ, αφου το μεθύσι έχει παρόμοια συμπτώματα με τις κρίσεις.
Τώρα πια δεν είναι το ίδιο... αν και υπάρχουν ακόμα. Το άγχος μου είναι παντού, είναι κρυμμένο καλά γιαυτό και με δυσκολέυει πολλές φορές να το καταλάβω.
Παρόλο που υπάρχουν έντονοι μυικοί πόνοι πολύ συχνά και στομαχικοί επίσης παλεύται.
Υπάρχει ελπίδα, υπάρχουν λύσεις. Τίποτα δεν τελείωνει. Απλά πρέπει να δώσουμε την σωστή φροντίδα σε μας.
Ευχαριστώ.
