Δεν ξέρω τι συμβαίνει..

Καλησπέρα...

Είμαι 2 χρόνια με ένα παιδί (με τον οποίο πριν ήμασταν φίλοι και είμαστε 30 ετών αμφότεροι) κι εδώ και δυο μήνες συγκατοικούμε, καθώς αντιμετωπίζαμε προβλήματα χώρου και δεν περνούσαμε χρόνο μαζί..Παρά το ότι με τη συγκατοίκηση το θέμα του χώρου λύθηκε τυπικά, διαπιστώσαμε πως είχαμε ήδη απομακρυνθεί ο ένας απ' τον άλλο πριν γίνει αυτό το βήμα και έχουμε χάσει τη χημεία μας, όχι μόνο στο σεξ, αλλά και στην ίδια τη σχέση. Υπάρχουν διαφωνίες, κόντρες και πείσματα κάθε μέρα..

Είμαστε λοιπόν σε φάση χωρισμού...μένουμε όμως ακόμη μαζί και λέμε πως θα θέλαμε να προσπαθήσουμε αλλά δεν είμαστε σίγουροι πως θα πετύχει..

Κι αναρωτιέμαι..μήπως τελικά δεν το θέλουμε αρκετά;Μήπως δεν ταιριάζαμε όσο νομίζαμε και γι' αυτό φτάσαμε εδώ; Κι επιπλέον...γιατί στη σκέψη του χωρισμού το πρώτο που σκέφτομαι και με στεναχωρεί είναι το εγωιστικό κομμάτι (ότι δεν θα είναι πια δικός μου) και μετά το συναισθηματικό;Απ' την άλλη, η σκέψη να μείνω και πάλι ελεύθερη και με τρομάζει αλλά και με κάνει να σκέφτομαι πως θα έχω την ευκαιρία να γνωρίζω κάποιον άλλον...

Δεν έχω ιδέα..

ιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι ιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι ιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι ιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι ιιιιιιιιιιιιιιιιι.

Τί επιπλέον πληροφορίες θα ήθελες για να σε βοηθήσω να καταλάβεις;

7ιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι� �ιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι� �ιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι� �ιιιιιιιιιιιιιιιιιιι.

Σ'ευχαριστώ πολύ..αλλά με μπέρδεψες..

Quote:

---

Originally Posted by Αναστασία1984

Σ'ευχαριστώ πολύ..αλλά με μπέρδεψες..

---

xaxaxaxa ετσι ειναι ο Αλέξανδρος,μπερδεμενη κατασταση

πιθανον να εισαι ηδη μπερδεμενη με την ολη κατασταση... για να λες οτι η σκεψη οτι θα μινεις ελευθερη σε τρομαζει αυτο με κανει να σκεφτομαι οτι καπου αλλου παει το μυαλο μου οτι σκεφτεσαι οτι αν κανεις μια νεα αρχη θα επαναληφθει παλι το ιδιο σεναριο...ναι?

Quote:

---

Originally Posted by Diana1982

xaxaxaxa ετσι ειναι ο Αλέξανδρος,μπερδεμενη κατασταση

---

προσεχε μονο μηπως συμβαινει τιποτα αλλο που δεν εχεις καταλαβει ομως... :)

Quote:

---

Originally Posted by αλεξανδρος_77

πιθανον να εισαι ηδη μπερδεμενη με την ολη κατασταση... για να λες οτι η σκεψη οτι θα μινεις ελευθερη σε τρομαζει αυτο με κανει να σκεφτομαι οτι καπου αλλου παει το μυαλο μου οτι σκεφτεσαι οτι αν κανεις μια νεα αρχη θα επαναληφθει παλι το ιδιο σεναριο...ναι?

---

Όχι..φοβάμαι απλά στη σκέψη πως θα τον χάσω και θα είμαι μόνη..

πιθανον αυτα που λες να ειναι συναισθηματα της στιγμης που αλλαζουν αναλογα με τη περιπτωση μπορεις ομως κ να εχεις δικιο εγω ομως αναρωτιεμαι μηπως ολο αυτο που συμβαινει οφειλεται στους χαρακτηρες σας που δεν ειναι κ οι πιο ευκολοι κ κατανοησιμοι που υπαρχουν...

Όντως...μοιάζουν πολύ οι χαρακτήρες μας και είμαστε πεισματάρηδες και οι 2, ανεξάρτητα απ το γεγονός πως εκείνος δεν το παραδέχεται..(θ αργήσω να δω την απάντησή σου,θα τη δω το βράδυ)

αυτο που ελεγες οτι φοβασαι μηπως μινεις μονη μου θυμιζει το σεναριο απο ενα μινι μυθιστορημα που ειχα γραψει καποτε που περιεγραφε τη ζωη μιας κοπελας που ζουσε μονη σε ενα σπιτι...

Μήπως άλλο συνδέομαι συναισθηματικά με κάποιον και άλλο ταιριάζω για σχέση μαζι του? Συνήθως άτομα με τα οποία δεν ταιριάζουμε ή τα οποία κατά βάθος δεν γουσταραμε και εντούτοις φτιάξαμε σχεση μαζι τους εύκολα ξεκόβουμε απ αυτα συναισθηματικα αμα χωρισουμε, δεν θα μας λειπουν δλδ.
Η συγκατοίκηση περναει από καποια προστάδια, πχ αρκετες ώρες μαζί, χάδια, έρωτας κλπ. Περάσατε "επιτυχώς" απ αυτο το σταδιο?
Καποτε οι ανθρωποι επικεντρωνονται στις σκεψεις, στις καθημερινες ευθυνες και προβληματα τους κι αυτο οδηγεί στην αποξένωση απο τους ανθρωπους που πριν ήταν στο επίκεντρο του ενδιαφεροντος τους. Ωστόσο πιστευω πως αν πραγματικά πάντα ήθελαν ο ένας τον άλλο αυτη η κατάσταση αποξένωσης εύκολα διορθώνεται.
Υπάρχουν φορες που μας κραταει κοντα σε καποιον ο (καταστροφικός) φοβος ότι αμα τον χασουμε δεν θα υπάρξει άλλος ή άλλος τοσο καλός (επειδη ο φοβος μας τον συντροφο αυτο τον εξειδανίκευσε) ενώ κατα τα λοιπα σχεδόν τιποτα αλλο μας κραταει κοντα του.

Καλημέρα Αναστασία!
Βασικά νομίζω την απάντηση την έδωσες μόνη σου: προσπαθείτε με το ζόρι να κρατήσετε μια σχέση, η οποία έχει περάσει τη φάση της ακμής, τώρα βρίσκεται στην παρακμή, αλλά δεν σας είναι εύκολο (πες το βόλεμα, πες το ανασφάλεια, πες το συνήθεια, πες το αδυναμία ο 1 ή κ οι 2 να μείνετε μόνοι σας, πες το φόβος για το άγνωστο, πες το αν θες όλα τα παραπάνω μαζί) να πάρετε την απόφαση να το διαλύσετε. Η ίδια το πιστοποιείς από τα εξής 2 στοιχεία:
- Άμα χωρίσετε, θα χάσεις το "κτήμα" σου κ θα σε τσούξει ο εγωϊσμός περισσότερο παρά το συναίσθημα. Όμως, όταν διατηρούμε αισθήματα για κάποιον, άμα τον χάσουμε πληγωνόμαστε (χωρίς να αποκλείονται ταυτόχρονα κ χτυπήματα στον εγωϊσμό), πάντως συμβαίνει αυτό που λέμε "πονάμε, μας λείπει, όλα χωρίς νόημα, τον/την θέλουμε πίσω στη ζωή μας κλπ κλπ". Ο εγωισμός σου μπορεί να χτυπηθεί κ για τον πιο άκυρο γκόμενο, αυτός που ούτε πολυτρελένεσαι, ούτε το έχεις πάρει στα σοβαρά, απλά κάνεις την πλάκα σου κ περνάς λίγο την ώρα σου. Για να σε ενοχλεί μόνο ο εγωϊσμός, πολύ απλά αυτό σημαίνει ότι συναισθηματικά "σου έχει τελειώσει".
-Κυρίως σας/σε κρατάει η ανασφάλεια "για το άγνωστο", δηλ το σκεπτικό του "οκ, έστω κ χωρίζω κ τρώω στη μάπα όλα τα φρουτάκια της αγοράς, που είναι (πιθανόν) το 1 χειρότερο από το άλλο, ποιός να μπαίνει σε αυτή τη διαδικασία τώρα?" Η ανασφάλεια της μοναξιάς ή ο φόβος για τον επόμενο λάθος σύντροφο έχει κρατήσει μαζί πολλά ζευγάρια σε σχέση, μη σου πω κ σε γάμους. Τα αποτελέσματα ήταν πάντα σκέτη φθορά κ χαμένος χρόνος.

Γεια σου Αναστασία…
Μία περίπτωση είναι να μην ταιριάζετε ως συγκάτοικοι… δηλαδή να μην μπορείτε να διαχειριστείτε θέματα της καθημερινότητας. Το ότι ταιριάζατε πριν ως φίλοι ή ως σχέση, είναι κάτι διαφορετικό. Όταν ζούμε μαζί με κάποιον προκύπτουν πολλά μικρά και μεγάλα πρακτικά ζητήματα. Κάποια από αυτά προέρχονται από έλλειψη εμπειρίας. Είχατε ξαναζήσει μόνοι σας ο καθένας? Είχατε ξανασυγκατοικήσει με κάποιον άλλον? Κάποια άλλα θέματα πάλι, προέρχονται από ασυμβατότητα ή διαφορετικές αντιλήψεις γύρω από την οργάνωση ενός σπιτιού. Αν έχετε τέτοια θέματα και αυτά φθείρουν την καθημερινότητα, είναι ίσως αντιμετωπίσιμα.

Αν όμως έχει φθαρεί η ίδια η σχέση (όπως περιγράφει παραπάνω η mariposa) τότε ίσως η συγκατοίκηση βγάζει πιο έντονα στην επιφάνεια αυτή τη φθορά. Μερικές φορές οι άνθρωποι βρίσκονται μπροστά στο δίλημμα ‘μένω μαζί / παντρεύομαι ή χωρίζω’. Δηλαδή βρίσκομαι σε μια κρίση και αποφασίζω ποιο βήμα θα κάνω, μπρος ή πίσω, προκειμένου να ξεφύγω από την στασιμότητα. Τώρα για το θέμα της ανασφάλειας και του εγωισμού, οκ είναι απόλυτα κατανοητό, αλλά σκέψου ότι αν μια κακή σχέση συνεχίσει για καιρό, η ανασφάλεια μας ΑΥΞΑΝΕΤΑΙ, δεν μειώνεται.

Από την άλλη υπάρχει και το ενδεχόμενο, που λέει ότι τα ζευγάρια που ζουν μαζί, περνούν μια φάση ‘απομυθοποίησης’, μια φάση που ‘παραγνωρίζονται’ και όλο αυτό προξενεί τριβές ή βαριεστημάρα… με λίγα λόγια η σχέση κάνει ‘κοιλιά’ και χάνεται και το ερωτικό στοιχείο. Αυτό μπορεί να είναι προσωρινό αν υπάρχει καλή διάθεση, υπομονή, αν υπήρχε καλή χημεία πριν και γενικά καλή επικοινωνία και συμβατότητα. Πιστεύεις ότι υπάρχει κάτι τέτοιο μεταξύ σας?