Είμαι τελείως άχρηστη/ος

Καλησπέρα!
Είμαι 23 ετών και γράφω για πρώτη φορά στο forum. Αισθάνομαι την απόλυτη προδοσία από όλα γύρω μου. Το βασικότερο είναι ότι την αισθάνομαι από τον ίδιο μου τον εαυτό. Ήμουν αριστούχος στο πανεπιστήμιο (τελειώσα πρώτη στη χρονιά μου) με ακαδημαϊκές επιτυχίες και μια πολύ όμορφη σχέση. Αυτή τη στιγμή στις μεταπτυχιακές μου σπουδές έρχεται η μια αποτυχία μετά την άλλη. Τα γράμματα χοροπηδούν από μπροστά μου και κάνω λάθη τα οποία τα κάνουν όυτε μικρά παιδιά. Τα βάζω συνέχεια με τον εαυτό μου αλλά όσο προσπαθώ να βελτιωθώ τόσο χειρότερα γίνεται. Φυσικά με τη σχέση μου είμαστε στα όρια διάλυσης και ενώ ετοιμαζόμασταν να φύγουμε μαζί στο εξωτερικό μου ανακοίνωσε ότι δεν ήταν σίγουρος για κάτι τέτοιο (φυσικά επηρεάστηκε από αυτή την κατάσταση). Έχω χάσει κάθε ελπίδα και στόχο για το μέλλον καθώς βλέπω ότι με αυτές τις επιδόσεις δεν υπάρχει περίπτωση να γίνω δεκτή σε κάποιο πανεπιστήμιο του εξωτερικού (δηλαδή επαγγελματική και συναισθηματική αποτυχία σε πακέτο) Έχω σκεφτεί την αυτοκτονία αρκετές φορές. Δεν είμαι ικανή να κάνω τίποτα και προφανώς δεν άξιζα τίποτα από την αρχή και αυτό τώρα φαίνεται. Και οι δύο "επενδύσεις" μου επαγγελματική και συναισθηματική βγήκαν άκαρπες. Είμαι σε φάση που δεν μπορώ να σώσω τίποτα. Ούτε τη σχέση, ούτε τις σπουδές στις οποίες έχω επενδύσει 5 χρόνια ανελέητου διαβάσματος ούτε το νόημα του να ονειρεύομαι για το αύριο. Όλα τελείωσαν.

Για αρχή....εννοείται πώς δεν είσαι άχρηστη... ! Από μόνη σου είπες ότι είχες σπουδαίες ακαδημαϊκές επιδόσεις - αυτό και μόνο αποδεικνύει ότι σίγουρα δεν είσαι άχρηστη. Πώς γίνεται ενα κορίτσι που προσπαθεί τοσο σκληρά να είναι άχρηστό? Το αντίθετο! Είσαι άξια θαυμασμού που έχεις στόχους και προσπαθείς σκληρά για να τους επιτύχεις.

Εχεις μπει σε μια διαδικασία όπου ταυτίζεις την προσωπική σου αξία με εξωτερικές καταστάσεις. Αυτό είναι λάθος. Το τι ειναι επιτυχία και τι αποτυχία ορίζεται με βάση τα κοινωνικά κριτήρια.
Στη ζωή αλλωστε τα πράγματα δεν έρχονται πάντα όπως τα θέλουμε ή τα έχουμε προγραμματίσει. Θα υπάρξουν αναποδιές και δυσάρεστες καταστάσεις που όμως ακόμα και αυτές είναι χρήσιμες για την προσωπική μας ανάπτυξη. Μέσα απο τις αποτυχίες μαθαίνουμε πολλά και βγαίνουμε πιο δυνατοί. ο λόγος που βιώνεις αυτό το πατατράκ ίσως να σχετίζεται με το γεγονός ότι ποτέ πριν δεν είχες πέσει καταγής και είχες καλομάθει στις πιο εύκολες καταστάσεις. Τώρα είναι η ωρα που αθ μάθεις να σηκώνεσαι και αυτό είναι ένα πολύτιμο μάθημα που θα σου χρησιμεύσει στη ζωή σου.

Επίσης, μην ετεροκαθορίζεσαι.
Ε και τι έγινε να μην τα καταφέρεις όπως όλοι περίμεναν από εσένα? Μπορείς να ξαναπροσπαθήσεις.

Τέλος, οι σχέσεις είναι ένα σπορ υψηλών αντοχών. Ποτέ δεν ξέρεις πώς θα εξελιχθεί η κατάσταση γιατί οι ανθρωποι και τα θέλω τους αλλάζουν, ειδικά στην ηλικία σου. Δεν χρειάζεται να σε πιάνει πανικός και καταστροφολογία. Αν κάτι αξίζει θα το δεις.

Προσπάθησε να είσαι πιο ήρεμη και ψύχραιμη - μην τα βάζεις με τον εαυτό σου, κανείς δεν είναι τέλειος. Ολα αυτά θα σε κάνουν να ωριμάσεις και να αντιληφθείς πολλά για τον εαυτό σου.

Σκέψου πώς ότι και να συμβεί, εσύ θα κάνεις ότι καλύτερο μπορείς....και αν χρειαστεί θα ξαναπροσπαθήσεις...πάντα υπάρχουν έξοδοι κινδυνου....

Εσένα οι στόχοι σου είναι να γίνεις ευτυχισμένος και πλούσιος σε μια πενταετία ανελέητου διαβάσματος γέλασαν ήταν έτσι οι άχρηστοι τι νποπουμε και μεις οι φτωχοί με καρδιά ποιητή

κατσε ρε μελος.. πως εγινε αυτο??
δλδ οταν εισαι αριστουχος δεν μπορεις να πεφτεις μεσα σε τοσο μικρο χρονικο διαστημα στο πατο!
αυτο δεν γινεται..
κατι θα εγινε στο διαστημα που τελειωσες τις προπτυχιακες σπουδες και που αρχισες το μεταπτυχιακο και θα σε αναστατωσε.. αλλιως δεν εξηγειται..
γιατι υποτιθεται οτι διαλεγεις μεταπτυχιακο μεσα στο πεδιο ενδιαφεροντων σου και της κατευθυνσης σου.. οποτε το μεταπτυχιακο καθαυτο να σου προκαλει τοσο μεγαλη συγχησω το αποκλειουμε ετσι?

κι στην σχεση σου δλδ τι συνεβη? πως σχετιζεται το ενα με το αλλο? δεν πολυ καταλαβα....:eek:

Τι συνέβηκε στην πορεία ενώ όλα, με βάση τις περιγραφές σου, σου πήγαιναν, σε βαθμό που πολλοί άλλοι θα σε ζήλευαν?
Αυτή τη στιγμή κινδυνεύεις να χασεις τοσο το μεταπτυχιακό όσο και τη σχέση. Η χαλια σου κατασταση δε σε αφηνει να αντιληφθεις τη σοβαρότητα, σου εχει στερησει τις δυναμεις να δράσεις.
Μίλησες με ειδικό?

απορια επι του τιτλου:
γιατι γραφεις "αχρηστη/ος"? δεν εχεις αποφασισει το φυλο σου?

Quote:

---

τι νποπουμε και μεις οι φτωχοί με καρδιά ποιητή

---

θα πουμε οτι ψαχνουμε απαντησεις σε ολα τα γιατι.

Έχεις καταβάλει μία μεγάλη προσπάθεια για αρκετά χρόνια. Όλο αυτό τον καιρό πόσο έχεις επιτρέψει στον εαυτό σου να ξεκουραστεί. Με ποιους τρόπους φροντίζεις το εαυτό στου?

Παροτι διαισθανομαι οτι κατι αλλο παιζει, αν σκεφτεις οτι γαμη***ες τουλαχιστον 1 (ή και 2) χρονο(ια) με τις πανελληνιες για να περασεις στο πανεπιστημιο, μετα καπακια χωρις ξεκουραση σκιστηκες παλι για να τελειωσεις στα 4 χρονια τη σχολη σου και μαλιστα με αριστα ε λογικο ειναι να βαρας breakdown, να εχεις κουραστει νοητικα και ψυχολογικα και να σου βγαινει μια αρνηση η οποια σε κανει αντιπαραγωγικη και σου απαγορευει να συγκεντρωθεις. Δωσε στον εαυτο σου ενα διαλειμμα, τον εσπρωξες νομιζω οσο αντεχε.
Τωρα, οσο για το οτι η σχεση σου διαλυεται επειδη οπως λες "(φυσικά επηρεάστηκε από αυτή την κατάσταση)" εισαι σιγουρη/ος οτι αυτη ειναι μια αντικειμενικη κριση και οχι μια κριση βασισμενη στο φοβο σου μηπως ειναι ετσι τα πραγματα? Παντως, επειδη κι εγω βρισκομαι σε ενα ακαδημαικο "τραινακι" που δε μου αφηνει μερα ελευθερη εδω και παρα πολυ καιρο, η ολη φαση της αναγκης για αποτρελεσματικοτητα-μη αποτελεσματικοτητα-χαμενες μερες-απελπισια-αυτοκατηγορια-αγχος-νευρα-προβολη των νευρων στο συντροφο/συγκατοικο μου δεν εχει κανει καλο στη σχεση μου και αυτο δεν εχει να κανει με την επιδοση μου (η οποια στην τελικη καταφερνω να ειναι καλη) αλλα με τον τροπο που μου καταστρεφει τη διαθεση, την ορεξη και την αυτοπεποιθηση. Ετσι, οταν ο συντροφος σου σου σου λεει οτι "δεν ειναι σιγουρος για κατι τετοιο" και ΑΝ οι λογοι εχουν να κανουν με σενα και οχι με τον ιδιο, θα επρεπε να τους αναζητησεις στην απωλεια της ψυχικης σου ηρεμιας, της θελησης σου να κανεις σχεδια και της αυτοπεποιθησης σου και οχι στις ακαδημαικες σου επιδοσεις. Στην τελικη θα μπορουσατε να φευγατε μαζι κι εσυ να επιανες μια δουλεια και να εδινες παραπανω χρονο στον εαυτο σου στο να προετοιμαστεις να σε δεχτει ενα πανεπιστημιο, δλδ το να σε δεχτει ενα πανεπιστημιο αμεσα φαση δεν ειναι προυποθεση για να φυγετε μαζι αμεσα.