Δεν ξέρω τι να κάνω...?

Γεια σας...,

Γενικά έχω καταστρέψει την ζωή μου και πλέον δεν ξέρω τι να κάνω για να την φτιάξω...Γ αυτό please HELP...!
Βασικά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή...

Είμαι 18 χρονών...Έχω αγοραφοβία και παθαίνω κρίσεις πανικού.Γενικά ζω με ένα μόνιμο άγχος. Αυτός είναι και ο λόγος που σταμάτησα να πηγαίνω σχολείο.((ξέρω..Η μεγαλύτερη χαζομάρα που έχω κάνει ποτέ στη ζωή μου.))....Βασικά η κρίσεις άρχισαν να εμφανίζονται από την 3 γυμνασίου αλλά την πάλεψα και τελείωσα το γυμνάσιο.Τα πράγματα άρχισαν να γίνονται χειρότερα όταν πήγα λύκειο.Η κρίσεις έγιναν πιο συχνές και γινόταν όλο και πιο δύσκολο να το διαχειριστώ.Στην αρχή άρχισα να μην πηγαίνω μια μέρα την εβδομάδα μέχρι που σιγά σιγά μετά τις διακοπές του Πάσχα αποφάσισα να μην ξαναπάω καθόλου.Έχουν περάσει 3 χρόνια κ αν και κάθε χρόνο έλεγα πως θα πάω τελικά δεν τα κατάφερνα.Περνάω όλη την μέρα μου μέσα στο σπίτι. Δυσκολεύομαι να βγω έξω γιατί φοβάμαι πως θα πάθω κρίση.Δεν έχω καμία φίλη.Γενικά δεν θέλω να δένομαι με κανέναν γιατί αν για παράδειγμα θέλουν να βγούμε για έναν καφέ εγώ δεν μπορώ οπότε δεν θέλω κανέναν για να μην τους απογοητεύω...Οπότε προτιμώ να είμαι μόνη μου.Έχω πάει σε ψυχολόγο αλλά δεν βοήθησε πολύ.Πήγαινα 1 Φορά την εβδομάδα για 2 μήνες αλλά μετά τα παράτησα γιατί δεν έβλεπα κάποια αλλαγή και με πίεζαν λίγο κ οι γονείς μου να σταματήσω για οικονομικούς λόγους.Με τους γονείς δεν μπορώ να πω ότι έχουμε κ τις καλύτερες σχέσεις.Γενικά δεν με πίεσαν καθόλου όταν είπα πως θα σταματήσω το σχολείο.Βασικά ζούμε κ σε χωριό οπότε βλέπουν διαφορετικά τα πράγματα.Γενικά δεν αισθάνομαι κ πολύ άνετα να μιλάω μαζί τους γιατί δεν με καταλαβαίνουν.Νομίζω πως κανένας δεν με καταλαβαίνει...,κανένας δεν μπορεί να καταλάβει πως είναι να ζεις χωρίς κανένα σκοπό...Να ξυπνάς το πρωί και να κάθεσαι όλη μέρα χωρίς να έχεις κάτι να κάνεις.Γ αυτό αποφάσισα να ζητήσω την βοήθεια σας γιατί δεν αντέχω πλέον...Δεν ξέρω τι να κάνω.Δεν υπάρχει τρόπος να διορθώσω τα πράγματα...Όποιος έχει καμία συμβουλή ας βοηθήσει...!


Ευχαριστώ.... :confused:

Πρώτα απ' όλα κακως χαλάς τις φιλίες σου. Οι φίλοι για αυτό υπάρχουν. Για να καταλαβαίνουν και να βοηθούν. Το να μένεις μονη σου χειροτερεύει τα πράγματα. Το ότι οι γονείς σου δεν καταλαβαίνουν δεν είναι πρωτάκουστο. Συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις παρουσιάζουν άρνηση γιατι δεν θέλουν να το πιστέψουν ότι το δικό τους παιδί έχει ψυχολογικό πρόβλημα. Το θέμα ειναι ότι πρέπει να πας σε έναν ειδικό. Ίσως σε ένα ψυχίατρο αρχικά να βοηθηθεις με κάποια θεραπεία. Να πηγαίνεις τουλάχιστον μια φορά τον μήνα να σε βλέπει γιατι καταλαβαίνω ότι τέσσερις επισκέψεις κοστίζουν. Να ξέρεις ότι δεν είσαι μονη σου. Πολυ κόσμος εδω έχει το ίδιο ακριβως πρόβλημα με σένα. Όπως κι εγώ. Μην ξεχνάς ότι μπορείς να γίνεις καλά και όσο για το σχολείο μην σε απασχολεί. Εφόσον έχεις τέτοιο πρόβλημα όσα πτυχία και να είχες δεν βοηθούσε.

Βασικά δεν έχω φίλους γιατί αυτοί που είχα δεν μ στάθηκαν και πλέον μ είναι δύσκολο να κάνω καινούργιους γιατί πολύ απλά που να τους βρω...? Όλη μέρα είμαι κλεισμένη στο σπίτι...Τώρα όσον αφορά το θέμα του ψυχίατρου δεν γίνεται γιατί δεν θέλω να επιβαρύνω οικονομικά τους γονείς μ...

Ευχαριστώ πάντως για την βοήθεια... :D <3

Μπορείς να κλείσεις ραντεβού στα εξωτερικά γιατρειά δημοσιου νοσοκομείου. Δεν πληρώνεις.

ok....Θα το ψάξω...!

Γεια σου. Απο οσο γνωριζω οι κρισεις πανικου ειναι συσσωρευμενο αγχος που...σκαει αποτομα και συμβαινει αυτο. Φυσικα λογικα θα υπαρχουν και αλλες παραμετροι. Καλο θα ειναι βεβαια να κανεις οτι σου πει ο γιατρος και σιγουρα να μην το σκεφτεσαι ολη την ωρα.

Μολις διαβασα οτι δεν θελεις να επιβαρυνεις τους γονεις σου οικονομικα. Ψαξε το κοντινοτερο Κεντρο Ψυχικης Υγειας στην περιοχη σου. Εχουν καλους γιατρους και ειναι δωρεαν.

Να σας πω την αλήθεια δεν είχα κ πολύ εμπιστοσύνη στους ψυχιάτρους του νοσοκομείου αλλά εάν το προτείνετε θα το ψάξω...δωρεάν είναι έτσι κ αλλιώς ...δεν έχω τίποτα να χάσω...!

Νίνα καλωσήρθες στο φόρουμ,
δυστυχώς ή ευτυχώς, όπου η ψυχοθεραπεία δεν βοηθάει έρχεται ο ψυχίατρος.

Και εγώ, όπως και πολλά μέλη εδώ μέσα, έχω περάσει τα ίδια απλά σε λίγο μεγαλύτερη ηλικία.
Εμένα οι πανικοί μου άρχισαν στα 18 ως αποτέλεσμα χρόνιου άγχους-κατάθλιψης.
Στο λύκειο δεν είχα φίλους πλην 1-2 άτομα που όμως δεν καταλάβαιναν.

Δυστυχώς οι περισσότεροι όταν τους ανοιχτείς κουράζονται και απομακρύνονται.
Ακόμα και σήμερα ελάχιστα άτομα με καταλαβαίνουν και αυτοί γιατί έτυχε να γνωρίσω άτομα τα οποία έχουν περάσει τα ίδια με εμένα και έτσι καταλαβαίνουν.

Κάποιος που δεν έχει περάσει κάτι παρόμοιο δεν πρόκειται να καταλάβει.
Οι γονείς δυστυχώς πάντα θα είναι σε άρνηση και μόνο χειρότερα μας κάνουν.
Σκέψου οι δικοί μου δεν ήθελαν καν να ακούσουν και αρνούνταν να καταλάβουν ενώ ήταν εμφανέστατο το ότι είχα θέμα.
Αποτέλεσμα να τρέχω μόνος μου σε γιατρούς και ψυχολόγους χωρίς να έχουν ιδέα.

Ψυχίατρο μπορείς να δεις δωρεάν ειδικά αν είσαι ασφαλισμένη από τους γονείς σου αλλά και αν δεν είσαι μπορείς να ασφαλιστείς στο ΙΚΑ ως άνεργος νέος...
Γενικά σε νοσοκομείο οι ασφαλισμένοι στα εξωτερικά από ότι θυμάμαι πληρώναν 5€ ενώ αν βρεις ψυχίατρο με τον εοπυυ σε εξωτερικό ιατρείο δε θα πληρώσεις τίποτα.

Από γονείς μην περιμένεις υποστήριξη δυστυχώς και για μένα όσο λιγότερα ξέρουν τόσο το καλύτερό γιατί μερικοί μόνο χειρότερα τα κάνουν με το να σε χαρακτηρίζουν υπερβολικό, ηλίθιο, τεμπέλη ή δε ξέρω γω τι άλλο...

Νίνα καλωσήρθες στο φόρουμ,
δυστυχώς ή ευτυχώς, όπου η ψυχοθεραπεία δεν βοηθάει έρχεται ο ψυχίατρος.

Και εγώ, όπως και πολλά μέλη εδώ μέσα, έχω περάσει τα ίδια απλά σε λίγο μεγαλύτερη ηλικία.
Εμένα οι πανικοί μου άρχισαν στα 18 ως αποτέλεσμα χρόνιου άγχους-κατάθλιψης.
Στο λύκειο δεν είχα φίλους πλην 1-2 άτομα που όμως δεν καταλάβαιναν.

Δυστυχώς οι περισσότεροι όταν τους ανοιχτείς κουράζονται και απομακρύνονται.
Ακόμα και σήμερα ελάχιστα άτομα με καταλαβαίνουν και αυτοί γιατί έτυχε να γνωρίσω άτομα τα οποία έχουν περάσει τα ίδια με εμένα και έτσι καταλαβαίνουν.

Κάποιος που δεν έχει περάσει κάτι παρόμοιο δεν πρόκειται να καταλάβει.
Οι γονείς δυστυχώς πάντα θα είναι σε άρνηση και μόνο χειρότερα μας κάνουν.
Σκέψου οι δικοί μου δεν ήθελαν καν να ακούσουν και αρνούνταν να καταλάβουν ενώ ήταν εμφανέστατο το ότι είχα θέμα.
Αποτέλεσμα να τρέχω μόνος μου σε γιατρούς και ψυχολόγους χωρίς να έχουν ιδέα.

Ψυχίατρο μπορείς να δεις δωρεάν ειδικά αν είσαι ασφαλισμένη από τους γονείς σου αλλά και αν δεν είσαι μπορείς να ασφαλιστείς στο ΙΚΑ ως άνεργος νέος...
Γενικά σε νοσοκομείο οι ασφαλισμένοι στα εξωτερικά από ότι θυμάμαι πληρώναν 5€ ενώ αν βρεις ψυχίατρο με τον εοπυυ σε εξωτερικό ιατρείο δε θα πληρώσεις τίποτα.

Από γονείς μην περιμένεις υποστήριξη δυστυχώς και για μένα όσο λιγότερα ξέρουν τόσο το καλύτερό γιατί μερικοί μόνο χειρότερα τα κάνουν με το να σε χαρακτηρίζουν υπερβολικό, ηλίθιο, τεμπέλη ή δε ξέρω γω τι άλλο...

να εχεις καταστρεψει τη ζωη σου αποο τα 18 λιγο δυσκολο μου φαινεται απλα τα βλεπεις ολα ετσι επιδη αυτο που λες σχετιζεται με το οτι γραφεις οτι δε σε καταλαβαινει κανενας.. αρα θα πρεπει να ψαξεις να βρεις ανθθρωπους να σε καταλαβαινουν δε γινεται να σαι μονη μου συνεχεια καμια μερα θα θυμιθεις αυτο που σου λεω.. στην αρχη οοταν ειμαστε 18 μας φαινετε πιο ευκολο να πιστεψουμε οτι θα ζησουμε μονοι αλλα τη πορεια τη ζωης μας ερχονται γεγονοτα που αυτο το αναττρρεπουν.

Τι νιωθεις δηλαδη μπροστα σε κοσμο?

παιδια μη τα παρατατε..

Πρεπει να εξηγεις σε καποιους φιλους το προβλημα σου για μην γινονται παρεξηγήσεις. Οχι ομως να γινεται το κυριως θεμα οποτε βγαινετε βολτα.