ερωτεύτηκα καποιον που κακοποιηθηκε σεξουαλικα
Γεια σας, θα ήθελα να σας εκμυστηριευτώ την ιστορία μου γιατι δε ξέρω που αλλού να βρω βοήθεια.. περισυ μετακομισα στη Γερμανια για λόγους εργασίας. Γνωριστηκα με ένα παιδι (γερμανος) και ξεκινησαμε αραια και που να βγαίνουμε. Αυτός με προσέγγισε και αυτός επιδίωκε την επικοινωνια. Ηταν πολυ ευγενικός μαζι μου και ντροπαλος και αυτο μου άρεζε πολυ. Να σημειώσω ότι εγώ ειμαι 35 και έχω σταθει γενικα άτυχη στις σχεσεις.. Αυτος ηταν 46. Οταν βγαιναμε μου ειχε αναφερει οτι ο πατερας του ηταν αλκοολικος και τους εγκατελειψε και οτι μεγαλωσε με πατριο. Επισης λανσαρε ενα πετυχημενο προφιλ, ειχε κανει πολυ καλες σπουδες και κατειχε μια πολυ καταξιωμενη δουλεια. Μετα απο απο καποιους μηνες και καθως η επικοινωνια μας πυκνωνε, μια μερα που βγηκαμε εξω αποφασισα να τον φιλησω. Μου ειπε ''σε ευχαριστω που το εκανες γιατι ειμαι πολυ ντροπαλος''. Τοτε συνεχισα να τον φιλαω αλλα αυτος επαθε κατι σαν κριση αγχους και αρχισε να μιλαει για τα ασκημα παιδικα του χρονια. Οταν τον ρωτησα τι συμβαινει μου ειπε οτι νιωθει χαρουμενος και δε μπορει να βαλει σε ταξη το μυαλο του. Απο τοτε ξεκινησε σιγα σιγα να μου αναφερει εμμονικα σκηνες απο τα παιδικα του χρονια, ποσο ο πατριος του ηταν κακος και η μητερα του αδιαφορη. Παρολα αυτα συνεχιζε να επιδιωκει να με βλεπει και να με καλει σπιτι του αλλα καθε φορα που το προσεγγιζα φυσικα π.χ να τον φιλησω, παθαινε κρισεις και ξεκινουσε να μιλαει για τις ασκημες αναμνησεις του. Οταν τον ρωτησα αν προτιμαει ''να μεινουνε φιλοι'', μου ειπε οτι ''δισταζει να ανοιχτει γιατι φοβαται οτι θα με ερωτευτει και εγω θα τον εγκαταλειψω''. Εγω ομως δεν ειχα τετοιο σκοπο γιατι τον ειχα ηδη ερωτευτει και οσο πιο πολυ μου μιλουσε για τον εαυτο του τοσο πιο πολυ δενομουν μαζι του. Νομιζα πως μου ανοιγε την ψυχη του και αυτη ηταν η γεφυρα για να με εμπιστευτει και επιτελους να αφεθει. Τον ειχα ρωτησει για σεξουαλικη κακοποιηση αλλα το ειχε αρνηθει.
Οταν πια μου τα χε εξιστορησει σχεδον ολα, αρχισε σιγα σιγα να απομακρυνεται. Επισης μου ανακοινωσε οτι ειχε αποφασισει να εγκαταλειψει και τη δουλεια του. Για να μη τα πολυλογω αρχισε σιγα σιγα να γινεται ψυχρος, να αδιαφορει και επισης να με πληγωνει. Εγω εκεινη την περιοδο αντιμετωπιζα σοβαρα προβληματα υγειας, δε μου σταθηκε καθολου και σε μια απο τους κουβεντες του ειπε ''και εγω οταν ειχα εκεινο το προβλημα υγιειας, ο πατριος και η μητερα μου αδιαφορησαν''. Μεχρις οτου εξαφανιστηκε. Μετα απο καποιες βδομαδες επικοινωνησε λεγοντας πως του λειπω και ξεκινησαμε παλι να βλεπομαστε. Τοτε ηταν που μου αποκαλυψε οτι ο πατριος του τον προσεγγισε σεξουαλικα. Μου ειπε οτι βλεπει το σεξ σαν κατι βρωμικο και αν παει με γυναικα την αντιμετωπιζει σαν αντικειμενο και δεν μπορει να δεθει. Ομως μου ειπε οτι ηθελε να δοκιμασει μαζι μου. Ηρθαμε σε επαφη δυο φορες αλλα ηταν ψυχρος και η συμπεριφορα του εγινε ακομα πιο αδιαφορη και ειρωνικη απεναντι μου. Επισης τοτε εβγαλε και εντοτα στοιχεια ναρκισισμου. Και ξεκινησε παλι να εξαφανιζεται. Κρατησαμε μια αραιη επικοινωνια μεσω μηνυματων. Σε μια απο τις τελευταιες συζητησεις που ειχαμε ειπε οτι δεν του αρεσει ιδιατερα να με φιλαει, οτι ενω καταλαβαινει οτι τον αγαπαω και οτι του φερομαι πολυ ομορφα, νιωθει οτι τον ''κακοποιω'', οτι δε μπορει να δεχτει αγαπη ουτε και να προσφερει. Τωρα ειναι ανεργος και απο οσο μου εχει πει ειναι κλεισμενος στο σπιτι του. Αποφασισε οτι δεν θελει να ζησει την ευτυχια γιατι ειναι ψευτικη και η μοναξια που ζει ειναι καλυτερη.
Εμενα αυτη η ιστορια με εχει συγκλονησει, εχουν περασει μηνες και ακομα δε μπορω να ορθοποδησω. Απο τη μια νιωθω πληγωμενη γιατι ικανοποιουνταν να με βλεπει να τον ερωτευομαι, μου ανοιξε την καρδια μου, μου ελεγε οτι ελκυεται απο μενα και οτι με θελει και μετα μολις ''με κερδισε'' εφυγε, λεγοντας στο τελος οτι δε μπορει να νιωσει αισθηματα. Επισης γνωριζοντας τοσο κοντα την ψυχη του, δεθηκα μαζι του, και δε μου παει η καρδια να αρχισω να κοιταω αλλους ξεροντας οτι αυτος εχει απομονωθει (αυτο τουλαχιστον μου λεει). Αλλα και ουτε και μπορω. Εχω προσπαθησει να γνωρισω αλλους αλλα δυστυχως η καρδια μου ειναι σε αυτον. Τον ποναω.
Νιωθω εγκλωβισμενη. Δε ξερω αν με θελησε ποτε, η αν τον απωθουσα. Αλλες φορες σκεφτομαι οτι μπορει να ειναι γκει... Θα ηθελα τη βοηθεια σας, καθως μπορει καποιος απο σας να εχει βιωσει κατι παρομοιο... η ελπιδα πεθαινει τελευταια λενε και εγω κρεμομαι απο αυτην :( Σας ευχαριστω για υπομονη σας.