Κοινωνικότητα και αντικοινωνικοτητα

Πιστευω πως σε ατομα με ψυχωση η κοινωνικοτητα δηλαδη η συναναστροφη με αλλους ανθρωπους βοηθαει.Ετσι βλεπουμε πως ολοι σχεδον οι ανθρωποι εχουν ψυχολογικα προβληματα απλως μερικοι τα εχουν σε τετοιο βαθμο που θελουν τη βοηθεια ψυχιατρου και φαρμακων για να τα διαχειριστουν.
Εγω ειμαι φυση αντικοινωνικος.Βλεπω πχ εξω τους αλλους με παρεες να χαχανιζουν και λεω τωρα αυτοι περνανε καλα?
Εσεις τι πιστευετε βαση εμπιεριων οτι η συναναστραφη με τον εξω κοσμο βοηθαει?Εμενα χτυπαει το τηλεφωνο μου κια δεν θελω να το σηκωσω.Παλιοτερα ημουν χειροτερα τωρα βελτιωθηκα αλλα λιγο.

Θεωρητικά βοηθάει αρκεί η παρέα να γνωρίζει το πρόβλημα σου και να θέλει να συμβάλει θετικά στο πρόβλημα γιατί υπάρχουν και περιπτώσεις που οι παρέες εντεινουν το πρόβλημα και χειροτερευουν την κατάσταση.
Τι ψύχωση έχεις?

Εγώ αναγκαστικά το έχω πει σε κάποια κοντινά μου πρόσωπα και μέχρι στιγμής κανένας δεν με έκανε πέρα.Όλοι ανησύχησαν με το πρόβλημα υγείας μου και όσο μπορούσαν με βοηθησαν.
Στο ερώτημά σου τώρα,φυσικά και βοηθάει.Οι άνθρωποι είμαστε κατά βάση κοινωνικά όντα,φυσικά υπάρχουν και οι μοναχικοί λύκοι.Εσύ πριν το πάθεις πως ήσουν;;Ρωτάω για να δούμε πόσο επηρέασε η πάθηση την κοινωνικότητά σου.Εγώ δεν ήμουν ποτέ πολύ κοινωνικός αλλά νομίζω πως πάντα υπόβοσκε απο την εφηβεία το πρόβλημά μου.Είτε με μορφή κατάθλιψης,είτε με αρνητικά και γνωστικά προβλήματα.

με προσωπα που σε νοιαζονται και ξερουν το προβλημα πιστευω ειναι παρα πολυ βοηθητικο... κι αυτα τα προσωπα ειναι μετρημενα στα δαχτυλα του ενος χεριου εννοειται.. εμενα με βοηθησε πολυ.. ανοιγεσαι, μιλας, επικοινωνεις και δεν κλεινεσαι στον εαυτο σου...
αλλα γενικες παρεες που δεν σε ξερουν τοσο καλα κι αναγκαζεσαι να προσποιησε τον "φυσιολογικο" οχι εκει περα δεν προσφερει τιποτα.. περισσοτερο καταπιεση ειναι... καμια σχεση με βοηθεια..
γι αυτο και γω παρατησα τις ακυρες παρεες (απο επιλογη μου) και βγαινω μονο με κοντινα μου ατομα.. μονο με αυτα κραταω επαφη...

(αυτα ολα ειναι τελειως προσωπικα και δεν αναφερομαι στην ψυχωση αλλα στις αγχωδεις διαταραχες)

Εγω παιδια και πριν αρρωστησω δεν ημουν και ιδιαιτερα κοινωνικος.Τωρα επειδη δεν μιλαω και πολυ δεν θελω να εχω πολλους φιλους.Δεν δουλευω κιολας και που λεφτα για εξω.

Η επικοινωνια με τον εξω κοσμο ειναι πολυ καλη για την ψυχολογια οταν γινεται με τροπο κ με παρεα που μας αρεσει.
Το να βγαινεις εξω με κοσμο επειδη ''πρεπει'' να βγεις και επειδη ο χι και ο ψι τυχαινει να ειναι διαθεσιμοι, παρολο που δεν εχεις ορεξη να βγεις κ δε συμπαθεις τον χι και τον ψι, προφανως δε σου κανει καλο γιατι και δεν περνας καλα,και καταπιεζεσαι.
Απο την αλλη, αν εισαι σε φαση αντικοινωνικοτητας, αν δεν δοκιμασεις την εξοδο στον εξω κοσμο καταπιεζοντας σε και λιγο, δε θα το κανεις ποτε.
Εγω προσωπικα ξεπερασα την καταθλιψη μου βγαινοντας σιγα σιγα προς τα εξω,και φυσικα στην αρχη χωρις ιδιαιτερη ορεξη. Εννοω οτι το εκανα με μια αλφα πιεση, αλλα ειχα αποφασισει οτι θελω να αντιμετωπισω το προβλημα μου κ ηξερα οτι για να το κανω, ηταν βασικο να γινω λιγο πιο κοινωνικη. Ο εγκλεισμος στο σπιτι κ στον εαυτο σου, σε κανει απλα να σκεφτεσαι περισσοτερο τα προβληματα σου,και οσο περισσοτερο μενεις ''βολεμενος'' στη μοναξια, τοσο πιο δυσκολο καθισταται να βγεις και να θελησεις να βγεις απο αυτη...

Εγώ είμαι ακόμα σε ένα στάδιο που συνεχώς βελτιώνομαι με μικρά ίσως βήματα.Πάντως από σχετικά νωρίς άρχισα να βγαίνω.Στην αρχή ήταν χάλια καθώς υπήρχε αυτό το μάγκωμα και ανηδονία και έτσι δεν ευχαριστιόμουν τίποτα.Αλλά σταδιακά έβλεπα βελτίωση.Σε κάποιες φάσεις με έπαιρνε μια κοπέλα που δεν την ήξερα πολύ καλά κ σκεφτόμουν ''ωχ!τώρα πως θα ανταποκριθώ;;'' ,αν θα μπορέσω να κάνω συζήτηση κ έτσι.Αλλά εντάξει παρόλο που δεν μιλάω πολύ και ποτέ δεν μιλούσα καταφέρνω να κάνω συζήτηση κ μερικές φορές να ανοίγω θέματα.Απλά η σκέψη μου ακόμα δεν έχει το βάθος κ την ποιότητα που θα ήθελα.Πάντως στο μέλλον θέλω να βελτιωθώ στις κοινωνικές μου συναναστροφές ίσως με την ένταξή μου σε κάποιον σύλλογο.Θα ήθελα πολύ να γραφτώ στον ορειβατικό.

εγω παλιοτερα ημουν κοινωνικος,εδω καιπολυ καιρο εχω ολα τα παραπανω συμπτωματα που αναφερεται ,πολυ απλα νιωθω δυσφορια οταν ειμ με κοσμο γιαυτο και ειμ σε απομονωση και περναω τον χρονο μου κυριως στη φαντασια μου και στις σκεψεις μου

τι να σας πω ρε παιδια. υπαρχει και αυτο που λεγεται στιγμα.

οσο δεν υπαρχει κινητρο σε περιγελανε απλως αλλα οταν υπαρχει κινητρο (π.χ. στην εργασια ή αλλος ανταγωνισμος) γινεται ενας χαμος.

μπουχτισα με την κοινωνικοτητα τους σε αυτη τη χωρα.

κανουν την τριχα τριχια και φυτρωνουν εκει που δε τους σπερνουν, μιλανε εκει που δε πεφτει λογος.

πρεπει να αποδειξεις σε ολους οτι δεν εισαι ελεφαντας.