αντε παλι

Καλησπερα ή καλημέρα σε όλους τους ταλαιπωρημένους σαν εμένα εδω μέσα... Για όσους δεν με ξέρετε ταλαιπωρούμε εδώ και χρόνια από ιδεοληψίες... Κάθε φορα και κάτι άλλο. Ξεκίνησα να πηγαίνω και σε ψυχολόγο συνδυαστικά με την αγωγή μου. Ο ψυχολόγος μου είπε οτι δεν είμαι ιδεοψυχαναγκαστηκός τύπος αλλά έχω ιδεοληψίες όταν είμαι υπερβολικά αγχομένη. Ναι συμφωνώ, και εγω πιστεύω οτι δεν έιμαι σε καμία περίπτωση τετοιος τύπος. Όμως και όλο αυτό που περνάω δεν έχει και μεγάλη διαφορα με το αν θα ήμουν. Το έχετε ξανακούσει αυτο; Το έχει πει και σε κανέναν άλλο έδω μέσα;
Δευτερον,,, από προχτές μου έχει μπει στο μυαλό οτι έχω δύσπνοια... Ομως ανασαίνω δεν έχω πρόβλημα. Καποιες φορές δεν μπορώ να πάρω βαθιά ανάσα αλλά νομίζω οτι είναι λογικό αν το κάνει καποιος 10 φορες το 5λεπτο. Νιώθω όμως ένα σφύξιμο στο λαιμό σαν να με πιάνει ένα χέρι... και μπαινουν βολιδα μέσα στο μυαλο μου οι σκεψεις... Εχω πάθει καρκίνο στον πευμωνα, έχω πρόβλημα στην καρδιά αν πάω στο γιατρό θα μου βρει κάτι θανατηφόρο... ζω τις τελευταίες μου μέρες. Και αφού προσπαθω να επιβληθώ στις παράλλογες σκέψεις μου απ την άλλη λέω και αν είναι πραγματικα συμπτώματα και καρι έχω και φτου και απ την αρχη...
Θα χαρω με τις απαντήσεις σας παντα μου δίνετε κουράγιο

καθομουν στο σπιτι μου.. και το μυαλο μου στροφαρε την αθλια ανουσια ιδεα "τι θα γινοταν αν εκει που καθεσαι δεν μπορουσες να παρεις ανασα και να καταπιεις" και το πιστευεις οτι απο την σκεψη μου δημιουργηθηκε κομπος στον λαιμο? ενα αισθημα πνιγου απο ενα αορατο χερι...

το μυαλο μας φταιει για ολα αυτο το ξες!
προσωπικα η μονη λυση ειναι να μην τα σκεφτομαστε.. να βρισκουμε αλλα πραγματα να αποσχολησουμε το μυαλο μας...!

ναι θα συμφωνισω... οταν σκεφτεσαι κατι παρα πολυ αυτο γινεται. το μυαλο μας εχει τεραστια δυμανη. καποτε κοιτουσα για καποια ασθενεια εδω στο ιντερνετ-δεν θυμαμαι ποια- απο περιεργεια, καθως διαβαζα τα συμπτωματα της ασθενειας ενιωθα οτι τα εχω ολα αυτα που αναφερει! αργοτερα καταλαβα οτι απλα ειναι παιχνιδια του μυαλου, πιστευει αυτο που θες να πιστεψει...

σας ευχαριστω και παλι που μου απαντησατε! Η αληθεια ειναι οτι το μυαλο ειναι που παιζει τα παιχνιδια, Πρεπει να μαθω να ελεγχω τις σκεψεις μου. Τουλαχιστον δεν μου γινετε εμμονη οτι δεν κανει να τρωω λιπαρα και γενικα βλακειες μπας και χασω κανενα κιλο που με τα σεροξατ εχω παρει ηδη ποσα

http://www.e-psychology.gr/forum/sho...BF%CF%85%CF%82!

Quote:

---

Originally Posted by redwood

Η αληθεια ειναι οτι το μυαλο ειναι που παιζει τα παιχνιδια, Πρεπει να μαθω να ελεγχω τις σκεψεις μου. Τουλαχιστον δεν μου γινετε εμμονη οτι δεν κανει να τρωω λιπαρα και γενικα βλακειες μπας και χασω κανενα κιλο που με τα σεροξατ εχω παρει ηδη ποσα

---

Καλημέρα redwood, σίγουρα αυτό που χρειάζεται είναι να μάθεις πως να διαχειρίζεσαι τις σκέψεις και ελπίζω ο ψυχολόγος σου να σε βοηθάει σε αυτό. Όμως επίσης θα σου έλεγα αυτό που ανέφερες για το φαγητό, να ξέρεις ότι πολλά λιπαρά, πολύ ζάχαρη, ανθυγιεινό/ τυποποιημένο φαγητό, αλλά και μεγάλες μερίδες φαγητού καθώς και πολύς καφές ή κόκα κόλα κλπ μπορεί να εντείνουν τους ψυχαναγκασμούς, ιδεοληψίες.
Πρόσεξέ το αυτό με τη διατροφή, δες αν κάτι από αυτά τα ανθυγιεινά μπορείς να περιορίσεις, αν τα έχεις μόνιμα στο διαιτολόγιό σου, και να τρως περισσότερο φρούτα, λαχανικά, ωμά ή μαγειρεμένα, φρέσκους χυμούς φρούτων. Ξηροί καρποί, όσπρια, ψωμί και μακαρόνια ολικής αλέσεως, ρύζι, γιαούρτι, λίγα αυγά. Εγώ ως veg δεν τρώω ψάρι, αλλά θα σου συνιστούσα από κρέας να προτιμάς αυτό από άλλα, έχει Ω3 που κάνει καλό. Ροφήματα με αγχολυτικά βότανα. Απλά προτάσεις σου δίνω με τροφές που είναι καλύτερες, εσύ θα δεις τι σε βοηθάει. Γενικά κάνε μια προσπάθεια σε αυτό πάντως και θα με θυμηθείς, έχει σχέση η ένταση της πάθησης καμιά φορά και με τη διατροφή. Και κάνε μια άσκηση που σε ευχαριστεί με μέτρο ή απλά περπάτημα καθημερινό.

breath καλησπερα και σε ολυς καλησπερα, η αληθεια ειναι οτι πινω πολυ καφε και καπνιζω παρα πολυ. Καπνιζω και τρώω με μανια. Οσο πιο πολυ αγχονομαι τόσο πιο πολύ τρωω και καπνιζω. Καθε μέρα λεω τερμα θα ελλατώσω το κάπνισμα και θα κάνω δίαιτα. Τελικα έρχετε το βράδυ και δεν έχω αλλάξει τίποτα απο όλα αυτα. Μέτα έρχετε η ώρα που με μισω και θυμώνω με μενα. Παλιά είχα πείσμα είχα εγωισμό όταν έλεγα τέρμα ηταν τέρμα. Η αρρώστια αυτή μ εχει κανει άβουλη τελείως. Η τα χάπια δεν ξέρω τι απο τα 2. Η ψυχολόγος με βοηθάει αρκετά αν και είναι νωρίς ακόμη. Αν όμως εγώ δεν δω αλλιώς τα πράγματα ότι και να κάνει εκείνη δεν θα έχει αποτέλεσμα. Δεν είναι μάγος. Νιώθω οτι η ζωή μου κάνει κύκλους και είμαι εγκλοβισμένη μάσα σ' ενα τυφώνα. Το χειρότερο είναι οτί δεν πιστεύω οτι μπορώ να βγω απο εκεί μέσα. Τα χρόνια περνάνε και ζω ενώ ουσιαστικά δεν ζω

Quote:

---

Originally Posted by redwood

Αν όμως εγώ δεν δω αλλιώς τα πράγματα ότι και να κάνει εκείνη δεν θα έχει αποτέλεσμα. Δεν είναι μάγος.

---

Γεια σου redwood, είδες το αναγνωρίζεις και μόνη σου τι συμβαίνει. Εγώ δεν μπορώ να σου πω κόψε μαχαίρι το κάπνισμα, ελάτωσε καφέ στη μία κούπα και άλλαξε εντελώς διατροφικές συνήθειες αμέσως, θα 'ταν πολύ βαρύ για σένα, έτσι δεν είναι? Όμως βάλε βήμα-βήμα να βελτιώσεις την κατάσταση. Ας είναι μικρά τα βήματα δεν πειράζει. Αν δεν προσπαθήσεις καθόλου δεν θα δεις βελτίωση. Μπορεί και τα χάπια να σε επηρεάζουν, αλλά πήγαινε κόντρα. Θέλει πείσμα, θέληση και να ξεκινήσεις να προσπαθείς περισσότερο. Άλλη λύση δεν βρίσκω να σου πω εγώ τουλάχιστον. Ξεκίνα με μια σταδιακή ελάττωση αυτών που βλέπεις ό,τι δεν σου κάνουν καλό. Πιστεύω πολύ στη φυσικοπαθητική μέθοδο βελτίωσης του εαυτού μας σε συνδυασμό φυσικά με τις θεραπείες που κάνεις με την ψυχολόγο, χάπια κλπ. Ελπίζω να βρεις τις δυνάμεις, όλοι έχουμε πολλές δυνάμεις μέσα μας. Σταμάτα να μισείς τον εαυτό σου, δεν θα τον ωφελήσεις έτσι, ούτε τον αφήνεις να δράσει! Όταν νοιώθεις άγχος περπάτα ή κάνε κάποια κίνηση, δουλειά, κάτι που να σε γειώνει.

Quote:

---

Originally Posted by redwood

Καλησπερα ή καλημέρα σε όλους τους ταλαιπωρημένους σαν εμένα εδω μέσα... Για όσους δεν με ξέρετε ταλαιπωρούμε εδώ και χρόνια από ιδεοληψίες... Κάθε φορα και κάτι άλλο. Ξεκίνησα να πηγαίνω και σε ψυχολόγο συνδυαστικά με την αγωγή μου. Ο ψυχολόγος μου είπε οτι δεν είμαι ιδεοψυχαναγκαστηκός τύπος αλλά έχω ιδεοληψίες όταν είμαι υπερβολικά αγχομένη. Ναι συμφωνώ, και εγω πιστεύω οτι δεν έιμαι σε καμία περίπτωση τετοιος τύπος. Όμως και όλο αυτό που περνάω δεν έχει και μεγάλη διαφορα με το αν θα ήμουν. Το έχετε ξανακούσει αυτο; Το έχει πει και σε κανέναν άλλο έδω μέσα;
Δευτερον,,, από προχτές μου έχει μπει στο μυαλό οτι έχω δύσπνοια... Ομως ανασαίνω δεν έχω πρόβλημα. Καποιες φορές δεν μπορώ να πάρω βαθιά ανάσα αλλά νομίζω οτι είναι λογικό αν το κάνει καποιος 10 φορες το 5λεπτο. Νιώθω όμως ένα σφύξιμο στο λαιμό σαν να με πιάνει ένα χέρι... και μπαινουν βολιδα μέσα στο μυαλο μου οι σκεψεις... Εχω πάθει καρκίνο στον πευμωνα, έχω πρόβλημα στην καρδιά αν πάω στο γιατρό θα μου βρει κάτι θανατηφόρο... ζω τις τελευταίες μου μέρες. Και αφού προσπαθω να επιβληθώ στις παράλλογες σκέψεις μου απ την άλλη λέω και αν είναι πραγματικα συμπτώματα και καρι έχω και φτου και απ την αρχη...
Θα χαρω με τις απαντήσεις σας παντα μου δίνετε κουράγιο

---

εγω οταν ημουνα μικροτερη ( στα παιδικα χρονια κυριως κ στην αρχη της εφηβειας , τωρα ειμαι 20) νομιζα οτι ειχα αναπνευστικο προβλημα και αγχωνομουν πολυ οταν το σκεφτομουνα. Ενιωθα καθε τρεις και λιγο οτι μου κοβεται η ανασα και πως δεν μπορω να αναπνευσω φυσιολογικα και ετσι θα πεθανω. Το παθαινα πολυ συχνα, και πολλες φορες με ενοχλει και τωρα αλλα σε μικροτερο βαθμο. Το παθαινα παντου, ειτε βρισκομουν στο σπιτι μου, ειτε εξω με φιλους, στο σχολειο...οπουδηποτε.Με εχει πιασει και μεσα στον υπνο. Ο,τι χειρότερο

ειναι χαλια συναισθημα έχεις δίκιο. Το χειροτερο νομιζω είναι δεν ξερω αν το έχετε παθει κι αλλοι εδω μεσα οτι σηκωνομαι το πρωι και λεω με τι αγχονομαι σημερα; Δηλαδη εκει να παιδευω τον εαυτο μου.