ΨΥΧΩΣΗ, ΔΙΑΓΝΩΣΗ, ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Καλησπερα σε ολους οσους εχουν ψυχη, γιατι μονο αυτοι μπορουν να ακολουθησουν..Η ιστορια μου αρχιζει απο μικρο παιδι..με εντονα γεγονοτα που στιγματιζουν ολη τη ζωη. Θα μπορουσα να γραψω εν βιβλιο ισως μ΄ολα αυτα που εχω ζησει αλλα δε θελω να κουρασω κανεναν αλλωστε κι εγω κουραζομαι να τα σκεφτομαι. Στα 25 βιωσα ενα και ευτυχως μοναδικο (μεχρι τωρα) ψυχωσικο επεισοδιο. Ηταν ενας ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΕΦΙΑΛΤΗΣ. Με παραληρηματικες ιδεες και καμια επαφη με την πραγματικοτητα. Ευτυχως παραπεμθηκα αμεσως σε νοσοκομειο και μαλιστα δε χρειαστηκε να νοσηλευτω, αλλα βεβαια με πολυ ισχυρη θεραπευτικη αγωγη. Συνηλθα σχεδον μετα απο ενα μηνα. Εννοω οτι αρχισε η σκεψη μου να επανερχεται στα φυσιολογικα της. Απο τοτε αρχισε ενα μακρυ ταξιδι...Κρισεις πανικου, εντονη καταθλιψη, τασεις αυτοκτονιας και αλλα γνωστα..Επισκεπτομουν τον ενα ψυχιατρο μετα τον αλλο..Ο καθενας με τη δικη του διαγνωση και τη δικη του θεραπεια...ΨΥΧΩΣΗ, ΜΑΝΙΟΚΑΤΑΘΛΙΨΗ, ΔΙΠΟΛΙΚΗ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ, ΟΡΙΑΚΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ...ολες οι διαγνωσεις σχετικες και παρεμφερεις..Δεν υπαρχει ψυχοφαρμακο που να μην το εχω παρει...Σημειωτεον οτι ολα αυτα τα χρονια (20) η ζωη μου ηταν μια περιπετεια..Μονη και περιπλανωμενη μεσα σε διαφορετικες πολεις, σχεσεις, εργασιες...Δεν το εβαλα κατω ομως ποτε...Ισως γιατι πραγματικα ειχα ΨΥΧΗ..Ακομα ψαχνω να βρω ποια ειμαι και ποια ειναι η ασθενεια μου..Αν μπορει καποιος ας μου πει, και να μου προτεινει και την αναλογη θεραπεια. Εδω και μερικους μηνες δεν παιρνω καμια θεραπεια. Δουλευω εδω και αρκετα χρονια σε μια πολυ υπευθυνη δουλεια με πολυ εντονη ψυχολογικη πιεση και μεγαλωνω μονη μου δυο παιδια. Οποιοσδηποτε στη θεση μου και χωρις κανενα παρομοιο ιστορικο θα ειχε χασει το μυαλο του..Τωρα πια, μετα απο ολα αυτα, νιωθω τοσο ωριμη, τοσο δυνατη, καμια φορα κι ευτυχισμενη...κι ας μην εχω ανακαλυψει ακομα το επισημο ονομα της ασθενειας μου.Ετσι κι αλλιως δεν εχει καμια σημασια πια......

Καλησπερα σου Ελεονωρα ευγε για ολα οσα πετυχες παρα την ψυχικη σου διαταραχη οποια κ να ειναι αυτη,κ εγω εχω περασει ασκημη σχολικη ηλικια κακοποιηση καταθλιψη πασχω απο ιδψ κ κοινωνιοφοβια ομως παλευω για το ονειρο μου που ειναι μαζι με το αγορι μου η δημιουργια οικογενειας,Ευγε που δεν τα βαζεις κατω ομως πιστευω απο οσα λες οτι μεσα σου θα βασανιζεσαι απο αυτο το πραγμα που δεν οριζεις το ονομα του,Εγω πιστευω οτι η απομακρυνση απο τον θεο κ την εκκλησια ειναι πηγη απελπισιας κ στρες γιατι οσες φορες επισκεφτηκα πνευματικο εκκλησια ηρεμησα παρα πολυ τοσο που δεν περιμενα δεν ειμαι ανθρωπος που πηγαινει διαρκως στην εκκλησια ομως το παλευω ευελπιστω να κανω μελλοντικα περισσοτερα πραγματα,Επισης να πω οτι επισκεπτομαι κ ειδικο κ παιρνω κ φαρμακευτικη αγωγη ομως σε καμμια περιπτωση δεν βοηθανε οσο η ενασχοληση με την θρησκεια εστω κ στοιχειωδως,Επισης σιγουρα δεν ειναι ολοι οι ειδικοι της προκοπης κ εγω εχω αλλαξει αρκετους κ τωρα πηγαινω σε μια ειδικο που επικοινωνουμε πολυ καλα,Καλο κουραγιο κοπελα μου κ δουλεψε το αυτο που σε ταλαπωρει για να νιωθεις καλυτερα!

Kαλως ηρθες Ελεωνορα. Ευχομαι τα καλυτερα.

Εδω ειμαστε σχεδον ολοι ομοιοπαθουντες, και εγω το παλευω, ειμαι 16 χρονια πλεον ψυχωτικος με τα πανω μου και τα κατω μου.

Oσο και να ποναμε, ειναι τοσο γλυκια η ζωη που παρα της απογοητευσεις πιστευω ειμαστε ολοι ευγνωμων.

Ηθελα να σταθω στο τελευταιο κομματι της παραγραφου σου, που τους τελευταιους μηνες αντεπεξερχεσαι χωρις φαρμακευτικη αγωγη.

Δεν ξερω κατα ποσο ειναι αυτο εφικτο για ατομα σαν εμας με τετοιο ιστορικο. Δεν ξερω αυτα τα πραγματα θελουν μεγαλη προσοχη. Καλη συνεχεια παντως και να σαι καλα.

Καλημερα, το ξερω πως αυτο που κανω ειναι ριψοκινδυνο. Μα αφου ακομα και ο γιατρος που με βλεπει τα τελευταια χρονια δε με πειθει πια...Επι 6 χρονια επαιρνα το abilify. Στην αρχη ενθουσιαστηκε με την ανταποκριση μου στο συγκεκριμενο φαρμακο. Εδω και 2-3 χρονια ομως ειχε αρχισει να εχει παρα πολλες παρενεργειες..Εξαλλου τα συμπτωματα της ψυχωσης δεν υπαρχουν πια. Μου ειπε οτι πρεπει οπωσδηποτε να παρω αντικαταθληπτικο, ομως εγω ξερω τι χρειαζομαι για να ειμαι καλα και φυσικα αυτο δεν ειναι αλλο ενα φαρμακο. Βιωνω μια κατασταση ισως τραγικη απο την οικογενεια του συζυγου και η καθημερινοτητα μου ειναι ενας ατελειωτος αγωνας επιβιωσης. Αυτο δεν γινεται προς το παρον να αλλαξει και οσα χαπια και να παιρνω την ημερα ξερω οτι παλι δε θα ειμαι καλα. Ειναι φορες που σηκωνω τα χερια ψηλα, παραιτουμαι απο ολα ομως ευτυχως αυτο δειαρκει πολυ λιγο γιατι μολις το καταλαβω πιεζω τον εαυτο μου να σηκωθει και να συνεχισει..μονο και μονο για τα παιδια μου που ειναι σε τρυφερη ηλικια και δεν φταινε σε τιποτα..αυτο ισως να με τρομαζει περισσοτερο απο ΟΛΑ. Μην περασουν κι αυτα, οχι ολα αυτα που εχω περασει εγω αλλα ουτε το 1/1000στο. Στα παιδια μου και μονο χρωσταω το οτι ειμαι καλα, το οτι ΖΩ και ειμαι ακομα ορθια.

[QUOTE=ΕΛΕΩΝΟΡΑ Μ.;527387]Καλημερα, το ξερω πως αυτο που κανω ειναι ριψοκινδυνο. Μα αφου ακομα και ο γιατρος που με βλεπει τα τελευταια χρονια δε με πειθει πια...Επι 6 χρονια επαιρνα το abilify.[QUOTE]

Τι παρενέργειες εχεις από το abilfy? το παιρνω 4 χρονια περα από το σεξουαλικο δεν μου εχει βγαλει κατι άλλο...

καλο κουραγιο μπορει να μην ξαναεχεις ποτε επεισοδιο... αλλα μπορει και να εχεις..

δυσκολη αποφαση να τα κοψεις μιας και εχεις και παιδια

Η βασικη παρενεργεια ηταν το γαστρεντερικο.Τα τελευταια χρονια δε μπορουσα να φαω σχεδον τιποτα που να μη με πειραξει. Προβληματα στην οραση ειδικα οταν οδηγουσα βραδυ. Πολυ λιγες ωρες υπνου (ξυπνουσα καθε πρωι στις 4.00πμ) και αυτο δεν ηταν απο την παθηση μου..Το συνδρομο που δεν θυμαμαι πως το λενε που δεν μπορουσα να καθησω σε μια θεση για πολλη ωρα και μετα απο λιγο σηκωνομουν να κανω πραγματα οχι απολυτως απαραιτητα..Ας μη μιλησω για την αυξηση βαρους, αυτο ηταν το λιγοτερο..Μια διαρκης ανησυχια σε ολο της το μεγαλειο..ΑΠΟΠΕΙΡΑ..(το χειροτερο).Ψαχνοντας να βρω διεξοδο καποιες φορες, παρα πολλες μαλλον καταναλωνα μεγαλες ποσοτητες αλκοολ..και φυσικα αυτο ηταν αργος ΘΑΝΑΤΟΣ...Τωρα πια δεν πινω σχεδον καθολου και εχω κοψει και τους αμετρητους καφεδες. Κοιμαμαι παρα πολλες ωρες, οσες μαλλον μπορω, τρωω κανονικα χωρις προβληματα. Βεβαια εξακολουθω να εχω πολλα νευρα και να με παιρνει απο κατω συχνα μιας και τα καθημερινα προβληματα δεν τελειωνουν..Αλλα δεν μπορω να πω οτι οταν επαιρνα τα φαρμακα ημουν καλυτερα..Εγω νομιζω οτι ημουν χειροτερα...η εστω το ιδιο..τι να πω ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΔΕΝ ΞΕΡΩ.

να ξερεις οτι οι ντοπαμενεργικοι υποδοχεις ή οπως λεγονται κανουν χρονο για να ανοιξουν.τουτεστιν δεν θα εισαι καλα παντα χωρις τα φαρμακα.θα χειροτερεψεις κατα το πολυ χωρις φαρμακα.οσο για το αμπιλιφαυ ειναι το πιο 'ακακο' απο αυτα(το παιρνω και εγω) κ οτι σε εβγαζε πολλες παρενεργιες απειδη επινες και πολυ.συμφωνω για τα κιλα τον υπνο οτι ειναι παρενεργια του αλλα κατα τα αλλα ειναι μια χαρα πχ εξωπυρυδιμικα δεν φερνει καθολου.εφοσον εχεις κ παιδια προσεξε πολυ αυτο που θα σε πω με παρήσια ευθυνη:παρε τα φαρμακα σου γτ αλιμονο θα υποτροπιασεις πολυ

Quote:

---

ΨΥΧΩΣΗ

---

Quote:

---

το παιρνω 4 χρονια

---

τι συγκροτημένος λόγος........................................ ...................

Αν εννοεις τον δικο μου λογο συγκροτημενο που ελπιζω ετσι να ειναι, αυτο σημαινει οτι και οι σκεψεις μου ειναι συγκροτημενες. Αρα βρισκομαστε σε καλο δρομο...

και να βρεις το ονομα θα αλλαξει κατι??
μονη σου το λες οτι δεν εχει σημασια!
συνεχισε να προσπαθεις ελεονορα, φαινεσαι δυναμικο ατομο και αισιοδοξο παρολο που σου ετυχε ολο αυτο, και μην νοιαζεσαι για ονομασιες... αλλωστε οι ονομασιες ειναι για να εξυπηρετουν την επιστημονικη κοινοτητα, οχι τους πελατες.. τι κι αν το λενε "α" τι "β" δλδ!

(αλλωστε στο φορουμ απαγορευονται οι διαγνωσεις απο μελη):rolleyes:

μπραβο σου παντως! ετσι αισιοδοξια πανω απο ολα!!

Mπράβο για την δύναμη σου!!!Αυτό που έκανες πάντως είναι ριψοκίνδυνο.Με τόση πίεση κ δυσκολίες μπορείς εύκολα να υποτροπιάσεις χωρίς να το καταλάβεις.Εμείς ειδικοί για να σου βγάλουμε διάγνωση δεν είμαστε αλλά θα μπορούσες να γράψεις μια περίληψη με τα συμπτώματα που είχες όταν δεν ήσουν καλά για να δούμε περίπου αν ήταν ψυχωση.

εγω θα σου ελεγα παντως μιας και τα παιδια σου ειναι σε τρυφερη ηλικια και εισαι σε κρισιμη οικονομικη κατασταση να επιλεξεις μια ασφαλεστερη επιλογη
και να παρεις τα φαρμακα.

αμα δε σου κανει το Abilify παρε καποιο αλλο φαρμακο απο τα νεα.

Κοψε το αλκοολ και κανε υπομονη λιγα χρονια μεχρι να μεγαλωσουν τα παιδια σου και να ειναι πιο νορμαλ τα πραγματα.

ηδη ο τροπος που γραφεις δειχνει οτι εισαι σε υπερενταση.

για να επιβιωσουμε χρειαζομαστε τα φαρμακα σαν προστασια.

μιλησε καλυτερα με γιατρο πριν κανεις οτιδηποτε γιατι και σε εμενα η υποτροπη ερχεται αποτομα και μετα αλιμονο μου...

χμ... το αμπιλιφαι εχει βοηθησει πολλους και ειδικα στο θεμα των κιλων αλλα εμενα μου εφερε μανια..

Ευχαριστω ολους οσους συμμετειχαν στο θεμα συζητησης σχετικα με την περιπτωση μου. Απο τα μυνηματα που ελαβα προβληματιστηκα αρκετα για το αν θα πρεπει να συνεχισω τη θεραπεια. Αλλα ποια θεραπεια? Θεραπευονται αραγε ολες αυτες οι αρρωστιες της ψυχης?....Τη συντηρηση μαλλον - προστασια απο υποτροπη...Μου εκανε φοβερη εντυπωση οτι ολοι, μα ολοι επιμεινατε στο να αρχισω παλι να παιρνω τα φαρμακα μου, οπως επιμενουν και οι ανθρωποι που με αγαπουν. Καποιο βραδυ πριν απο περιπου 5 ημερες αγχωθηκα, στεναχωρηθηκα, εκνευριστηκα παρα πολυ με κατι που μου συνεβη με αποτελεσμα να τρομοκρατηθω τελικα οτι κατι θα παθω. Ισως να ηταν και η ιδεα μου οντας επηρεασμενη απο τη συζητηση μας...Η πρωτη σκεψη που εκανα ηταν τα παιδια..Κι αν παθω κατι..? Τι θ΄απογινουν...? Εδω και 4 ημερες αρχισα ξανα να παιρνω εκεινο το μικρο χαπακι...Απο διαθεση μπορω να πω οτι αισθανομαι καπως καλυτερα, χωρις τις εντονες διακυμανσεις που ειχα πριν. Ειμαι πολυ πιο ενεργητικη στο να κανω πραγματα που πριν θεωρουσα βαρετα, καταπιεστικα ηταν ομως απαραιτητα (π.χ. δουλειες σπιτιου)...Και φυσικα ξαναγυρισαν οι ΑΫΠΝΙΕΣ μου.. Ευχαριστω οσους μου εδωσαν συγχαρητηρια για τη δυναμη μου κατι για το οποιο πραγματικα ειμαι υπερηφανη οπως και για αλλα στοιχεια που εχουν βγει απο μεσα μου απο ολ΄αυτα τα χρονια που ταλαιπωρουμαι...Μα κι αν η ζωη ηταν ευκολη τι νοημα θα ειχε?..ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ Μ΄ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΟΜΟΡΦΗ ΚΑΙ ΔΕ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ ΟΤΑΝ ΔΕ ΜΟΥ ΧΑΜΟΓΕΛΑΕΙ, ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΛΙΓΟ..ΜΕΤΑ ΒΓΑΙΝΕΙ Ο ΗΛΙΟΣ..ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΕΤΣΙ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΟΤΙ ΖΩ!!
ΚΑΛΗΜΕΡΑ!!!

Tώρα με τα παιδιά πιστεύω πως έχεις μια μεγάλη ευθύνη απέναντί τους.Καλό θα ήταν να επισκεφτείς έναν ψυχίατρο.Οι περισσότεροι σου είπαν να συνεχίσεις τα φάρμακά σου γιατί όλοι έχουν περάσει μια επώδυνη περίοδο μετά από υποτροπή που μπορεί να είναι χειρότερη από το πρώτο επεισόδιο.Δεν ξέρω τι συμπτώματα είχες αλλά αν έχεις ψύχωση σκέψου πως αν υποτροπιάσεις θα είσαι για ένα μεγάλο διάστημα με πολύ μειωμένη λειτουργικότητα..Κάποιος θα πρέπει να σε φροντίζει.Ίσως πρέπει να αναλογιστείς τις συνέπειες του να μην παίρνεις τα φάρμακα σου.
Αν σε περίπτωση που υποτροπιάσεις θα μείνει κάποιος δίπλα σου;;Πως θα επηρεαστεί η σχέση με τα παιδιά σου αλλά κ με όλο το οικογενειακό περιβάλλον και τους φίλους.Στην ψύχωση αποκοβόμαστε από την πραγματικότητα και τον περίγυρό μας.Σκέψου τα αυτά τα ερωτήματα.