Που εισαι καθρεπτης?

Ειναι αρκετος καιρος που δεν εχω νεα της καθρεπτης κ νιωθω αγωνια,με την κοπελα αυτη επικοινωνουσαμε αρκετα κ αποτομα εγινε αφαντος,αναρωτιεμαι τι να κανει εχει σοβαρα προβληματα,ειναι με καταθλιψη κ οι ανθρωποι με καταθλιψη συχνα πυκνα απομονωνονται μακαρι να ειναι αυτο κ να μην της συμβαινει κατι περισσοτερο,οποιος γνωριζει κατι μας πει

Καλημερα σου Μυσπ. Δεν ξερω καν ποια λες αλλα μπραβο σου για το ενδιαφερον.

Κι εγώ τη σκέφτομαι και ανησυχώ για εκείνη. Της είχα στείλει μήνυμα εδώ που δε νομίζω να το έχει δει καν, αφού δεν έχει μπει.
Θέλω να σκέφτομαι ότι απλά δεν αισθάνεται καλά και έχει απομακρυνθεί από το φόρουμ και όχι τίποτα χειρότερο.
Ελπίζω να είναι εντάξει και να μπορούσα να τη βοηθήσω.

μπορεις να βοηθησεις οπιονδηποτε ταυτιζεται μαζι σου σε σημειο να βλεπεις τον εαυτο σου μεσα σε οτι λεει εκει βρισκεται ολη η δυναμη σου.

Καλησπερα σας χαιρομαι που νοιαζεστε κ εσεις για την καθρεπτης ευελπιστω οτι ειναι αφαντη επειδη δεν νιωθει καλα να μπει στο φορουμ κ δεν της συμβαινει κατι περισσοτερο Αλλωστε κ παλαιοτερα εγινε αφαντη κ επανηλθε μετα ομως τωρα ειναι πολυς καιρος που δεν δινει σημεια ζωης

ας ειναι καλα και ας μην ξανακουσουμε νεα της αρκει να ειναι καλα

Καλα εννοειται κ αυτο θελω λεγκαλιζε ομως ολη αυτη η σιωπη ειναι ανησυχητικη απο την στιγμη που μας ελεγε ποσο σημαντικο ειναι για αυτην το φορουμ

λογικα καπου θα κολησε.στην καλυτερη των περιπτωσεων θα κανει τον κυκλο της και θα γυρισει,ας ελπιζουμε δηλαδη.δεν εχεις κανενας αλλο τροπο να επικινωνησει μαζυ της εκτος απο το foroum??

Εγω προσωπικα αποκλειστικα το φορου μακαρι να ειναι καλα

Κι εγώ ανησυχώ, δεν μου αρέσει που εξαφανίστηκε.

Ο λόγος που βρήκα το θέμα είναι επειδή σκεφτόμουνα να ανοίξω ακριβώς το ίδιο θέμα "Έχει δει κανείς την Μυσπ?".. είπα να κάνω όμως αναζήτηση των μηνυμάτων της πρώτα ελπίζοντας να βρω κάτι του τύπου "Είμαι πνιγμένη γιατί μετακομίζω" ή "Πολύ άγχος με τις ετοιμασίες του γάμου"... Βρήκα αυτό όμως και πραγματικά ένιωσα μεγάλη συγκίνηση...
Mriya, Kασσάνδρα και legalize σας ευχαριστώ πραγματικά για το ενδιαφέρον σας... η αλήθεια είναι πως δεν είχα δει το μήνυμα σου Mriya, όπως δεν είχα δει κι αυτό αφού δεν έμπαινα καθόλου στο φόρουμ...

Αυτό που μου συνάιβει είναι πως η κατάθλιψη με ξάπλωσε στο κρεβάτι μήνες... Μέχρι το Πάσχα που "αναγκαστικά" πήγα στην Κρήτη στον πατέρα μου για 1-2 βδομάδες.. εκεί έβγαλα έναν απαίσιο εαυτό που πραγματικά δεν αναγνώριζα... ούτε κι εγώ ούτε κι ο αδερφός μου που είχε να με δει μήνες και μου το συζήτησε... Ήταν μία επαφή που είχα με ανθρώπους μετά από αρκετούς μήνες πλήρους απομόνωσης... Επιθετίκοτητα, επικριτικότητα και κακία... προς όλους... Χτυπούσα τους πάντες εκεί που πονούσαν... όλους εκτός από τον αδερφό μου.
"Έχεις γινεί σχεδόν ίδια η μαμά" μου λέει κάποιο βράδυ ο αδερφός μου (κοιμόμασταν στο ίδιο δωμάτιο και όπως παιδιά πιάναμε την κουβέντα πριν κοιμηθούμε). "Το καταλαβαίνω, αλλά δεν ξέρω γιατί το κάνω... μου έρχεται στο μυαλό πάντα ο κακός ο λόγος για όποιον βλέπω" και φυσικά τον διατύπωνα κι όλας... "Φοβάμαι πως γίνομαι κακός άνθρωπος" του είπα και συμφώνησε... "αλλά εσύ που με ξέρεις, ξέρεις πως δεν είμαι έτσι ε?" τον ρώτησα ελπίζοντας να πάρω ως απάντηση ναι είσαι καλή αλλά θα περνάς άσχημα... αντ' αυτού η απάντηση που πήρα ήταν "Εγώ ξέρω αυτό που βλέπω... Αυτό που δείχνεις είσαι". Και η απαντήσεις αυτού του τύπου είναι που εκτιμώ στον αδερφό μου... η σχέση μας είναι ειλικρινής, τοσο που μερικές φορές γίνεται σκληρή... όχι όμως με σκοπό να πληγώσει αλλά να βελτιώσει... κι αυτό φαίνεται...

Όταν ξαναγύρισα Αθήνα και στην μάνα μου προσπάθησα λοιπόν να βγω από το σπίτι που με έκανε να βγάζω τον κακό μου εαυτό... είναι και ο ήλιος που βοηθάει στην καταθλίψη αν μπορέσεις να τον δεχτείς... Άρχισα να πάω κάμιά βολτούλα τα απογεύματα.. για να χάσω κι κάνω κιλό, ξαναπροσπάθησα να πάω σε ψυχολόγο, και βέβαια μ' ολα αυτά τα έξω αλλά χωρίς στοχο στην ουσία και την επιστροφή μετά στο σπίτι της μάνας υποτροπίασα... ξαναρχισα την χρήση.... πράγμα που συνεχίζω ακόμα δυστυχώς.... η χρήση δεν είναι καθημερινή βέβαια αλλά είναι πολύ συχνή... ακόμα και τωρα που έχω μάθει πως έχω ηπατίτιδα (εδώ και δυο τρεις βδομάδες) δεν έχω σταματήσει...

Έχω κάνει κάποιες κινήσεις για δουλειά όμως και ελπίζω σε οχτώ μέρες να δουλεύω... δεν θέλω να πω κάτι πάνω σ' αυτό όμως γιατί φοβάμαι μην το γκαντεμιάσω... αν και δεν πιστεύω σ' αυτά είναι η δεύτερη φορά που θα κάνω την προσπάθεια... και δεν θέλω να ξαναματαποτύχω... Όπότε από Δευτέρα θα σας ενημερώσω για το θέμα... Είναι πάντως φάση με σχέδιο και όχι όπως πριν που δούλευα για δίμηνα δίωρα ως καθαρίστρια... Επίσης αν όντως τα καταφέρω αυτή τη φορά έχω βάλει και στόχους για παραπέρα... που βέβαια χρειάζονται μαρούλι οπότε χωρίς δουλειά δεν... αυτό πιστεύω θα με κρατήσει και τελείως μακριά από την χρήση... Το έχω ξανακάνει άλλωστε και ξέρω πως γίνεται...

Με την μάνα όπως τα ξέρετε.. αν και το τελευταίο δίμηνο, ίσως και λιγότερο έχει γίνει πιο καλή... αυτό σε συνδυασμό με την υποτροπή μου με κάνει αρκετές φορές να νιώθω ενοχές... να νιώθω πως την κοροιδεύω... Νιώθω επίσης άσχημα που σκέφτομαι πως θα την "παρατήσω την μανούλα μου που προσπαθεί", συνάμα όμως φοβάμαι γιατί ξέρω πως όποτε ερχόμαστε κοντά δεν έχει καλή κατάληξη... η μοναξιά όμως και η χρήση με κανει να υποκύπτω στο ίδιο λάθος... Το τέρας ξύπνησε πάλι μέσα της τις δύο βδομάδες που ήρθε να μείνει εδώ ο αδερφός μου... Το περίεργο είναι πως της το είπα γραπτώς και το κατάλαβε... της ζήτησα να μην με προσβάλει και με μειώνει έτσι μπροστά του... πως δεν ανεβάζει έτσι αυτόν αλλά ρίχνει εμένα... το περίεργο είναι πως το δέχτηκε και δεν αντέδρασε επιθετικά όπως θα έκανε πριν κάποια χρόνια...

Αυτά έγιναν τους μήνες που λείπω... και καλά και κακά δηλαδή... όπως συμβαίνει σε όλους μας... Μάλλον για την Μυσπ θα πρέπει να ανοίξω θέμα άλλο γιατι εδώ δεν θα γίνει αντιληπτό απ' όλους... αν ξέρει όμως κάποιος γιατί σταμάτησε να μπάνει ας μου πει παρακαλω...

ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΓΙΑ ΤΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΣΑΣ
ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΑ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ ΚΑΙ ΣΥΓΚΙΝΗΘΗΚΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ