Printable View
Μιας και εδω μέσα μιλάμε για ενοχές και για φαντάσματα που μας κυνηγούν όλους, ήθελα να κάνω ένα topic με τη συγνώμη όλων μας στα άτομα που πικράναμε. Είναι κάτι περίπου σαν τα λόγια που χάθηκαν, αλλά περιέχει μόνο πράγματα που μετανιώσαμε και συγνώμες που δεν είπαμε. Πόσα λάθη βαραίνουν τον καθένα από μας και τα κουβαλάμε σαν σάκο βαρύ στην πλάτη μας όπου και να πάμε; Δεν μας αφήνουν. Οι συγνώμες που δεν είπαμε είναι μέσα μας.Ας ξεκινήσω εγώ........
Συγνώμη μπαμπά για τα λάθη μου, τις απερισκεψίες μου και τις επιλογές μου που τόσο σε έκαναν να ντραπείς. Συγνώμη που δεν είμουν κοντά σου τις τελευταίες μέρες σου να σου δώσω όση αγάπη άξιζες. Που σε έκανα τόσο να στεναχωρηθείς ενώ μαγαπούσες με όλη τη δύναμη της ψυχής σου. Που δεν σου έδειξα πόσο σαγαπούσα. Ελπίζω η συγνώμη μου να φτάσει στο σύνεφο που αναπαύεσαι και να την νιώσεις. Μου λείπεις.....
Εγω ενα συγνώμη να ζητήσω απο τους μαθητές μου , που μερικές φορές δεν μπορώ να τους καταλάβω ............ και τους αδικώ ............
Συγκεκριμένα χθές, ενας ατακτούλης μικρός, που οταν σήκωνε το χέρι του για να απαντήσει σε ερωτήσεις, πετούσε πράγματα που φαινόταν να τα λέει στην τύχη (τόσο μακριά απο τη λύση) μου είπε κάτι που κατάλαβα οτι εγω απλά δεν καταλαβαίνω τι βλέπει .................
Νιώθω άσχημα που αποθάρρυνα την διάθεση σου να συμμετέχει , νομίζοντας οτι απλά θέλει να χαλάσει το μάθημα ................
Πρέπει να επανορθώσω !
Δεν μπορώ να τον βοηθήσω να μάθει , θα ήθελε εναν δάσκαλο απο πάνω του, αλλα τουλάχιστον να μην τον αποθαρρύνω να συμμετέχει .............
Μέγα λάθος !
Δεν μπορώ να πω ότι ήμουν σωστή απέναντι σε όλους.Από την άλλη όμως δεν ξέρω αν έκανα κάτι που έβλαψε ή στεναχώρησε κάποιον.Συνεπώς,δεν μπορώ να ζητήσω συγγνώμη εν αγνοία μου :)
δεν τα μπορω ρε παιδια αυτα τα εξαγνιστηρια.....
αυτοι που με αγαπουν δεν θα ηθελαν ποτε να τους ζητησω συγγνωμη, θα θελανε σιγουρα ομως να ειμαι αυτο που ξερουν και οχι κατι αλλο που δεν μου αντιστοιχει.
Ειμαι της αποψη οτι απο τοτε που βγηκε η συγγνωμη, χαθηκε το φιλοτιμο.
Οταν πληγωνω καποιον (που μπορει να το κανω) η συγγνωμη δεν εχει κανενα νοημα.
Ειμαι κατα της καθαρσης της ψυχης αλλα υπερ της αυτοκριτικης και του οτι γινομαι καλυτερος.
Δεν εχω να ζητησω απο κανενα συγγνωμη και δεν θελω να μου την αποδοσει επισης κανεις.
Ζητω την ανηλεη κριτικη των γυρω μου και αυτο εμενα μου αρκει και απιτω να αρκει και απο τους αλλους.
Συγγνωμες και εξομολογητηρια να πανε να κανουν οσοι θελουν στο αγιο ορος και αμα θελει ο θεος τους ας τους συγχωρεσει.
Συγνώμη δεν σου αρέσει να λες. Ούτε να συγχωρείς μπορείς?
Πιστέυω στη δύναμη της συγχώρεσης. Η αλήθεια είναι ότι θεωρώ σαν το καλύτερο φάρμακο της κατάθλιψης να συγχωρέσεις αυτούς που σε πλήγωσαν. Είναι σαν κάτι μαγικό που θεραπεύει την ψυχή και δρα σαν ένα λευκό χρώμα που καλύπτει ότι μαύρο βρει μπροστά του.
Η κατάθλιψη θεωρείται από κάποιες θεωρητικές σχολές σαν θυμός προς τους άλλους, τον οποίο δεν εκφράσαμε και τον γυρίσαμε στον εαυτό μας. Η συγχώρεση απελευθερώνει από τα δεσμά του θυμού και της θλίψης. Απελευθερώνει από τις εμμονές της εκδίκησης και της αυτοκαταστροφής. Καταθέτω ένα προσωπικό βίωμα, το οποίο σίγουρα διαφέρει απ\'των υπολοίπων. Είμαστε άνθρωποι και διαφορετικοί μεταξύ μας. Δεν μπορούμε να συμφωνούμε σε όλα.
Να πέσουν στα γόνατα, να μου ζητήσουν συγνώμη, συγνώμες.
Δεν χρωστώ σε κανέναν τίποτα.
Μόνο στον εαυτό μου, που τον άφησα εκεί σαν κουτάβι να τον πηγαίνουν όπου τους κάνει κέφι. Ο καθένας για τους λόγους του.
Συγνώμη από μένα για μένα που δεν μπορώ να πιστέψω ακόμα οτι δεν είμαι κουτάβι κι ας ζω σαν σκύλα. Δεν μου φτάνει. Σαν ύαινα θέλω να ζήσω. Εγώ και η αγέλη μου.
Να πέσουν στα γόνατα, να μου ζητήσουν συγνώμες.
Μόνο τότε θα σκεφτώ να συγχωρέσω μπας και μπορέσουν και δικαιολογήσουν τα δεσμά τους.
για μενα το συγγνωμη, δεν βοηθα πολυ.στο να απαλλαγώ απο βάρη που τυχον αισθάνομαι...απο λάθη που χω κανει....ειναι μια δουλεια που δεν εχει να κανει με τους άλλους...δλδ δεν εχει τόση σημασια αν μας συγχωρέσουν οι άλλοι,αλλα εμεις οι ιδιοι τον εαυτο μας,να τον κατανοήσουμε για να συνεχισουμε.πιο ισορροπημενα.
Το πιστεύω και εγώ αυτό Μάγδα. Οι πιο όμορφες στιγμές της ζωής μας είναι εκείνες που αγαπάμε τους πάντες και τα πάντα. Και τότε η συγχώρεση είναι αυτονόητη!Quote:
Originally posted by magda-ps.
Η κατάθλιψη θεωρείται από κάποιες θεωρητικές σχολές σαν θυμός προς τους άλλους, τον οποίο δεν εκφράσαμε και τον γυρίσαμε στον εαυτό μας. Η συγχώρεση απελευθερώνει από τα δεσμά του θυμού και της θλίψης. Απελευθερώνει από τις εμμονές της εκδίκησης και της αυτοκαταστροφής.
Συγνώμη για τις φορές που σε πλήγωσα με τα λόγια μου και τη συμπεριφορά μου. Ήθελα να κάνω ακριβώς το αντίθετο. Ήθελα μόνο να γελάς.
Δεν έχω συγχωρήσει αλλά έχω κατανοήσει. Το να λέω συγγνώμη η να μου λένε αντίστοιχα, το θεωρώ μια υποκρισία και μιση. Σημαίνει οτι αποφεύγω να αναλάβω τις ευθύνες μου, κρύβομαι πίσω από μια χριστιανικού τύπου ηθική, καταπιέζω τα συναισθήματα οργής που μου προκύπτουν με αποτέλεσμα να τα θάβω, και δεν βελτιώνω καθόλου τον εαυτό μου.
Ομως η συγγνώμη μου αρέσει σαν έκφραση σε απλές καθημερινές παρεξηγήσεις.
Το να κάνει ο καθένας την αυτοκριτική του και να μαθαίνει απο τα λάθη του, είναι πολύ σημαντικό .......................... ολοι μας κάνουμε λάθη και κανείς δεν είναι τέλειος .......
Για αυτά τα λάθη, πρώτα απο όλα πρέπει να συγχωρήσουμε τον εαυτό μας .......... και επειτα με τις πράξεις μας να διορθώσουμε την λάθος συμπεριφορά ................... Αυτη θα είναι η συγνώμη μας ........... οχι απλά μια λέξη που ζητά μια άφεση αμαρτιών ....... αλλα μια πραγματική συνειδητοποίηση ........
Συγγνωμη, ευχαριστω και σ`αγαπω τρεις λεξεις ιερες.Παντα προσπαθω να τις λεω οταν τις εννοω πραγματικα.Μονο τοτε εχουν αξια.Το ευχαριστω και το σ`αγαπω το λεω αρκετα συχνα, ισως γιαυτο να εχει χασει την αξια του για μερικους ανθρωπους, ισως ειναι λαθος να το λες συχνα.Αλλα το εννοω.Μου αρεσει να εκφραζω τα συναισθηματα μου και μου αρεσει να μου δειχνουν τα δικα τους.Με κανει να νιωθω σιγουρια.Το συγγνωμη αντιθετα το λεω σπανια.Οχι επειδη δεν μετανιωνω ποτε, και αυτο ειναι λαθος.Ισως απο εγωισμο?Κακο...Ας μου βρει λοιπον καποιος το μετρο και ας κανω την αρχη!!!
ΣΥΓΓΝΩΜΗ λοιπον οσους πληγωσα, οσους ενιωσαν ασχημα εξαιτιας μου, οσους εκανα να κλαψουν, οσους περασαν δυσκολες στιγμες εξαιτιας μου, οσους πληγωσα με τα λογια μου.Ειλικρινα δεν σκεφτηκα και κυριως δεν εγινε για να σας πληγωσω.Οταν πληγωνεις αλλους, υποφερεις διπλα ο ιδιος!!!!!!!!!!
Ζητώ συγνώμη από τον εαυτό μου, που τον έφτασα στο σημείο να ζει την ζωή που διάλεξαν οι άλλοι για αυτόν και να λέει κι ευχαριστώ, και που συνεχίζω ακόμα και τώτα να τον ταλαιπωρώ. Κατ\' επέκταση, συγνώμη και όσους πλήγωσα άθελά μου, γιατί πολύ απλά δεν υπήρξα ο εαυτός μου.
Συγχωρούμε ή απλώς ξεχνάμε?
Συγχωρούμε ή βρίσουμε ένα άλλο ντουλάπι πιο ξεχασμένο και αφήνουμε εκεί αυτά που μας ενόχλησαν?
Συγχωρούμε ή δεχόμαστε ότι \"έτσι είναι η ζωή\"?
Συγχωρούμε για να βρούμε δύναμη ή γιατί έχουμε δύναμη?
Συγχωρούμε τα πάντα?
Αυτά που δεν συγχωρούμε τι τα κάνουμε?