Ολοένα περισσότεροι νέοι σε Κατάθλιψη.

Διαβάζοντας εδώ στο φόρουμ καιρό τα διάφορα topics και έχοντας επαγγελματικό backround στην ψυχολογία (εκπαιδευτικός σε κολλέγιο), εχω να πω ότι εντυπωσιάζομαι από το πόσο πεσιμιστές ειναι πολλοί νέοι σήμερα. Που πιστεύετε ότι οφείλεται αυτό? Στην ανεργία, στην κρίση, στο ότι ειναι δύσκολες οι ανθρώπινες σχέσεις? Που?
Και γιατί οι νέοι που μπορούν να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους και να αποφασίσουν για το μελλον τους μένουν στάσιμοι και παραπονιούνται. Γιατί δεν κάνουν κάτι?
Τις απόψεις σας παρακαλώ...!

Όταν οι νέοι τρέχουν από τα 6 σε πυρετώδεις ρυθμούς με 2 γλώσσες, πληροφορική, ένα σωρό μαθήματα και γονείς κολλημένους στο "τι θα μου φέρεις στους ελέγχους" και αυτό συνεχίζεται όλο και πιο πυρετωδώς μέχρι τα 18 όπου μπαίνεις πανεπιστήμιο συνήθως σε μια σχολή που δεν ήταν η πρώτη ούτε η δεύτερη ούτε δεν ξέρω γω η ν-οστή σου επιλογή αλλά δεν μπορείς να ξαναδώσεις γιατί έχεις πίεση από γονείς που δεν μπορούν να σηκώσουν το κόστος άλλης μιας χρονιάς φροντιστηρίου ή που η σχολή που πέρασες τους φαίνεται μια χαρά και μετά βγαίνεις στα 22-23 από μια σχολή που δεν ξέρεις αν θες να ασχοληθείς, πας στρατό γυρνάς και τι βρίσκεις;

Δουλειά με 411€/μήνα όπου για να μπεις θέλουν πτυχίο ΑΕΙ, αγγλικά, πληροφορική και τα σκατά τους, σε έχουν να δουλεύεις 8ώρο στα χαρτιά, 10ώρο στην πράξη για 411€ και αυτό ΑΜΑ σε πληρώνουν κιόλας και δε σε έχουν στο περίμενε 4-5 μήνες μέχρι τελικά η επιχείρηση να κλείσει και μείνεις στον αέρα έχοντας δουλέψει τζάμπα και ανασφάλιστος τόσο καιρό...

Όταν βγάζουν δήθεν voucher 5μηνα που τα πληρώνεσαι αφού τελειώσει το πρόγραμμα μήνες μετά (δουλεύεις 5 μήνες και 0€) και μετά πίσω στην ανεργία και για να μπεις μοριοδοτούν τους μήνες ανεργίας οπότε πρέπει να είσαι 12 μήνες άνεργος για να μπεις.

Όταν οι νέοι έχουν γαλουχηθεί από ηλίθιους γονείς που τους έχουν κάνει ίδιους με αυτούς με αποτέλεσμα σαν τα ζώα στις εκλογές να ψηφίζουν ότι ψήφιζε πατέρας, παππούς κτλ...
Όταν το μόνο που τους νοιάζει είναι πότε έχει μάτς η τάδε ομάδα για να πάω να τα κάνω μπουρδέλο και γιαυτό να φταίει η παιδία που καθόρισε η προηγούμενη γενιά.

Όταν η μόνη λύση φαντάζει να φύγεις στο εξωτερικό;
Και όχι δεν είναι λύση.
Μπορεί πρακτικά να φαίνεται να είναι αλλά πόσο ωραίο είναι ψυχολογικά για έναν νέο που έχει ζήσει μεγαλώσει και έχει γνωστούς στην Ελλάδα να του λένε όλοι "καλοπροαίρετα" φύγε στο εξωτερικό...

Και σε όλα αυτά θα σου βάλω και το βιολογικό υπόβαθρο που έχουν οι νέοι λόγω μόλυνσης, διατροφής γονέων και τον ίδιων, εμβολίων, "σωστής παιδικής διατροφής" κτλ
Όταν ένας οργανισμός πάνω στην ανάπτυξη τρώει φρουτόκρεμες (μάρκες δε λέω) που έχουν 35-45% ζάχαρη!!!
Δηλαδή ένα στα τρία κύπελα φρουτόκρεμα είναι καθαρή ζάχαρη!!!
Πόσο φθείρει αυτό τον οργανισμό και το dna ενός οργανισμού που δεν έχει καλά καλά σχηματιστεί;

Όταν τα παιδιά έχουν κινητά από τα 8 (και δεν φταίνε αυτά αλλά οι γονείς) με έναν εγκέφαλο που δεν έχει αναπτυχθεί ακόμα ώστε να έχει αντοχή στην ακτινοβολία.
Όταν οι κεραίες είναι δίπλα στα σχολεία και μέσα στο σπίτι 3 ασύρματα και 1 μόντεμ.
Όταν η μάνα δίνει στο 4 χρονο το κινητό της και του λέει "πες ένα γεια στο μπαμπά..."...

Όταν τα παιδιά δεν μαθαίνουν να τρώνε φρούτα και σαλάτες γιατί στο σχολείο που θα έπρεπε να υπάρχει οργανωμένο μεσημεριανό υπάρχει ένα μπουρδελοκυλικείο που πουλάει μόνο κρουασάν και πίτσες και η ανήσυχη μάνα ρωτάει "έφαγες καμάρι μου σήμερα;" - "ναι μαμά έφαγα μια τυρόπιτα και μια πίτσα" - μπράβο παιδί μου...

Όταν δεν υπάρχει ψυχολόγος σε κανένα σχολείο και ο εκφοβισμός δίνει και παίρνει ανάμεσα σε τρυφερές ηλικίες.
Όταν τα παιδιά περνάνε 12+ ώρες την μέρα καθισμένα με τεχνητό φωτισμό όχι γιατί θέλουν αλλά γιατί πρέπει να διαβάσουν τα μαθήματα του σχολείου + αγγλικά + γερμανικά + ecdl και θέλουν να πάνε να παίξουν και δε μπορούν και το σώμα φθείρεται πρόωρα.

Όταν ο γονιός, νονός, θείος θεωρεί ιδανικό χριστουγεννιάτικο δώρο για το 4χρόνο ένα τάμπλετ (μα δες τι έξυπνο που είναι όλη μέρα παίζει με το τάμπλετ) και για το 8 χρόνο ένα κινητό "για να το βρίσκω στο φροντιστήριο"...

Θα μπορούσα να σου γράψω πολύ πολύ περισσότερα και η ιστορία αυτή αντιπροσωπεύει το 70% τουλάχιστον των νέων της γεννιάς του 90 όπως εγώ.
Και είναι και η δική μου ιστορία και πολλών πολλών φίλων ίδια και απαράλλαχτη.
Και βγάζω εμένα απέξω καθώς εγώ είχα κατάθλιψη κληρονομική από την μητέρα μου και έτσι εν μέρη και γεννετική προδιάθεση...

Όταν ο νέος λοιπόν μεγαλώσει έτσι μέχρι τα 18 μέτα άντε να αντιδράσει...
Δεν μπορεί σωματικά, πνευματικά και ψυχικά...

Για να μη θυμηθώ και τον στρατό που ευτυχώς είναι 8 μήνες όπου είσαι το σκουπίδι του κάθε κομπλεξικού επόπ που σε κάνει μαλάκα του για 8 μήνες και σου στερεί κάθε προσωπικότητα, δεν δικαιούσαι καν να υπερασπιστείς τον εαυτό σου.
Ο στρατός σε μαθαίνει να δέχεσαι παθητικά την παράνοια και την ασυδοσία για 8-9 μήνες.
Να δίνεις την αξιοπρέπεια σου.
Να γίνεσαι έρμαιο κάποιου αμόρφωτου και κομπλεξικού και αυτό το κάνεις ακριβώς μετά από όλη την προηγούμενη φάση της ζωής σου είναι το κερασάκι στην τούρτα.

Ο στρατός δεν πρέπει να δίνει απολυτήριο αλλά πτυχίο στην δουλικότητα και στην υποταγή σε κάθε παρανοική απαίτηση απλά επειδή έρχεται από κάποιον ανώτερο σου "στα χαρτιά ή στις σαρδέλες"...

Ελπίζω αν έχεις παιδιά φίλε μου να μην τα μεγαλώσεις έτσι και να τους μάθεις να είναι και λίγο άνθρωποι.
Να τους μάθεις να ζουν και να τρέφονται σωστά και να υπερασπίζονται τον εαυτό τους με κάθε κόστος.

Γιατί αν είσαι και εσύ ο γονιός ο μοντέρνος όπως αυτός που περιγράφω τότε μην περιμένεις κάτι καλύτερο και από τα δικά σου παιδιά.
Εγώ με χίλια δυο προβλήματα υγείας τα οποία φυσικά δεν επέλεξα ακόμα την ψυχή μου στο διάολο δεν την πούλησα.

Δούλευα σε κατάστημα με είδη τεχνολογίας αλλά και γενικά είδη γραφείου, βιβλία κτλ και όταν ήρθαν οι γιορτές φρίκαρα με τις επιλογές τον γονιών και προσπαθούσα να τους στρέψω σε άλλες επιλογές για δώρο με κίνδυνο να απολυθώ αν μαθευτεί πως κάποιος ήρθε να αγοράσει τάμπλετ/κινητό και του πρότεινα επιτραπέζιο ή βιβλίο (πολύ χαμηλότερη τιμή και περιθώριο κέρδους...)...

Αλλά να σου πω ουδέποτε με ένοιαξε.
Ταλαιπωρούμαι τόσο ψυχολογικά και σωματικά από όλο αυτό το story που δε θέλω να το διαιωνίσω...

Και σε όλα αυτά ξέχασα και την τηλεόραση με τα χιλιάδες πρωινάδικα και τα ακατάλληλα "παιδικά" που προβάλουν τελείως ανέφικτα πρότυπα και έτσι ο μέσος άνθρωπος νιώθει άχρηστος και αποκτά κόμπλεξ κατωτερότητας.

Αλήθεια ποιοί έλεγχοι γίνονται άραγε για το πρόγραμμα στην πρωινή ζώνη;
Κάποτε βλέπαμε τουλάχιστον παιδικά της disney που αν μη τι άλλο ήταν πολύ πιο ποιοτικά.
Μετά ήρθαν τα παιδικά που μόνο παιδικά δε τα λες.

Πάρε ένα μέσο παιδικό πχ yugioh και γύρνα το χωρίς καρτουνίστικα γραφικά (μα είναι καρτούννν) και θα γίνει το χειρότερο αποκρυφιστικό θρίλερ με ένδειξη 18+.
Και φυσικά τα παιδιά δεν βλέπουν τηλεόραση μόνο το πρωί αλλά και το μεσημέρι-απόγευμα όπου κατακλύζονται από διαφημίσεις ενός life style πολύ συγκεκριμένου.
Ακριβά αμάξια, ωραίες λεπτές γυναίκες (για τις κοπέλες), και ακριβό γενικότερα και πολυτελές αλλά ταυτόχρονα ειδυλλιακό lifestyle που ποτέ δεν θα πιάσουν γιατί είναι πρακτικά ανέφικτο.

Συγγνώμη για το ξέσπασμα, δεν πάει σε σένα, αλλά έχω βαρεθεί εμείς οι νέοι να θεωρούμαστε και καλά ευάλωτη γενιά, ευαίσθητοι, χαλβάδες και δε ξέρω γω τι ΧΩΡΙΣ να γαμωφταίμε εμείς...

Βγαίνουν μερικοί μερικοί και λένε "ααα οι νέοι σήμερα είναι πολύ ευαίσθητοι"...
Μου έρχεται να τον πάρω και να τον στραγγαλίσω να του δείξω εγώ ευαισθησία...

Εγώ μόνος μου παλεύω και πίστεψε με είχα πολλά να παλέψω.
Και δεν εννοώ οικονομικά καθώς είμαι αυτή τη στιγμή πάλι άνεργος αλλά σε όλα μου τα προβλήματα.
Ούτε κλαίγομαι στους γονείς μου (που δεν έχουν και ιδέα γιατί επιλέγουν να είναι σε άρνηση) ούτε πουθενά.

Στην περίπτωση μου τα αντικαταθλιπτικά είναι μονόδρομος τα παίρνω και έχω την δύναμη να αντιμετωπίσω και όλα μου τα άλλα προβληματα

η καταθλιψη θεωρω ηταν αρκετα συχνο φαινομενο και παλαιοτερα. απλως τα τελευταια χρονια υπαρχει μια ανοδος της επιστημης της ψυχολογιας στην Ελλαδα και συνεπως μεγαλυτερη ενημεροτητα του κοσμου.
πριν απο μερικα χρονια αν εβγαινες και ελεγες οτι εχεις καταθλιψη νομιζαν οτι ησουν μεσα στο σπιτι σου και φορουσες ασπρης ρομπα με τα χερια δεμενα.
δεν ειναι τοσο η ανοδος της καταθλιψης οπως και των αγχωδων διαταραχων -που ειναι αρκετα συχνες κι αυτες- οσο η ενημερωση απεναντι στην ψυχολογια.
εμενα αυτη ειναι η γνωμη μου απο οσα εχω ακουσει και εχω διαβασει.

εγω μεχρι τωρα εχω βαρεθει να ακουω δικαιολογιες ανθρωπων που ψαχνουν αλοθι (κριση κλπκλπ) για τα παιρνουν ολα επιφανειακα κ να μην ασχολουνται με κατι περισσοτερο.

δεν κανουν κατι για ενα πολυ απλο λογο γιατι κανεις δε τους προετρεψε προς αυτη τη κατευθυνση ειναι πολυ δυσκολο να κανεις πραγματα απο μονος σου χωρις να στα λεει κανενας θα πρεπει να εχεις θεληση επιμονη κ να αγνωεις αυτους που σου λενε οτι δε θα τα καταφερεις κ αυτοι μπορει να ειναι κ παρα πολοι κ οσο περνανε τα χρονια οι ανθρωποι φαινεται να βρισκονται κ σε ολο μεγαλυτερες εκπτωσεις οσον αναφορα το εσωτερικο τους κοσμο

καταρχην το βασικοτερο απο ολα δεν εχουν μαθει να μιλανε λενε συνεχεια τα μισα η κ τιποτα κ οι περισσοτεροι καθε φορα που βλεπουν κατι που τους αγγιζει απομακρυνονται απο αυτο

αλέξανδρε77, θα συμφωνήσω μαζί σου. Αυτή η επιφάνεια ειναι το σήμα κατατεθέν της νεολαίας σήμερα, φυσικά με πολλές εξαιρέσεις. Σχεδόν όλα ξεκινούν από τους γονείς και το σπίτι, και μετά βγαίνουν προς τα έξω. Δεν έχουν καταλαβει οι νέοι ότι τώρα είναι η ώρα να δράσουν, να βρουν δουλεια, αν δεν τους ικανοποιεί η κατάσταση στην Ελλάδα να πάνε στο εξωτερικό, γιατί όχι?
Μία καλύτερη ζωή θέλουμε όλοι! Ας την διεκδικήσουμε!
Κρίση, ανεργία, προβληματικές συμπεριφορές, αγχώδεις διαταραχές, όλα μεσα στην ζωή. Αλλά δεν θα αφήσω τον εαυτο μου να πέσει σε καταθλιψη! και αν τελικά το πάθω - ανθρωπος ειμαι - δεν θα κρυφτώ πίσω από αυτό, αλλά θα το αντιμετωπίσω, θα βρω βοήθεια και θα γίνω καλά!!
Η ζωή δεν είναι πρόβα, ζήστε την πριν να ειναι αργά. Μην κρύβεστε πίσω από τα προβλήματά σας. Αντιμετωπίστε τα και θα βγείτε κερδισμένοι!