Τα παρατησα και ηρεμησα... ηρεμησα ομως ή αλλη μια αυταπατη;;;;

Αγοροφοβια σε βαρεθηκα.
σταματησα να προσπαθω.
πλεον βγαινω μονο με ατομα με τα οποια αισθανομαι ασφαλεια -οι αγοροφοβικοι για οσους δεν ξερουν καλα το θεμα εχουν συγκεκριμενα ατομα που εμπιστευονται. οχι με την κλασικη εννοια της εμπιστοσυνης ακριβως. απλως μαζι τους νιωθουν ασφαλεις και δεν αγχωνονται-.
κι αν αυτα τα ατομα για καποιο λογο δεν μπορουν να ειναι μαζι μου εξω εκεινη την ωρα τοτε δεν βγαινω.
κι οταν εχω υποχρεωσεις που πρεπει οπωσδηποτε να παω, τοτε πηγαινω. πλεον δεν φοβαμαι τα συμπτωμα. μπορω ανετα να βγω εξω αν πρεπει.
αλλα σταματησα να προσπαθω για απλους καφεδες, παρτυ, μπυρες κλπ.

δεν νιωθω στεναχωρια γι αυτο.

ανεκαθεν ημουν εσωστρεφες ατομο..

και δεν νιωθω μονη. εχω ανθρωπους στην ζωη μου. μετρημενοι στα δαχτυλα του ενος χεριου βεβαια, αλλα πολυτιμοι. κι αυτο μου ειναι υπερ αρκετο.

δεν επιθυμουσα ποτε να εχω τον τεραστιο κοινωνικο κυκλο. δεν ειμαι ντροπαλη, απλως κουραζομαι ευκολα οταν βρισκομαι με πολλα ατομα.
οποτε ποιο το νοημα να βγαινω για να απευαισθητοποιηθω? αφου ετσι οπως τωρα ειμαι καλα.


Ειμαι ομως?
τελικα ειμαι εσωστερφες ατομο ή ειναι κι αυτο αλλη μια πλανη της ψυχης η οποια κουραστηκε τοσο καιρο να φοβαται και να αγχωνεται κι αποφασισε να τα παρατησει για να βρει την ηρεμια της?

-δεν ηθελα να βγει τοσο μεγαλη η γραμματοσειρα λες και εχω το προβλημα του αιωνα.
σορρυ παιδια αλλα το νετ μου σερνεται και βαριεμαι να το αλλαζω τωρα-

εμενα μου φαινετε πολυ απλο το ολο θεμα δε βγαινεις γιατι δε θες να πας εκει που θα πηγαινες αλλα αν εχεις παρεα ψηνεσαι να βγεις ακομα κ αν δε θες. φαινεται κ απο το τροπο που τα γραφεις πρεπει λες.

Μόνο εσύ ξέρεις αν υπάρχουν φορές που θες να βγεις και το αποφεύγεις ή όντως δε θες.
Η ψυχολόγος μου μου έλεγε πως η αποφυγή είναι τόσο έξυπνη όσο εσύ.
Αύτο το "δε θέλω" "δεν έχω όρεξη" και "είμαι κουρασμένος" κτλ μπορεί να είναι αληθινό μπορεί και κρυμμένη αποφυγή.
Μέσα μας βαθιά ξέρουμε τι από τα δύο είναι και ανάλογα πράτουμε...

Σε μένα ήταν αποφυγή.
Έλιωνα σπίτι λόγω αγοραφοβίας-κοινωνικής φοβίας ενώ φορές φορές ήθελα πολύ να βγω...
Όταν το ξεπέρασα έστω και με χάπια+ψυχολόγο θα στο πω λαικά γούσταρα την ζωή μου

Η προσωπική μου γνώμη είναι ότι θα φανεί πόσο ηρέμησες και ξεπέρασες όλα αυτά όταν θα τελειώσεις απο την σχολή σου και ενδεχομένως χρειαστεί να βγεις στην αγορά εργασίας.Εκει που θα πρέπει να αντιμετωπίσεις την καθημερινή "τρέλα" αφεντικών,πελατών,κόσμου κτλ. Τότε θα καταλάβεις κατά την γνώμη μου πόσο αντέχεις.Τώρα αν είσαι τυχερή και δε χρειαστεί ποτέ να δουλέψεις ή δουλέψεις σε απόλυτα ελεγχόμενο περιβάλλον και έχεις κοντά σου τους δικούς σου ανθρώπους,τότε μάλλον ηρέμησες για πάντα

Quote:

---

Originally Posted by panagiwtis23

Έλιωνα σπίτι λόγω αγοραφοβίας-κοινωνικής φοβίας ενώ φορές φορές ήθελα πολύ να βγω...
Όταν το ξεπέρασα έστω και με χάπια+ψυχολόγο θα στο πω λαικά γούσταρα την ζωή μου

---

και μενα ετσι ξεκινησε. κρισεις αγχους, αγοροφοβια, ψυχοθεραπεια, χαπια και αρχισα σιγα σιγα να ξανα βγαινω. πηγα και σε παρτι και για καφεδες και σχολη κι οολα.
καθε φορα ομως που ηταν να βγω με επιανε αγχος.
εβγαινα ξεχνιομουν η αληθεια ειναι, αλλα συχνα συνεβαινε οταν ημουν εξω παλι αν με πιανει αγχος και να θελω να την κανω για σπιτι.
εδω ειναι που μπερδευομαι..:
νομιζω πως κουραστηκα ολη αυτη την πιεση, ολο αυτο το αγχος με το εξω γι αυτο τα παρατησα...

να ας πουμε τωρα παιδια εχω να βγω 5 μερες απο το σπιτι... χθες ηρθε μια φιλη μου σε μενα και περασαμε πολυ καλα.
απο αυριο θα αρχιζω να βγαινω γιατι θα ρθει μια παρεα εδω θεσσ και ειναι ατομα που εμπιστευομαι.. πιστευω θα ειμαι χαλαρη κι εχω φουλ ορεξη να τους δω..

ειναι αυτο ζωη?

Quote:

---

Originally Posted by kozchr

Η προσωπική μου γνώμη είναι ότι θα φανεί πόσο ηρέμησες και ξεπέρασες όλα αυτά όταν θα τελειώσεις απο την σχολή σου και ενδεχομένως χρειαστεί να βγεις στην αγορά εργασίας.Εκει που θα πρέπει να αντιμετωπίσεις την καθημερινή "τρέλα" αφεντικών,πελατών,κόσμου κτλ. Τότε θα καταλάβεις κατά την γνώμη μου πόσο αντέχεις.Τώρα αν είσαι τυχερή και δε χρειαστεί ποτέ να δουλέψεις ή δουλέψεις σε απόλυτα ελεγχόμενο περιβάλλον και έχεις κοντά σου τους δικούς σου ανθρώπους,τότε μάλλον ηρέμησες για πάντα

---

αυτο ειναι!!! τοτε τι? τωρα καλα, αλλα τοτε τι?
δεν μπορω να επιβιωσω καθομενη μεσα στο σπιτακι μου. και κατι τετοιο δεν το θελω.
λατρευω την επιστημη που σπουδαζω και θελω πολυ να συνεχισω τις σπουδες με μεταπτυχιακα κλπ.
τωρα ειμαι χαλαρη και ευτυχισμενη με τον δικο μου τροπο.
τοτε ομως...

Quote:

---

Originally Posted by 66psy

και μενα ετσι ξεκινησε. κρισεις αγχους, αγοροφοβια, ψυχοθεραπεια, χαπια και αρχισα σιγα σιγα να ξανα βγαινω. πηγα και σε παρτι και για καφεδες και σχολη κι οολα.
καθε φορα ομως που ηταν να βγω με επιανε αγχος.
εβγαινα ξεχνιομουν η αληθεια ειναι, αλλα συχνα συνεβαινε οταν ημουν εξω παλι αν με πιανει αγχος και να θελω να την κανω για σπιτι.
εδω ειναι που μπερδευομαι..:
νομιζω πως κουραστηκα ολη αυτη την πιεση, ολο αυτο το αγχος με το εξω γι αυτο τα παρατησα...

να ας πουμε τωρα παιδια εχω να βγω 5 μερες απο το σπιτι... χθες ηρθε μια φιλη μου σε μενα και περασαμε πολυ καλα.
απο αυριο θα αρχιζω να βγαινω γιατι θα ρθει μια παρεα εδω θεσσ και ειναι ατομα που εμπιστευομαι.. πιστευω θα ειμαι χαλαρη κι εχω φουλ ορεξη να τους δω..

ειναι αυτο ζωη?

---

Εντάξει δε σου αλλάζουν και τον χαρακτήρα τα χάπια ή η ψυχοθεραπεία σε κάνουν λίγο πιο άνετο εκεί που πρέπει.
Εγώ πχ ποτέ δεν γούσταρα κλαμπ και μπαρ και δεν είναι αποφυγή απλά δε γουστάρω τέτοια μέρη ;-)

Αλλά αυτή την περίοδο μου αρέσει να βγαίνω καθημερινά χαλαρά βολτίτσα, καφέ, επιτραπέζιο κτλ και είμαι άνετος αν κάποιος από την παρέα μου φέρει κάποιο νέο άτομο που δεν ξέρω κάτι που παλιά θα ήταν αιτία να μείνω σπίτι

Quote:

---

Originally Posted by panagiwtis23

Εντάξει δε σου αλλάζουν και τον χαρακτήρα τα χάπια ή η ψυχοθεραπεία σε κάνουν λίγο πιο άνετο εκεί που πρέπει.
Εγώ πχ ποτέ δεν γούσταρα κλαμπ και μπαρ και δεν είναι αποφυγή απλά δε γουστάρω τέτοια μέρη ;-)

Αλλά αυτή την περίοδο μου αρέσει να βγαίνω καθημερινά χαλαρά βολτίτσα, καφέ, επιτραπέζιο κτλ και είμαι άνετος αν κάποιος από την παρέα μου φέρει κάποιο νέο άτομο που δεν ξέρω κάτι που παλιά θα ήταν αιτία να μείνω σπίτι

---

και γω δεν ειμαι τυπος του κλαμπ, αλλα η φαση ειναι οτι η παρεα μου εδω που σπουδαζω δεν ειναι κι αυτοι τυποι των κλαμπ, κλαρινα κλπ.
ειναι πιο κοολ φαση. φαση που γουσταρω και γω. απλως πιεζομαι καθε φορα που βγαινω γι αυτο κατεληξα να το αποφευγω.. αλλα δεν ξερω αν ειναι αυτη η λυση...
οσο για τα καινουρια ατομα δεν εχω θεμα.. δεν ειμαι ντροπαλη σαν ατομο. απλως ειμαι κλειστη καπως.. θελω να πω οτι οταν πρωτογνωριζω καποιον συνηθως δεν μιλαω πολυ γιατι νομιζω οτι χανω τον χρονο μου.. αν ομως δω οτι ταιριαζω μαζι του τοτε αρχιζω και ανοιγομαι.. απο μικρη λειτουργω ετσι.

η αποφυγη δεν ειναι λυση.. οτι προβλημα αποφευγεις αυτο μεγαλωνει..
εγω ομως προσπαθησα να το αντιμετωπισω.. και τα ειχα καταφερει σε καλο βαθμο.. ομως πιεζομουν.. και ειπα οτι θα ηταν καλυτερα αν τα παρατουσα....
θα ειναι ομως?

πφφφφφφ help!!!!!!!!!!!!!!

Quote:

---

Originally Posted by 66psy

και γω δεν ειμαι τυπος του κλαμπ, αλλα η φαση ειναι οτι η παρεα μου εδω που σπουδαζω δεν ειναι κι αυτοι τυποι των κλαμπ, κλαρινα κλπ.
ειναι πιο κοολ φαση. φαση που γουσταρω και γω. απλως πιεζομαι καθε φορα που βγαινω γι αυτο κατεληξα να το αποφευγω.. αλλα δεν ξερω αν ειναι αυτη η λυση...
οσο για τα καινουρια ατομα δεν εχω θεμα.. δεν ειμαι ντροπαλη σαν ατομο. απλως ειμαι κλειστη καπως.. θελω να πω οτι οταν πρωτογνωριζω καποιον συνηθως δεν μιλαω πολυ γιατι νομιζω οτι χανω τον χρονο μου.. αν ομως δω οτι ταιριαζω μαζι του τοτε αρχιζω και ανοιγομαι.. απο μικρη λειτουργω ετσι.

η αποφυγη δεν ειναι λυση.. οτι προβλημα αποφευγεις αυτο μεγαλωνει..
εγω ομως προσπαθησα να το αντιμετωπισω.. και τα ειχα καταφερει σε καλο βαθμο.. ομως πιεζομουν.. και ειπα οτι θα ηταν καλυτερα αν τα παρατουσα....
θα ειναι ομως?

πφφφφφφ help!!!!!!!!!!!!!!

---

Γνωσιακή συμπεριφική θεραπεία έχεις κάνει?

Quote:

---

Originally Posted by superboy13

Γνωσιακή συμπεριφική θεραπεία έχεις κάνει?

---

κανω ψυχοθεραπεια σχεδον ενα χρονο..
ψυχαναλυτικη και συμπεριφορικη ηταν..
αναλυσαμε αμυνες, παρελθον κλπ και μετα επικεντρωθηκαμε στο τωρα. τι δηλαδη πρεπει να κανω για να ξεπερασω την φοβια μου..
κι σ αυτο που καταληξαμε ειναι να βγαινω εξω.
εγω ομως κουραστηκα να πιεζομαι γι αυτο το γαμ.μενο το εξω και στην τελικη ποιο το νοημα να ειμαι μια ωρα μεσα στην τσιτα πριν βγω, να βγαινω, να ξανα ειμαι μεσα στην τσιτα ενω μπορω ανετα να κατσω στο σπιτακι μου χαλαρη?
ΑΛΛΑ δεν μπορεις να ζησεις μεσα στο σπιτι επ αοριστον.. θα χρειαστει να βγω εξω καποια στιγμη, να κανω την πρακτικη μου, να ψαξω για δουλεια.. τωρα ειμαι μολις 20 ετων και αντε ακομη δεν εχω πολλες υποχρωσεις.. σε λιγα χρονια ομως τι? θα ειμαι το εξαρτημενο κοριτσακι που ζει απο τα λεφτα των γονιων του γιατι φοβαται να βγει εξω στον δρομο? Α! καλυτερα να τις κοψω τωρα!

Quote:

---

Originally Posted by 66psy

κανω ψυχοθεραπεια σχεδον ενα χρονο..
ψυχαναλυτικη και συμπεριφορικη ηταν..
αναλυσαμε αμυνες, παρελθον κλπ και μετα επικεντρωθηκαμε στο τωρα. τι δηλαδη πρεπει να κανω για να ξεπερασω την φοβια μου..
κι σ αυτο που καταληξαμε ειναι να βγαινω εξω.
εγω ομως κουραστηκα να πιεζομαι γι αυτο το γαμ.μενο το εξω και στην τελικη ποιο το νοημα να ειμαι μια ωρα μεσα στην τσιτα πριν βγω, να βγαινω, να ξανα ειμαι μεσα στην τσιτα ενω μπορω ανετα να κατσω στο σπιτακι μου χαλαρη?
ΑΛΛΑ δεν μπορεις να ζησεις μεσα στο σπιτι επ αοριστον.. θα χρειαστει να βγω εξω καποια στιγμη, να κανω την πρακτικη μου, να ψαξω για δουλεια.. τωρα ειμαι μολις 20 ετων και αντε ακομη δεν εχω πολλες υποχρωσεις.. σε λιγα χρονια ομως τι? θα ειμαι το εξαρτημενο κοριτσακι που ζει απο τα λεφτα των γονιων του γιατι φοβαται να βγει εξω στον δρομο? Α! καλυτερα να τις κοψω τωρα!

---

Ναι δυστυχώς ξεπερνιέται με έκθεση απλά στην αρχή πρέπει να παίρνεις και κάνα χαπάκι.....Δεν ξέρω αν έχουμε το ίδιο πρόβλημα Πάντως εγώ τις δύο τελευταίες εβδομάδες (μέχρι σήμερα δλδ π πήγα στον doctor και μ έριξε)Είχα κάνει βήματα προόδου , Αρχισα με γυμναστήριο γράφτηκα και άρχισα να πηγαίνω κάθε πρωί στις 9, έφτιαξα την διατροφή μου , και πήρα κάποια βιβλία αύτοβοήθεις σχετικά με φοβίες και αγχός...τα οπία με βοήθησαν πολύ(στα προτείνω εάν θες).

Quote:

---

Originally Posted by panagiwtis23

Αλλά αυτή την περίοδο μου αρέσει να βγαίνω καθημερινά χαλαρά βολτίτσα, καφέ, επιτραπέζιο κτλ και είμαι άνετος αν κάποιος από την παρέα μου φέρει κάποιο νέο άτομο που δεν ξέρω κάτι που παλιά θα ήταν αιτία να μείνω σπίτι

---

και κατι αλλο..
τα χαπια τα συνεχιζεις?

Quote:

---

Originally Posted by 66psy

και γω δεν ειμαι τυπος του κλαμπ, αλλα η φαση ειναι οτι η παρεα μου εδω που σπουδαζω δεν ειναι κι αυτοι τυποι των κλαμπ, κλαρινα κλπ.
ειναι πιο κοολ φαση. φαση που γουσταρω και γω. απλως πιεζομαι καθε φορα που βγαινω γι αυτο κατεληξα να το αποφευγω.. αλλα δεν ξερω αν ειναι αυτη η λυση...
οσο για τα καινουρια ατομα δεν εχω θεμα.. δεν ειμαι ντροπαλη σαν ατομο. απλως ειμαι κλειστη καπως.. θελω να πω οτι οταν πρωτογνωριζω καποιον συνηθως δεν μιλαω πολυ γιατι νομιζω οτι χανω τον χρονο μου.. αν ομως δω οτι ταιριαζω μαζι του τοτε αρχιζω και ανοιγομαι.. απο μικρη λειτουργω ετσι.

η αποφυγη δεν ειναι λυση.. οτι προβλημα αποφευγεις αυτο μεγαλωνει..
εγω ομως προσπαθησα να το αντιμετωπισω.. και τα ειχα καταφερει σε καλο βαθμο.. ομως πιεζομουν.. και ειπα οτι θα ηταν καλυτερα αν τα παρατουσα....
θα ειναι ομως?

πφφφφφφ help!!!!!!!!!!!!!!

---

Εγώ είμαι τύπος των πάντων...Δηλαδή αν τύχει και με καλέσει κάποιος να πάω κάπου (γιατί σε εξαιρετικά σπάνια περίπτωση θα καλέσω εγώ κάποιον) θα πάω οπουδήποτε και αν είναι αυτό.
Και επειδή έχω σχεδόν τα διπλάσια χρόνια απο σένα,θα σου πω ότι όντως η αποφυγή δεν είναι λύση.Το πρόβλημα αν δεν το πολεμήσεις όταν πρέπει,θα παραμείνει και στη συνέχεια όσο τα χρόνια θα περνάνε,θα σε οδηγήσει και σε μια αδράνεια και αναβλητικότητα ως προς την λύση του.
Πάντως σε θαυμάζω που λες ότι δε θες να γίνεις το εξαρτημένο κοριτσάκι των γονιών σου που θα φοβάται να κυκλοφορήσει στο δρόμο και γενικά να μη ζει ανεξάρτητη.Γιατι δυστυχώς υπάρχουν και αυτές οι περιπτώσεις ανθρώπων που απλά στηρίζονται στο γεγονός ότι η μαμά και ο μπαμπάς ζουν ακόμη,προσφέρουν ένα χαρτζιλίκι,ένα πιάτο φαί και ένα κρεβάτι να κοιμάσαι και όλα καλά...

Quote:

---

Originally Posted by kozchr

Εγώ είμαι τύπος των πάντων...Δηλαδή αν τύχει και με καλέσει κάποιος να πάω κάπου (γιατί σε εξαιρετικά σπάνια περίπτωση θα καλέσω εγώ κάποιον) θα πάω οπουδήποτε και αν είναι αυτό.
Και επειδή έχω σχεδόν τα διπλάσια χρόνια απο σένα,θα σου πω ότι όντως η αποφυγή δεν είναι λύση.Το πρόβλημα αν δεν το πολεμήσεις όταν πρέπει,θα παραμείνει και στη συνέχεια όσο τα χρόνια θα περνάνε,θα σε οδηγήσει και σε μια αδράνεια και αναβλητικότητα ως προς την λύση του.
Πάντως σε θαυμάζω που λες ότι δε θες να γίνεις το εξαρτημένο κοριτσάκι των γονιών σου που θα φοβάται να κυκλοφορήσει στο δρόμο και γενικά να μη ζει ανεξάρτητη.Γιατι δυστυχώς υπάρχουν και αυτές οι περιπτώσεις ανθρώπων που απλά στηρίζονται στο γεγονός ότι η μαμά και ο μπαμπάς ζουν ακόμη,προσφέρουν ένα χαρτζιλίκι,ένα πιάτο φαί και ένα κρεβάτι να κοιμάσαι και όλα καλά...

---

παρα πολυ σωστα τα λες! ετσι ειναι..
κι οσο για τον θαυμασμο υπερβαλεις. στα λογια ολοι μας θελουμε να ειμαστε ανεξαρτητοι. το θεμα ειναι τι κανουμε στην πραξη!!
προς το παρον παντως ειμαι μπερδεμενη, αλλα τουλαχιστον χαλαρη!
ομως καποτε πρεπει να βγω απο το καβουκι μου.. παλαιοτερα αυτη η φραση θα με τρομαζε.. τωρα πλεον απλως με κουραζει, γιατι κουραστηκα να ζω σε πιεση. Γιατι αλλο να πιεζεσαι απο υποχρεωσεις που εχουν ομως νοημα- π.χ και γω πιεζομαι σε καθε εξεταστικη, και κλεινω δεκαωρα στα βιβλια, αλλα αυτο εχει ενα νοημα- κι αλλο αυτο που συμβαινει τωρα..
δεν εξηγειται αυτο το αγχος για το τιποτα.. αγχος το να βγεις, αγχος μην παθεις κατι.
δλδ ελεος. ειναι ανωφελη πιεση και κουραση ολο αυτο.
γι αυτο και αποφασισα να τα παρατησω.. οχι να παρατησω την ζωη μου, αυτη μου αρεσει και εχω πολλα πραγματα που με ενδιαφερουν.
αλλα να παρατησω τι προσπαθεια που σχετιζεται με το εξω.. αυτο εννοω ουσιαστικα