Ζώντας στο περιθώριο- φόβος για δυσκολία στην επικοινωνία

Καλησπέρα. Απο τοτε που έγινα ψυχωσικος άρχισα να απομακρύνομαι χρονο με το χρονο ολοένα και περισσότερο απο τους φιλους μου επειδή ντρεπόμουν μήπως καταλάβουν αν παίρνω φάρμακα και στιγματιστω με αποτέλεσμα σήμερα να έχω καταντήσει ιδρυματικος και να κάθομαι όλη μέρα σπίτι στην πληρη απομονωση Που θέλω να καταληξω, αν δεν έχω επαρκή επικοινωνία με ανθρώπους επι πολλά χρόνια μπορεί να κατάληξω με προβλήματα επικοινωνίας όπως ένας αυτιστικος και να μην μπορω να αρχίσω διαλογο;Ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας εκ των προτέρων

Δεν νομιζω πως θα έπρεπε να ανησυχείς για το αν θα καταλήξεις αυτιστικος! Αλλά να ανησυχείς για μια ζωή Που θα χάσεις έτσι άδικα!

Kαι γω ψυχωσικος ειμαι πολλα χρονια αλλα εμενα μου συμβαινει το αντιθετο, δεν μπορω να κατσω κλεισμενος στο σπιτι νιωθω να με κατακλυζουν οι σκεψεις, κι ετσι βγαινω σχεδον καθε μερα, ασχετα αν τις περισσοτερες φορες δεν εχει νοημα.

Quote:

---

Originally Posted by NeurobiologicallyImpaired

Καλησπέρα. Απο τοτε που έγινα ψυχωσικος άρχισα να απομακρύνομαι χρονο με το χρονο ολοένα και περισσότερο απο τους φιλους μου επειδή ντρεπόμουν μήπως καταλάβουν αν παίρνω φάρμακα και στιγματιστω με αποτέλεσμα σήμερα να έχω καταντήσει ιδρυματικος και να κάθομαι όλη μέρα σπίτι στην πληρη απομονωση Που θέλω να καταληξω, αν δεν έχω επαρκή επικοινωνία με ανθρώπους επι πολλά χρόνια μπορεί να κατάληξω με προβλήματα επικοινωνίας όπως ένας αυτιστικος και να μην μπορω να αρχίσω διαλογο;Ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας εκ των προτέρων

---

Φίλε πόσο είσαι αν επιτρέπεται;
Και επίσης τώρα με την αγωγή σου παρουσιάζεις καθόλου συμπτώματα γιατί αν όχι τότε ποιό το πρόβλημα;

Και εγώ τα χάπια μου τα έχω πάντα στο πορτοφόλι μου οπότε ακόμα και αν κοιμηθώ εκτός τα παίρνω στην ζούλα ;-)
Εγώ σιγά σιγά με διερεύνηση είδα που μπορώ να ανοιχτώ.

Οι μισοί μου φίλοι ξέρουν οι μισοί όχι.
Εντάξει βέβαια εγώ αντικαταθλιπτικά παίρνω αλλά και πάλι δεν ήταν εύκολο να τους το πω.
Αλλά με μερικά άτομα ήθελα να είμαι ειλικρινής ειδικά όταν έπεσα σε καταθλιψάρα ξανά και έγινα απόμακρος, νευρικός και παραλίγω να μαλώσω με όλους έκλεινα τηλέφωνα κτλ
Από το να χάσω κάποια άτομα ή να λέω ψέματα στα άτομα που ήθελα να κρατήσω είπα την αλήθεια.

Εντάξει δεν είναι εύκολο να πεις σε κάποιον ξέρεις φίλε παίρνω ψυχοφάρμακα, πάω σε ψυχίατρο και πάλι δεν την παλεύω εντελώς οπότε μέρες μέρες θα είμαι κάπως και άλλες θα είμαι λες και πήρα lsd.

Αλλά πλέον κάνουμε πλάκα με αυτό.
Εγώ το πήρα χαλαρά και έτσι και οι άλλοι το πήραν χαλαρά.

Πίστεψε με όσοι αξίζει να μείνουν θα μείνουν.
Εγώ στην δουλειά που δούλευα είχα έναν διπολικό, μόνο εγώ τον είχα καταλάβει (γιατί μόνο εγώ ήξερα όλα αυτά τα ψυχιατρικά λόγω ιδίας πείρας και μελέτης).
Οι άλλοι δεν θα μπορούσαν να καταλάβουν ότι έχει κάτι απλά τους φαινόταν κάπως η συμπεριφορά τους κτλ...

Κάποιος που δεν έχει περάσει κάτι παρόμοιο δεν πρόκειται να καταλάβει και κάποιος που θα καταλάβει σημαίνει πως έχει υπόβαθρο να καταλάβει.
Φυσικά αυτά αν δεν έχεις πια τα τρελά συμπτώματα πχ φρικάρεις με ψυχωτική κρίση έξω γιατί δεν ξέρω και καλά τι παίζει με την ψύχωση...

Έχασα 22 χρόνια κλεισμένος στον εαυτό μου σε αυτό περιορισμό με ελάχιστες κοινωνικές συναναστροφές σχεδόν σαν αυτιστικός μέχρι με την βοήθεια ψυχολόγο και ψυχιάτρου να ανοιχτώ και να εκτεθώ χωρίς να νοιάζομαι για το τι θα φανεί.

Και εγώ φρίκαρα τις πρώτες φορές πολύ έντονα όταν προσπαθούσα να εκτεθώ.
Τα έβλεπα όλα.
Μπορεί να έφευγα τρέχοντας (πολλές φορές στην κυριολεξία), να δακρύζαν τα μάτια μου σε σημείο που όλοι να νομίζουν ότι κλαίω ή θα κλάψω και να με παρηγορουν γιατί νόμιζαν ότι κάτι άλλο φταίει ή άκουγα σχόλια του στυλ φαίνεσαι χάλια, στον κόσμο σου, απόμακρος, σαν να είσαι έτοιμος να λιποθυμήσεις και το κλασικό είσαι καλά κτλ

Είμαι 24 χωρίς να έχω παρουσιάσει κανένα σύμπτωμα για 4 χρόνια. Συνολικά 8 χρόνια παίρνω φάρμακα. Εγώ όταν είπα στους τότε φίλους μου, στα κοντινά μου άτομα ότι παίρνω φάρμακα δεν είχα την καλύτερη αντιμετώπιση και έτσι άρχισα να απομακρυνομαι. Τώρα στα 24 είναι δύσκολο αν όχι απίθανο να κάνω καινούργιες παρέες. Η περιθωριοποίηση για μένα είναι πλέον μονόδρομος και συμφιλιωνομαι με την ιδέα να περάσω τη ζωή ολομόναχος.

Έχουμε και ίδια ηλικία.
Μη τα βάφεις μαύρα και συζήτα το και αυτό με τον γιατρό σου μήπως πέφτεις και σε κατάθλιψη χωρίς να το ξέρεις.
Λες "άρχισα να απομακρύνομαι" άρα δεν απομακρύνθηκαν αυτοί;

Πάντα μπορείς να γνωρίσεις νέα άτομα.
Εγώ μέχρι τα 23 με κατάθλιψη όλη μου τη ζωή είχα ελάχιστους φίλους και τους πιο πολλούς τους έχασα και αυτούς.
Οι φίλοι που κάνω παρέα τώρα τους γνώρισα στα 24 όταν έφυγα για πρώτη φορά από την κατάθλιψη και αυτή την φορά ήμουν και έτοιμος να διαλέξω καλύτερα.

Φίλοι, γνωστοί, παρέα για τον καφέ και την βόλτα.
Όλα θα τα βρεις.
Μην κλείνεσαι χωρίς λόγο στον εαυτό σου.

Εγώ το έκανα 23 χρόνια φαντάσου πόσο περίεργο ήταν όταν βγήκα για πρώτη φορά από κατάθλιψη και έπρεπε να χτίσω κοινωνική ζωή.
Και μετά έκοψα τα χάπια έπεσα και πήγα να τα διαλύσω όλα...

24άρης!!!
Όλη η ζωή μπροστά σου και χωρίς συμπτώματα για 4 χρόνια.
Μια χαρά είσαι και μάλλον σε αυτό θα σε βοηθήσει και ψυχολόγος

Quote:

---

Originally Posted by NeurobiologicallyImpaired

Είμαι 24 χωρίς να έχω παρουσιάσει κανένα σύμπτωμα για 4 χρόνια. Συνολικά 8 χρόνια παίρνω φάρμακα. Εγώ όταν είπα στους τότε φίλους μου, στα κοντινά μου άτομα ότι παίρνω φάρμακα δεν είχα την καλύτερη αντιμετώπιση και έτσι άρχισα να απομακρυνομαι. Τώρα στα 24 είναι δύσκολο αν όχι απίθανο να κάνω καινούργιες παρέες. Η περιθωριοποίηση για μένα είναι πλέον μονόδρομος και συμφιλιωνομαι με την ιδέα να περάσω τη ζωή ολομόναχος.

---

εαν επιτρεπετε οταν λες ψυχωσικος δηλαδη τι ακριβως εννοεις?

Quote:

---

Originally Posted by cherrybanana

εαν επιτρεπετε οταν λες ψυχωσικος δηλαδη τι ακριβως εννοεις?

---

Πάσχω από σχιζοσυναισθηματικη διαταραχή μικτού τύπου.

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%...B1%CF%87%CE%AE

Quote:

---

Originally Posted by NeurobiologicallyImpaired

Καλησπέρα. Απο τοτε που έγινα ψυχωσικος άρχισα να απομακρύνομαι χρονο με το χρονο ολοένα και περισσότερο απο τους φιλους μου επειδή ντρεπόμουν μήπως καταλάβουν αν παίρνω φάρμακα και στιγματιστω με αποτέλεσμα σήμερα να έχω καταντήσει ιδρυματικος και να κάθομαι όλη μέρα σπίτι στην πληρη απομονωση Που θέλω να καταληξω, αν δεν έχω επαρκή επικοινωνία με ανθρώπους επι πολλά χρόνια μπορεί να κατάληξω με προβλήματα επικοινωνίας όπως ένας αυτιστικος και να μην μπορω να αρχίσω διαλογο;Ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας εκ των προτέρων

---

Απο τον τροπο που γραφεις δεν βλεπω να χεις ιδιαιτερο προβλημα στην επικοινωνια.

ενα συμπτωμα της ψυχωσικης διαταραχης ηταν να μην μπορεις τον κοσμο ουτε να επικοινωνεις μαζι τους?γιατι για να επικοινωνουμε με τους αλλους πρεπει να μας βγαινει και αυθορμητα

Quote:

---

Originally Posted by cherrybanana

ενα συμπτωμα της ψυχωσικης διαταραχης ηταν να μην μπορεις τον κοσμο ουτε να επικοινωνεις μαζι τους?γιατι για να επικοινωνουμε με τους αλλους πρεπει να μας βγαινει και αυθορμητα

---

Όχι φίλε μου. Πρόβλημα στην επικοινωνία δεν έχω ούτε είχα. Αντιθέτως όσοι με γνωρίζουν λένε ότι είμαι πολύ κοινωνικός. Ολοκλήρωσα και τις σπουδές μου και εργάστηκα για 2 χρόνια στα μαύρα. Το θέμα του thread είναι αν κάποιος μπορεί να χάσει την επικοινωνιακή του δεξιότητα μετά από χρόνια απομόνωσης από τον κοινωνικό του περίγυρο και έχω πάρει τις απαντήσεις μου.

Υ.Γ.: Καλό είναι να μην ανασταίνουμε necrothreads