Κρίσεις Πανικού/Αγχώδη Διαταραχή: θα ήθελα τη βοήθειά σας

Αγαπητά μέλη του Forum,
καλησπέρα. Μετά από αρκετή αναζήτηση στο forum, αποφάσισα να γράψω ένα δικό μου πρόβλημα που με βασανίζει εδώ και 7 μήνες. Αφορά ένα πολύ σημαντικό για μένα πρόσωπο, και θα ήθελα τη βοήθειά σας ως προς το τί μπορώ να κάνω για να αντιμετωπίσω τη συγκεκριμένη κατάσταση. Προειδοποιώ ότι θα είναι ένας μεγάλος μονόλογος.

Πριν περίπου ένα χρόνο, γνώρισα ένα παιδί το οποίο στην αρχή μου φάνηκε πολύ κοινωνικό, εξωστρεφές και ευαίσθητο, και αποφασίσαμε να συνάψουμε ερωτική σχέση, δυστυχώς από απόσταση. Οι πρώτοι 4 μήνες ήταν πολύ καλοί θα έλεγα. Μου είχε αναφέρει ότι στο παρελθόν έπασχε από κρίσεις πανικού, αλλά αυτό δεν με απέτρεψε από το να είμαι μαζί του, ίσα ίσα, χάρηκα που μου ανοίχτηκε. Μετά από αυτούς τους μήνες, όμως, και, αφού είχαμε -υπερβολικά συχνή θα έλεγα- τηλεφωνική και διαδικτυακή επικοινωνία μαζί του, άρχισε σιγά σιγά να μην αποδίδει καλά στη σχέση μας, σαν κάτι να έφταιγε. Έκανε διάφορες σκέψεις στο μυαλό του με πράγματα που τον άγχωναν, και δεν μπορούσε να αποδώσει σε θέματα της σχέσης με εμένα και με τους γύρω του, γι αυτό και έβρισκε παρηγοριά κλεισμένος στο σπίτι παίζοντας βιντεοπαιχνίδια στο λαπτοπ.

Για να μην τα πολυλογώ, μετά από προτροπή της μικρής αδερφής του πήγε σε μία ψυχίατρο, η οποία του είπε ότι όλα ξεκινούν από τη σχέση του με την οικογένειά του -εδώ να συμπληρώσω ότι από όσα έχω δει και ακούσει, η οικογένειά του τον έχει λίγο γραμμένο- και ότι συγκρίνει τη σχέση του με την οικογένειά του με τη δική μας και του πρότεινε να μιλήσει σε έναν ψυχολόγο. Μπορώ να σας πω ότι η οικογένειά του είναι λίγο προκατειλλημένη σχετικά με τέτοια θέματα, οπότε καταλαβαίνετε ότι από εδώ και πέρα αρχίζει η κατρακύλα. Όλοι, ακόμα κι εγώ του λέγαμε να δει κάποιον ειδικό, αλλά η οικογένειά του ούτε να ακούσει γι αυτό, κι έτσι ένιωθε ότι τον βάζαμε να διαλέξει ανάμεσα σε έναν ψυχολόγο/ψυχοθεραπευτή και την οικογένειά του. Δημιουργήθηκαν ρήξεις μεταξύ μας και χωρίσαμε 2 φορές μέσα σε μια βδομάδα, πράγμα το οποίο δεν ήταν καλό για κανέναν από τους δύο. Όλα αυτά έγιναν μέσα σε διάστημα 6 μηνών.

Τον τελευταίο μήνα, κι αφού κι εγώ είχα κουραστεί να κάνω συζήτηση περί ψυχοθεραπείας και να παίζω το ρόλο θεραπεύτριας/κοπέλας/φίλης του -με τους φίλους του έκανε μια προσπάθεια να τα συζητήσει, που αποδείχθηκε άκαρπη- αποφασίσαμε να βάλουμε τα πράγματα κάτω και να συζητήσουμε τι φταίει και τι όχι. Ανακαλύψαμε ότι φταίξαμε και οι δυο για την κατάστασή μας (αυτός γιατί ό,τι τον πείραζε δεν το ανέφερε, κι εγώ γιατί του έλεγα να κάνουμε πράγματα για να μην είναι συνέχεια μπροστά από τον Η/Υ πράγμα που δεν είχε συνηθίσει). Μετά από πολλές προσπάθειες, μίλησε με τη μεγάλη του αδερφή που είναι νευρολόγος και του είπε ότι πάσχει από αγχώδη διαταραχή, και ότι δε χρειάζεται τη βοήθεια κάποιου ειδικού, αλλά αν θέλει να πάει, ας πάει. Μέσα στις επόμενες μέρες θα επισκεφτεί το σχολείο που δουλεύει η μαμά του ένας ψυχολόγος και σκοπεύει να τον πιάσει να του μιλήσει. Ελπίζω να ωφελήσει αυτό, απλά σκέφτομαι ότι μέσα σε ένα μισάωρο δεν μπορεί να του μιλήσει για ό,τι τον απασχολεί.

Να σημειώσω ότι πλέον εδώ και λίγο καιρό είμαστε χωρισμένοι, αυτός με θεωρεί κολλητή του, καθώς τον έχω στηρίξει απίστευτα αυτούς τους μήνες γιατί δεν είχε κανέναν να τον στηρίξει, αλλά εγώ δυστυχώς δεν μπορώ να τον δω έτσι, αλλά δεν είναι του θέματος υποθέτω.

Κλείνοντας (και ειλικρινά συγγνώμη για το μεγάλο post) θα ήθελα να μου πείτε

1. αν όντως πρέπει να δει κάποιον ειδικό ή δε χρειάζεται και υπερβάλλω και
2. αν μπορώ να κάνω κάτι για να τον βοηθήσω.

Σας ευχαριστώ όλους εκ των προτέρων :)

οταν λες αποδοση σε θεματα σχεσης εννοεις ερωτικα?
εσυ αν τον αγαπας πρεπει να εισαι διπλα του να τον καθοδηγεις και να τον κανεις ευτυχισμενο μονο ετσι θα ανθισει.....

καταρχήν χίλια ευχαριστώ που απάντησες, σημαίνει πολλά!

Απόδοση σε θέματα σχέσης εννοώ και ερωτικά/σεξουαλικά αλλά και του "δεν είναι δυνατόν να χάθηκε ο έρωτας στους 5 πρώτους μήνες! ο έρωτας φεύγει στο χρόνο". Εγώ όχι μόνο τον αγαπάω, αλλά -θα ακουστεί πολύ μελό- θα έδινα και τη ζωή μου για να είναι καλά. Προσπαθώ πλέον να μην αναφέρω τη λέξη από 'ψ', γιατί ξέρω ότι θα το πάρει πολύ άσχημα, καθώς πιστεύει ότι "άπαξ και μπεις στο τρυπάκι της ψυχολογίας, δεν βγαίνεις ποτέ από κει" και "διαβάζουν όλοι κάποια βιβλία και νομίζουν ότι τα ξέρουν όλα", αλλά δεν μπορώ να τον βλέπω να προσπαθεί να απασχολήσει τον εαυτό του με διάφορες ασχολίες, γιατί ξέρω ότι θα επιστρέψει όλο αυτό και θα επιστρέψει με άσχημο τρόπο.

Αποφάσισα να μη του μιλάω για λίγο καιρό, ώστε να ηρεμήσει και να βάλει τις σκέψεις του σε μια σειρά. Υποθέτω ότι ο χρόνος θα δείξει.

κοιτα υπαρχει και η αλλη περιπτωση να αντικαταστησεις κατα καποιον τροπο την ψυχοθεραπεια κ οτι αλλο χρειαζετε το παλιακρι με το να τον κανεις να χαμογελαει να τον πηγαινεις περπατημα και γενικοτερα να τον ενεργοποιησεις λιγο...και να τον ξεκολησεις και να μην τον αφηνεις να αναλωνετε με οτιδηποτε που τον αγχωνει....οχι οτι ειναι το ιδιο με την ψυχοθεραπεια αλλα αν ειναι καθετως κ θες να βοηθησεις μπρος....απο ερωτικη επιθυμια πως παει?

Υ.Γ οταν εισαι σε ενα τετοιο τρυπακι με ψυχολογια την μια μερα π εισαι καλα εισαι ερωτευμενος την αλλη π εχεις τα δικα σου λες τι ειναι ερωτας οποτε μην δινεις σημασια στο τι ''φαινεται''...

Καλησπερα. Ναι κι εγω δεν καταλαβα τη φραση ''δεν απεδιδε σε θεματα της σχεσης''. Για πες ενα παραδειγμα.

Η αλήθεια είναι ότι πάει γυμναστήριο, αλλά δυστυχώς δεν είναι και πολύ κοινωνικοποιημένος στην πόλη όπου σπουδάζει (είναι και μεγαλούπολη οπότε δε βοηθάει και πολύ αυτό). Επίσης, έχουμε σχέση από απόσταση, οπότε όταν τον επισκέπτομαι είναι για λίγο καιρό, δυστυχώς δεν έχουμε όλο το ελεύθερο, καθώς μένει με την αδερφή του. Προσπαθούσα να τον βγάλω έξω να ξεχαστεί, να κάνει πράγματα κλπ, αλλά ενώ στην αρχή φαινόταν ότι ήθελε να τα κάνει, μου είπε τελικά ότι αισθανόταν πιεσμένος γιατί δεν είχε συνηθίσει σε τέτοιο τρόπο ζωής.
Από ερωτική επιθυμία καλά είναι, απλά τους τελευταίους 2 μήνες είχε ελαττωθεί λιγάκι. Πχ από εκεί που ήταν στο φουλ, έπεσε στις 2, άντε 3 φορές μέσα σε 5 μέρες, και είχαμε να βρεθούμε το πολύ 1 μήνα.

Μου είχε αναφέρει επίσης ότι έπαιζε μεγάλο ρόλο η απόσταση, γιατί δεν είχε συνηθίσει στις αλλαγές και ενώ όταν πήγαινα να τον δω με συνήθιζε στην καθημερινότητά του, μετά έπρεπε να φύγω και του ήταν δύσκολο.

Quote:

---

Originally Posted by Saerwen

Η αλήθεια είναι ότι πάει γυμναστήριο, αλλά δυστυχώς δεν είναι και πολύ κοινωνικοποιημένος στην πόλη όπου σπουδάζει (είναι και μεγαλούπολη οπότε δε βοηθάει και πολύ αυτό). Επίσης, έχουμε σχέση από απόσταση, οπότε όταν τον επισκέπτομαι είναι για λίγο καιρό, δυστυχώς δεν έχουμε όλο το ελεύθερο, καθώς μένει με την αδερφή του. Προσπαθούσα να τον βγάλω έξω να ξεχαστεί, να κάνει πράγματα κλπ, αλλά ενώ στην αρχή φαινόταν ότι ήθελε να τα κάνει, μου είπε τελικά ότι αισθανόταν πιεσμένος γιατί δεν είχε συνηθίσει σε τέτοιο τρόπο ζωής.
Από ερωτική επιθυμία καλά είναι, απλά τους τελευταίους 2 μήνες είχε ελαττωθεί λιγάκι. Πχ από εκεί που ήταν στο φουλ, έπεσε στις 2, άντε 3 φορές μέσα σε 5 μέρες, και είχαμε να βρεθούμε το πολύ 1 μήνα.

Μου είχε αναφέρει επίσης ότι έπαιζε μεγάλο ρόλο η απόσταση, γιατί δεν είχε συνηθίσει στις αλλαγές και ενώ όταν πήγαινα να τον δω με συνήθιζε στην καθημερινότητά του, μετά έπρεπε να φύγω και του ήταν δύσκολο.

---

γιατι δν τον φερνεισ στο μερος σου να αλλαξει κ αυτος παραστασεις και να εισαι γηπεδουχος?

Τον έφερα κανα δυο φορές, αλλά δεν αισθανόταν οικεία και ένιωθε σαν να πιέζει τον εαυτό του να το κάνει. Ομολογώ πως δεν είναι και πολύ των αλλαγών.. Σ αυτό το σημείο θα αναρωτηθείτε σε ποιον άνθρωπο δεν αρέσουν οι αλλαγές, αλλά δυστυχώς έτσι είναι ο χαρακτήρας του.
Και το κακό είναι ότι ούτε καταγόμαστε από την ίδια πόλη, ούτε σπουδάζουμε στην ίδια πόλη, για να πεις ότι συναντιόμαστε κάπως αλλιώς. Αλλά αν μπορούσα να μετακομίσω σε άλλη πόλη για να είμαι μαζί του, πραγματικά θα το έκανα.

Quote:

---

Originally Posted by Saerwen

Τον έφερα κανα δυο φορές, αλλά δεν αισθανόταν οικεία και ένιωθε σαν να πιέζει τον εαυτό του να το κάνει. Ομολογώ πως δεν είναι και πολύ των αλλαγών.. Σ αυτό το σημείο θα αναρωτηθείτε σε ποιον άνθρωπο δεν αρέσουν οι αλλαγές, αλλά δυστυχώς έτσι είναι ο χαρακτήρας του.
Και το κακό είναι ότι ούτε καταγόμαστε από την ίδια πόλη, ούτε σπουδάζουμε στην ίδια πόλη, για να πεις ότι συναντιόμαστε κάπως αλλιώς. Αλλά αν μπορούσα να μετακομίσω σε άλλη πόλη για να είμαι μαζί του, πραγματικά θα το έκανα.

---

ποσα χρονια εχετε ακομα τις σχολες σας?

εγώ τελειώνω φέτος (έχω όμως αρκετά για πτυχίο), κι αυτός έχει ακόμα ένα χρόνο (είμαστε ίδια ηλικία).

κανε υπομονη μεχρι να εχετε καθημερινη επαφη αν και δν εχει δοκιμαστει και η σχεση σας απο την τριβη...θα δειξει απλα μην τον πιεζεις και κανε τον να περναει καλα οσο μπορεις λογω αποστασεως....και αν τον βρεις βολικο καντου θεμα για το ψυχιατρο....

Θα προσπαθήσω να είμαι δίπλα του τουλάχιστον σαν φίλη, γιατί με τη θολούρα που έχει το κεφάλι του δεν μπορεί να σκεφτεί καθαρά για τη σχέση μας, γι αυτό εξάλλου κι έχουμε χωρίσει.. Θα μιλήσει μου είπε και σε έναν ειδικό που είναι καλεσμένος σε ένα σχολείο στη γειτονιά του κι ελπιζω να πάνε όλα καλά. Σε δυο βδομάδες ευτυχώς θα τον δω, και θα κάνω ότι μπορω για να ξεχαστεί.. Ευχαριστώ πολύ πάντως για τις συμβουλές! :)

τιποτα σιγα και οτι χρειαστεις εδω ειμαστε!αχρειαστοι βασικα!

Με την οικογενεια του τι γινεται; Tι εννοεις τη συγκρινει με τη δικη σου; Εχει περασει διαφορα;

Quote:

---

Originally Posted by kerasi

Με την οικογενεια του τι γινεται; Tι εννοεις τη συγκρινει με τη δικη σου; Εχει περασει διαφορα;

---

συγγνώμη, τώρα το είδα, ελπίζω να μην άργησα..

έχει συγκρίνει πολλές φορές την οικογένειά του με τη δική μου. Η δική μου είναι πιο ενωμένη κι εκεί για μένα όποτε τους χρειαστώ, κι αυτό δεν το είχε ποτέ αυτός. Δεν είχε κάποιον να μιλήσει όταν δεν ήταν καλά, κι έβλεπε την οικογένειά του που δεν ήταν ευτυχισμένη, και για να μην κάνει χειρότερα κυρίως τη μητέρα του, δεν μιλούσε ποτέ για πράγματα που τον απασχολούν. Επίσης, λειτουργούσε σαν 'ψυχολόγος' της μητέρας του, καθώς του έλεγε τα προβλήματα της οικογένειας γιατί δεν είχε που αλλού να τα πει. Κι ο πατέρας του από όσα έχω συμπεράνει, δεν ασχολείται και πολύ, και λείπει συνεχώς από το σπίτι.


δεν ξέρω κατά πόσο είναι εντός θέματος αυτό, αλλά υπήρχε μια περίοδος 3 εβδομάδων που δε μιλούσαμε πολύ, καθώς ήθελα να του δώσω τον χώρο του. Κάποια στιγμή επειδή ακολούθησα την τακτική για τους άντρες και τα γραμματόσημα, το κόλπο έπιασε και αρχίσαμε να μιλάμε λίγο παραπάνω από πριν. Τις προάλλες που πήγα να τον δω και να πάρω κάποια πράγματά μου ήταν φιλικός μαζί μου, αλλά μετά είχαμε ερωτική επαφή, το ίδιο και την επόμενη μέρα. Μου είπε ότι ήθελε να το πάμε πιο χαλαρά, όπως ήμασταν εκείνες τις τρεις βδομάδες, και συμφώνησα. Αλλά είχε κάποιες αμφιβολίες σχετικά με τον αν πάει με άλλη κοπέλα κλπ ότι δε θα είναι σωστό για μένα. Του είπα ότι δεν έχω πρόβλημα, κι ότι θα το συζητήσουμε αν είναι.
Anyways, καταλήξαμε στο γεγονός ότι δεν είναι άτομο των δεσμεύσεων, και μου είπε ότι δε θέλει να κάνει ποτέ ξανά σχέση. Εγώ θέλω να μείνω κοντά του σαν φίλη του, αλλά δυστυχώς αυτό μας έχει κουράσει και τους δύο.
Η αλήθεια είναι ότι όταν είμαστε μακριά είμαστε πιο ήρεμοι, καθώς έχουμε χρόνο ο καθένας για τον εαυτό του, και πιστεύω ότι τα πρόσφατα αυτά γεγονότα έχουν να κάνουν με το παρελθόν του και τις κρίσεις πανικού.