αγχος..νομιζω οτι χανω τον εαυτο μου

Γεια σας παιδια ειμαι καινουρια στο forum και δεν ξερω να το χρησιμοποιω καλα.Αποφασισα να γραψω εδω γιατι νομιζω οτι κανεις δεν με καταλαβαινει.Λοιπον εδω και 3 χρονια τα πραγματα εχουν αλλαξει αρκετα στην ζωη μου.Μετα απο ενα οικογενειακο προβλημα η αδερφη μου(ειναι ενα χρονο μεγαλυτερη) αρχισε να μην ειναι καλα την πηγαμε σε ψυχολογο ο οποιος της ειπε οτι εχει καταθλιψη και οτι συναισθηματικα δεν εχει μεγαλωσει λογου του φοβου της.Τα πραγματα στο σπιτι εγινα πιο δυσκολα καθως η αδερφη κλαει πολλες φορες και η μητερα μου δεν ξερει πως αλλιως να την βοηθησει.Εμενα ολο αυτο δεν με επηρεαζε γιατι ημουν παντα θετικος και αισιοδοξος ανθρωπος και προσπαθουσα με καθε τροπο να τηβν βοηθησω ομως φετος σαν να αλλαξαν τα πραγματα.Απο τοτε που ξεκινησα την σχολη αισθανομαι σαν να εχω χασει τον εαυτο μου,αγχονομαι για μικρα πραγματα και στεναχωριεμαι πολυ ευκολα.Δεν κανω παρεα με τα παιδια της ταξης μου μονο με τα αλλα τμηματα και γενικα αισθανομαι οτι πνιγομαι στην σχολη και πως ολο αυτο δεν μου ταιριαζει.Παντα ημουν χαρουμενος και αισιοδοξος ανθρωπος αλλα τωρα με το ζορι γελαω και παρατηρω τον εαυτο μου να μην βρισκει ενδιαφερον σε αλλα πραγματα που παλια αγαπουσα να κανω.Φοβαμαι οτι παθαινω καταθλιψη...δεν ξερω τι να κανω

Μπορει να ναι απ το θεμα της αδερφης σου, μπορει απο την προσαρμογη στη σχολη ή μπορει κατι αλλο ή και ολα μαζι. Οταν λες η αδερφη σου δεν ηταν καλα τι γινοταν δηλαδη?

Αρχικα ευχαριστω για το ενδιαφερον και την απαντηση σου..εννοω οτι πολλες φορες ηταν σαν να την επιανε κατι και φωναζε δεν εβγαινε απο το σπιτι και εκλαιγε ολη μερα ωστοσο εγω την καταλαβαινω γιατι οταν ηταν μικρη ειχε περασει κατι πολυ ασχημο αλλα φοβαμαι οτι ολη αυτη η κατασταση αρχιζει να επηρεαζει κ εμενα και να με ριχνει ψυχολογικα

Ενταξει λογικο ειναι να σε επηρεαζει. Ολοι μαζι μενετε?

Καλησπερα σου μελος,απο οτι καταλαβαινω υπαρχει μια γενικη αναστατωση μεσα στην οικογενεια σου η αδερφη σου σε καταθλιψη η μητερα σου να αγωνια κ εσυ σε μελαγχολια αν οχι καταθλιψη,Οσον αφορα εσενα προτεινω να περιμενεις λιγο κ ετσι κ η μελαγχολια επιμενει τοτε πιθανοτατα ειναι καταθλιψη κ πρεπει να επισκεφτεις ειδικο,Αυτο που ειναι παρηγορο στην περιπτωση σου ειναι οτι μαλλον επειδη βρισκεσαι σε μεταβατικο σημειο στην ζωη σου μιας κ τωρα πηγαινεις στην σχολη σου γιαυτο νιωθεις ετσι κ οταν προσαρμοστεις θα νιωθεις καλυτερα,Μαλλον πως επηρεαζεσαι κ απο την αδερφη σου που ειναι σε καταθλιψη κ τρομαζεις οτι θα παθεις κ εσυ το ιδιο ισως να ειναι φοβια κ να μην ειναι πραγματικοτητα οτι οντως κατι εχεις εκτος το μεταβατικο σημειο που βρισκεσαι που λογικο ειναι να παρουσιαζεις σκαμπανεβασματα στην διαθεση σου,Καλο κουραγιο περιμενε κ κινησου αναλογα κανε παρεες κ παραλληλα βοηθησε κ τους δικους σου μπορεις να κανεις αρκετα αρκει να κινητοποιεισαι

καλησπερα μελος!!!
κοιτα μπορει να φταει η αλλαγη του περιβαλλοντος..
η σχολη ειναι κατι καινουριο για εσενα, καινουρια ατομα, καινουριος τροπος ζωης, δεν ξερω αν μετακομισες και σε αλλη πολη αλλα αν ναι τοτε καινουρια πολη.
γενικα πολλα καινουρια πραγματα και οι αλλαγες στρεσαρουν ολους τους ανθρωπους με αποτελεσμα να αρχιζεις να νιωθεις μπερδεμενη.
και γω ετσι επαθα.. οταν ηρθα να σπουδασω αρχισαν οι κρισεις πανικου και αυτο το γ.αμημενο αγχος. δεν λεω οτι εφταιγε η νεα πολη και σχολη, αλλα αυτη η αλλαγη ηταν η σταγονα για να ξεχειλισει το ποτηρι και βγει ολη η πιεση που συσσωρευα τοσα χρονια. δεν λεω οτι αυτος ειναι ο κανονας. κι αλλα παιδια περασαν φοιτητες και δεν ειχαν απολυτως κανενα προβλημα. απλως αυτο που λεω καποιες φορες συμβαινει..
χαλαρωσε και κατσε δες τα πραγματα ψυχραιμα.
τι ακριβως δεν σε γεμιζει. ? η σχολη? η παρεα σου? το να ζεις μονη σου? μηπως σου λειπει ο ερωτας? μηπως πρεπει να αρχισεις καποια δραστηριοτητα? μηπως σου λειεπει η οικογενεια σου? τι?

Αρχικα δεν μενω μονη μου αλλα με την αδερφη μου και την μητερα μου.Η αληθεια ειναι οτι πολλες φορες καθομαι και σκεφτομαι οτι ολο αυτο μου συμβαινει λογο της σχολης γιατι η κατασταση στο σπιτι ηταν ετσι εδω και καιρο αλλα εγω ημουν ενταξει.Ειμαι σε περιεργη φαση με την σχολη γιατι νομιζω οτι αυτη η ειδικοτητα που εχω επιλεξει δεν μου ταιριαζει και τα παιδια απο το τμημα εχουν ψωνιστει πολυ και εγω δεν ειμαι τετοιος ανθρωπος και ανησυχω για το τι θα κανω στην ζωη μου αν θα βρω να κανω κατι που αγαπω και επειδη ειμαι μπερδεμενη δεν με βοηθανε να στηριξουν και απο το σπιτι καθως πιο πολυ σημασια δινουμε οικπγενειακως στην αδερφη μου και νομιζω οτι παθαινω καταθλιψη και φοβαμαι πως αν παθω δεν θα μπορεσω να βοηθησω τον εαυτο μου αφου βλεπω πως και η αδερφη μου δεν το κανει.(ευχαριστω για τις απαντησεις σας)

Πως και πηγες σε σχολη που δε σ αρεσει?

Quote:

---

Originally Posted by Μαργαριτα 2

Αρχικα δεν μενω μονη μου αλλα με την αδερφη μου και την μητερα μου.Η αληθεια ειναι οτι πολλες φορες καθομαι και σκεφτομαι οτι ολο αυτο μου συμβαινει λογο της σχολης γιατι η κατασταση στο σπιτι ηταν ετσι εδω και καιρο αλλα εγω ημουν ενταξει.Ειμαι σε περιεργη φαση με την σχολη γιατι νομιζω οτι αυτη η ειδικοτητα που εχω επιλεξει δεν μου ταιριαζει και τα παιδια απο το τμημα εχουν ψωνιστει πολυ και εγω δεν ειμαι τετοιος ανθρωπος και ανησυχω για το τι θα κανω στην ζωη μου αν θα βρω να κανω κατι που αγαπω και επειδη ειμαι μπερδεμενη δεν με βοηθανε να στηριξουν και απο το σπιτι καθως πιο πολυ σημασια δινουμε οικπγενειακως στην αδερφη μου και νομιζω οτι παθαινω καταθλιψη και φοβαμαι πως αν παθω δεν θα μπορεσω να βοηθησω τον εαυτο μου αφου βλεπω πως και η αδερφη μου δεν το κανει.(ευχαριστω για τις απαντησεις σας)

---

Κουραγιο κοπελα μου,εγω πιστευω οτι φοβασαι μην βρεθεις κ στην ιδια θεση με την αδερφη σου κ η φοβια αυτη σενα επηρεαζει συν με την μεταβατικη περιοδο που διανυεις κ το γεηονος οτι δεν γνωριζεις ακριβως αν σου αρεσει η σχολη αυτη ειναι παραγοντες στρες γιαυτο προσπαθησε να κανεις παρεες κ να βοηθησεις κ τους δικους σου η κινητοποιηση θα σου κανει καλο

Οταν διαλεξα αυτην την σχολη μου αρεσε σαν ειδικοτητα απλα ετυχε να δουλεψω σε ενα γραφειο που με εστειλαν απο την σχολη και επειδη αυτος μου φωναζε πολυ τρομαξα με την ιδεα της δουλειας και επειδη δεν αντεξα εκει και εφυγα δεν θελω να σκεφτομαι οτι αυτο που θα κανω αυριο μεθαυριο δεν θα μπορω να το κανω σαν δουλεια

Quote:

---

Originally Posted by Μαργαριτα 2

Οταν διαλεξα αυτην την σχολη μου αρεσε σαν ειδικοτητα απλα ετυχε να δουλεψω σε ενα γραφειο που με εστειλαν απο την σχολη και επειδη αυτος μου φωναζε πολυ τρομαξα με την ιδεα της δουλειας και επειδη δεν αντεξα εκει και εφυγα δεν θελω να σκεφτομαι οτι αυτο που θα κανω αυριο μεθαυριο δεν θα μπορω να το κανω σαν δουλεια

---

Επομενως σε τρομοκρατησε αυτος ο ανθρωπος δεν εχεις κατι με το αντικειμενο καθεαυτο,νομιζω οτι θα τα καταφερεις αρκει να το αντιληφθεις αυτο μαλλον μελλοντικα βρεθεις σε καλυτερο περιβαλλον οποτε κ θα αποδωσεις εφοσον σου αρεσει το αντικειμενο

Quote:

---

Originally Posted by Μαργαριτα 2

Οταν διαλεξα αυτην την σχολη μου αρεσε σαν ειδικοτητα απλα ετυχε να δουλεψω σε ενα γραφειο που με εστειλαν απο την σχολη και επειδη αυτος μου φωναζε πολυ τρομαξα με την ιδεα της δουλειας και επειδη δεν αντεξα εκει και εφυγα δεν θελω να σκεφτομαι οτι αυτο που θα κανω αυριο μεθαυριο δεν θα μπορω να το κανω σαν δουλεια

---

μ@λακες υπαρχουν παντου.. οχι μονο στην ειδικοτητα σου.. οχι μονο σε εκεινο το γραφειο..
αν ζεις με αυτο το σκεπτικο προσωπικα πιστευω οτι θα τα βρεις σκουρα.. αν με τον καθε παπαρα εσυ στεναχωριεσαι δλδ..
εκει εξω γινεται χαμος και δυστυχως ή ευτυχως μονον οι δυνατοι επιβιωνουν.. μακαρι να ζουσαμε σε μια ευγενικη και καλοκαρδη κοινωνια αλλα μονο ετσι δεν ειναι.. οποτε μην δινεις και πολυ σημασια και κοιτα να προχωρας στην ζωη σου.. γιατι ετσι ειναι... καποτε θα συναντας τους καλους και καποτε τους μ.λκες.. σημασια εχει να μην δινεις σημασια και να προχωρας!

Παιδια ευχαριστω πολυ για τις απαντησεις σας ισως μερικα πραγματα να ειναι ετσι οπως λετε θα αφησω να περασει ο καιρος και αμα ειμαι ακομα ετσι τοτε θα παω σε ψυχολογο.

Σου ετυχαν ολα μαζι γιαυτο. Καινουργια σχολη...και το περιστατικο με την αδερφη σου.Ειμαι στην ιδια περιπου φαση, παρ οτι εχω προδιαθεση για καταθλιψη.
Εχω να περασω απο επιτροπη απαλλαγων για να παρω αναβολη στο στρατο και δεν ξερω τι θα γινει. Παρατησα τη δουλεια γιατι με αγχωνε σε σημειο που σταματησα πλεον να απολαμβανω τη ζωη και ημουν με αγχολυτικα.
Πλεον ειμαι σε μονιμο αγχος σε οτι και αν κανω. Ακομα και αν καθομαι μονος μου στο δωματιο μου, αγχωνομαι και παω περα δωθε.