γεια σας..είμαι καινούργια στο φόρουμ ..δεν είμαι καθόλου καλά ψυχολογικά τους τελευταίους μήνες και αποφάσισα να γράψω εδώ μιας και δεν έχω κανέναν άνθρωπο να μιλήσω ανοιχτά.ειμαι 24 χρόνων και εργάζομαι σε ιδιωτική εταιρεία. Όλα ξεκίνησαν πριν από ένα χρόνο περίπου όταν έκανα σχέση μ ένα παιδί . Πολύ καλό παιδί 30 χρόνων όμορφος ευγενικός καλός ,είχε όλα όσα ονειρευόμουν. Το πρόβλημα ήταν ότι οι γονείς μου και ειδικότερα η μητέρα μ δεν τον Ενέκριναν επειδή είχαν ακούσει αρνητικά πράγματα για την οικογένεια του . Επειδή οι δικοί μου είναι της εκκλησίας δεν Ενέκριναν καθόλου τη σχεςη μου μαζί του μιας και η οικογένεια του δεν ήταν καλή , αυτό συμπέραναν δηλαδή αυθαίρετα μόνο και μόνο επειδή νοικιάζουν ακίνητο για χρήση στριπτιζαδικου.ξεκινησε λοιπόν ένας απίστευτος πόλεμος ,εσα στο σπιτι μου μια καθημερινή μάχη με ομηρικούς καυγάδες για να μην προχωρήσει αυτή η σχεςη γιατί θα καταστραφω γιατί θα ειμαι δυστυχισμένη κλπ.εγω σε εκείνη τη φάση δεν πρόσεχα και πολύ τον εαυτό μου, ξενυχτούσα κάθε βράδυ προκειμενου να βρεθώ με το παιδί, την επόμενη ξυπνούσα πρωί για να πάω στη δουλειά γύριζα πίσω έκανα μπάνιο και μετά πάλι έξω για ξενύχτι και στο ενδιάμεσο ομηρικοί καυγάδες. Κλάταρα λοιπόν έπαθα υπερκόπωση δεν μπορούσα κυριολεκτικά πάρω τα πόδια μου, σχεδόν κατάθλιψη έπαθα και βουλιμία( την οποία την είχα ξεπεράσει από τα 17 μου) και αποφάσισα να ξεκουραστώ και να αφήσω τους δικούς μ να λένε..τελικά τα ξεπεράσαμε όλα οι γονείς μου μαλάκωναν και όλα πήγαιναν καλά για ένα διάστημα μέχρι που άρχισα να νιώθω περίεργα στη σχεςη μου..ένιωθα ότι κάτι μου λείπει, ότι κάτι δεν πάει καλά με το αγόρι μου, ότι δεν με αγαπάει, είχε αλλάξει π, δεν ήταν τρυφερός δεν μου έλεγε γλυκόλογα δεν κάναμε έρωτα τοςο συχνά..ήταν απόμακρος. Εγω ήμουν πολύ ερωτευμένη μαζί του , ένιωθα παρά πολλά και όμορφα πράγματα και δεν μπορουςα να καταλάβω πως γίνεται να μην ειμαςτε στα "ντουζενια" μας απο τους 6 μήνες σχεςης? Αρχικά νόμιζα πως το παράπονο αυτό ευθυνόταν σε δικές μου ανασφάλειες που πήγαζαν από τα παιδικά μου χρόνια και είχαν να κάνουν με τη σχεςη μου με τη μητέρα μου.τελικα δεν ήταν έτσι . Ψάχνοντας μια μέρα το ιστορικό του ανακάλυψα ότι βλέπει καθημερινά πορνό τους τελευταίους μήνες.εχαςα τη γη κάτω απο τα πόδια μου και θεωρηςα πως αυτό ήταν η αιτία που ήταν τοςο απόμακρος.Αφού έκανα ατέλειωτες συζητήσεις μαζί του για το πως με κάνει να νιώθω αυτό, για το ποσό εθιστικό είναι για το τι προβλήματα μπορεί να δημιουργήσει στη σχεςη μας απομακρύνθηκα για ένα διάστημα για να τον αφήσω να σκεφτεί κι αυτός. Εκεί λοιπόν ξεκίνησε ένας δεύτερος γύρος με τους δικούς μου( η μητέρα μου διάβασε μηνύματα στο κινητό μου και κατάλαβε τι είχε γίνει) ακόμα χειρότερος από την αρχή. Για να μην πολυλογώ για έναμιση μήνα γινόταν χαμός στο σπίτι μου επειδή εγω ήθελα να προσπαθήσω ξανά με το αγόρι μου , να δωςω μια δεύτερη ευκαιρία καθώς μου υποσχέθηκε πως δεν θα το ξανακάνει και γενικά έκανε τα πάντα για να με ξανακερδίσει και ήθελα να τον εμπιστευτώ.μου ελεγε η μητέρα μου κάθε φορά που ήταν να τον συναντηςω ότι είναι αρρωςτος ότι δεν θα ειμαι ποτέ ευτυχιςμενη μαζί του, ότι θα αρρωςτηςω ψυχικά κλπ..καταληξαμε στο να μη μου μιλάει η μητέρα μου για ένα μήνα περίπου μέχρι που μαλάκωσαν και πάλι.. Τώρα όμως μετά από όλα αυτά δεν ειμαι σε θέση να χαρώ τίποτα.απο τη μια νιώθω ότι δεν ειμαι καλά με τη σχεςη μου , ότι δεν με καλύπτει συναισθηματικά ,ότι δεν ειμαι καλα... κι απο την άλλη αναρωτιεμαι αν όλο αυτό δημιουργήθηκε απ όλην την πίεση απο τους δικούς μου.με τρελαίνει η απορία αν δεν ειμαι καλα επειδή έχουν δίκιο οι γονείς μου για το σύντροφο μου η επειδή το δημιούργησαν αυτοί. εχω κλατάρει , μέρες τώρα δυσκολεύομαι να σηκωθώ απ το κρεβάτι και δεν εχω όρεξη να κάνω τίποτα.ο σύντροφος μου πάνω κάτω ξέρει τι γίνεται και αρχίζει να ενοχλείται απο τη στάση της μητέρα μου Ακόμα κι αν χωρίσω πιστεύω πως δεν θα ειμαι καλα, στο σπίτι μου μετά απ όλα όσα έγιναν δεν εμπιστεύομαι τους δικούς μου. Δεν νιώθω αςφαλεια και αγάπη ούτε απο τη μεριά της σχέσης μου ούτε απο το σπίτι μου . Δεν αντέχω άλλο αυτήν την κατάσταση φοβάμαι πως θα πάθω κατάθλιψη αν δεν αλλάξω κάτι. Ξέρω πως υπάρχουν και χειρότερα αλλά δεν ξέρω πια τι να κάνω ..Συγνώμη για την πολυλογία μου...
