εχω φτασει στο σημειο να σκεφτομαι σοβαρα να θεσω τελος στη ζωη μου
Το προβλημά μου ειναι πως τα τελευταία 2 ετη ολα πάνω μου φωνάζουν οτι πάσχω απο κατάθλιψη αλλα δε κάνω το βήμα να επισκεφτώ εναν ειδικό.Αυτό αρχικα συνέβη λόγω ντροπής,αμηχανίας οπως θελετε πείτε το να ανοιχτώ σε καποιον για τη ζωη μου και τελέυταία επειδη εχω παρετηθει και το νιώθω ανούσιο.Είμαι 22 ετών στο 4ο έτος της σχολής μου κ το μόνο πια που αντέχω να κάνω ειναι να κοιμάμαι συνεχώς πολλες ώρες και να πηγαίνω για μάθημα.Δεν έχω πια για τίποτα άλλο ενδιαφέρον πέρα απο το φαγητό το οποίο το εβρισκα ως διαφυγη και το ριξα με τα μούτρα αλλα προσφάτως παραιτήθηκα και απ αυτο.τιποτα πια να με γεμιζει.Ειναι φυσικα εύλογο κα8ως η ζωη μου οσο το σκέφτομαι ποτε δεν ειχε πέρα απο τη εισοδό μου στο πανεπιστημιο κατι αλλο χαρούμενο.Τον πατέρα μου τον έχασα κυριολεκτικα βλεποντας τον να λιωνει απο καρκίνο στα 8 μου και κατόπιν η ζωη μου πορεύτηκε με οικονομικά προβλήματα, οικογενειακά προβλήματα απο τη αδερφή του πατέρα μου που μας εκανε πολεμο(απλά να αναφερω πως περιμενε πως και τι στο τελευταιο σταδιο του πατερα μου να λειψει λίγο η μανα μου στο φαρμακείο για να τον βάλει να υπογράψει να μας πάρει το σπίτι μετα θανατυ του και να μας βγαλει στο δρομο) .παρα μονο οικτρα προβληματα.Υστερα απο καποια χρονια έβαλε εναν αντρα στη ζωη της που δυστυχως εφερε αμεσως στο σπιτι και κυνδυνεψα στα 12 μου να κακοποιηθω και ευτυχως το καταλαβε νωρίς κ τον εδιωξε.Κατόπιν μετα απο ενα κάρο δουλέιες που εκανε για να με μεγαλώσει η μητέρα μου επαθε ενα σοβαρο ατύχημα.Στη πορεια εκανα μια μεγαλη χρονικα σχεση η οποια,ισως το ζησαν και αλλοι αυτο, κατεληξε να με προδωσει να με πληγωσει και να μ αφησει ανθρωπο μισό και πληγωμένη τόσο που να μη θέλω να ξανακάνω τιποτα πλεον.Εδειξα και εκει δύναμη.ΠΛέον η μητέρα μου εδω και καποια χρονια εχει μια σχεση με εναν ανθρωπο αρκετα μακρυα απο το νησι μας και το νησι κατα συνεπεια που σπουδαζω,και μενει στη θεσσαλονικη(παιζει ρολο η αποσταση)και μπορω να πω πως χωρις δευτερη σκεψη οταν μπηκα στη σχολη αφησε το νησι και εφυγε.Εγω τη προετρεψα να φυγει γιατι ακομα κ τωρα πιστευω πως της αξιζει να ναι ευτυχισμενη και να χει τα παντα.Το προβλημα εγκειται με αυτον τον ανθρωπο,δειχνει πασιφανεστατα την αντιπαθεια του αλλα η μητερα μου παροτι κυριολεκτικα την εδιωξε κακην κακως μια μερα κατοπιν τσακωμου ακομα πιστευει πως ειμαι υπερβολικη.Ειμαι ανθρωπος δυστυχως χωρις αυτο που λεμε μαγκια και σθενος οποτε σε καθε διαπληκτισμο καθε φυσεως (σχεσης ,φιλιας,οικογενειακο) αποσυρομαι σε αλλο δωματιο και γενικα αποσυρομαι ωστε να μην ερχομαι σε αντιπαραθεση να μην ενοχλω και να μην οξυνω την κατασταση.Στο σπιτι του λοιπον κλεισμενη μονιμως σε ενα δωματιο γιατι επεφτε παρατηρηση απο το που παω πως παω γιατι παω γιατι βαφτηκα τι εφαγα και τα λοιπα.Η μητερα μου καιρο τωρα αφοτου τα βρηκαν επιμενει' καταλαβε τον εχασε μικρος τη μανα του ο πατριος σου δε ειχε γυναικεια φιγουρα να του μαθει τροπους τα βασικα και διακριτικοτητα'.Το πραμα κοινως ομως πλεον ξεφυγε δε εχει τροπους θιγει μεχρι και τη σχεση που ειχα χωρις να τον εχει απασχολησει στο ελαχιστο και χωρις να δωσω δικαιωμα επειδη σπιτι του τα συζηταω με τη μανα μου κ ειναι μπροστά παροτι απ τη μανα μου για αυτο το λογο ζητησα να συζηταμε τα προσωπικα μου οι 2 μας σε αλλο δωματιο και δε το δεχτηκε.Πλεον τι πλεον δηλαδη απ τη πρωτη στιγμη σε οτι συζητουσα σε τσακωμο σε κουβεντα εμπαινε μεσα με ανακατευε χωρις καμια διακριτικοτητα παντα με τονο φωνη προσβαλλοντας με κ περνοντας τη μερια της μητερας μου ακομα κ οντως οταν εφταιγε εκεινη και μαλιστα το ελεγε μονη της προτου καν εγω πω κατι.Τα οικονομικα μου ειναι χαλια κ επειδη δε βγαινω για να τελειωσω τη σχολη σκεφτομουν συγκατοικο.χωθηκε και εκει.παντα με φωνη επικριτικο τονο.ωσπου σημερα σπιτι μας δε το τονιζω σε ηρεμη κουβεντα με τη μητερα μου για καποιο θεμα γυρισε και ειπε επακριβως 'φτιαξε τη συμπεριφορα σου'.Τονιζω πως πριν χωρισουν η αιτια ηταν τσακωμος τους που ουδεποοτε ανακατευτηκα και ειπε ακριβως στη μητερα μου τα λογια'να δω τι θα τρωτε απ τον επομενο μηνα'οταν του ειπε πως θα χωρισουν.Φυσικα σιωπηλες πηραμε την αξιοπρεπεια μας και φυγαμε.Κ ομως τα βρηκαν και απο τοτε ακουω μονο προσβολες και μια μητερα μου να με φωναζει αχαριστη κ οτι δε θα πρεπε να μιλαω επειδη με δανεισε λεφτα και να δειχνω κατανοηση που χωνεται σε κουβεντα και προσβαλλει γιατι δε εχει παιδια να ξερει και ορφανεψε απο μανα μικρος.ΝΑΙ αλλα γιατι εγω οταν ορφανεψα συνεχισα να εχω τροπους?γιατι μια ζωη να αποσυρομαι?Κατοπιν αυτου ειπα στη μανα μου να φυγει να γυρισει μαζι του και να διακοψουμε επαφες ωστε να μην βγαινω ουτε η κακια ουτε το θυμα να ζησω μονη μου και να μη ξανανοιαστει για μενα.Αφου με χιλιοπροσπαθησε ν μ συνετησει το δεχτηκε και πηρα την αποσταση μου.Πλεον δε θελω κατι άλλο απ τον να θεσω ενα τέλος σε ολο αυτό ,το μόνο που ακόμα με κρατα ειναι ενας υπνος που κανω για να μη σκέφτομαι οσα εζησα τη μαυριλα και το τι περασα .Λύγισα.
