Η μαμά μου, η υγεία της και η δική μου...

Γεια σας!

Η μαμά μου πριν από λίγες μέρες χειρουργήθηκε στο πόδι κι εγώ ήμουν φυσικά κάθε μέρα στο νοσοκομείο...όλα πήγαν καλά κι αρχικά μας είχαν πει ότι θα έβγαινε σε 2 μέρες όμως την 3η που ήταν να πάρει εξιτήριο της είχε πέσει ο αιματοκρίτης και χρειαζόταν αίμα οπότε έμεινε άλλη μια μέρα...εκεί στεναχωρήθηκα πολύ γιατί ανυπομονούσα να γυρίσει σπίτι αλλά και γενικά ήμουν πολύ φορτισμένη συναισθηματικά/ψυχολογικά όλες αυτές τις μέρες κυρίως όσο περίμενα να τελειώσει το χειρουργείο...κι όταν τελικά γύρισε σπίτι αρρώστησα εγώ με πολύ έντονη ζαλάδα σε σημείο να μην μπορώ να σταθώ όρθια και να περπατήσω (ακόμα και για να πάω στο μπάνιο κρατιόμουν απ' όπου έβρισκα), αίσθηση αδυναμίας κι έκανα εμετό...κι αναρωτιέμαι είναι δυνατόν να επηρεάσει κάποιον τόσο πολύ η ανησυχία, το άγχος κι η ψυχολογική/συναισθηματική φόρτιση; Τώρα είμαι κάπως καλύτερα αλλά και πάλι ρωτάω και για να ξέρω για το μέλλον αλλά και γιατί δεν νιώθω κι 100% καλά ούτε σωματικά ούτε ψυχολογικά και δεν ξέρω πως να βοηθηθώ...

Περαστικά και στις δύο! Σε επηρεάζουν πάντα τόσο πολύ τα ψυχοσωματικά? Τρέφεσαι σωστά?

Quote:

---

Originally Posted by Eagle guy

Περαστικά και στις δύο! Σε επηρεάζουν πάντα τόσο πολύ τα ψυχοσωματικά? Τρέφεσαι σωστά?

---

Σ' ευχαριστώ! :) Ναι, ως επί το πλείστον επηρεάζομαι αρκετά από το άγχος π.χ. έχει τύχει να μην μπορώ να αναπνεύσω και να ζαλίζομαι...αλλά να είμαι τόσο χάλια πρώτη φορά μου συνέβη...
Τώρα όσο για το φαγητό μέχρι χθες δεν είχα φάει σχεδόν τίποτα, δεν μπορούσα...σήμερα ελπίζω να τα καταφέρω να φάω μεσημεριανό...

Ίσως σου κάνει κακό που είσαι αφάγωτη. Τα ψυχοσωματικά που έχεις τα έχεις συζητήσει με ψυχολόγο?

Quote:

---

Originally Posted by Eagle guy

Ίσως σου κάνει κακό που είσαι αφάγωτη. Τα ψυχοσωματικά που έχεις τα έχεις συζητήσει με ψυχολόγο?

---

Κατάφερα να φάω κάτι το μεσημέρι...ναι, τα έχω συζητήσει αλλά τόσο έντονα δεν ήταν ποτέ, θα τα συζητήσω μαζί της στην επόμενη συνεδρία μας...
Χαλάρωσα πολύ το μεσημέρι που κοιμήθηκα για κάποιες ώρες και τώρα δεν ξέρω αν πρέπει ή όχι να συνεχίσω τον ύπνο γιατί φοβάμαι ότι μετά θα ξυπνήσω μέσα στη νύχτα και δεν θα μπορώ να κοιμηθώ...

Καλησπερα σου φιλη μου,Περαστικα κ στις δυο σας,Επειδη εχουμε μιλησει αρκετες φορες γνωριζω οτι η ψυχολογια σου ειναι ευθραυστη κ νιωθεις στρες κ ναι γνωριζω οτι το στρες που σωματοποιειται μπορει να δημιουργησει ποικιλες αντιδρασεις στο σωμα ειτε εισαι αρρωστος ειτε δεν εισαι δεν νομιζω οτι πρεπει να αγωνιας για αυτο,Παντως μπορεις ανετα να βοηθησεις κ την μητερα σου κ τον εαυτο σου εισαι σωματικα καλα κ η ψυχολογια σου ειναι ολο κ καλυτερη μετα το θεμα με τους εφιαλτες

Quote:

---

Originally Posted by μυσπ

Καλησπερα σου φιλη μου,Περαστικα κ στις δυο σας,Επειδη εχουμε μιλησει αρκετες φορες γνωριζω οτι η ψυχολογια σου ειναι ευθραυστη κ νιωθεις στρες κ ναι γνωριζω οτι το στρες που σωματοποιειται μπορει να δημιουργησει ποικιλες αντιδρασεις στο σωμα ειτε εισαι αρρωστος ειτε δεν εισαι δεν νομιζω οτι πρεπει να αγωνιας για αυτο,Παντως μπορεις ανετα να βοηθησεις κ την μητερα σου κ τον εαυτο σου εισαι σωματικα καλα κ η ψυχολογια σου ειναι ολο κ καλυτερη μετα το θεμα με τους εφιαλτες

---

Γεια σου μυστ :) Ευχαριστώ για τα περαστικά...σαν να μην έφτανε που είχα αρρωστήσει τώρα μου ήρθε και περίοδος, πάλι καλά που υπάρχουν και τα παυσίπονα και κατάφερα να κάνω μερικές δουλειές...τώρα κάνω διάλειμμα... :) Ευτυχώς τα έντονα συμπτώματα που είχα τις προηγούμενες μέρες υποχώρησαν...εν τω μεταξύ χθες είχε κι ο μπαμπάς μου το στομάχι του...γκαντεμιά την πιο ακατάλληλη στιγμή...
Όσο για τους εφιάλτες, αυτές τις δυο μέρες ξαναγύρισαν κι όσο κι αν είπαμε να μην τους δίνω σημασία σαν προφητικά όνειρα δεν μπορώ να μην τρομάζω...ειδικά χθες φοβήθηκα τόσο πολύ που πήγα και κοιμήθηκα στο δωμάτιο της μαμάς μου στο άλλο κρεβάτι, θα ήθελα πολύ να κοιμηθώ αγκαλιά αλλά μπορεί να της ακουμπήσω καμιά τομή καταλάθος...

Quote:

---

Originally Posted by Κύκνος

Γεια σου μυστ :) Ευχαριστώ για τα περαστικά...σαν να μην έφτανε που είχα αρρωστήσει τώρα μου ήρθε και περίοδος, πάλι καλά που υπάρχουν και τα παυσίπονα και κατάφερα να κάνω μερικές δουλειές...τώρα κάνω διάλειμμα... :) Ευτυχώς τα έντονα συμπτώματα που είχα τις προηγούμενες μέρες υποχώρησαν...εν τω μεταξύ χθες είχε κι ο μπαμπάς μου το στομάχι του...γκαντεμιά την πιο ακατάλληλη στιγμή...
Όσο για τους εφιάλτες, αυτές τις δυο μέρες ξαναγύρισαν κι όσο κι αν είπαμε να μην τους δίνω σημασία σαν προφητικά όνειρα δεν μπορώ να μην τρομάζω...ειδικά χθες φοβήθηκα τόσο πολύ που πήγα και κοιμήθηκα στο δωμάτιο της μαμάς μου στο άλλο κρεβάτι, θα ήθελα πολύ να κοιμηθώ αγκαλιά αλλά μπορεί να της ακουμπήσω καμιά τομή καταλάθος...

---

Καλησπερα σου φιλη μου,Ναι για τους εφιαλτες γνωριζεις την γνωμη μου δεν πρεπει να ασχολεισαι με το περιεχομενο τους ομως σιγουρα εισαι καλυτερα απο τον περασμενο καιρο,Η μητερα σου θελει ευκολα πραγματα απο σενα μην φρικαρεις η αγαπη σου κ η φροντιδα σου κ αντε κ καμμια δουλεια σπιτι ειναι ο,τι πρεπει το ζορικο ειναι να δουλεψεις τις δικες σου φοβιες ομως ειμαι αισιοδοξη οτι εισαι ολο κ καλυτερα,Μην τρομαζεις με το παραμικρο που παθαινουν οι δικοι σου οπως το θεμα του πατερα σου ειστε ολοι στρεσαρισμενοι απο το θεμα της μητερα σου κ μπορει να παθαινετε διαφορα ψυχοσωματικα καλο κουραγιο σ ολους σας!

Quote:

---

Originally Posted by μυσπ

Καλησπερα σου φιλη μου,Ναι για τους εφιαλτες γνωριζεις την γνωμη μου δεν πρεπει να ασχολεισαι με το περιεχομενο τους ομως σιγουρα εισαι καλυτερα απο τον περασμενο καιρο,Η μητερα σου θελει ευκολα πραγματα απο σενα μην φρικαρεις η αγαπη σου κ η φροντιδα σου κ αντε κ καμμια δουλεια σπιτι ειναι ο,τι πρεπει το ζορικο ειναι να δουλεψεις τις δικες σου φοβιες ομως ειμαι αισιοδοξη οτι εισαι ολο κ καλυτερα,Μην τρομαζεις με το παραμικρο που παθαινουν οι δικοι σου οπως το θεμα του πατερα σου ειστε ολοι στρεσαρισμενοι απο το θεμα της μητερα σου κ μπορει να παθαινετε διαφορα ψυχοσωματικα καλο κουραγιο σ ολους σας!

---

Καλημέρα!

Δεν μπορώ άλλο, έχω αρχίσει να σπάω...θέλω την ησυχία μου και δεν την έχω...και γι' αυτό δεν φταίει η μητέρα μου αλλά οι γείτονες...ήθελα μια μέρα να κοιμηθώ παραπάνω συνεπώς δεν έχει πολλή ώρα που σηκώθηκα και στο καπάκι ήρθε μια φίλη της μαμάς μου και μας αναστάτωσε χώρια του ότι θέλω να πάω να κάτσω μόνη μου με τη μαμά μου και δεν μπορώ, θέλω να της μιλήσω και δεν μπορώ...δεν ξέρω τι θα κάνω... :(
Συν του ότι κάνω πάλι αυτοκαταστροφικές σκέψεις και φοβάμαι...πιστεύω πως η μοναξιά με οδηγεί σ' αυτές, δεν ξέρω σε ποιον να μιλήσω εκτός από την ψυχολόγο μου...

Καλησπερα σου φιλη μου,οντως η ψυχολογια σου ειναι αρκετα ευθραυστη παροτι ομολογουμενως εισαι καλυτερα,Αυτο που προτεινω ειναι να μιλησεις σε πνευματικο εκκλησια αρκει να ειναι καταλληλος ανθρωπος κ καθωσπρεπει ιερεας θα σου μιλησει καλα,Προσθεου δεν πρεπει ουτε κατα διανοια να κανεις κακο στον εαυτο σου!

Quote:

---

Originally Posted by μυσπ

Καλησπερα σου φιλη μου,οντως η ψυχολογια σου ειναι αρκετα ευθραυστη παροτι ομολογουμενως εισαι καλυτερα,Αυτο που προτεινω ειναι να μιλησεις σε πνευματικο εκκλησια αρκει να ειναι καταλληλος ανθρωπος κ καθωσπρεπει ιερεας θα σου μιλησει καλα,Προσθεου δεν πρεπει ουτε κατα διανοια να κανεις κακο στον εαυτο σου!

---

Έχω κάποιον γνωστό ιερέα, θα πάω κάποια στιγμή που θα έχω την διάθεση να βγω έξω γιατί προς το παρόν με το ζόρι θα πάω και στην ψυχολόγο...εντάξει, άντεξα χθες κι απόφυγα τους αυτοτραυματισμούς αλλά νιώθω πολύ άσχημα, τώρα κλαίω...και δεν ξέρω τι να κάνω για να νιώσω καλύτερα...

Quote:

---

Originally Posted by Κύκνος

Γεια σας!

Η μαμά μου πριν από λίγες μέρες χειρουργήθηκε στο πόδι κι εγώ ήμουν φυσικά κάθε μέρα στο νοσοκομείο...όλα πήγαν καλά κι αρχικά μας είχαν πει ότι θα έβγαινε σε 2 μέρες όμως την 3η που ήταν να πάρει εξιτήριο της είχε πέσει ο αιματοκρίτης και χρειαζόταν αίμα οπότε έμεινε άλλη μια μέρα...εκεί στεναχωρήθηκα πολύ γιατί ανυπομονούσα να γυρίσει σπίτι αλλά και γενικά ήμουν πολύ φορτισμένη συναισθηματικά/ψυχολογικά όλες αυτές τις μέρες κυρίως όσο περίμενα να τελειώσει το χειρουργείο...κι όταν τελικά γύρισε σπίτι αρρώστησα εγώ με πολύ έντονη ζαλάδα σε σημείο να μην μπορώ να σταθώ όρθια και να περπατήσω (ακόμα και για να πάω στο μπάνιο κρατιόμουν απ' όπου έβρισκα), αίσθηση αδυναμίας κι έκανα εμετό...κι αναρωτιέμαι είναι δυνατόν να επηρεάσει κάποιον τόσο πολύ η ανησυχία, το άγχος κι η ψυχολογική/συναισθηματική φόρτιση; Τώρα είμαι κάπως καλύτερα αλλά και πάλι ρωτάω και για να ξέρω για το μέλλον αλλά και γιατί δεν νιώθω κι 100% καλά ούτε σωματικά ούτε ψυχολογικά και δεν ξέρω πως να βοηθηθώ...

---

τώρα νιώθεις καλύτερα?σου πέρασαν τα ψυχοσωματικά?

Quote:

---

Originally Posted by superboy13

τώρα νιώθεις καλύτερα?σου πέρασαν τα ψυχοσωματικά?

---

Ναι, αυτά πέρασαν αλλά τώρα μου έχει γυρίσει σε έντονη θλίψη και κλαίω σαν μωρό εδώ και ώρες συνεπώς δεν νιώθω καλύτερα...μου κόβεται η ανάσα από το κλάμα...και δεν έχω υποστήριξη από όλη την οικογένεια, ο πατέρας μου μου είπε κάτι που με στεναχώρησε ακόμα πιο πολύ...

Quote:

---

Originally Posted by Κύκνος

Έχω κάποιον γνωστό ιερέα, θα πάω κάποια στιγμή που θα έχω την διάθεση να βγω έξω γιατί προς το παρόν με το ζόρι θα πάω και στην ψυχολόγο...εντάξει, άντεξα χθες κι απόφυγα τους αυτοτραυματισμούς αλλά νιώθω πολύ άσχημα, τώρα κλαίω...και δεν ξέρω τι να κάνω για να νιώσω καλύτερα...

---

Καλησπερα σου φιλη μου πω πωωω πρεπει να πας το συντομοτερο στον ιερεα για να βρεις κ την δυναμη να στηριζεις κ τους δικους σου κινδυνευεις να κανεις ανεπανορθωτο κακο στον εαυτο σου πραγμα που συνιστα αμαρτια οσο το συντομοτερο πας τοσο το καλυτερο,Οταν πας πες μας νεα,Καλο κουραγιο να εισαι καλα!

Συγνώμη ρε μυσπ ,αλλά νομίζω ότι υπερβάλλεις πολύ με τους ιερείς....