Δε βρισκω νοημα στη ζωη μου.

Καλησπερα σε ολους. Γραφω εδω μονο γιατι θελω καπου να μιλησω, να πω καποια πραγματα που με βασανιζουν και ισως ντρεπομαι να πω σε φιλους και γνωστους. Νιωθω τρομερη μοναξια το τελευταιο καιρο. Ειμαι 21 χρονων και νιωθω λες και εχω γερασει. Ειμαι 2μιση χρονια μονος μου οσων αφορα τις σχεσεις. Απο τοτε που χωρισα πριν 2μιση χρονια δεν ηρθε τιποτα καινουριο στη ζωη μου. Και αν μεχρι περσι η προπερσι εβγαινα,περναγα καλα κ εγω ως φοιτητης, τωρα πλεον εχω κλειστει στο σπιτι, δε βγαινω...Οι φιλοι μου πλεον με ξεχνανε απο τις πολλες φορες που μου προτειναν να βγουμε και τους αρνηθηκα. Καθομαι σπιτι,τρωω ολη μερα,βλεπω σειρες που ισως χωρις να υπαρχει λογος με κανουν να κλαιω. Κοιμαμαι παρα πολλες ωρες,χανωντας πολλες ωρες και απο τη σχολη μου που μονο ευκολη δεν ειναι. Δεν εχω ορεξη για τιποτα. Ουτε για παρεες ουτε για βολτα ουτε για τη σχολη. Οταν ειμαι με φιλους τωρα τελευταια δε μιλαω, δε κανω πλακα οπως παλια. Κατι εεχει αλλαξει μεσα μου. Νιωθω τοσο διαφορετικος, εχω σαπισει μεσα μου. Τη μια ειμαι τελειως αναισθητος και την αλλη κλαιω με το παραμικρο οταν ειμαι μονος μου. Ειμαι 21 και δεν εχω κανει καν σεξ, με την πρωην μου δεν εγινε τελικα και εκτοτε νιωθω και αυτο το βαρος πανω μου, οτι δε μπορω να μιλησω σε κανεναν γι αυτο γιατι νιωθω τεραστια ντροπη. Βαρεθηκα τη ζωη μου μεσα σε ενα σπιτι, χωρις ενδιαφεροντα. Προσπαθησα αρκετες φορες να πω δεν τρεχει τιποτα, να πιεστω να βγω εξω με φιλους και να τα ξεχασω ολα. Δεν επιασε ομως. Παντα αυτα τα συναισθηματα γυρνανε πισω. Δε μπορω να νιωθω αλλο οτι ειμαι μονος , οτι δε με υπολογιζει καποιος. Δεν υπαρχει ουτε το παραμικρο για το οποιο μπορω να νιωσω χαρουμενος. Η σχολη παει χαλια, τους φιλους μου τους παραμερισα καπως χωρις να το θελω, κοπελα νιωθω οτι δε θα βρω ποτε. Δεν εχω λογο να χαρω και τα χρονια περνανε και αγχωνομαι πολυ και δυστυχως για μενα ξερω οτι με το χαρακτηρα που εχω δε προκειται να ξεσπασω ποτε. Ενα λογο να με κανει να συνεχισω τη ζωη μου φυσιολογικα απο εκει που την αφησα θελω, να νιωσω 21 χρονων και να χαρω τη ζωη μου. Δε τον βρισκω ομως και εχω κουραστει δεν αντεχω αλλο. Δε ξερω πως μπορει να βοηθησουν αυτα που γραφω εδω. Οπως επισης ξερω οτι πολλοι βρισκονται στην ιδια και χειροτερη θεση με μενα, δεν ειναι κατι προτοτυπο. Απλα ενιωσα την αναγκη να τα πω καπου και δε μπορουσα αλλου. Ευχαριστω...

Πρώτον αφού σ ταλανίζει τ θέμα μ τ sEx τράβα ρ φίλε σ ένα οίκο ανοχής σιγά όλοι πάνε.και Γκόμενες θα έρθουν μην αγ΄χνεσαι .
Σε κάναν ψυχολόγο έχεις σκεφτεί να πας?

Πρέπει να τα πάρεις ένα ένα απο την αρχή και να τα δρομολογήσεις. Για να γίνει αυτό είναι επιτακτική ανάγκη να ανέβει το ηθικό σου γιατι με αυτή την αδράνεια φλερτάρεις με την κατάθλιψη. Μένεις με γονείς ή σπουδάζεις μακριά απ' τον τόπο καταγωγής σου;

superboy τι εννοεις ολοι πανε? Κ αντε παω τι θα καταλαβω. Θα αποκτησω εμπειρια ξαφνικα? Δε θα θελα να παω σε οικο ανοχης οπως λες για τη πρωτη μου φορα και νομιζω οτι ειναι και απολυτα λογικο. kerasi σπουδαζω μακρυα απ το τοπο καταγωγης και μενω μονος μου.

Πρώτον μην αγχώνεσαι δεν σ έχουν πάρει τα χρόνια.
Ρε μεγάλε, άμα δεν σ αρέσουν οι οίκοι ανοχής φώναξε ένα Call girl Σπίτι σ με την ησυχία σ.Θα ξεμπλοκάρεις μετά ,θα είσαι πιο χαλαρός με τις γυναίκες ,άμα είναι εκεί τ πρόβλημα...

Τ μεγάλο σ πρόβλημα πιο ,είναι ότι δεν αισθάνεσαι καλά γενικά?ότι χάθηκες μ τσ φίλους σ?η ότι δεν είχες ολκλ σχέση μέχρι τώρα?

Δεν ξερω ποιο ειναι το προβλημα. Αληθεια δεν ξερω... Ολα αυτα που ειπες με βαραινουν. Μπορει αυριο να βρω κοπελα και να ειμαι μια χαρα. Μπορει και οχι ομως γιατι δε ξερω αν ειναι οντως αυτο το προβλημα. Γιατι να με απομακρυνει τοσο απο τους φιλους μου αυτο?