Χωρισμός και κατάθλιψη

Γεια σας.Δεν ξέρω αν έχει συζητηθεί το θέμα αυτό ξανά,πάντως θα ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας.Είμαι 25 χρονών και πριν έξι μήνες χώρισα από μια σχέση 6 χρόνων.Όσο περνούσε ο καιρός μέρα με την μέρα χειροτεύρευα,κλεισμένη μέσα στο σπίτι,κλαίγοντας συνέχεια.Στην οικογένεια μου δεν είπα τίποτα,για να μην τους στεναχωρήσω.Το αποτέλεσμα?Αφού τους το αποκάλυψα πριν δύο μέρες,το ίδιο βράδυ,μην αντέχοντας την στεναχώρια,σκεφτόμουν πολύ σοβαρα την αυτοκτονία,σε τέτοι βαθμό να ζητήσω βοήθεια από τους γονείς μου για να μην βλάψω τον εαυτό μου.Φυσικά οι γονείς μου την επόμενη μέρα με πήγαν σε ψυχίατρο,ο οποίος μου χορήγησε ladose και tranxene,διαβεβαιώνοντας με ότι ήταν μια απλή κρίση και ότι σαφώς δεν έχω αυτοκτονικές τάσεις.(πράγμα το οποίο ισχύει-ποτέ δεν είχα σκεφτεί κάτι ανάλογο).
Έχετε περάσει κάτι ανάλογο?Τα φάρμακα αυτά όντως είναι κατάλληλα για την περίπτωσή μου?

Ξέχασα να αναφέρω το πι οσημαντικό,η διάγνωση του γιατρού ήταν ήπια κατάθλιψη!

Ξένια,

το αν ειναι κατάλληλα τα φάρμακα για την περίπτωση σου θα το δεις μονη σου με τον γιατρο σου.Δε νομίζω ότι μπορει κανεις να σου πει μεσα απο αυτο το φορουμ να μην τα παρεις ή να τα παρεις....Ελπιζω να βοηθηθεις,αλλα πιο πολυ με αφορμη τον χωρισμο να προσέξεις τον εαυτο σου περισσοτερο.

Λογικο ειναι να στεναχωριεσαι κ να νιωθεις πως χανεις τη γη κατω απο τα ποδια σου....Αλλα δεν θα ναι παντα έτσι....:)

Ναι φυσικά και θα εμπιστευτώ τον γιατρό μου και μόνο.απλώσ δημοσίευσα το μήνυμα σε λάθος κατηγορία,έπρεπε να το δημοσιεύσω στην κατηηγορία κατάθλιψη, που από ότι είδα αναφέρονταν περισσότερο στην φαρμακευτική αγωγή.
Όπως και να έχει όμως,δεν μπορώ να μιλήσω στους φίλους μου για όλή αυτή την περιπέτεια που περνάω,οπότε για μένα είναι κάποια διαφυγή το να μπορώ να μιλήσω ανοιχτά για αυτό το θέμα

ξερω οτι περασαν χρονια αλλα γιατι δε μπορεις να το πεις στους φιλους σου? φοβασαι την κατακραυγη?