Originally Posted by
PAPA
Καλησπέρα σας!! Με λένε Δήμητρα είμαι 43 ετών και καινούργια στο forum! Μaro πολλά από αυτά που περιγράφεις μου θυμίζουν εμένα!! Είμαι κι εγώ πολύ αγχώδης και στην εγκυμοσύνη μου πέρασα κι εγώ παρόμοιες φοβίες! είχα δίδυμη κύηση ένας λόγος παραπάνω ανησυχίας!!! Στη συνέχεια όμως εγώ αντιμετώπισα και δυσκολίες με τους μικρούς... διαχυτη αναπτυξιακή διαταραχή και στα δυο μου παιδιά, γεγονός που με έκανε να στενοχωρηθώ απίστευτα και να μου δημιούργησα απίστευτα σωματικά και ψυχικά προβλήματα! Είχα φοβερές αυπνίες, ταχυκαρδία, πονοκεφαλους και ιλίγγους!!! Δεν πήρα καμμιά αγωγή γιατί η γιατρός μου είπε να το αντιμετωπίσω μόνη μου. Συγκεκριμένα μου είπε ότι αν αρχίσω αγωγή δεν θα έχω κουράγιο να μεγαλώσω τα παιδάκια μου. Μου σύστησε βέβαια μαγνητική τομογραφία εγκεφάλου την οποία δεν έκανα λόγω κλειστοφοβίας. Έτσι έσφιξα τα δόντια και ξεπέρασα τις αυπνίες και τις ταχυκαρδίες και τελευταία είμαι καλύτερα και από τον ίλιγγο. Όμως ήρθε κάτι άλλο να προστεθεί στη απίστευτη ταλαιπωρία μου. Άρχισα να αρρωσταίνω συχνά από γρίπη, με αποκορύφωμα την εισαγωγή μου στο νοσοκομείο λόγω υπερβολικής πτώσης των λευκών αιμοσφαιρίων εξαιτίας γρίπης. Το τελευταίο με αποδυνάμωσε πολύ ψυχολογικά.... φοβάμαι πολύ για την υγεία μου... ανησυχώ ότι θα αφήσω ορφανά τα μικρά μου αγγελούδια. Τώρα που σας γράφω έχω πάλι κρυολογήσει κι έχω δέκατα. Είμαι κι εγώ πολύ απελπισμένη... φοβάμαι ότι η υπερβολική στενοχώρια μου για τους μικρούς με έφτασε σε αυτό το σημείο. Μερικές φορές σκέφτομαι ότι το να πεθάνω μπορεί να είναι και λύτρωση. Έχω κουραστεί να με βλέπω σε αυτή τη κατάσταση. Όμως φάρμακα προσπαθώ να μην παίρνω ακόμα και depon το σκέφτομαι..... αυτά κι από μένα! Είσαι μικρή ακόμα θα βρεις τρόπο να το ξεπεράσεις.... σκέψου ότι όλα στη ζωή σου πάνε καλά κι ότι δεν υπάρχει λόγος να ανησυχείς....
