Πλήρης Κοινωνική Ανισότητα
Καλησπέρα σε όλους . Είμαι παλιό μέλος για όσους με θυμούνται και για ακόμα μια φορά καταλήγω στην συντροφιά αυτού του φόρουμ για συμπαράσταση και βοήθεια .Θα σας αναφέρω οτι τον περασμένο χρόνο έπασχα απο έντονες αυτοκτονικές τάσεις για διαφόρους λόγους που οι πιο κύριοι απο αυτούς είταν ο κοινωνικός αποκλεισμός ( πανω απο 7 χρόνια τώρα είμαι 21 ) , η ανεργία και το κυριότερο ο θάνατος του αδερφού μου που λάτρευα και ζούσα για αυτόν .Γενικά είμουν παιδί ευέσθητο , και το bullying που κράτησε απο τον γυμνάσιο μέχρι το λύκει κατάρευσε οποιαδήποτε καλή σκέψη και ιδέα είχα για αυτην την κοινωνία .Ξύλο αλβανοί και καθημερινές αποιλές με κατέστρεψαν και δημιούργησαν ένα τέρας .... ο αρχηγός εκείνης της παρέας , έλληνας πλούσιος για ανάγκη για εξουσία και δύναμη , που είχε και την κλινική που δουλεύει η μανα μου , με απειλούσε λέγοντας οτι θα σε πετάξω σε κάνενα ρεμα με ντατσουν και πολλα χειρότερα.Οι καθυγητές στα τέτοια τους , οι φίλοι μου χάθηκαν γιατι η συμμορία αυτη κατέστρψε την γειτονιά μας και για περίπου 4 χρονια και μετα δεν είχα παρέα .Οι γονείς μου εχουν πολλά προβλήματα , ο πατέρας μου οξυθιμία γενίκα να ασκεί ψυχολογική βια ( ταυτόχρονα με το bullying χωρις να το ξέρει ) η μανα μου έχει πρόβλημα αλκοολισμού .Γενικα μέτρια οικονομικά οικογένεια , οι γονείς μου ειναι πολύ καλοι άνθρωποι , παρόλα αυτα δεν με βοηθησαν και τοσο με τα προβλήματα τους , δεν τα ανιμετώπισαν και πολλές φορές με πλήγωσαν .Ο αδερφός μου με κρατούσε στην ζωή τοσο χρόνια μέχρι τα 16 , γιατί ήξερα οτι θα ειναι για πάντα εκει για μένα χωρις ανησσοροπιές , πραγματικά για μια περίοδο μεσα απο το bullying που μίσησα το σχολείο και την οικογενειακή κατάσταση τον είχα ψυχη μου , κοιμόμασταν μαζλι διασκεδάζαμε μαζι , όσπου μια μέρα πέθανε σε ατύχημα και ο κόσμος μου κατάρευσε , και απο τότε ως τώρα η ζωή μου δεν έχει νόημα γιαυτο τον λόγο....παρόλη την κατάθλιψη το αντιμετώπισα ολα μόνος μου ΜΕΣΑ στο σπίτι πάντα.Εκανα μόνος μου πολεμικές τέχνες για 3 χρόνια κατα του bullying , έδωσα πανελλήνιες ( με τη ψυχη τις έδωσα δεν θυμάμαι ) και πλέον βρίσκομαι σε μια σχολή και συνεχίζω με καλή πρόοδο εκει μέχρι σήμερα .Μετα τον θάνατο του αδερφού μου που καταριέμαι τον Θεο γιαυτο το γεγονός το μόνο μου στίριγμα στην ζωη αυτή , δεν είχα παρέα δραστηριότητες απο εκεί και πέρα , είμουνα σαν μούμια μέσα μου , έκανα κυριολεκτικά να γελάσω 2 χρονια ...... Κανείς δεν με βοήθησε σε ολο αυτο και απο εκει και έπειτα, κανείς , και απορρώ σημερα πως κανένας δεν μου έδωσε ενα χέρι βοήθειας εκέινα τα χρόνια .Στην κατάθλιψη μπήκα οταν η καλύτερη μου φίλη με παράτησε για εναν γκομενο που είχε .Της τα ελεγα ολα , αλλα 'ετυχε να βολευτεί σε μια δουλεία ...... ο γκόμενος της είχε αμάξι , χαρακτηριστικά μου έλεγε πως την γαμούσε μου έδειχνε τα προφυλακτικά που είχε στην τσάντα της ..... είχα αναγκη απο ενα ατομο , ετυχε να ειναι αυτη αλλα με παρατησε και ενιωσα τοσο μειοντεκτηκα για τον εαυτο μου που ειμουν διαφορετικός και έπεσα σε βαρια καταθλιψη ..... Σημερα πλεον προσπαθω ακόμα καπως .....δεν ξέρω πως , σκεφτομαι τον αδερφό μου ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ , αλλα το χειρότερα ειναι ΟΤΙ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΔΕΝ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ! Με τον εθελοντισμο ξεπερνω την ανεργια και ταυτοχρονα σπουδαζω πηγαινοερχοντας απο πολη σε πολη καθε μερα , τα παιδια στην ηλικια μου δεν με καταλαβαινουν , τσακομοι με τους γονεις μου που επισης δεν με καταλαβαινουν δεν αντεχονται ..... και το χειροτερο νιωθω οτι δεν εχω μελλον .Θελω να δω μια καλυτερη μερα .... δουλειες δεν υπαρχουν ! Ευχομαι να βρω φίλους ..... οι μισοι ειναι πουλιμένοι εγωιστές που σε πατανε ασταματητα και οι αλλοι μισοι φτωχοι και παταημενοι στις γωνιες σαν και εμενα , εύχομαι να ειχα μια σχεση ..... οι μονες που βρηκα μετα απο μεγαλη προσπαθεια να ενταχθω στην κοινωνια αυτη ειναι ..... πατσαβουρες και πορνες ..... αυτο όμως που θελω πιο πολυ απο ολα ειναι μια οικεγενια :( και ενα καλυτερο αυριο με ελπιδα....τιποτα αλλο ..... αλλα καθε μερα αντιμετωπιζω κοινωνικη ανισοτητα οπως και ολοι οι υπολοιποι .....Η Ελλαδα αποτελειται απο προβοτα ελενγχομενα απο την τηλεοραση και εγω μεσα σε ολο αυτο προσπαθω με τις λιγες μου δυναμεις να ανταπεξέλθω και εσεις σε αυτο το φορουμ , αλλα δεν υπαρχει συνειδειση εκει εξω ! ολοι ειναι σαν τερατα , και δεν αντεχω αλλο αυτη την κατασταση ... Πλήρης ανισότητα και καμία ευκαιρία για τα αδύναμα στρώμματα .... δεν ξερω πως θα μπορεσω να ζησω αλλο ετσι ....
