ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΟ ΑΔΙΕΞΕΔΟ.ΒΟΗΘΕΙΑ!
αποφασισα να θεσω κ εγω τα ερωτηματα μου και τις ανασφαλειες μου ωστε οσοι μπορειται να με διαφωτισετε..πριν 1,5 χρονο εφυγα απο την αθηνα ωστε να σπουδασω επαρχια,εκει επαθα τις πρωτες κρισεις πανικου κ γυρισα πισω αρων αρων.αποφασιζω να ξαναδωσω πανελληνιες ταυτοχρονα πολεμησα τις κρισεις μονη μου και τολμω να πω βγηκα νικητρια εστω κ για λιγο..ο χρονος που ακολουθησε ηταν δυσκολος.δουλεια,νοικιασα μονη μου (με το συντροφο μου) με τον οποιο τελικα περασαμε και τη πιο δυσκολη περιοδο μας (ειμαστε μαζι 7 χρονια) επισης ενιωσα τη ρουφιανια απο φιλους στο πετσι μου αφου για να φτασουν να εχουν πληροφοριες ωστε ν ανοιξουν τα στοματα αποδειχτικε οτι ειχε στηθει ενα παιχνιδι πισω απ την πλατη μ ενος μηνα..στιγμες παρανοιας..με το αγορι μ συνεχιζουμε να περναμε χαλια καστασεις (φτασαμε να παιζουμε σφαλιαρες) και εν τελη αλλη μια αποτυχια ερχεται στις πανελληνιες και ξαναπερναω επαρχεια.αποφασιζω να αναλαβω την ευθυνη του εαυτου μου.να μην κρεμαστω απ τη σχεση π κρεμομουν τοσα χρονια να τ αφησω ολα πισω και να παω να σπουδασω εστω κ επαρχια(ηθελα παααρα πολυ να σπουδασω) ξαναφευγω παω σχολη ζαλαδες μετα ζαλαδες στη τραπεζα ελεγα δε πειραζει θα ηρεμισω μεχρι που με ενα συμφοιτητη συζητησαμε κατι για λιποθυμια και φρικαρα!εκανα 3 μερες να βγω.παιρνω τρενο επιτοπου γυρναω αθηνα και νιωθω τελεια.πιεζαν ομως οι γονεις να παω πισω στη σχολη αφου δεν πιστευαν οτι για 2η φορα οι ερημοι σκασαν λεφτα κ εγω ημουν ξανα ετοιμη να γυρισω..ενω ημουν αθηνα κ ηταν ολα καλα ξαναζαλιζομαι εντονα στο σπιτι μια φιλης,της ζητησα να πει σ ολους να φυγουν κ μεχρι να φυγουν ημουν κρυμενη στην τουαλετα..φρικη εγω.αποφασιζω ν αφησω τα αγχη κ γυρναω στη σχολη.με το ζορι αντεξα το ταξιδι.αυτο ηταν δεν μπορεσα να ξαναβγω.πηρα τον μπαμπα μ κλαιγοντας και του ζητησα να κανει 5 ωρες ταξιδι ωστε να ρθει να με παρει..γυρναω αθηνα μονιμα αρχιζω να το παλευω να βγαινω λιγο καθε μερα και ειληκρινα πηγαινα πολυ καλα,μεχρι π μια μερα επαθα κριση ενω ημουν εξω,προσπαθησα να το κρυψω ωσπου ενας φιλος μ πε οτι χλωμιασα....δεν ειχα ξανανιωσει πιο ασχημα.κλειστικα για τα καλα.αρχισα ψυχοθεραπεια μεσω σκαιπ.εβγαινα μονο στη γειτονια μεχρι που ξαναζαλιστικα εντονα κ απο τοτε δεν ξαναβγηκα(1 βδομαδα) η γιατρος μ μου ειπε να παρω τα ζολοτριν 2 βδομαδες τωρα..τα κοιταω ξανα κ ξανα..ΑΡΝΟΥΜΑΙ να τα παρω..ΦΟΒΑΜΑΙ,ΤΡΕΜΩ..διαβασ� � οτι σε καποιους προκαλλει ταση αυτοκτονιας..γενικα φοβαμαι τοσο τις παρενεργειες κ εχω διαβασει τοσα που πλεον θελω να τα παρω αλλα φοβαμαι οτι θα με πιασουν τα παντα κ μονο απ τη σκεψη μ.επισης το φαρμακο ειναι το zolotrin το οποιο δεν εχω ξαναδει να το αναφερει καποιος και με τρομαζει οτι δεν ειναι τοσο γνωστο ως αντικαταθλιπτικο.σημερα δοκιμασα να βγω μονη μ..εφτασα ως τη γωνια κ γυρισα τρεχοντας.μου χαν κοπει τα ποδια.εκει λεω τελος κατι πρεπει να κανω..τι ομως;ποια αποψη εχετε για τα φαρμακα;εγω πιο πολυ τρομοκρατουμαι κ φοβαμαι το φοβο,φοβαμαι μη ''σπασω'' μην απελπιστω κ οχι τις ιδιες τις κρισεις.βοηθανε αυτα τα φαρμακα στο φοβο?1000 συγγνωμη για το τεραστιο κειμενο ξερω οτι ειναι κουραστικο αλλα γινομαι αναλυτικη ωστε να ειναι πιο ευκολο να με συμβουλεψετε!ευχαριστω πολυ για το χρονο!
