Πολλή αγάπη αλλά ελάχιστες προοπτικές?!
Γεια σας,
η Chandler είμαι πάλι, έχω τις μαύρες μου σήμερα (όπως σχεδόν κάθε μέρα) αλλά τώρα πιο πολύ απο τις άλλες φορές!
Δε μπορώ να ξεπεράσω τη σχέση μου με τον δικό μου που τώρα είμαστε αναγκαστικά σε απόσταση/διάσταση καθώς εγώ γύρισα από το εξωτερικό αλλά αυτός παρέμεινε εκεί..
Αυτός με θέλει πίσω, πεθαίνει για μένα. Εγώ είμαι Ελλάδα, για να 'γλιτώσω' προσωρινά ή για πάντα από τη ξενιτιά, μετά από μια περίοδο δυσκολιών στα ξένα όπου η Ελλάδα και το πατρικό μου φάνηκαν καλό καταφύγιο. Οι δυσκολιες εκείνες επηρρέασαν αρνητικά τη σχέση μας και έφτασα να προτιμήσω να φύγω και ακόμη και να χωρίσω οριστικά παρα να υπέμενα κι άλλο..
Αυτός νόμιζε ότι θα γυρνούσα αλλά εγώ τώρα έχω κολλήσει εδώ.. Οι δικοί μου δε θέλουν να ακούν να φεύγω πάλι για το εξωτερικό, τους έλειψα πολύ... Άρχικα είχα έναν ενθουσιασμό να βρω δουλειά & να κάνω μια νέα αρχή γενικά στην Ελλάδα αλλά μετά από τις πρώτες τριβές με την ελληνική κοινωνία (το κουτσομπολιό, την εμπάθεια, τη γραφειοκρατία, τις παλιές γνώριμες φάτσες που θα ήθελα να μη βλέπω) και την οικογένεια (μικρο-συγκρούσεις, μούρμουρα γονιών & το ρόλο του βοηθού-παιδιού για όλες τις δουλειές που έχω επομιστεί ήδη από το παρελθόν στο περιβάλλον μου) άρχισα να νιώθω κουρασμένη σωματικά & ψυχολογικά και εντελώς μπερδεμένη για το τι θέλω.
Άρχισα να σκέφτομαι πάλι να γυρίσω στο εξωτερικό για να ξεφύγω απ'όλα αυτά αλλά και η ξενιτιά με έχει κουράσει. Κ τώρα που μου έχει λέιψει ο δικός μου συνειδητοποίησα πόσο θέλω να τον φροντίζω και να με φροντίζει, να τον συντροφεύω και να με συντροφεύει... Όμως υπάρχει το ερώτημα... πού θα γίνει όλο αυτό πραγματικότητα; Αυτός είναι ξένος από άλλη ευρωπαική χώρα με όνειρο να πάει στη χώρα του κάποια στιγμή, εγώ αγαπάω & μισώ την ελλάδα ταυτόχρονα γιατί ποτέ μου δεν καλοπέρασα εδώ και ούτε υπάρχουν οι υποδομές για να καλοπεράσω στο μέλλον...
Επειδή όσο είμαστε μαζί τόσο πιο σοβαρά πάει το πράγμα με αγχώνει το κοινό μέλλον μας, σε ποια χώρα θα είμαστε και ότι θα είμαι ξένη για πάντα στη χώρα του ή στη χώρα που γνωριστήκαμε και ζήσαμε μαζί ή όπου τεσπά μας βγάλει η μοίρα ... Εντωμεταξύ μιλάμε στα αγγλικά και πολλές φορές χανόμαστε στη μετάφραση αν και έχουμε βρει το δικό μας κώδικα επικοινωνίας και στο μέλλον δε θα είχα πρόβλημα να μάθω τη γλώσσα του, αν και χρονοβόρο.. Το πρόβλημα είναι ότι με τέτοιες κακές προοπτικές στην Ελλάδα ξέρω ότι θα ήταν αδύνατο να τον φέρω εδώ και να βρει δουλειά (εδώ δεν υπάρχουν καλά καλά για έλληνες), αντιθέτως γι' αυτόν είναι καλύτερα σε άλλες ευρωπαικές χώρες όπως εκεί που ζούσα μέχρι και πριν λίγο καιρό ή στη χώρα του που έχει τους γνωστούς του και μιλάει τη γλώσσα και ξέρει το σύστημα κλπ.
Κι ενώ αρ'όλο που επέλεξα να έχω μια τόσο πολύπλοκη σχέση πάντα ήμουν λίγο παραδοσιακή δηλ. ήθελα το greek dream μου, να μεγαλώσω, να σπουδάσω, να πάω λίγο στο εξωτερικο και να γυρίσω να βρω ένα καλό παιδί από το χωριό μου που λέει ο λόγος και να είμαι κοντά στην οικογένεια μου... ενώ τώρα είμαι στο σταυροδρόμι της ζωής μου όπου προσπαθώ να ακούσω τη λογική μου που μου λέει να τα κάνω όλα ''σωστά'' και ''φυσιολογικά'' αλλά απο την άλλη η καρδούλα μου χτυπάει γι' αυτόν τον άνθρωπο όπου εκ των πραγμάτων υπάρχουν τόσες πολλές δυσκολίες για να είμαστε μαζί.. Τόσοι πολλοί μου λεν ότι ''παππούτσι από τον τόπο σου κι ας είναι μπαλωμένο κλπ'' και γενικώς είμαι πολύ μπερδεμένη!
