Το νόημα της ζωής...

Ίσως και ο μοναδικός λόγος που είπα να κάνω sign up ήταν να ανοίξω το thread και να ακούσω γνώμες...Θέλω λοιπόν σοβαρά να ακούσω ποιό σκατά είναι το νόημα της ζωής? Γιατί παρομοιάζουμε την ζωή με κάτι τι ευχάριστο, γιατί υποσυνειδητα αντιστοιχούμε το άσπρο χρώμα(θετικό συναίσθημα)με την ιδέα της ζωής, γιατί υπάρχει αυτή η φοβία και η αποστροφή όσον αφορά τον θάνατο αφού έτσι και αλλιώς είναι το ΜΟΝΑΔΙΚΟ και αδιαμφισβήτητο δεδομένο που έχουμε από την στιγμή που γεννιόμαστε?? Επίσης(και το κυριότερο) γιατί στο διάολο εμείς οι άνθρωποι πρέπει να πασχίζουμε, να αγωνιζόμαστε, να ελπίζουμε, να έχουμε "όνειρα" και προσδοκίες(που ούτως ή άλλως ΔΕΝ υπάρχει περίπτωση να πραγματοποιηθούν σε τούτη την ζωή-τουλάχιστον το 99,99% των ελπίδων και προσδοκιών μας στην διάρκεια της ζωής εκτός αν είσαι κανά ανιψάκι θείου πολυεκατομμυριούχου ή παιδί του πλανητάρχη, οπότε πάσο), γιατί πρέπει να έχουμε όλη αυτή την εγωπαθέστατη μανία να σπουδάσουμε, να βγάλουμε λεφτά, να κάνουμε καριέρα, να κάνουμε οικογένεια, να χαντακωθούμε πίσω από μιά δουλειά(και ΑΝ), να ζήσουμε την ζωή μας(έστω και μετά βίας-ή κάμποσες δόσεις μορφίνης) και στο τέλος....να γίνουμε αδύναμα γερόντια που δεν θα μπορούμε απλά να φυλάξουμε τον εαυτό μας, κατά 99% όλοι οι <<φίλοι>> και οι <<συγγενείς>> μας θα μας κάνουν πέρα σε κανά οίκο <<ευγηρείας>> και μετέπειτα το κερασάκι στην τούρτα....θα πεθάνουμε με έναν οποιονδήποτε τρόπο(μπορεί να είναι εγκεφαλικό μπορεί να είναι καρδιακή προσβολή μπορεί να είναι κανά τροχαίο μπορεί να είναι αεροπορικό και ούτω κάθε εξής-δεν μας ενδιαφέρει και ιδιαίτερα), θα γίνουμε χλωμοί σαν τα σεντόνια, θα μας ξεπετάξουν σε καμια ωραία και ιδιατερα <<ευχαριστη>> γωνίτσα για να γίνουμε ένα λουκουλειο γεύμα για τα σκουληκάκια και τα σκαθαράκια(αυτά τα μαυρουλικα-ξερετε-που τα βλέπεις σε κανά τοίχο μέσα στην οικία σου και αηδιάζεις εστω και να αγγίξεις-εε αυτά αργά ή γρήγορα θα σε έχουν μερίδα στο πιάτο τους και καλά θα κάνεις να το αποδεχθείς)...Αν έχεις και τα κιλάκια σου την ώρα της κηδείας εκεί να δεις μερίδες που έχουν να μοιραστούν τα έντομα και τα μαμούνια, ούτε λάδωμα με τα λεφτάκια σου θα θέλουνε ούτε πολυλογίες, μόνον τα κοκκαλάκια σου θα μείνουνε(και αυτά με την σειρά τους θα αρχίσουν να διαβρώνονται)....(αν κάποιος σκοπεύει να κάνει αποτέφρωση μετά τον θάνατο καλά θα κάνει να πάρει τα μέτρα του από τώρα)...Οπότε έχοντας ολα αυτά στο μυαλό μου σαν ΑΠΟΛΥΤΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ξαναρωταω και θέλω απάντηση με το χέρι στην καρδιά και με σοβαρότητα...ποιό είναι το νόημα της ζωής μετά από όλα αυτά και γιατί κάνουμε όλοι σαν τα κοιμισμένα βόδια θεωρόντας την ζωή ως κάτι το ιερό?? Δείτε τον Ροκφέλερ, δείτε τον Ωνάση, δείτε όλους τους πολυεκατομμυριούχους και πολυδισσεκατομμυριούχους που πάτησαν σε αυτόν τον κόσμο, είχαν καμιά ιδιαίτερη μεταχειριση από τον φίλο μας τον Χάροντα?? Παραμύθια....

ΥΓ: Θα ήθελα ακόμη να σημειώσω ότι οι άνθρωποι που το πρώτο πράγμα που φοβούνται είναι ο θάνατος έχουν πολύ περισσότερα ψυχολογικά προβλήματα από τους αυτόχειρες in my opinion...Γιατί ο αυτόχειρας θέλει να ξεφύγει από μία σκληρή, γελοία, ανούσια, κατεστραμένη πραγματικότητα(οικονομικά, κοινωνικά, συναισθηματικά)που δεν την ήθελε και δεν την λογάριαζε, ενώ στον αντίποδα ο άλλος θέλει να ξεφυγει από ένα δεδομένο, από ένα απλό βιολογικό στοιχείο που μας χαρακτηρίζει σαν όντα και έμβιους οργανισμούς(δεν υπάρχει κάτι τι εμβιο που να μην πεθαίνει)....Απλή ψυχρή λογική....

χαχα περαστικέ δεν ξέρω πόσο περαστικός είσαι από'δώ αλλά όσον αφορά αυτά που σκέφτεσαι σου εύχομαι τουλάχιστον αυτά να είναι περαστικά γιατί κι εγώ που σκέφτομαι τα ίδια μ'εσένα τόσα χρόνια και που δεν τα έχω ξεπεράσει,δεν έχω καταλήξει κάπου..
το νόημα της ζωής για μένα αρχικά είναι να μην το σκεφτόμαστε ποιο είναι..να μην το πολυμελετάμε γιατί τότε είναι που το χάνουμε..
έπειτα πιστεύω πως επειδή πράγματι δεν υπάρχει λόγος ύπαρξης για μας τους ανθρώπους αλλά ούτε και για την υπόλοιπη δημιουργία με τη διαφορά πως τα ζώα και τα φυτά δεν κάθονται να το σκεφτούν ότι δεν υπάρχει λόγος που ζουν,πιστεύω πως δημιουργηθήκαμε ωστόσο για να εξυπηρετήσουμε με κάποιον τρόπο άλλες οντότητες οι οποίες είτε ζουν ανάμεσά μας και δεν τις βλέπουμε ή δεν τις αναγνωρίζουμε είτε ζουν σε κάπου μακριά σε άλλα σύμπαντα και με κάποιο τρόπο επηρεάζεται η ζωή τους απ'τη δικιά μας μιας και τα πάντα συνδέονται στον κόσμο σαν μια αλυσίδα..
όπως δλδ τα φρούτα και οι καρποί υπάρχουν για να τρέφουν εμάς τους ανθρώπους έτσι κι εμείς υπάρχουμε για να θρέφουμε κάποιες άλλες οντότητες αν όχι με το σώμα μας γιατί δε μας σκοτώνει κανείς για να μας φάει,τότε με το πνεύμα μας και τη σκέψη μας..δλδ υπάρχουν οντότητες που τρώνε τις σκέψεις μας και ζουν απ'αυτό,οι οποίες είναι ανώτερες από μας αλλά όχι και τελείως τέλειες κι αυτό γιατί κι αυτές έχουνε την ανάγκη να τρέφονται με κάτι κι ας είναι και αέρας(σκέψεις) και δεν είναι τελείως ανεξάρτητες..
γιατί τέλειο είναι ένα ον όταν δεν εξαρτάται από τπτ και κανέναν και δεν έχει καμία ανάγκη γιατί όταν έχεις ανάγκες αναγκάζεσαι να εκμεταλλευτείς κάτι άλλο ξένο από σένα πάνω στο οποίο δεν έχεις κανονικά δικαίωμα,προκειμένου να καλύψεις αυτές τις ανάγκες..

Οπότε αφού όλα συνδέονται και όλα είναι αδίκως αλληλοεξαρτώμενα και η δικιά μας ύπαρξη υφίσταται με σκοπό να μας εκμεταλλευτούν με κάποιο τρόπο κάποιες άλλες οντότητες..
Από αυτό βγαίνει το συμπέρασμα ότι δεν υπάρχει το τέλειο και το ανεξάρτητο άρα ούτε και ο θεός..
Γιατί αν υπήρχε έστω και ένα ον ανεξάρτητο θα ήταν και τα υπόλοιπα δημιουργήματα κι αυτά ανεξάρτητα φτιαγμένα δλδ σύμφωνα με την ίδια αρχή της ανεξαρτησίας..
Ένας τέλειος θεός δεν θα είχε καμία ανάγκη..ούτε ανάγκη για να επιβλέπει έναν κόσμο και να τον κρίνει..

Δεν ξέρω κατά πόσον υπάρχει Θεός ή όχι(σαν καθαρά αφηρημένη έννοια), πάντως οπωσδήποτε δεν υπάρχει ο χριστιανικός θεός ή οι θεότητες οποιασδήποτε άλλης θρησκείας, άλλωστε οι ίδιες οι ιδιότητες που του αποδίδουν αντιφάσκουν μεταξύ τους....Ο τέλειος και παντοδύναμος Θεός που έκανε τα κτήσματα του ατελή και αμαρτωλά, ο πάνσοφος και παντογνώστης Θεός που προβλέπει το μέλλον και χρειάζεται εμάς να του αποδείξουμε αν είμαστε καλοί ή όχι με τις πράξεις μας(λες και δεν το ξέρει από μονος του), ο πανάγαθος και πανταχού παρόν και παντοδύναμος Θεός που όμως αφήνει ανθρώπους να πεθαίνουν από λιμοκτονίες, γενοκτονίες, φυσικες καταστροφές κλπ επειδή...ούτε ο ίδιος μπορεί να εξηγήσει το γιατί...ο νομοθέτης Θεός του σύμπαντος που εν ριπεί οφθαλμού μπορεί να αλλάξει όλους τους φυσικούς νόμους που μας διέπουν αλλά χρειάζεται ολόκληρα σχέδια, σταύρωση, λιθοβολισμούς σε αυτούς που τον αποδέχθηκαν, τόσο και τόσο αίμα κλπ(ξέροντας φυσικά όλα αυτά)για να ελευθερωθούν οι άνθρωποι από την αμαρτία....Ο αλάνθαστος και αψεγάδιαστος θεός που όμως έκανε λάθος στην δημιουργία και των αγγελων του αλλά και των πρωτόπλαστων... Λυπάμαι αλλά δεν θα πάρω!

Λίγο παρατραβηγμένη η όλη θεωρία σου αλλά όχι και απίθανη, οι φυσικοί αποδέχονται ότι υπάρχουν περισσότερες διαστάσεις στο σύμπαν από τις 3 του χώρου και την 4η διασταση του χρόνου...Αν σκεφτείς ότι εμείς είμαστε τρισδιάστατα όντα, θα μπορούσαν ενδεχομένως να υπάρχουν άλλες πολυδιάστατες οντότητες(<<ανώτερες>> από εμάς)που να μην μπορούμε να τις αντιληφθούμε(όπως τα μυρμήγκια, που είναι πρακτικά δισδιάστατα, δεν αντιλαμβάνονται άμεσα εμάς)....Ακόμη και όλα αυτά τα παραψυχικά/παραφυσικά φαινόμενα που βασανίζουν τον ανθρώπινο νου για χιλιετίες(φαντάσματα, δήθεν θαύματα, ΑΤΙΑ)θα μπορούσαν να εξηγηθούν με τέτοιον τρόπο(αν ισχύει βέβαια)....Δεν θα το μάθουμε ποτέ....
Ευχαριστώ για την απάντηση φίλε favvel!

περαστικε γιατι απλως δεν τα αφηνεις τα πραγματα στην μοιρα τους και καθεσαι κι ασχολεισαι κι ασχολεισαι με κατι, που, οπως και να 'χει, ο,τι και να πεις ο,τι και να διαβασεις ποτε δεν θα μαθεις τι ισχυει και τι οχι μεχρι να ερθει εκεινη η ωρα?

η γνωμη μου ειναι πως ασφαλως και δεν ξερουμε τι ακολουθει, αλλα οσο ζουμε ας ζησουμε. και μετα βλεπουμε .

^Το θέμα όμως του thread δεν αφορά τόσο το τι ακολουθεί(άλλωστε όντως δεν έχει νόημα να το συζηταμε) αλλά το γιατί πρέπει να ζούμε όταν η ζωή είναι τόσο...trash??? :confused:

Quote:

---

Originally Posted by περαστικός

Ίσως και ο μοναδικός λόγος που είπα να κάνω sign up ήταν να ανοίξω το thread και να ακούσω γνώμες...Θέλω λοιπόν σοβαρά να ακούσω ποιό σκατά είναι το νόημα της ζωής? Γιατί παρομοιάζουμε την ζωή με κάτι τι ευχάριστο, γιατί υποσυνειδητα αντιστοιχούμε το άσπρο χρώμα(θετικό συναίσθημα)με την ιδέα της ζωής, γιατί υπάρχει αυτή η φοβία και η αποστροφή όσον αφορά τον θάνατο αφού έτσι και αλλιώς είναι το ΜΟΝΑΔΙΚΟ και αδιαμφισβήτητο δεδομένο που έχουμε από την στιγμή που γεννιόμαστε?? Επίσης(και το κυριότερο) γιατί στο διάολο εμείς οι άνθρωποι πρέπει να πασχίζουμε, να αγωνιζόμαστε, να ελπίζουμε, να έχουμε "όνειρα" και προσδοκίες(που ούτως ή άλλως ΔΕΝ υπάρχει περίπτωση να πραγματοποιηθούν σε τούτη την ζωή-τουλάχιστον το 99,99% των ελπίδων και προσδοκιών μας στην διάρκεια της ζωής εκτός αν είσαι κανά ανιψάκι θείου πολυεκατομμυριούχου ή παιδί του πλανητάρχη, οπότε πάσο), γιατί πρέπει να έχουμε όλη αυτή την εγωπαθέστατη μανία να σπουδάσουμε, να βγάλουμε λεφτά, να κάνουμε καριέρα, να κάνουμε οικογένεια, να χαντακωθούμε πίσω από μιά δουλειά(και ΑΝ), να ζήσουμε την ζωή μας(έστω και μετά βίας-ή κάμποσες δόσεις μορφίνης) και στο τέλος....να γίνουμε αδύναμα γερόντια που δεν θα μπορούμε απλά να φυλάξουμε τον εαυτό μας, κατά 99% όλοι οι <<φίλοι>> και οι <<συγγενείς>> μας θα μας κάνουν πέρα σε κανά οίκο <<ευγηρείας>> και μετέπειτα το κερασάκι στην τούρτα....θα πεθάνουμε με έναν οποιονδήποτε τρόπο(μπορεί να είναι εγκεφαλικό μπορεί να είναι καρδιακή προσβολή μπορεί να είναι κανά τροχαίο μπορεί να είναι αεροπορικό και ούτω κάθε εξής-δεν μας ενδιαφέρει και ιδιαίτερα), θα γίνουμε χλωμοί σαν τα σεντόνια, θα μας ξεπετάξουν σε καμια ωραία και ιδιατερα <<ευχαριστη>> γωνίτσα για να γίνουμε ένα λουκουλειο γεύμα για τα σκουληκάκια και τα σκαθαράκια(αυτά τα μαυρουλικα-ξερετε-που τα βλέπεις σε κανά τοίχο μέσα στην οικία σου και αηδιάζεις εστω και να αγγίξεις-εε αυτά αργά ή γρήγορα θα σε έχουν μερίδα στο πιάτο τους και καλά θα κάνεις να το αποδεχθείς)...Αν έχεις και τα κιλάκια σου την ώρα της κηδείας εκεί να δεις μερίδες που έχουν να μοιραστούν τα έντομα και τα μαμούνια, ούτε λάδωμα με τα λεφτάκια σου θα θέλουνε ούτε πολυλογίες, μόνον τα κοκκαλάκια σου θα μείνουνε(και αυτά με την σειρά τους θα αρχίσουν να διαβρώνονται)....(αν κάποιος σκοπεύει να κάνει αποτέφρωση μετά τον θάνατο καλά θα κάνει να πάρει τα μέτρα του από τώρα)...Οπότε έχοντας ολα αυτά στο μυαλό μου σαν ΑΠΟΛΥΤΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ξαναρωταω και θέλω απάντηση με το χέρι στην καρδιά και με σοβαρότητα...ποιό είναι το νόημα της ζωής μετά από όλα αυτά και γιατί κάνουμε όλοι σαν τα κοιμισμένα βόδια θεωρόντας την ζωή ως κάτι το ιερό?? Δείτε τον Ροκφέλερ, δείτε τον Ωνάση, δείτε όλους τους πολυεκατομμυριούχους και πολυδισσεκατομμυριούχους που πάτησαν σε αυτόν τον κόσμο, είχαν καμιά ιδιαίτερη μεταχειριση από τον φίλο μας τον Χάροντα?? Παραμύθια....

ΥΓ: Θα ήθελα ακόμη να σημειώσω ότι οι άνθρωποι που το πρώτο πράγμα που φοβούνται είναι ο θάνατος έχουν πολύ περισσότερα ψυχολογικά προβλήματα από τους αυτόχειρες in my opinion...Γιατί ο αυτόχειρας θέλει να ξεφύγει από μία σκληρή, γελοία, ανούσια, κατεστραμένη πραγματικότητα(οικονομικά, κοινωνικά, συναισθηματικά)που δεν την ήθελε και δεν την λογάριαζε, ενώ στον αντίποδα ο άλλος θέλει να ξεφυγει από ένα δεδομένο, από ένα απλό βιολογικό στοιχείο που μας χαρακτηρίζει σαν όντα και έμβιους οργανισμούς(δεν υπάρχει κάτι τι εμβιο που να μην πεθαίνει)....Απλή ψυχρή λογική....

---

απο που σου προεκυψε οτι κατι που ειναι εξ αρχης βεβαιο και δεδομενο (ο θανατος, οπως λες), δεν πρεπει/μπορει να προκαλει φοβο και αποστροφη????λογικο αλμα.

υπαρχει ενα προβλημα στο σκεπτικο σου , κι αυτο ειναι οτι κανεις ενα σωρο απο αυθαιρετες παραδοχες που μας προτρεπεις να δεχτουμε οτι ισχυουν αξιωματικα για ολους μας.
επισης, βλεπεις μονο ασπρο/μαυρο. "πρεπει" να κοιταξεις την οραση σου.

κανεις λαθος λοιπον.
ουτε ολοι θεωρουμε την ζωη κατι μονο "ασπρο", ουτε "πρεπει" να την θεωρουμε κατι μονο ευχαριστο, απλα καποιοι συμβαινει ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ, χωρις να "πρεπει".

δεν "πρεπει" να κανουμε ονειρα, να πασχιζουμε και να ελπιζουμε, απλα καποιοι το κανουμε.
δεν ισχυει οτι αποκλειεται να επιβεβαιωθουν οι προσδοκιες μας και να επιβραβευθουν οι κοποι μας. σε πολλους πραγματωνονται.

να μην συνεχισω, καταλαβαινεις την αντιρρηση μου.
αυτα που θεωρεις ως σωστα και δεδομενα, απλα δεν ισχυουν για πολλους αλλους. ισως ισχυουν για σενα.
οποτε δεν μπορει να γινει μια συζητηση αν πρεπει να αποδεχτει καποιος τις αυθαιρετες παραδοχες σου...

για μενα, ΕΧΕΙ νοημα η ζωη, αυτη που ο καθενας βρισκει και προσδιδει στην δικη του ζωη.
εγω ειμαι ευγνωμων για την ζωη που μου δοθηκε και εχω πραγματωσει πολλα απο τα ζητουμενα μου.

απο που σου προεκυψε οτι κατι που ειναι εξ αρχης βεβαιο και δεδομενο (ο θανατος, οπως λες), δεν πρεπει/μπορει να προκαλει φοβο και αποστροφη????λογικο αλμα.


Γιατί με την ίδια λογική και εγώ πρέπει να αρχίσω να φοβάμαι το οξυγόνο ή να αρχίσω να φοβάμαι την ιδέα της ύπαρξης μπλα μπλα πράγματα δηλαδη που είναι και αυτά δεδομένα....Τι νόημα έχει να φοβάσαι για κάτι που ξέρεις εκ των προτέρων ότι θα συμβεί και ότι όλοι μα όλοι οι άνθρωποι που έζησαν, ζουν και θα ζήσουν έχουν υποδεχτεί ή θα υποδεχτούν τον Χάροντα αντάμα στον ποταμό Αχέροντα...Σκέψου μόνο να μην υπήρχε θάνατος σε αυτόν τον πλανήτη...Θα είχαμε καταστραφεί προ πολλού........

υπαρχει ενα προβλημα στο σκεπτικο σου , κι αυτο ειναι οτι κανεις ενα σωρο απο αυθαιρετες παραδοχες που μας προτρεπεις να δεχτουμε οτι ισχυουν αξιωματικα για ολους μας.
επισης, βλεπεις μονο ασπρο/μαυρο. "πρεπει" να κοιταξεις την οραση σου.


Είναι αυθαίρετη υπόθεση ο θανατος και ότι θα μας φάνε τα σκουλίκια??:p
Οκ, είναι αυθαίρετη μόνον για αυτούς που τους έχουν κλεισμένους σε εργαστήρια κρυογενετικής και σε αυτούς που τους κάνουν αποτεφρωση(όσον αφορα το δευτερο)...Κατα τα αλλα δεν βρισκω κατι ιδιαιτερα περιεργο...

για μενα, ΕΧΕΙ νοημα η ζωη, αυτη που ο καθενας βρισκει και προσδιδει στην δικη του ζωη.
εγω ειμαι ευγνωμων για την ζωη που μου δοθηκε και εχω πραγματωσει πολλα απο τα ζητουμενα μου


Θα μπορούσα να μάθω μερικά από αυτά?

Quote:

---

Originally Posted by περαστικός

απο που σου προεκυψε οτι κατι που ειναι εξ αρχης βεβαιο και δεδομενο (ο θανατος, οπως λες), δεν πρεπει/μπορει να προκαλει φοβο και αποστροφη????λογικο αλμα.


1.Γιατί με την ίδια λογική και εγώ πρέπει να αρχίσω να φοβάμαι το οξυγόνο ή να αρχίσω να φοβάμαι την ιδέα της ύπαρξης μπλα μπλα πράγματα δηλαδη που είναι και αυτά δεδομένα....Τι νόημα έχει να φοβάσαι για κάτι που ξέρεις εκ των προτέρων ότι θα συμβεί και ότι όλοι μα όλοι οι άνθρωποι που έζησαν, ζουν και θα ζήσουν έχουν υποδεχτεί ή θα υποδεχτούν τον Χάροντα αντάμα στον ποταμό Αχέροντα...Σκέψου μόνο να μην υπήρχε θάνατος σε αυτόν τον πλανήτη...Θα είχαμε καταστραφεί προ πολλού........

υπαρχει ενα προβλημα στο σκεπτικο σου , κι αυτο ειναι οτι κανεις ενα σωρο απο αυθαιρετες παραδοχες που μας προτρεπεις να δεχτουμε οτι ισχυουν αξιωματικα για ολους μας.
επισης, βλεπεις μονο ασπρο/μαυρο. "πρεπει" να κοιταξεις την οραση σου.


2.Είναι αυθαίρετη υπόθεση ο θανατος και ότι θα μας φάνε τα σκουλίκια??:p
Οκ, είναι αυθαίρετη μόνον για αυτούς που τους έχουν κλεισμένους σε εργαστήρια κρυογενετικής και σε αυτούς που τους κάνουν αποτεφρωση(όσον αφορα το δευτερο)...Κατα τα αλλα δεν βρισκω κατι ιδιαιτερα περιεργο...

για μενα, ΕΧΕΙ νοημα η ζωη, αυτη που ο καθενας βρισκει και προσδιδει στην δικη του ζωη.
εγω ειμαι ευγνωμων για την ζωη που μου δοθηκε και εχω πραγματωσει πολλα απο τα ζητουμενα μου


3.Θα μπορούσα να μάθω μερικά από αυτά?

---

1.
δεν ειπα οτι εχει νοημα να τον φοβασαι, ειπα οτι συμβαινει και ειναι απολυτα λογικο και κατανοητο, ενω εσυ το παρουσιασες σαν παραλογο το οτι συμβαινει.
φυσικα και θα μπορουσες να αρχισεις να φοβασαι και τον αερα που αναπνεεις, χωρις αυτο να σημαινει οτι θα σου εκανε καλο. "φοβια" λεγεται και πολλοι υποφερουν απο αυτο. δεν εχει νοημα, αλλα εχει και αιτιολογια και υπαρξη..


2.
μπερδευεσαι.
δεν ειναι αυθαιρετη υποθεση σου ο θανατος. η αυθαιρετη υποθεση σου ειναι το οτι επειδη υπαρχει ο θανατος, κανεις μας δεν βρισκει νοημα στην ζωη.
λαθος η παραδοχη σου. πολλοι, βρισκουμε. εγω ξερω παρα πολλους.

3.
δεν ξερω αν εχει νοημα για καποιον αλλο, καθως οι στοχοι του καθενα μπορει να μην αφορουν αλλους, αλλα να σου πω, επιγραμματικα.
τους ακαδημαικους μου στοχους, ολους.
μερικους πολυ σημαντικους επαγγελματικους στοχους, οχι ολους.
συναισθηματικη ικανοποιηση σε φιλιες .οχι σε ολες, αλλα σε πολλες.
ΧΑΡΑ και ικανοποιηση, απο ενασχοληση με οτι μου αρεσει. ενδιαφεροντα, ταξιδια, γνωση.
ερωτικη πληροτητα και ευτυχια απο ερωτικες σχεσεις, οχι απο ολες, αλλα απο τις δυο σημαντικες (και την τωρινη).


φυσικα ειχα και ΠΟΛΛΕΣ αποτυχιες, και ελλειψεις και ζητουμενα που εκκρεμουν , κυριως επαγγελματικα. αλλα δεν αρκουν για να ακυρωσω τα καλα που ελαβα και λαμβανω.
αλλα και λιγοτερα να ηταν τα καλα, δεν μπορω να πεισθω οτι η ανυπαρξια θα ειχε μεγαλυτερο ενδιαφερον απο την ζωη.
ειναι και θεμα φιλοσοφικο/θρησκευτικο, λοιπον...

Θεωρητικά το νόημα της ζωής είναι κάτι που ο καθένας εκλαμβάνει διαφορετικά. Δηλαδή εγώ βρίσκω νόημα σε κάτι που μου αρέσει και θέλω και αντίστοιχα και εσύ το ίδιο. Ουσιαστικά είναι σαν να χαιρόμαστε "ευκαιριακά" και προσωρινά κατά τη διάρκεια της ζωής μας με ότι μας ευχαριστεί. Αυτό είναι μια πιθανή εκδοχή της ζωής.
Από εκεί και πέρα δυστυχώς δεν μπορούμε ποτέ όσο ζούμε και πατάμε εδώ να μάθουμε πραγματικά ποιο είναι το νόημα της ζωής. Είναι κάτι που δεν αναλύεται και δεν βγαίνει συμπέρασμα ποτέ. Ο καθένας μπορεί να υποθέσει τα πάντα, όμως η αλήθεια είναι κρυμμένη και δεν την μαθαίνουμε ως άνθρωποι.. Εκτός και αν γίνει κάτι σημαντικό πχ δευτέρα παρουσία.

Το νοημα της ζωης ειναι.............................να ψαχνεις το νοημα της ζωης .