Χρειαζομαι βοήθεια!

Γεια σε ολους! Ειμαι νέος εδω και δεν ξερω και χρειαζομαι τη βοηθεια σας! Είμαι 18 χρόνων και σε δύο βδομάδες δινω πανελλήνιες Όλα στη ζωή πάνε σκατά Δεν μπορώ να συγκεντρωθώ σε τίποτα οτιδήποτε και να κάνω μου φαίνεται βουνό Ξεχνάω πολύ εύκολα πράγματα Και δεν μπορώ να συγκεντρώσω τις σκέψεις μου Από μικρός ήμουν κλειστός σαν χαρακτήρας ντρεπόμουν αρκετά ενώ όταν ήμουν μόνος μου με έπιαναν κρίσεις πανικού και είχα έντονους πόνους στο στομάχι Φίλους δεν είχα παρά μόνο αυτούς που έβλεπα στο σχολείο Μερικοί από αυτούς προσπαθούσαν να με προσεγγίουν αλλά εγώ αδιαφορούσα το μόνο που ήθελα είναι να είμαι σπίτι μου και είτε να βλέπω τηλεόραση είτε να παίζω βιντεοπαιχνίδια ... Παρολαυτα οι βαθμοι μου στο σχολείο ήταν ικανοποιητικοι καθώς δεν είχα πέσει ποτέ κάτω από το 17 Το καλοκαίρι πήγαινα στο εξοχικό μου οπου ούτε εκεί είχα πολλές παρέες Το μόνο που έκανα ήταν να ακολουθω την αδερφή μου στην δικη της παρέα χωρίς όμως να συμμετέχω αρκετά στις συζητήσεις τους Όλα αυτά μέχρι πέρυσι όπου κατάλαβα πως πρέπει πλέον να ανεξαρτητοποιηθ Έτσι λοιπόν το περσινό καλοκαίρι ξεκίνησα σιγά-σιγά να κάνω νέους φίλους Γνώρισα και αρκετές κοπέλες και με κάποιες από αυτές έπαιξε φάση Γνώρισα και ένα πολύ καλό παιδί και πλέον έχει γίνει σαν αδερφός μου Ας μπουμε όμως στο πρόβλημα μου Η χρονιά φέτος ξεκίνησε πολύ θετικά Αν και είχαμε μια μεγάλη απώλεια στην οικογένεια μου μέσα μου που βρήκα το κουράγιο και την δύναμη να σταθω στα πόδια μου Κάθως όμως οι μέρες περνούσαν και προσπαθούσα να επικεντρωθώ όλο και πιο πολύ στα διαβάσματα μου άρχισα να κλείνομαι στον εαυτό μου μέρα με τη μέρα Η επίδοση μου στα μαθήματα μειώθηκε κατακόρυφα Οτιδήποτε και αν διάβαζα μου φαινότανε κινέζικα Η επικοινωνία με την οικογένειά μου και να τους φίλους μου μειώθηκε αρκετά καθώς δε μπορώ να συγκεντρωθώ σε αυτά που μου λένε και σε αυτά που θέλω να πω Θα μπορούσε κάποιος να μου εξηγήσει τι πραγματικά συμβαίνει; Έχω πάει σε ψυχολόγο και δεν έχει βρει κάτι όλα αυτά τα στηρίζει σε θέμα άγχους για τις πανελλήνιες όμως δε νιώθω άγχος κανένα απολύτως Για το πρόβλημα συγκέντρωσης και της μνήμης επισκέφτηκα και έναν νευρολόγο ο οποίος μου σύστησε να κοιμάμαι περισσότερο κάτι το οποίο τήρησα χωρίς κανένα όμως αποτέλεσμα Έκανα ακόμα και εξετάσεις για θυροειδή μου βγήκαν καλές Η μόνη σκέψη που μου περνάει από το μυαλό είναι πως ειμαι χαζός και άχρηστος και δεν θα κάανω τίποτα στη ζωή μου

Σκέψου θετικά καλέ και όλα θα πάνε καλά...Σκέψου ότι έτσι και αλλιώς αργά ή γρήγορα, σε πενήντα χρόνια εξήντα ή εβδομήντα μπορεί και αύριο κιόλας, θα τα έχεις τινάξει, θα σε 'εχει βρει το δρεπάνι του Χάροντα με κάποιον τρόπο και έτσι όσο χαρούμενη ή δυσάρεστη και αν είναι η ζωή σου, το μυαλό σου θα έχει κάνει ένα ωραίο delete σε όλες τις αναμνήσεις γιατί απλά δεν θα υπάρχεις πλέον...Είδες πόσο πιό ωραία φαίνεται η ζωή όταν κάποιος σου λέει να σκεφτείς θετικά??

σε ολα τα θεματα αυτο θα γραψεις τωρα? δειξε ελεος...

Quote:

---

Originally Posted by αλεξανδρος_77

σε ολα τα θεματα αυτο θα γραψεις τωρα? δειξε ελεος...

---

Μα δεν είπα κάτι τι εξειδικευμένο...Εγώ το μόνο που έκατσα και ανέλυσα είναι το ΜΟΝΑΔΙΚΟ δεδομένο που έχει ο άνθρωπος(και κάθε οργανισμός) στην ζωή του και μιάς και είναι το μοναδικό στάθερο και σίγουρο πράγμα που έχουμε θα πρέπει να του δείχνουμε κάποιον μικρό σεβασμό και σιγουρα οικειότητα...Αφού ξέρεις ότι θα πεθάνεις όπως και εγώ επίσης όπως ο ο από πάνω επίσης, που είναι το πρόβλημα?

καλα.. καταλαβα...

Περαστηκέ έλεος καλή προσπάθεια αλλά σε έναν έφηβο σε αυτή την ψυχολογική κατάσταση δε νομίζω οτί βοηθάει.. έχεις δίκιο πάραυτα αλλά είπαμε η ψυχολογία δύσκολο πράγμα. Φώτη παιδί μου χαλάρωσε κάνε ότι μπορείς για την ώρα με τα μαθήματα σου κάνε την προσπάθεια σου και ότι γίνει πανελλήνιες μπορείς να δώσεις πολλές φορές αν το θέλεις. Λοιπόν δώσε τις εξετάσεις σου και αν είναι υποσυνείδητο το άγχος σου θα φύγει μετά από αυτο και αν δε πετύχεις τη σχολή που θες γερός να'σαι του χρόνου αν θέλεις μπορείς να ξαναδοκιμάσεις.

Το μόνο που πρέπει να μας φοβίζει είναι ο πόνος του θανάτου, πρέπει να έχουμε ευνοϊκό θάνατο πχ άλλο να πέσεις από την ταρατσα ενός ουρανοξύστη και να γίνεις <<σούπα>> στο έδαφος ή να πάρεις ένα περίστροφο και να τινάξεις τα μυαλά σου στον αέρα(ακαριαίος θάνατος) και άλλο να πάρει πχ φωτιά το σπίτι σου και να καείς ζωντανός σαν ποντίκι ή να πνίγεις από το co και τα άλλα δηλητηριώδη αέρια που θα παράγονται...Άλλο να κρεμαστείς με μιά θηλιά όπου λόγω της τάσης του σκοινιού θα σπάσεις τον σβέρκο σου και άρα απλά θα πνιγείς και άλλο να πάθεις κανά τροχαίο από τα εκατομμύρια που γίνονται και να μείνεις ώρες ζωντανός υποφέροντας μέχρις ότου ξεψυχήσεις από ακατασχετη αιμοραγια....Αλλά να θυμάστε, πάνω από αισιοδιοξία!!

^ Εγώ δεν προσπαθώ να φτιάξω κανενός την διάθεση, δεν είμαι τρελός να νομίζω ότι-για την πλειοψηφια τουλαχιστον-ο θανατος είναι ευχάριστο θέμα...Μου αρέσει απλά να ασχολούμαι μόνον με σίγουρα πράγματα στην ζωή!:cool:

Επίσης και εγώ έφηβος είμαι αλλά δεν έχω κόλλημα όπως βλέπεις με τον θάνατο! Και να πεις ότι είμαι κανάς άσχετος, και σε νεκροταφεία έχω πάει και σε μνημόσυνα συγγενών έχω πάει αλλά το έχω αποδεχθεί από πολύ παλιά, ο θάνατος μας κυβερνάει...Και ΄ίσως ευτυχώς αν το σκεφτείς πολύ πρσεχτικά...

Περαστικούλη χαλάρωσε....... σε άτομα με διαταραχή άγχους δε λέγονται αυτά έτσι.

Α είσαι μικρούλης εντάξει αν σε βοηθάει αυτό το σκεπτικό όλα καλά.

Θεωρώ ότι δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να ξεπεράσεις μία φοβία ή ένα stress από το να την αντιμετωπίσεις στα ίσια...Πάνω κάτω αυτό δεν κάνει και η ψυχανάλυση, σου φέρνει στον νου τα διάφορα τραύματα της παιδικής ηλικίας για να αντιμετωπίσεις κάποιο σύνδρομο ή φοβία, εε εγώ το λέω με πιό απλά λόγια...Και ναι, με βοηθάει και με γοητεύει αυτό το σκεπτικό! Είναι το μόνο που πράγμα που με κάνει χαρούμενο σε αυτόν τον κωλόκοσμο....Και το μόνο που με παρηγορεί...Θα συμβεί που θα συμβεί γιατί να το επισπεύδουμε?? Ή μήπως πρέπει..?:cool:

Σας ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας... δεν ξερω για σας παντως εμενα δε με βοηθάει και πολυ αυτο το σκεπτικό περι θανάτου και οτι η ζωη ειναι μια και πρέπει να τη χαρουμε κλπ κλπ...θελω πολυ να ζησω και μου αρέσουν σχςδον τα παντα στη ζωή το θέμα ομως είναι οτι αν δεν τα βρω με τον εαυτό μου και αν δεν ξεπερασω αυτο το πρόβλημα με τη συγκέντρωση και στο να παιρνω μελετημενες αποφάσεις δε θα μπορεσω να ζησω φυσιολογικα και να πραγματοποιησω τα όνειρα μου...Νιωθω ευαλωτος σε καθε κατάσταση και αδυναμος αλλα παράλληλα νιωθω πως μεσα μου υπάρχει ολη η δύναμη για να ξεπερασω κάθε δυσκολία στη ζωή μου...συνεχως ομως χανομαι το μυαλό μου αδειαζει και ενω ολοι γυρω μου σκεφτονται μιλάνε και κινούνται γρήγορα εγω νιωθω λες και σερνομαι προσπαθώντας εστω και λίγο να τους τραβηξω την προσοχή μήπως και νιωσω καλύτερα να νιωσω πως ζω μάταια όμως προσπαθω...η ιδια αδυναμία στη συγκέντρωση με γονατιζει

Δεν χρησιμεύει σε τίποτα απολύτως να τα πεις αυτά που νιώθεις σε κάποιον ψυχολόγο, το'πες και μόνος σου, ουδεμία ουσιαστική γνώμη δεν σου έδωσε ο άλλος που επισκέφθηκες...Πες τα σε κάποιο πολύ κοντινό πρόσωπο σου(συγγενή ή στενό φίλο), επίσης παρατηρώ την αντίφαση ότι από την μία λες ότι δεν έχεις άγχος για τις εξετάσεις αυτές καθαυτες και από την άλλην λες ότι δεν θα κάνεις σωστες επιλογες και δεν θα επιτυχεις και χιλια δυο, απλά calm down, σιγά μην χάσεις τα λογικά σου κιόλας είτε εσύ είτε ο οποιοσδήποτε για ένα κωλοσύστημα, ανασύνταξε απλά τις δυνάμεις σου, βγες λίγο έξω(έστω και μόνος, προτιμότερο από το να είσαι στους τέσσερις τοίχους και να συνεχίζεις να απελπίζεσαι)και πιστεύω θα νιώσεις αν μη τι αλλο σαφώς καλύτερα...Άλλωστε για να σε παρηγορισω σκεψου ότι και ακόμη και να αποτύχεις στην χώρα που ζούμε και στην σκατά πραγματικότητα που έχουμε μέχρι και οι άριστοι των αρίστων παίρνουν τα τρία της κοινωνίας παίρνοντας και αυτοί σειρά στα ταμεία ανεργίας...Εε μα όταν λέω εγώ σε όλους θετική σκέψη!!!

Quote:

---

Originally Posted by περαστικός

Δεν χρησιμεύει σε τίποτα απολύτως να τα πεις αυτά που νιώθεις σε κάποιον ψυχολόγο, το'πες και μόνος σου, ουδεμία ουσιαστική γνώμη δεν σου έδωσε ο άλλος που επισκέφθηκες...Πες τα σε κάποιο πολύ κοντινό πρόσωπο σου(συγγενή ή στενό φίλο), επίσης παρατηρώ την αντίφαση ότι από την μία λες ότι δεν έχεις άγχος για τις εξετάσεις αυτές καθαυτες και από την άλλην λες ότι δεν θα κάνεις σωστες επιλογες και δεν θα επιτυχεις και χιλια δυο, απλά calm down, σιγά μην χάσεις τα λογικά σου κιόλας είτε εσύ είτε ο οποιοσδήποτε για ένα κωλοσύστημα, ανασύνταξε απλά τις δυνάμεις σου, βγες λίγο έξω(έστω και μόνος, προτιμότερο από το να είσαι στους τέσσερις τοίχους και να συνεχίζεις να απελπίζεσαι)και πιστεύω θα νιώσεις αν μη τι αλλο σαφώς καλύτερα...Άλλωστε για να σε παρηγορισω σκεψου ότι και ακόμη και να αποτύχεις στην χώρα που ζούμε και στην σκατά πραγματικότητα που έχουμε μέχρι και οι άριστοι των αρίστων παίρνουν τα τρία της κοινωνίας παίρνοντας και αυτοί σειρά στα ταμεία ανεργίας...Εε μα όταν λέω εγώ σε όλους θετική σκέψη!!!

---

Έχω μιλήσει σε όλα τα μέλη της οικογένειας μου σχετικά με αυτά που νιώθω την τελευταία περίοδο όλοι με συμβουλεύουν και με στηρίζουν όμως αυτό είναι παρωδικό όταν όλοι φεύγουν και παύουν νσ ασχολούνται μαζί μου νιώθω τόσο ευάλωτος και δεν ξέρω τι πράγματικα να κάνω Και ας πούμε ότι κάθομαι να διαβάσω ολα σβηνουν οτιδήποτε και αν προσπαθήσω να σκεφτω μου φαίνεται τρομερα δύσκολο να συκεντρωσω την σκέψη μου σε κάτι και ξεχναω το οτιδήποτε...σκέφτομαι να παω και σε ενα ψυχίατρο μολις ξεμπερδεψω απο τις πανελληνιες οσο και αν προσπαθω μονος μου δυστηχως δεν βρίσκω άκρη...

Quote:

---

Originally Posted by φωτηςςς

Έχω μιλήσει σε όλα τα μέλη της οικογένειας μου σχετικά με αυτά που νιώθω την τελευταία περίοδο όλοι με συμβουλεύουν και με στηρίζουν όμως αυτό είναι παρωδικό όταν όλοι φεύγουν και παύουν νσ ασχολούνται μαζί μου νιώθω τόσο ευάλωτος και δεν ξέρω τι πράγματικα να κάνω Και ας πούμε ότι κάθομαι να διαβάσω ολα σβηνουν οτιδήποτε και αν προσπαθήσω να σκεφτω μου φαίνεται τρομερα δύσκολο να συκεντρωσω την σκέψη μου σε κάτι και ξεχναω το οτιδήποτε...σκέφτομαι να παω και σε ενα ψυχίατρο μολις ξεμπερδεψω απο τις πανελληνιες οσο και αν προσπαθω μονος μου δυστηχως δεν βρίσκω άκρη...

---

Φωτη και εγω σε δυο εβδομαδες δινω πανελλήνιες και μπορω να πω πως σε καταλαβαινω απόλυτα! και εγω πριν καποιους μηνες ειχα μια σοβαρη απωλεια στην οικογενεια μου βεβαια αυτο με εριξε στα πατωματα ψυχολογικα αφου ο ανθρωπος που εχασα ηταν ενα πολυ κοντινο μου προσωπο και μαλιστα μηνα νεοεμβριο! Που εσυ και εγω ξερουμε τι παει να πει νομι2ω μηνας νοεμβριος!(απο φροντιστηριο σε φροντιστηριο απο βιβλιο σε βιβλιο απο τεστ σε τεστ) Πααρα τη δυσκολη ψυχολογικη και συναισθηματικη φαση που βρισκομουν βρηκα την δυναμη και σηκωθηκα στα ποδια μου! επισης ξερω πως ειναι να μην μπορεις να συγκεντρωθεις και να σου φαινονται οολαα μα οοολα βουνο! εδω θα σου προτεινα μια/δυο μερες (το ανωτερο) μακρια απο βιβλιαα! ασχολησου μονιμα με ενα λαπτοπ,την αγαπημενη σου μουσικη,βγες εξω περνα καλα! και προ παντων ψυχραιμια! δεν ειναι αναγκη να αγχωνεσαι και να τρελενεσαι..καταλαβαινω οτι αυτο που σου λεω το εχεις ακουσει χιλιεςς φορες! εγω θα στο πω αλλη μια ομως...να εισαι χαμογελαστος και ηρεμος ,να εισαι ευδιαθετος και χωρις αγχος! και πανω απο ολα....μην πιε2εις τον εαυτο σου..χαλαρωσε για καποιες μερες...προσπαθησε να ξεφυγεις απο το διαβασμα οοοολοι θελουμε ενα break! και σε τετοιες φασεις πρεπει να φανεις δυνατος και ισως χρειαστει να βαλεις και λιγο τον εγωισμο σου μπροστα και να πεις..εκανα τοσοο κοπο..θα τα παρατησω? και φυσικαα και δεν εισαι αχρηστος! και καπου μεσα σου ισως και να ξερεις πως αξι2ω πολλα και γιαυτο πρεπει να παλεψω και να προσπαθησω να σταθω απεναντι στη κακη ψυχολογια που εχω δυο βδομαδες πριν δωσουμε και να ορθοποδήσω!