Γειά σας!
Υπάρχει κανείς εδώ πέρα που να έχει ένα θεματάκι με τα λεωφορεία πότε πότε? Ιδρώνουν τα χεράκια, λίγο είσαι να πεις μην πάθω την κρίση πανικού.. κτλ?
Κυρίως λόγω του ότι νιώθεις μια κλειστοφοβία
Printable View
Γειά σας!
Υπάρχει κανείς εδώ πέρα που να έχει ένα θεματάκι με τα λεωφορεία πότε πότε? Ιδρώνουν τα χεράκια, λίγο είσαι να πεις μην πάθω την κρίση πανικού.. κτλ?
Κυρίως λόγω του ότι νιώθεις μια κλειστοφοβία
welcome to the fucking no-cool club στεφανιααα:)
χεχε, μου έφτιαξες τη διάθεση!
παντως εμενα περισσοτερο με ενοχλει το περπατημα στους δρομους (οταν ειμαι μονη μου) παρα στο λεωφορειο.. μιλαω βεβαια για λεωφορεια μεσα στην πολη. για τα κτελ ειναι αλλιως.. εκει περα εγω αγχωνομαι περισσοτερο γιατι σκεφτομαι "αν με πιασει τι θα πω? οδηγε σταση πανω στην εθνικη οδο?". ασε που δεν ανοιγουν και τα παραθυρα..
ενω τα λεωφορεια μεσα στην πολη ε και κριση να σε πιασει θα κατεβεις στην επομενη σταση, θα κατσεις λιγο στο πεζουλι και θα ηρεμησεις..
Εγω κάποιες φορές (όταν περπατάω μόνη σε πολύ κόσμο) νιώθω ότι το έχω ταμπέλα στο κούτελο "Συγνώμη παιδιά, μπορεί να με πιάσει κρίση πανικού, μη φοβηθείται, βοηθήστε με απλά"!
Εγώ τρομάζω στην ιδέα μη με καταλάβουν είτε στο λεςφορείο είτε στο δρόμο, με καίει πολύ! Αλλά μη γελιόμαστε, υπάρχει η επιλογή να κατέβεις να ηρεμίσεις..
κι εμενα με απασχολει αυτο το θεμα.. το να μην το καταλαβουν οι αλλοι δλδ..
και πιστευω απο εκει πηγαζει και ο φοβος μας οταν ειμαστε εξω... ας πουμε αν δεν μας ενοιαζε, δεν θα φοβομασταν τοοοσο πολυ μην μας πιασει.. γι΄αυτο π.χ εγω οταν ειμαι σπιτι δεν αγχωνομαι.. γιατι εκει και να με πιασει δεν θα με δει κανεις..
επισης γι΄αυτο -εγω τουλαχιστον- δεν αγχωνομαι καθολου με συγκεκριμενα-κοντινα μου προσωπα. γιατι ξερω οτι και να με πιασει, επειδη ακριβως γνωριζουν το θεματακι μου, δεν θα αντιδρασουν παραξενα-η υπερβολικα!
δεν ξερω νομιζω οτι αν με πιασει θα πουν "α δες εδω την φρικαρισμενη γκομενα".. αλλα η ειρωνεια ειναι πως αν εγω δω καποιον που να το παθαινει αυτο, δεν θα αντιδρασω καθολου με εκπληξη ή απορια, ακριβως γιατι ξερω πως ειναι, κι οτι δεν ειναι κατι τραγικο, κι οτι μαλιστα συμβαινει και συχνα ιδιως σε νεες γυναικες..
παρολα αυτα εγω αισθανομαι οτι ντρεπομαι γι΄αυτη την αδυναμια μου (το εξω δλδ).
Και εγώ αυτό σκέφτομαι, τα σχόλια του τύπου "δες αυτήν πως κάνει¨.
Μα τις ίδιεες σκέψεις έχουμε, έχει τύχει (γιατί δε λέω τυχαίνει ακόμα και σήμερα) να μείνω ολόκληρη μέρα στο σπίτι, έχω δεν έχω δουλειά, για το ΜΗΝ ΤΥΧΟΝ ΚΑΙ!(συμβεί)
Βέβαια τώρα πιά, ήδη εκπαιδεύομαι να βγαίνω έστω 5 λεπτά. Αλλά θέλω κι όλας να σου πώ, έχω τρομερή όρεξη για ζωή! Αλλά θέλει τρόπο και μέθοδο τελικά!
Και εγώ έχω ευαισθησίες σε αυτό, φυσικά αν συμβεί σε κάποιον νιώθω ότι θα τον στηρίξω, γιατί πιστεύω δεν θα πάθω και εγώ μαζί του..!!
Δηλαδή όταν είμαι στο σπίτι να έχω αυτό το δίπολο στο μυαλό μου: Πόσο ρε γ@#*%ο θέλω να βγώ, αλλά ΑΝ ΤΥΧΟΝ ????????? θριλεράκι (πλεον το ξεπέρνάω αυτό)
το αγχος της αναμονης ειναι το προβλημα οχι οι κρισεις αυτες καθαυτες!! εγω αυτο καταλαβα τοσο καιρο!
σιγουρα πραγματα!! αυτο το ΜΗΝ ΤΥΧΟΝ.. ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΟΜΩΣ ΑΝ...
Ξερεις ποσα πραγματα εχω χασει επειδη ειχα στο νου μου αυτο: "ενταξει θελω πολυ να παω, τι θα γινει ομως ΑΝ με πιασει"...
αν και αν και αν.... και εντελει κατα 90% τιποτα δεν μας πιανει! μονο να ζοριζομαστε!
το καλυτερο ειναι η εκθεση.. δλδ να βγαινουμε και να μην σκεφτομαστε το ΑΝ...
τοσο καιρο τωρα αυτο ειναι το μονο που φερει αποτελεσματα!
απλως ξερεις... καποιες φορες ακολουθω αυτο το σκεπτικο και βγαινω, καποιες αλλες ομως με κυριευει παλι αυτος ο ανωφελος -γιατι ανωφελος ειναι- φοβος και καθομαι μεσα.. :/
σκαμπανευασματα γενικως εγω εχω αρκετα!
Σου εύχομαι σιγά σιγά η ζυγαριά να γέρνει προς τις εξόδους και όχι προς το σπίτι!!
Εγώ κουράζομαι από κάποιο σημείο και μετά όταν είμαι έξω, και πολλές φορές αυτή η ΑΝΑΜΟΝΗ να πάω σπίτι να χαλαρώσω είναι λίγο ζόρικη. Δηλαδή, είναι σαν να προβλέπω ότι, αν ζοριστώ κι άλλο ε ίσως.. Γιαυτο μετράω πολύ το χρόνο μου που είμαι και για πόσο! ..
Όταν θα είμαι πιο χαλαρή, θα το ξεχάσω και ίσως ο χρόνος να γέρνει προς στις εξόδους!
Εγω έχω και αρκετά και συχνά! Γι' αυτό,μια ωραία ωραία βολτούλα με ωραίες σκέψεις ( κ λίγο φαντασία, γιατί όχι ), όσο αντέχει κανείς, κάνουν καλό :rolleyes:
κι εγω το εχω αυτο! λες και υπαρχει ενα οριο στο ποσο εξω μπορω να αντεξω... κι αυτο εξαρταται απο την παρεα.. αν ειμαι με την κολλητη μου π.χ μπορω να κατσω και 5 ωρες, αν ειμαι με το αγορι μου δεν με απασχολει καν ας κατσω και ολη μερα (που λεει ο λογος) κι οταν ειμαι με μια παρεα (που δεν ειμαι τοσο δεμενη) κανα τριωρακι.... δλδ ειναι γελοιο κι ομως συμβαινει!!! καλα τωρα τις ωρες τις δινω πανω κατω, οχι με το ρολοι :P.Quote:
Originally Posted by Stephania
ζαλη σε πιανει καθολου? αποπραγματοποιηση?
μονο θεματακι; καθε μερα σχεδον..οι οδηγοι ειναι εκνευριστικοι και ας μην μιλησω για το αισθημα ασφυξιας ειδικα οταν εχει ζεστη! παντως το χειροτερο ειναι να καθεσαι ή να εισαι πολυ κοντα με καποιον που μυριζει απαισια!!!!Quote:
Originally Posted by Stephania
Ακριβως, ακριβώς, εδώ καμιά φορά επιδιώκω να μιλάω και μέσω τηλεφώνου σε άτομα που αισθάνομαι ΑΠΟΛΥΤΩΣ άντετα! Φυσικά μπορώ να κάτσω και εγώ μαζί τουςόλη μέρα που λέει ο λόγος, μου κάνουν και καλό πολλές φορές!!
Φυσικά και με πιάνει ζάλη και το στομάχι psy66, σφίξιμο τρομερό.
Λοιπόν, αποπραγμάτωση διάβασα το καλοκαίρι που πέρασε εδώ κάπου τι περίπου σημαίνει, και δεν έτυχε να το συζητήσω με το γιατρό μου γιατί επήγαν τα άλλα τα καλούδια που με έπιαναν, αλλά με βάση όσα διάβασα και κατάλαβα από συζητήσεις εδώ στο φόρουμ, την έχω περάσει και μάλιστα θυμάμαι είχα συναισθήματα μέσα μου, θέληση, ανάγκη κοινωνικών επαφών, δημιουργικότητα, θλίψη και άγχος, μόνο που το οποίο καταναγκαζόμουν να μην εκδηλωθεί και το καταλάβουν (πάλι οι άλλοι)..!
Φυσικά, την έχω περάσει έντονη με την επήρεια μη κατάλληλων αντικαταθλιπτικών.
Έντονα, παθητική συμπεριφορά την έχω ΚΑΡΑ περάσει.
Θα απαντήσω συντόμως..!