Αγχος,Ψυχαναγκασμός ή Τρέλα;
Καλησπέρα σας.
Είμαι 20 στα 21 χρονών, φοιτητης...οτι παρουσιάσω παρακάτω μου συμβαίνει αρκετά χρόνια, ίσως παλαιότερα σε μικρότερο βαθμό, χρόνο με τον χρόνο όλη αυτη η κατάσταση ανεβαίνει εκθετικά θα έλεγα.
Το μεγάλο "μπαμ" άρχισε το καλοκαίρι του 13', είχα μια κοπέλα και χωρίσαμε οχι με πολυ καλο τρόπο. Μετά απο αυτο περασα μια μικρή κατάθληψη, στην συνέχεια,όταν "ξεπέρασα" την κοπελά και την καταθληψη, αρχίσαν όλες οι ψυχαναγκαστικές μου ιδεές που είχα απο μικρό παιδί να μεγαλώνουν (να μη πατάω τους αρμούς στα πλακάκια και πολλα αλλα τετοία).
Αρχίσαν να μου έρχονται και άλλα πραγματα.
Οταν μπαίνω σε εκκλησία θέλω να βρίσω, οταν μιλώ με κάποιον κάποιες φορές νιώθω οτι θέλω να του κάνω κακό και άλλες φορές νιώθω οτι αυτός κανει κακές σκέψεις για μένα,
κάνω κακές σκέψεις για άτομα που αγαπάω, οταν σκεφτώ κατι ΚΑΚΟ πρέπει όπωσδηποτε να το πώ γιατι πιστέυω οτι θα συμβεί,οταν πίνω νερό απο μπουκάλι πρεπει να χτυπήσω το πώμα με το δάχτυλο 2 φορες,οταν φεύγω απο το σπίτι κοιτάω μανιακά αν έχω αφησει τον θερμοσίφωνα αναμμένο και πολλά άλλα τέτοια.
Αγχώνομαι με ΤΑ ΠΑΝΤΑ...Αγχώνομαι οταν βλέπω σκυλια μαζεμένα,αγχώνομαι όταν περπατάω, όταν βλέπω ταινία...αλλα δεν ξέρω γιατί...πραγματικά δεν ξέρω γιατί.
Σκεφτήτε οτι αγχώθηκα τώρα που έφτιαχνα το Account μου στο Forum(αρκετά :P ).
Με όλο αυτο το άγχος, έχει πέσει και η αυτοπεποίθηση μου, πολλές φορές νομίζω οτι με κοιτάνε άγνωστοι και σκέφτοναται κακά πράγματα.
Γενικά σαν παιδί είμαι κοινωνικός, οι φίλοι μου και οι γνωστοί δεν λένε κακα λόγια , είμαι πολυ χαρούμενος,κάνω πάντα την πλάκα μου, θα πάω για τους καφέδες για τα club για τα μπάνια για τα camping. Δεν είμαι κλειστός μέσα στο σπίτι...Αν και αυτο το βλέπω να αλλάζει...τώρα που άρχισαν οι ζέστες εχω ρίξει 4 άκυρα για μπάνιο...χωρις να έχω κάποια δουλεία, άπλα κάθησα στο σπίτι και άραξα στο laptop μου.Και αναρωτιώμουνα γιάτι έτσι; που η θάλασσα είναι κατι που αγαπάω πραγματικα πάρα πολυ στον κόσμο.
Εκτός απο τον κάκο ψυχαναγκασμό που έχω, υπάρχουν και πράγματα που τα γουστάρω...για παράδειγμα το σπίτι μου είναι τακτοποιημένο, το ίδιο και οι σημειώσεις μου.
Επίσης κάτι αλλο που αυτο μου έχει έρθει τον τελευταίο χρόνο,όταν βαρίεμαι (π.χ ταξίδι με τρένο) κοιτάω απο το παράθυρο και κάθομαι και υπολογίζω πραγματα, υπολογίζω ταχύτητες , αποστάσεις , και πολλα αλλα τέτοια (αλλά έχω προσέξει οτι αυτό είναι ψυχαναγκασμός για να καλύψει κάποιον άλλον ψυχαναγκασμό...δεν ξέρω αν με καταλαβαίνει κανείς για αυτο.)
Την τελευταία περίοδο όμως, νομίζω ότι τρελαίνομαι, σκέφτομαι πολλά κουλα πράγματα , απο οταν ανοιξω τα μάτια μου μέχρι να κοιμηθώ εχω άγχος, για το τίποτα , απλα έχω άγχος.
Πλεον, δεν μπορώ να απολαύσω μια βόλτα, μια μπύρα, ένα ποτό.
Όταν βγαίνω βόλτα με φιλους, η όταν πάω για μάθημα τις περισσότερες φορές νιώθω οτι βρίσκομαι εκεί σαν θεατής και όχι σαν μέλος της κατάστασης.
Έχω προσέξει οτι δεν μπορω πλέον να απολάυσω ενα φλερτ με μια κοπέλα...με αγχώνει πάρα πολυ...και προσπαθω να το αποφύγω...(χωρις να το θέλω, αυτο είναι το πιο περίεργο.)
Επίσης θα ήταν καλό να αναφέρω,αυτο που με χαλαρώνει και το κάνω πραγματικά για να ξεφυγω και για να χαλαρώσω είναι το χόρτο.
Το θέμα είναι οτι κάποτε έπινα ένα τσιγάρο,ακουγα μουσική χαλάρωνα και πολλες φορές δίαβαζα για την σχολη (εργασίες κτλπ.)
Τώρα όποτε κάνω,το άγχος που έχω απο πριν , μένει και γίνεται χειρότερο.
Έχω σκεφτεί πολλές φορες να αλλαξω την ζωή μου λίγο μπας και μου φυγει όλο αυτο το άγχος και όλες αυτες τις σπαστικές Ψυχαναγκαστικές Ιδέες κάνοντας λίγο γυμναστική ή γνωρίζοντας καινούργια άτομα.
Αλλα, είναι κάτι μέσα μου που μου δεν με αφήνει, δημιουργεί άγχος για την αλλαγή.
Αν μπορούσε κάποιος, να μου πεί τι να κάνω, απλά θέλω να μην σκέφτομαι αυτα που σκέφτομαι να μην αγχώνομαι για το τίποτα...να βγώ για μια μπύρα σε μια παραλία χωρίς να μένει το μυαλό μου σε καταστάσεις, οι οποίες πόλλες απο αυτές είναι και δημιουργήματα δικά μου και το ξέρω,χωρίς να είμαι θεατής.
(Όσο τα σκέφτομαι, γνωρίζω οτι είναι πράγματα που δεν στέκουν,πραγματα που δεν πρόκειτε ποτέ να συμβούν αλλα εγώ εκεί συνεχίζω να τα σκέφτομαι.)
Αυτό που φοβάμαι, αυτό που τρέμω σε αυτην την σκέψη είναι μην τρελαθώ τελείως,δεν ξέρω φαντάζομαι όλα αυτα που περιγράφω δεν είναι σημαντικά σε σχέση με άλλα προβληματα που έχουν άλλοι ανθρώποι, αλλά νομίζω οτι θα ξυμπήσω ένα πρωί και θα μου έχει στρίψει τελείως.
Επίσης, δεν ξέρω πως το έχω καταφέρει αλλά δεν αφήνω άλλους να καταλάβουν όλη αυτην την κατάσταση.Με εξαίρεση 2-3 φίλους μου και μια θεία μου (που και αυτοι περιληπτικά τα γνωρίζουν) αν πω σε κάποιον άλλον αυτά τα πράγματα θα μου πεί : "Εσύ; δεν παίζει με κοροιδεύεις", θέλω να πώ οτι στο συγκεκιμένο θέμα είμαι πολύ κλειστός.
Βέβαια, όλο αυτό το κείμενο είναι μια περίληψη υπάρχουν και άλλα πολλά όχι τόσο σημαντικά...που και να τα μεταφέρω σε εσάς μέσω του γραπτού λόγου,δεν θα τα καταλάβετε και θα καταντήσει κουραστικό.
Ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας!!
