Αγχώδης Διαταραχή,Βοηθηστε με

Καλησπερα σε ολους,Ονομαζομαι Γιαννης Μολις εγινα 18 χρονων Και θελω να σας πω την δικια μου ιστορια και να σας εκφρασω τις σκεψεις και τα συναισθηματα μου.Για να αρχισω λοιπον απτην αρχη εγω γενικα σαν ατομο τα ειχα ολα.Γκομενες παρεες φιλους κολλητους ημουν γενικα απο τους 'κουλ' και 'ομορφους' στο σχολειο οσο αναφορα την καλοπεραση που εκανα τις δεκαδες γκομενες που με ηθελαν, τα σκηνικα που περνουσα δηλαδη οι περισσοτεροι με ειχαν σαν προτυπο οποτε δεν ειχα κανενα θεμα ποτε αυτοεκτιμησης η αυτοπεποιθησης και ημουν παντα μα παντα χαρουμενος(εκανα βεβαια χρηση χορτου και αλκοολ καθε σαββατοκυριακο αλλα ημουν πολυ καλα).καποια στιγμη λοιπον αρχισα μια σχεση με μια κοπελα και με τον καιρο την ερωτευτικα.Ειχα χαθει απο ολες μου τις παρεες ειχα μονο τους κολλητους μου και την κοπελα μου.Τελος παντον μετα απο ενα χρονο(αρχες 2014) με χωριζει η κοπελα μου και επειδη ηταν ο πρωτος μου ερωτας το πηρα παρα πολυ βαρια..Αρχισα να κανω καθημερινη χρηση χορτου γιατι δεν μπορουσα να αντιμετωπισω την καθημερινοτητα γιατι ενιωθα κυριολεκτικα απαισια.Δεν ειχα ξανανιωσει ετσι και δεν αντεχα ημουν ολη μα ολη μερα 'φτιαγμενος'.Δεν εβγαινα στον εξω κοσμο παρα μονο σε κρυφα μερη να καπνιζω χορτο δηλαδη απο κοινωνικος ειχα γινει ο πιο αντικοινωνικος..Για να μην τα πολυλογω φτανει καλοκαιρι πηγαινω τις πρωτες μου διακοπες μονος με φιλους και δεν περασα καθολου καλα ημουν ολη μερα στεναχωρημενος,το χορτο πια δεν με εφτιαχνε απλα με χαλαρωνε αλλα δεν αισθανομουν καλα..Μολις γυριζω παιρνω την μεγαλη αποφαση μετα απο 8 μηνες καθημερινης χρησης να το κοψω.Το πρωτο βραδυ κι ολας αρχιζω και φρικαρω δεν ηξερα τι μου συμβαινει αρχισε το μυαλο μου να σκεφτετε σε απιστευτες ταχυτητες και αρχιζα να φοβαμαι.Αρχισα να σκευτομαι πως εγινα τρελος, μηπως εχω καποια ψυχασθενεια??αρχισα να φρικαρω,μπαινω στο ιντερνετ βλεπω καποια συμπτωματα πιστεψα οτι εχω ψυχωση αρχισα να φρικαρω λεω γιατιιιι σε μενα γιατιιι ,τι εχω παθει ρε γαμωτο..Τελος παντον μετα απο 2 εβδομαδες απολυτης φρικης και απιστευτου φοβου παω σε ενα ψυχολογο.Με διεγνωσε με αγχωδη διαταραχη και οτι τωρα περναω εφηβεια.Αρχισε ενας πολυ δυσκολος αγωνας για μενα γιατι με την αγχωδη διαταραχη εγω τουλαχιστον απο τη στιγμη που θα ξυπνησω μεχρι να κοιμηθω σκευτομαι παααρα πολλα για τον εαυτο μου για τον κοσμο γενικοτερα ζω με αυτο και δεν με αφηνει να χαρω τη ζωη.Μετα απο καποιους μηνες λοιπον γινομαι πολυ καλυτερα και για 2 εβδομαδες ημουν χαρουμενος και ολα καλα.Μετα ξαναμπηκα σε αυτο το φαυλο κυκλο της ανησυχιας των πολλων σκεψεων κλπ και ο γιατρος μου ειπε οτι πρεπει να βρω πραγματα στη ζωη μου να χαρω γιατι μονο η καλοπεραση τωρα πια μου λεει δεν σε γεμιζει συναισθηματικα.Τελος παντον μετα απο λιγο καιρο μην κανοντας πολλα καινουργια πραγματα τον Φεβρουαριο αρχιζω και νιωθω θλιψη .Η θα ξυπνουσα θλιμμενος Η αγχωμενος.νομιζα πως εχω καταθλιψη αλλα ο γιατρος μου ελεγε πως δεν εχω και οτι απλα πρεπει να βαλω τη ζωη μου σε μια σειρα ωστε να μου κατεβει το αγχος και να αρχζει η ζωη μου να αποκτα ενα νοημα και να μην ειναι αδεια.Μετα απο λιγο γινομουν καλα για λιγες μερες μετα ξαναεμπαινα στην ασχημη φαση αλλα ποτε δεν ημουν πραγματικα χαρουμενος.Καπνιζω μια φορα την βδομαδα χορτο αλλα μετα εχω τυψεις και αισθανομαι θλιψη.Εκανα καποια καινουργια πραγματα αλλα και παλι ΔΕΝ αισθανομαι χαρα ειμαι παντα σε ενα ασχημο μοοντ.Δεν ξερω..φτανει καλοκαιρι τελιωνω το σχολειο Ολοι εινε χαρουμενοι εχω κανονισει τελιες διακοπες αλλα φοβαμαι οτι ισως δεν περασω καλα και φετος..εχω 9 μηνες αυτο το πραμα και φοβαμαι μηπως αργησει πολυ να μου φυγει και θελω να ειμαι χαρουμενος ξανα..δεν εχω ουτε μια κοπελα τωρα πια κολονω να μιλησω τρωω χυλοπιτες συνεχεια τα εχω παρατισει ολα..ωρες ωρες αισθανομαι ωραια αλλα δεν διαρκει παραπανω απο 1 μερα..δεν ξερω ειμαι πολυ μπερδεμενος και ωρες ωρες ερχομαι σε απογνωση..δεν ξερω τι να κανω πως να το διαχειριστω ΠΟΤΕ θα μου φυγει επιτελους..φοβαμαι μηπως ειμαι εξαρτημενος απο ουσιες και νιωθω ετσι δεν ξερω αληθεια..ο γιατρος μου λεει και μου ξαναλεει να κανω καινουργια πραγματα αλλα δεν μου ειναι ευκολο και δεν ξερω φρικαρω..Σας παρακαλω βοηθηστε με πειτε μου τη γνωμη σας μηπως χρειαζομαι φαρμακα να ηρεμησω τι να κανω?σας ευχαριστω..:(

Φιλε δεν ειμαι κανενας ειδικος (ειμαι 23χρονων και κατι) και εχω περασει κατι παρομοιο (δηλαδη σαν πιτσιρικας που ημουν εριχνα πιο ευκολα κοριτσακια, ειχα πιο πολυ θαρρος κλπ κλπ) Πλεον εχω και εγω χωρισει απο σχεση 5 ετων που παρολο που αγαπουσα την κοπελα μου, μονο προβληματα προκαλουσε η σχεση και στους 2 μας κυριως εξαρτησης συναισθηματικης του ενος απο του αλλου. Απο τοτε εχω μονο θλιψη και φοβο οτι ποτε δε θα ξαναειμαι μαζι της (αυτη πηρε την τελικη αποφαση ) Στο μεταξυ προσπαθω να βρω κατι να μου γεμισει τη ζωη οπως π.χ. μια νεα κοπελα. Αλλα πλεον ετσι οπως εχω γινει καμια δε θελει να ειναι μαζι μου γιατι ειμαι κενος. (Το κενος το προσδιοριζει ο καθενας οπως θελει) Το μονο που μπορω να σε συμβουλευσω ειναι ΧΑΛΑΡΩΣΕ. Βαλε τη ζωη σου σε μια ταξη. Σταματα να πιστευεις οτι πρεπει να κανεις ΚΑΤΙ για να περασεις καλα. Μπορεις να περασεις καλα και με παρεα τον ευατο σου. Αν μπορεις να περασεις καλα με παρεα τον ευατο σου τοτε μπορεις και με τους αλλους. Η χαρα και ευτυχια που ψαχνεις ειναι στα απλα καθημερινα πραγματα που κανεις. Προσπαθησε να ανοιχτεις στο θεμα παρεας ωστε να εισαι απασχολημενος απο πολλα ατομα συνεχως. Οσον αφορα τα φαρμακα, αν δε στο πει καποιος ειδικος τοτε δε χρειαζεσαι μη στενοχωριεσαι. Περιμενω απαντηση, ισως μεσα απτη συζητηση παρουμε κατι καλο και οι 2 μας.

Σε ευχαριστω πολυ για το ενδιαφερον σου αληθεια..απλα μολις παω να δοκιμασω να παρω μια αποφαση σκευτομαι οτι ισως ειναι λαθος και μετα το αναλυω και καταληγω να φρικαρω και να αρνητικαρω το μυαλο μου και να νιωθω παλι χαλια και οτι ποτε δεν θα παρω σωστες αποφασεις και δεν θα αποφασησω πως θελω να ζησω και τι με κανει χαρουμενο..εχω και το χορτο που οταν το καπνιζω τα σκευτομαι ολα πιο θετικα αλλα το επομενο πρωι νιωθω οτι ξαναεθιζομαι και στεναχωριεμαι γιατι βλεπω την μητερα μου να προσπαθει για τα παντα και εγω μαλακιζομαι ασ πουμε..πεθανε και η γιαγια μου πριν λιγο καιρο και το κλιμα ειναι σκατα και κανεις δεν με καταλαβαινει πραγματικα πως νιωθω..τι να πω εινε η χειροτερη φαση της ζωης μου θελω να βγω απαυτο να ειμαι χαρουμενος οπως οι περισσοτεροι στην ηλικια μου να μην ειμαι αγχωμενος για τα παντα ελπιζω ολα να πανε καλα...

Γιαννη διαβασα με προσοχη αυτα που λες και σαν ανθρωπος που παιρνει φαρμακα τα τελευταια 17 χρονια σου λεω μην παρεις ψυχοφαρμακα, θα σου διμιουργησει πιο πολλα προβληματα απο αυτα που θα λυσει, αν δεν νιωσεις οτι δεν μπορεις να το παλεψεις αλλιως τοτε ισως μονο, αλλα μονος σου μην προτεινεις σε γιατρους να σου δωσουνε φαρμακα, ειναι φαρμακοτριφτες ολοι κ σκεφτονται με τη τσεπη αν δεν εξαντλησεις ολες τις αλλες εναλλακτικες μην ξεκινησεις τα φαρμακα για ψυλλου πηδημα, αν νιωθεις πως αυτο που νιωθεις ειναι απο τη χρηση του χασις μεινε κ απο αυτο μακρια, η καταχρηση κανει κακο, αυτο πιο πολυ ειναι για σενα ενα μεταβατικο σταδιο κ πρωιμη κριση ηλικιας ολοι μας εχουμε περασει απο αυτα κ η ζωη δυστυχως ειναι στρωμενη με ανηφορες και αγκαθια, να θυμασαι να μην το βαζεις κατω κ ολα θα πανε καλα

ευχαριστω πολυ για τις συμβουλες σου απλα θελω να ξανανιωσω χαρουμενος φοβαμαι μηπως εχω καταθλιψη αλλα ειμαι 18 χρονων γιατι να τα παθαινω ολα αυτα...να μπερδευομαι να σκαλωνω με τον εαυτο μου..μου ειναι πολυ δυσκολο αλλα ευχομαι να μου περασει..εχω ονειρα για το μελλον μου δεν θελω να καταληξω αποτυχημενος στη ζωη μου,παντος λυπαμαι που παιρνεις φαρμακα 17 χρονια αληθεια εινε κριμα να τα παθαινουμε αυτα τα προβληματα.Σου ευχομαι να εχεις κουραγιο και να ξεπερασεις και το δικο σου προβλημα!

Καλησπερα Γιάννη. Ωσ 17 χρονη θα σ προτεινα να βρεις κατι που να σε δαλαρωνει για αρχη τοτι θα ειναι αυτο θα το βρεις εσυ για τον καθενα ειναι διαφορετικο.εισαι ακομα εξαρτημενκς απο ουσιες? Αν ναι υπαρχουν γραμμες υποστήριξης οι οποιες μπορουν να σε βοηθησουν .δινεις πανελληνιες φετος?

εχω αποδεχθει πως ισως θα τα παιρνω μια ζωη γτ η παθηση μου ειναι πολυ πιο συνθετη απο μια αγχωδη διαταραχη, οσο για να ξανανιωσεις χαρουμενος πρεπει να προσπαθησεις να κανεις μικρες αλλαγες καθε μερα που θα σε πανε προς το καλυτερο, μην κολλας σε ενα γεγονος, δεν υπαρχει λογος να απελπιζεσαι ολη η ζωη ειναι μπροστα σου, κανε καθε μερα απο κατι που σε ευχαριστει, πανε μια βολτα για καφε η για να δεις μια καλη ταινια. μην κλεινεσαι οσο μαζευεσαι στο καβουκι σου το προβλημα γινεται χειροτερο κ διαιωνιζεται, βρες ενα καλο φιλο κ μιλα του για το προβλημα σου, καποιον εμπιστο που θα σε καταλαβαινει φυσικα,ο γιατρος που του μιλας ειναι ενας ξενος δυσκολα θα κανει κατι απο αγαπη, ακουγεται κακο αλλα οποιος πιστευει διαφορετικα ας απαντησει
αυτα ειχα να σου πω καλη δυναμη σου ευχομαι κ καλη τυχη

Quote:

---

Originally Posted by gianniss97

Σε ευχαριστω πολυ για το ενδιαφερον σου αληθεια..απλα μολις παω να δοκιμασω να παρω μια αποφαση σκευτομαι οτι ισως ειναι λαθος και μετα το αναλυω και καταληγω να φρικαρω και να αρνητικαρω το μυαλο μου και να νιωθω παλι χαλια και οτι ποτε δεν θα παρω σωστες αποφασεις και δεν θα αποφασησω πως θελω να ζησω και τι με κανει χαρουμενο..εχω και το χορτο που οταν το καπνιζω τα σκευτομαι ολα πιο θετικα αλλα το επομενο πρωι νιωθω οτι ξαναεθιζομαι και στεναχωριεμαι γιατι βλεπω την μητερα μου να προσπαθει για τα παντα και εγω μαλακιζομαι ασ πουμε..πεθανε και η γιαγια μου πριν λιγο καιρο και το κλιμα ειναι σκατα και κανεις δεν με καταλαβαινει πραγματικα πως νιωθω..τι να πω εινε η χειροτερη φαση της ζωης μου θελω να βγω απαυτο να ειμαι χαρουμενος οπως οι περισσοτεροι στην ηλικια μου να μην ειμαι αγχωμενος για τα παντα ελπιζω ολα να πανε καλα...

---

Τυπικα θα σου πω καμια αποφαση δεν ειναι λαθος μεχρι να αποδειχθει. Στην αρχη πρεπει να πιεσεις τον ευατο σου και να παρεις μια αποφαση. Καθε αρχη και δυσκολη δε λενε? Ακομα και το παραμικρο καλο να κανεις στον ευατο σου ειναι ΜΙΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ ΑΡΧΗ!!! Οσον αφορα τον εθισμο σου...εγω περνουσα ατελειωτες ωρες στον υπολογιστη παιζοντας league of legends. Αν με ρωτουσες αν μου αρεσει το παιχνιδι, θα σου ελεγα οχι (δουλευα 5 χρονια σε ιντερνετ καφε και το εβλεπα να το παιζουν ολοι και το σιχαινομουν). Οταν αρχισα να νιωθω καλυτερα το εκοψα ΜΑΧΑΙΡΙ. ετσι λοιπον μολις αρχισεις να νιωθεις λιγο καλυτερα παρε την αποφαση εκεινη τη στιγμη!!!! Δοκιμασε τον ευατο σου. Καντο για την υγεια σου (γιατι ειδικα το χορτο προκαλει μη αναστρεψιμες βλαβες στον εγκεφαλο και οποιος σου πει οτι κανει καλο μη τον πιστεψεις, γιατι υπαρχει και αυτη η μοδα τελευταια.) Και μη περιμενεις απο τη μια μερα στην αλλη να ''θεραπευτεις'' ... ολα σιγα σιγα ερχονται και το καλο πραγμα αργει... Ελπιζω να σου εδωσα λιγο θαρρος... Και γω μικρος ειμαι (23 οπως σου ειπα πιο πριν) και το θεωρω αδικια να περναμε τετοιες καταστασεις σε τετοιες μικρες ηλικιες αλλα ΟΛΑ ειναι δοκιμασιες και μεσα απο ολα αυτα θα γινουμε καλυτεροι ανθρωποι αρκει να δωσουμε ΣΗΜΑΣΙΑ και να ΑΓΑΠΗΣΟΥΜΕ τους ευατους μας και θα τα ξεπερασουμε. Οπως ειπε και ο Καζαντζακης (μαλλον, βαριεμαι να το ψαξω :P ) : Ευτυχια ειναι να ζεις ολες τις δυστυχιες. Με αυτο εννοουσε οχι να ζουμε μεσα στη δυστυχια, αλλα να την εκμεταλευτουμε και να παρουμε μαθηματα ζωης. Με συγχωρεις που παρεκλινα και ειπα καποια ασχετα πραγματα αλλα η ροη του λογου και οι σκεψεις μου με εφτασαν εδω...

Quote:

---

Originally Posted by Soulfly

εχω αποδεχθει πως ισως θα τα παιρνω μια ζωη γτ η παθηση μου ειναι πολυ πιο συνθετη απο μια αγχωδη διαταραχη, οσο για να ξανανιωσεις χαρουμενος πρεπει να προσπαθησεις να κανεις μικρες αλλαγες καθε μερα που θα σε πανε προς το καλυτερο, μην κολλας σε ενα γεγονος, δεν υπαρχει λογος να απελπιζεσαι ολη η ζωη ειναι μπροστα σου, κανε καθε μερα απο κατι που σε ευχαριστει, πανε μια βολτα για καφε η για να δεις μια καλη ταινια. μην κλεινεσαι οσο μαζευεσαι στο καβουκι σου το προβλημα γινεται χειροτερο κ διαιωνιζεται, βρες ενα καλο φιλο κ μιλα του για το προβλημα σου, καποιον εμπιστο που θα σε καταλαβαινει φυσικα,ο γιατρος που του μιλας ειναι ενας ξενος δυσκολα θα κανει κατι απο αγαπη, ακουγεται κακο αλλα οποιος πιστευει διαφορετικα ας απαντησει
αυτα ειχα να σου πω καλη δυναμη σου ευχομαι κ καλη τυχη

---

Καλη δυναμη φιλε/φιλη ... Κακο πραγμα τα φαρμακα αυτα (εσυ ξερεις καλυτερα) αλλα εφοσον τα παιρνεις συνεχισε τα οπως πρεπει. Ενας ανθρωπος που αγαπαω παρα πολυ επρεπε να παιρνει τετοια φαρμακα και οταν της προετρεπα να μη τα παρει, τελικα πιο πολυ κακο εκανα... Καλη δυναμη!!!

Quote:

---

Originally Posted by arntaben

Καλησπερα Γιάννη. Ωσ 17 χρονη θα σ προτεινα να βρεις κατι που να σε δαλαρωνει για αρχη τοτι θα ειναι αυτο θα το βρεις εσυ για τον καθενα ειναι διαφορετικο.εισαι ακομα εξαρτημενκς απο ουσιες? Αν ναι υπαρχουν γραμμες υποστήριξης οι οποιες μπορουν να σε βοηθησουν .δινεις πανελληνιες φετος?

---

αρχικα χαιρω πολυ επισης σε ευχαριστω για το ενδιαφερον σου.δεν βρισκω κατι που να με χαλαρωνει..ισως η μουσικη λιγο με χαλαρωσει αλλα οχι ετσι οπως το αλκοολ η το χορτο.εχω παρει την αποφαση να μην πινω γιατι ξερω οτι προσπαθω να γεμισω το κενο μου με αυτες τις ουσιες οποτε προτιμω να περασω για καποιο καιρο πολυ δυσκολες καταστασεις παρα να 'κρυβω' το προβλημα μου..

Quote:

---

Originally Posted by Soulfly

εχω αποδεχθει πως ισως θα τα παιρνω μια ζωη γτ η παθηση μου ειναι πολυ πιο συνθετη απο μια αγχωδη διαταραχη, οσο για να ξανανιωσεις χαρουμενος πρεπει να προσπαθησεις να κανεις μικρες αλλαγες καθε μερα που θα σε πανε προς το καλυτερο, μην κολλας σε ενα γεγονος, δεν υπαρχει λογος να απελπιζεσαι ολη η ζωη ειναι μπροστα σου, κανε καθε μερα απο κατι που σε ευχαριστει, πανε μια βολτα για καφε η για να δεις μια καλη ταινια. μην κλεινεσαι οσο μαζευεσαι στο καβουκι σου το προβλημα γινεται χειροτερο κ διαιωνιζεται, βρες ενα καλο φιλο κ μιλα του για το προβλημα σου, καποιον εμπιστο που θα σε καταλαβαινει φυσικα,ο γιατρος που του μιλας ειναι ενας ξενος δυσκολα θα κανει κατι απο αγαπη, ακουγεται κακο αλλα οποιος πιστευει διαφορετικα ας απαντησει
αυτα ειχα να σου πω καλη δυναμη σου ευχομαι κ καλη τυχη

---

Εχεις απολυτο δικιο φιλε!απλα και οταν πηγαινω βολτα προσπαθω να ειμαι χαρουμενος και εκει που το πετυχαινω ξαφνικα μου γυρναει και αισθανομαι θλιμμενος αλλα επισης στεναχωριεμαι αφανταστα που δεν μπορω να ειμαι χαρουμενος οπως τα παιδια της ηλικιας μου..αληθεια αισθανομαι πολυ μονος αλλα ευτιχως που γραφτηκα εδω για να βλεπω οτι κι αλλοι περνανε τετοια προβληματα και να παιρνω δυναμη απο ολους σας!!σε ευχαριστω πολυυ αληθεια!!!

Quote:

---

Originally Posted by GiorgosPa

Τυπικα θα σου πω καμια αποφαση δεν ειναι λαθος μεχρι να αποδειχθει. Στην αρχη πρεπει να πιεσεις τον ευατο σου και να παρεις μια αποφαση. Καθε αρχη και δυσκολη δε λενε? Ακομα και το παραμικρο καλο να κανεις στον ευατο σου ειναι ΜΙΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ ΑΡΧΗ!!! Οσον αφορα τον εθισμο σου...εγω περνουσα ατελειωτες ωρες στον υπολογιστη παιζοντας league of legends. Αν με ρωτουσες αν μου αρεσει το παιχνιδι, θα σου ελεγα οχι (δουλευα 5 χρονια σε ιντερνετ καφε και το εβλεπα να το παιζουν ολοι και το σιχαινομουν). Οταν αρχισα να νιωθω καλυτερα το εκοψα ΜΑΧΑΙΡΙ. ετσι λοιπον μολις αρχισεις να νιωθεις λιγο καλυτερα παρε την αποφαση εκεινη τη στιγμη!!!! Δοκιμασε τον ευατο σου. Καντο για την υγεια σου (γιατι ειδικα το χορτο προκαλει μη αναστρεψιμες βλαβες στον εγκεφαλο και οποιος σου πει οτι κανει καλο μη τον πιστεψεις, γιατι υπαρχει και αυτη η μοδα τελευταια.) Και μη περιμενεις απο τη μια μερα στην αλλη να ''θεραπευτεις'' ... ολα σιγα σιγα ερχονται και το καλο πραγμα αργει... Ελπιζω να σου εδωσα λιγο θαρρος... Και γω μικρος ειμαι (23 οπως σου ειπα πιο πριν) και το θεωρω αδικια να περναμε τετοιες καταστασεις σε τετοιες μικρες ηλικιες αλλα ΟΛΑ ειναι δοκιμασιες και μεσα απο ολα αυτα θα γινουμε καλυτεροι ανθρωποι αρκει να δωσουμε ΣΗΜΑΣΙΑ και να ΑΓΑΠΗΣΟΥΜΕ τους ευατους μας και θα τα ξεπερασουμε. Οπως ειπε και ο Καζαντζακης (μαλλον, βαριεμαι να το ψαξω :P ) : Ευτυχια ειναι να ζεις ολες τις δυστυχιες. Με αυτο εννοουσε οχι να ζουμε μεσα στη δυστυχια, αλλα να την εκμεταλευτουμε και να παρουμε μαθηματα ζωης. Με συγχωρεις που παρεκλινα και ειπα καποια ασχετα πραγματα αλλα η ροη του λογου και οι σκεψεις μου με εφτασαν εδω...

---

Αρχικα κανενα απο αυτα που ειπες δεν ειναι ακυρο ειναι οντως ενας πολυ σωστος 'στιχος' απλα ειμαι τοσο μπερδεμενος που δεν ξερω τι αποφαση να παρω..αληθεια με δυσκολευει παρα πολυ πως να το καταφερω..με βαραει αυτο το κολλημα στο μυαλο μου αυτους τους εννια μηνες και εκει που το πολεμαω και αρχιζει και μου φευγει ξαφνικα μου γυρναει χειροτερα και το αφηνω να με χτυπησει..τοσο πολυ που εχω μπερδευτει δεν ξερω ποτε θα καταφερω να αποφασησω το οτιδιποτε...τωρα ηθελα να σε ρωτησω κατι λιγο ακυρο και δυσκολα θα μπορεις να μου απαντησεις αλλα ποσο καιρο λες να κρατησει ολη αυτη η κολοκατασταση :p τι πιστευεις τελιως αντικειμενικα

αν υπαρχει προβλημα καλο ειναι να παιρνεις τα φαρμακα, αλλα μονο αν δεν μπορεις να κανεις διαφορετικα οχι για λιγο αγχος να παρεις ψυχοφαρμακα και στο φιναλε αποκομιζοντας ενα καλο να φας στη μαπα 20 παρενεργειες, η φαρμακοβιομηχανια αυτη υπαρχει πιο πολυ για να εξηπηρετει τα συμφεροντα των μεγαλων εταιριων παρα να θεραπευει ασθενειες, φιλε Γιαννη αυτη η κατασταση μπορει να παει κ μια ζωη αν κανεις λαθος επιλογες ή αδρανησεις, μαγικο ραβδακι δεν εχει κανεις να σε χτυπησει κ να γινεις κουκλος

Quote:

---

Originally Posted by Soulfly

αν υπαρχει προβλημα καλο ειναι να παιρνεις τα φαρμακα, αλλα μονο αν δεν μπορεις να κανεις διαφορετικα οχι για λιγο αγχος να παρεις ψυχοφαρμακα και στο φιναλε αποκομιζοντας ενα καλο να φας στη μαπα 20 παρενεργειες, η φαρμακοβιομηχανια αυτη υπαρχει πιο πολυ για να εξηπηρετει τα συμφεροντα των μεγαλων εταιριων παρα να θεραπευει ασθενειες

---

εχεις δικιο..ουτε εγω πιστευω οτι χρειαζομαι φαρμακα απλα ειναι ωρες ωρες που ξερεις μου ανεβαινει το αγχος και τρελενομαι και αισθανομαι οτι δεν μπορω αλλο..θα το παλεψω με οτι μπορω κι με ολους εδω που δινουν δυναμη ο ενας στον αλλον πιστευω θα ειναι καλυτερα !!!!!!!

μην χαλιεσαι για λιγο αγχος θα ειναι περαστικο αν εισαι προσεκτικος σε αυτα που κανεις, βρες διεξοδο σε κατι γιατι και το αγχος ειναι φαυλος κυκλος κ υποσκαπτει τη ψυχικη υγεια