Γειά σας... έγινα μόλις μέλος επειδη μολις ανακάλυψα αυτό το φόρουμ, αλλά ειλικρινά δεν ξέρω που αλλού να μιλήσω...
είμαι 18 (θα γινω 19 τον Σεπτέμβρη) και ειμαι πρωτοετής φοιτήτρια, και βασικά... δεν είχα ποτέ μου σχέση. Είμαι αρκετά φυσιολογική γενικά, δεν είμαι ασχημη (θα ακουστω ψωνισμενη αλλά μου λένε συχνά πως είμαι πολύ όμορφη!! και δεν το πιστευα παλια επειδη δεν ειχα αυτοπεποίθηση αλλα τωρα νομίζω το πιστεύω), προσπαθώ να είμαι πάντα καλή με ολους και ευγενική αλλά ειμαι επίσης καπως ντροπαλή!!!
επίσης εδω και 2-3 χρόνια παθαίνω κρίσεις πανικού και εχω άγχος αλλα ολα αυτα μειωθηκαν απο τοτε που άρχισα τις σπουδές μου.
Απο το γυμνάσιο ήμουν αρκετά κλειστή και τώρα που εχω μεγαλώσει νιώθω σαν να είμαι κοριτσάκι και ολοι οι υπόλοιποι γύρω μου ενήλικες... ακούω για ατομα που λένε για το πρωτο τους φιλι, πρώτος τους έρωτας, για μικρά και χαζά πράγματα για εκεινους, κι εγω δεν εχω ζήσει τίποτα απ'ολά αυτά. Είμαι πολύ ρομαντική και τρομερά ευαίσθητη αλλά κι ολας μπορώ να ειμαι τολμηρη - δεν ειμαι δηλαδή η κοπέλα που δεν μιλάει ποτέ σε κανέναν, τουλάχιστον όχι πια. Ήμουν ετσι στο γυμνάσιο και στην αρχη του λυκειου αλλα μετά εκανα φίλους για πρώτη φορά στη ζωή μου (ήμουν θυμα bullying μικροτερη και ετσι δεν ειχα ιδιαιτερες φιλιες ποτέ) και ανοίχτηκα. Αλλά και πάλι δεν εχω φιλους (στρειτ) αγόρια καθολου, ελάχιστες φορές εχω καν μιλήσει σε αγόρια για πανω απο 1-2 λεπτά, και ενω εχω πολλές φίλες κοντινές, δεν ειμαι σε παρεά που να γνωρίζουμε αγόρια κάπως. Ούτε έχει τυχει ποτέ να εχω σχέση. Στη σχολή μου 3-4 αγορια εχουν δειξει ενδιαφέρον για εμενα αλλα δεν ένιωθα τιποτα και ειμαι πολύ ρομαντική και ξερω πως αμα ειναι να ταιριάζω με καποιον, θα νιώθω κατι (έστω ενα προάισθημα) απο πριν. Επίσης ήταν ενα αγορι φιλος της ξαδέρφης μου ο οποιος ήταν λιγο ανώμαλος και με είχε ερωτευτεί χωρίς να το ξερω και με παρακολουθουσε στην πολη επι χρόνια όταν εβγαινα βολτες ή σε συναυλιες κλπ και με τρόμαξε πάρα πολύ, φοβάμαι πως θα τον δω και θα με παρενοχλήσει. Απο μικρή πάντως οι γονεις μου ηταν πολύ συντηριτικοι και υπερπροστατευτικοι και δεν με ενθάρρυναν για τον ερωτικό τομέα, έτσι απλά... δεν έτυχε. Τι να πω?
Τωρα ολο αυτο ακουγεται πολύ χαοτικό και ίσως χαζό, αλλά πολλές φορές μου λένε πως εχω βάλει πολυ υψηλά τον πήχη - και πως κανεις δεν θα ανταποκριθεί σε ο,τι ζητάω. Αλλά δεν εχω τοσο υψηλές προσδοκίες!! Απλά απογοητεύομαι ευκολα απο τα αγορια: δηλαδή αμα καποιος ειναι κακός, δεν του αρέσουν τα ζώα, δεν του αρέσει η τέχνη, ειναι πολύ ρηχός ή ειναι ρατσιστής, αλλά αυτά ειναι βασικά πράγματα που πιστεύω δεν θα πρεπει να τα χει κανεις. Αλλά είναι σαν ολα τα αγορια οσα εχω τυχει να γνωρισω εστω και λιγο ειναι ετσι!!
Δεν ξερω. Είμαι περίεργη? Κανω κατι λάθος; Ειμαι φυσιολογικη; ειναι κανεις αλλος σε τετοια θεση;;
αυτο που φοβάμαι πολύ ειναι πως... ισως να βρω καποιον στο μελλον και να με πληγωσει επειδη ειμαι πολύ αφελης σε σχεση με τους ανθρωπους. ένα αλλο που φοβάμαι ειναι πως ίσως να με κρίνει για την απειρία μου... δεν ξερώ...
(συγνωμη για τυχον ορθογραφικά λαθη, εχω δυσλεξια!!)
Ευχαριστώ πολύ!!!