Προβλημα με καταπιεστικους γονεις
Καλησπέρα σε όλους! Αρχικά θα ήθελα να σας δώσω συγχαρητήρια για το φόρουμ σας και να ζητήσω τη βοήθειά σας για το θέμα μου.
Είμαι φοιτητής στη Θεολογική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (4ο έτος). Το πρόβλημα είναι ότι οι γονείς μου (ειδικά η μητέρα μου) είναι πολύ καταπιεστικοί όσον αφορά τις παρέες μου. Μέχρι τώρα με ελάχιστες εξαιρέσεις δεν είχα παρέες ούτε βγαίνω για καφέδες και τα λοιπά. Στη σχολή μου έχω μια παρέα αλλά δεν έχουμε βγει, καθώς βρίσκω κάθε είδους γελοίες δικαιολογίες για να το αποφύγω. Γιατί θα με ρωτήσετε... Αυτό είναι το πρόβλημα. Με το που πω στη μανα μου να βγω, θα αρχίσει τα δικά της π.χ. να προσέχω με ποιους κάνω παρέα, να μη μπλέξω με ναρκωτικά και τα γνωστά. Για να καταλάβετε για τι κατάσταση μιλάμε πριν απο καιρό το λεωφορείο που μας παει στη σχολή ήταν γεμάτο και πήρα ταξί με μια κοπέλα από την παρέα μου στη σχολή για να ανεβούμε. όταν της το είπα άρχισε να μου λέει με το γνωστό παρανοίκο τρόπο να προσέχω να μην μπλέξω σε καμία "αλητοπαρέα" γιατι πολλα γίνονται στα πανεπιστήμια κτλ. Δεν ξέρω ίσως να φταίει που η μητέρα μου στο παρελθόν είχε ψυχολογικά προβλήματα. Γενικότερα αισθάνομαι ότι η μητέρα μου αποφασίζει για τη ζωή μου. Θα μου πείτε τώρα το γνωστό οτι επειδή ανησυχεί και με αγαπά τα λέει αυτά. Ισως να έχετε και δίκιο αλλά επειδή ενδιαφέρεται για μένα πρεπει να μου διαλύσει τη ζωή? Διαρκώς μου λέει ότι φοβάται και να μην μπλεχτω με κόμματα στη σχολή και τέτοια. Και άμα τυχόν αρθρώσω κι εγώ μια λέξη και ορθώσω λίγο το ανάστημα μου ή φωνάζει ή κλαίει και έρχεται ο πατέρας μου και με ρωτά αν χαίρομαι που τη βλέπω έτσι. Αισθάνομαι ότι εχει καταστραφεί η ζωή μου, ότι εχει πάει χαμένη. Έχω σκεφτεί σοβαρά και την αυτοκτονία και δεν αστειεύομαι. Και θα μου πείτε ωραία γιατί δε συνεχίζεις έτσι τη ζωή σου? Γιατί ερωτεύτηκα μια κοπέλα από τη σχολή μου και θέλω να γίνει κατι μαζι της (με τις γυναικες δεν έχω εμπειρία). Αλλα πως να γίνει κάτι με αυτή τη κατασταση? Με το που με γνωρισει θα παθει σοκ και είμαι πολύ ερωτευμένος με αυτή την κοπέλα. και σε καθε περιπτωση τι θα γίνει θα φτασω 40 χρονο και θα μαι ακομα με τους γονεις μου? Θα ηθελα τις απόψεις σας για το θέμα. Επειδή το έχω ψάξει και σε άλλα φόρουμ να ξεκαθαρίσω οτι δεν εχω δωσει ακνενα δικαίωμα για να φοβουνται οι γονεις μου και πολλες φορες εχω προσπαθησει να κανω ηρεμη κουβέντα μαζι τους αλλα τίποτα. Ανακατεύονται απίστευτα στη ζωη μου και όχι μονο αυτοί αλλά και θείοι, θείες, ξαδέρφια...
Ευχαριστώ εκ των προτέρων για τις απαντήσεις σας
ΥΓ. από οτι εχω καταάβει από ταλίγα που ξέρω η μανα μου εχει παράλογες φοβίες,αλλά πως αντιμετωπίζεται αυτό το θέμα?
