Η μοναξιά που την κουβαλάμε σαν κατάρα, ένα αφροδισιακό της στιγμής που μας αποξενώνει και την ίδια στιγμή μας μετατρέπει σε άρχοντες. Το χάδι που στερήσαμε το φιλί που δεν δώσαμε, ο χρόνος που παραμένει ο ίδιος και προχωράει όσο προχωράνε τα θέματα. Να κλείσουν τα φόρα και να βγουν όλα στη φόρα. Ανθρωποι δίπλα μας ζητούν αυτά που αφιερώνουμε στην οθόνη. Ανθρωποι επικοινωνούν μέσα απ την οθόνη για να μη χαθούν. Με φτηνό τρόπο, πρόχειρα, αφιερώνουν και καταθέτουν πράγματα δικά τους, προσωπικά, συναισθήματα και επιδιώξεις, ανησυχίες, έρωτες και πάθη, ολόκληρες ιστορίες ξετυλίγονται και παιρνουν μορφή σε πολύχρωμες σελίδες και όταν έρχεται η ώρα της πραγματικής προσφοράς, κουμπώνονται και φεύγουν.
Kλείστα όλα και μείνε κοντά.