Originally Posted by
δελφίνι
Ωραία τα λέτε αλλά εγώ τώρα σηκώνομαι κάθε πρωί και σκέφτομαι ότι δεν έκανα τίποτα στην ζωή μου και ότι δεν κάνω τίποτα και απελπίζομαι. Δεν έχει σκοπό και νόημα η ζωή μου και σκέφτομαι μακάρι να γύριζε πίσω το παρελθόν και να έκανα άλλες επιλογές που θα έδιναν νόημα στο παρόν μου. Μπορεί τον αστυνομικό να τον ερωτευόμουνα, ήμουνα πολύ μικρή τότε και να ζούσαμε ευτυχισμένοι με τα παιδιά μας, μεγάλα παιδιά. Εγώ αυτήν την εκδοχή σκέφτομαι και απελπίζομαι. Αν παντρευόμουνα στα 18 μου τώρα θα είχα 20 χρόνων παιδιά. Ο αστυνομικός είναι ήσυχος άνθρωπος, οικογενειάρχης, σέβεται τον άλλον και ποτέ δεν θα με κορόιδευε. Τώρα υπάρχει ανεργία και οι δουλείες είναι πολύ δύσκολες και εγώ δεν κατάφερα να στεριώσω σε καμία και οι σχέσεις έχουνε γίνει πολύ δύσκολες και εγώ πλέον δεν το έχω με τις σχέσεις. Η τελευταία μου ήτανε στα 33 μου και τελείωσε άδοξα, άλλωστε και εγώ δεν τρελαινόμουνα. Τόσα χρόνια είμαι μόνη μου κλεισμένη στο σπίτι , δεν έχω κύκλο γνωριμιών για να γνωρίσω κάποιον. Φοβάμαι πολύ για το μέλλον μου έτσι όπως πάνε τα πράγματα ότι θα μείνω μόνη χωρίς δουλειά και θα πεθάνω στην ψάθα.