Είμαι σε πολύ άσχημη ψυχολογία..νιώθω ότι όλα μου φταίνε..όλοι μου φταίνε,οι δικοί μου,οι φίλοι μου,οι φίλες μου..ΌΛΑ..Είμαι συνεχώς κλεισμένη στο δωμάτιο μου και κλαίω,δεν θέλω να δω κανέναν,δεν θέλω να βγω..ακούω μελαγχολικά τραγούδια και δεν ανοίγομαι σε κανέναν όσο και αν με ρωτάνε τι έχω..και το κακό είναι ότι ούτε εγώ ξέρω τι έχω...Τη τελευταία βδομάδα ξυπνάω το πρωί και κλαίω,δεν μπορώ να κοιμηθώ τα βράδια και όταν κοιμάμαι είναι πολύ αργά...Νιώθω απαίσια μέσα μου,ώρες ώρες πιστεύω ότι κανείς δεν μπορεί να με καταλάβει,ότι κανείς δεν είναι δίπλα μου και κλαίω...ξανά....νιώθω πολύ άσχημα,νιώθω ότι πονάω εσωτερικά..ότι όλο αυτό βγαίνει από μέσα μου...δεν έχω όρεξη να φάω τίποτα,να δω κανέναν...πέρα από εκείνον...δεν ξέρω γιατί θα θέλα πολύ να με αγκαλιάσει και να μου πει ότι όλη αυτή η φάση που βρίσκομαι θα τελειώσει ότι και αν είναι...έχω ανάγκη απο λίγη αγάπη στη 2ωή μου...νιώθω ότι μέρα με τη μέρα κάτι σπάει μέσα μου,κάτι γίνεται χίλια κομμάτια και δεν μπορώ να το σταματήσω...καπνί2ω όλη τη μέρα από εκεί που το είχα μειώσει σημαντικά..τώρα δεν το ελέγχω..έχω κουραστεί,νιώθω ότι μπούχτησα..και όχι από το μυαλό μου,από την ψυχή μου.Υπάρχουν στιγμές που νιώθω ότι θα τρελαθώ..περνάνε χίλιες σκέψεις από το μυαλό μου,νιώθω ότι θα σπάσει το κεφάλι μου...Δεν ξέρω τι να κάνω..δεν ξέρω τι μου φταίει....
