Αντικαταθλιπτικά - οι 2 πρώτες εβδομάδες!!
Καλώς σας βρήκα, συμπάσχοντες και συμπάσχουσες! Ένοιωθα τόσο μόνη σ' αυτό που περνάω, μέχρι που βρήκα αυτό το forum. Εν συντομία, από το Πάσχα εμφάνισα διάφορα ψυχοσωματικά (κυρίως με το στομάχι μου, ναυτία, ανορεξία, σφίξιμο, το γνωστό πακέτο) σε συνδυασμό με μαύρες σκέψεις (πεθαίνω, όλοι οι άλλοι είναι ευτυχισμένοι πλην εμού, δεν με ευχαριστεί τίποτα πια, ματαιότης ματαιοτήτων κλπ). Αφου έκανα το γνωστό πακέτο εξετάσεων (αίματος, καρδιολόγος, παθολόγος, γαστρεντερολόγος και γαστροσκόπηση κ.α.), τελικά το αποφάσισα και επισκέφθηκα ψυχίατρο που μου διέγνωσε γενικευμένη αγχώδη διαταραχή και ήπια κατάθλιψη. Μου έγραψε enlift των 10 (μισό για 6 μέρες και μετά ολόκληρο) και clonotril (1/8 του χαπιού (άντε να το κόψεις στα 8 το άτιμο) 2 φορές τη μέρα). Είμαι στην 5η μέρα του enlift και τα έχω δει όλα!!!! Είμαι χειρότερα κι από πριν. Το πρωινό ξύπνημα: εφιάλτης (με άγχος, τρέμουλο, τάση για εμετό). Όλη μέρα το στομάχι μου κόμπος, ναυτία, τρώω με το ζόρι (ευτυχώς που έχω περιθώρια απώλειας!!!). Το βράδυ κοιμάμαι εύκολα, αλλά ξυπνάω στις 4 και δε μπορώ να ξανακοιμηθώ.
Θα πάρω βέβαια το γιατρό μου τηλέφωνο σήμερα, να του τα πω όλα αυτά, αλλά θα ήθελα τη δική σας εμπειρία.
Διάβασα ότι πολλές φορές τα αντικαταθλιπτικά αργούν να σε πιάσουν και μπορεί τις πρώτες εβδομάδες να σε ρίξουν και χειρότερα. Έχετε παρόμοια εμπειρία;;; Δεν αντέχω άλλο, έχω πιάσει πάτο. Νοιώθω έτοιμα να μπω σε νοσοκομείο. Νοιώθω ότι είμαι άρρωστη και δεν με πιστεύει κανείς. Φοράω συνέχεια μια μάσκα, ένα προσωπείο ότι είμαι καλά. Στη δουλειά πάω με το ζόρι, στο σπίτι προσποιούμαι, για να μην καταλάβει τίποτα η κόρη μου. Όλοι μου λένε: έλα μωρέ, δεν έχεις τίποτα, στο μυαλό σου είναι όλα και τέτοιες μ@κ@κίες!!! Δεν αντέχω άλλο!!!
