Ζηλεύω απίστευτα την κοπέλα μου.
Καλησπέρα σε όλους κατ'αρχάς.
Είμαι σίγουρος πως έχουν προαναφερθεί εκατοντάδες άλλα παρόμοια threads. Λοιπόν ας αρχίσω. Πάντα σαν χαρακτήρας ήμουν καχύποπτος και ζηλιάρης απλά ποτέ σε σημείο υπερβολής που να έχει αρνητικές επιπτώσεις στις σχέσεις μου. Πριν περίπου 6 μήνες γνώρισα μία κοπέλα και αρχικά μιλούσαμε μέσω διαδικτύου λόγω σπουδών. Είμαστε απ'το ίδιο μέρος απλά εγώ σπουδάζω και εκείνη φέτος τελείωνε το λύκειο. Λοιπόν, μόλις πήγα στον τόπο μου για διακοπές βρεθήκαμε αρκετές φορές χωρίς όμως να βγούμε για καφέ ή ποτό ή κάτι παρεμφερές. Δεν έγινε τίποτα παραπάνω από κάτι συζητήσεις, φιλιά και τέτοια πράγματα. Δεν μπορούσα να την δω έτσι, καλό ή κακό δεν ξέρω. Μετά που έφυγα πάλι για να συνεχίσω τις σπουδές μου μιλούσαμε και μιλάμε κάθε μέρα όχι πολλές ώρες αλλά αρκετές. Τώρα έρχομαι στο θέμα μου. Δεν ξέρω πως ίσως λόγω απόστασης αναπτύχθηκε μέσα μου ένας τρελός φόβος πως κάτι έχει αλλάξει μεταξύ μας, πως ίσως κάτι να γίνεται πίσω απ'την πλάτη μου με άλλον και άλλα διάφορα πράγματα. Φίλους και παρέες δεν ζηλεύω και της υπενθυμίζω κάθε μέρα πως δεν πρέπει να κάνει πέρα τους φίλους της γιατί αρκετές φορές μου είπε πως με έχει πιο πάνω από φίλους (ψέμα ή αλήθεια δεν γνωρίζω). Δεν έχω φτάσει σε σημείο να τσακωθώ μαζί της γιατί δεν της τα λέω προσπαθώ να τα κρατάω μέσα μου σε σημείο που μου κάνω απίστευτο κακό. Όσες φορές με πήρε από κάτω ενώ μιλούσαμε στο τηλέφωνο και μου είπε ένα πράγμα -όπως για παράδειγμα είδα τον πρώην μου- το κατάλαβε πως σπάστηκα και μου είπε πως είναι 100% μαζί μου και πως απλά ο πρώην είναι τσιμπούρι και παρ'όλο που του έχει πει πως είναι με άλλον συνεχίζει να την ενοχλεί. Ξέρω πως δεν φταίει εκείνη και εκτιμάω πως μου λέει αυτά τα πράγματα ενώ θα μπορούσε να μου τα κρύψει. Πρόσφατα μου είπε πως για το καλοκαίρι θα πιάσει νυχτερινή δουλειά σε ένα μαγαζί και επειδή έχω δει δύο πράγματα παραπάνω το πήρα κατάκαρδα και πολύ βαριά. Δεν της είπα πως με πείραξε γιατί θα ήταν καφρίλα να την κάνω έμμεσα να φύγει από αυτή την δουλειά. Όταν με ρώτησε τι έπαθα της είπα απλά πως δεν θα είναι το καλοκαίρι που είχαμε "σχεδιάσει". Δεν ήταν ο πραγματικός λόγος αλλά ήταν και αυτός. Γενικά μου έχει πει πράγματα όπως ότι είμαι ο άνθρωπος της και θέλει να με γνωρίσει στους γονείς της και μπλα μπλα μπλα. Ίσως λίγο υπερβολικά αυτά που μου λέει για το καιρό που γνωριζόμαστε. Είχε σχέσεις μεγάλες και τριών χρονών και 1,5. Αυτό ίσως να σημαίνει κάτι -καλό- στην τελική. Το θέμα είναι πως αυτές τις σκέψεις τις κακές δεν ξέρω πως να τις κοντρολάρω και αυτό έχεις σαν αποτέλεσμα κάθε μέρα να νομίζω πως κάτι γίνεται από πίσω μου, πως έχει ξενερώσει, πως είμαστε όπως πριν λίγο καιρό και αυτές οι σκέψεις δεν σταματάνε με την καμία ακόμα και όταν της το είχα πει στα μούτρα αν θέλει να μην μιλάμε γιατί έχει ξενερώσει. Η απάντηση ήταν να με βρίσει γιατί λέω χαζομάρες. :cool: Σκέφτηκα αρκετές φορές να φύγω πάνω απ'όλα γιατί κάνω κακό στον εαυτό μου αλλά μετά το ξανασκέφτομαι και λέω πως ίσως υπάρχει κάτι δυνατό εδώ και δεν θέλω να το χαλάσω. Αυτά τα λίγα λοιπόν. Συγγνώμη αν σας κούρασα.
