Μετα τα αντικαταθληπτικα.

Γεια σας εδω και εναμιση χρονο επαιρνα αντικαταθληπτικα τα οποια ομολογω οτι με βοηθησαν πολυ να ξεπερασω την πολυ ασχημη κατασταση που ειχα περιελθει μετα απο το θανατο αγαπημενου μου προσωπου.Πριν ενα μηνα περιπου και με τις οδηγιες του γιατρου μου τα σταματησα γιατι ενοιωθα καλυτερα περασα δυσκολες ωρες και ακομα περναω απο τη στερηση ζαλες ναυτιες κλπ τωρα ομως που τα σωματικα συμπτωματα εγιναν αντιμετωπισιμα νοιωθω να ξαναγυρνω απο κει που αρχισα αρχισα να εχω ξανα τις φοβιες μου κομπο στο στομαχι και γενικα ασαθεια συναισθηματικη ολα αυτα οχι εντονα σιγα σιγα.Εχω πανικοβληθει και μετανοιωσα που εκοψα τα χαπια.Σας παρακαλω αν καποιος εχει αντιστηχη εμπειρια ασ μου απαντησει.Ευχαριστω

τα φαρμακα οπωσ ξερεισ ειναι για τα συμπτωματα ειναι λογικο αυτο που σου συμβαινει
ετσι γινεται οπωσ λενε ολοι οι γιατροι υπαρχουν 2-3 πραγματα που μπορεισ να κανεισ
για να δεισ βελτιωση πρωτον ψυχοθεραπεια δλδ τα φαρμακα σε κρατουν ηρεμη και χαρουμενη
και μεσα αο τη ψυχοθεραπεισ προσπαθησεισ να προχωρησεισ πραγματικα μπροστα
και δευτερον προσπαθησε να λειτουργησεισ πιο αποδοτικα σε οτι κανεισ δλδ να παρουσιασεισ
βελτιωση στισ δραστηριοτητεσ σου ειτε κοινωνικεσ ειτε αθλητικεσ προσπαθησε να βελτιωθεισ
σε ολουσ τουσ τομεισ τησ ζωησ σου να αναγκασεισ δλδ τον εαυτο σου να προχωρησει
και ετσι το ξεπερνασ μετα απο λιγα χρονια στη ψυχοθεραπεια θα μαθεισ οτι υπαρχουν πολλα πραγματα που χρηζουν βελτιωσησ
που ουτε το φανταζεσαι

να σου πω ενα απλο παραδειγμα οι περισσοτεροι δε ξερουν να χανουν δλδ να μην πηγαινουν τα πραγματα οπωσ θελουν
σε πληροφορω οτι καποια στιγμη στη ζωη σου θα μαθεισ οτι τιποτα δεν ειναι οπωσ το θελουμε και πρεπει να ειμαστε οκ με αυτο και να κανουμε οτι μοπρουμε δε ξερω αν σε βοηθαω
φιλικα

Μηπως εκτος απο το πενθος ησουν πιεσμενη και απο αλλα θεματα? Μηπως δεν ησουν ευχαριστημενη απ τη ζωη σου γενικοτερα δηλαδη ή θεωρεις οτι ειναι αποκλειστικα το θεμα του πενθους? Διαδραματιζει σημαντικο ρολο κ ο χαρακτηρας σου για το πως διαχειριζεσαι αυτη την απωλεια.

πρωτον ευχαριστω για την απαντηση σου οντως ειμαι αγχωδης γενικοτερα σε γενικες γραμμες ειμαι ευχαριστημενη απ τη ζωη μου ο τροπος που βιωσα το πενθος ομως ηταν τραγικος το προσωπο ηταν η μανα μου δεν ηταν ξαφνικος θανατος ηταν απο τις καταστασεις που οσο απιστευτο και αν ακουγεται παρακαλας να ερθει ο θανατος για να μην ταλαιπωρειται αλλο αυτος που αγαπας αυτο δε ξερω αν θα το διαχειριστω ποτε αλλαξε ολη η ζωη μου

συμφωνω οτι τα πραγματα δεν πανε παντα οπως τα θες ειμαι αρκετα μεγαλη και το γνωριζω καλα αυτο ευχαριστω γιατα λογια σου ειναι βοηθητικα μενω ομως σε επαρχια και οι ψθχοθεραπειες ειναι πολυτελεια εδω απο την αποψη των επιλογων που εχεις περισσοτερο

Γενικά συμφωνώ με τον ellis. Σωστά αυτά που οσυ προτείνει!!
Τα φαρμακα σου προσφεραν την ηρεμία, καταλάγιασαν τα έντονα συναισθήματα, σε βοήθησαν να χαλαρώσεις. Όμως, δεν σου άλλαξαν τον τρόπο σκέψης, εκεί ειναι η ουσία του προβλήματος σου!

Τα φαρμακα υποβοηθούσαν, μέσα απο την γαλήνη στην οποια μάλλον σε κρατούσαν και τη χαρα που πιθανώς σου προκαλούσαν, να μην εμφανίζεται ο διαστρεβλωμένος τρόπος σκέψης (πχ φοβίες, μελαγχολία, άγχος), ο οποίος (διαστρεβλωμενος τροπος σκεψης) ήταν η αιτία των έντονων συναισθημάτων (αγωνία, κομπος στο στομάχι, εφύδρωση, ταραχή, λύπη κλπ κλπ συναφή). Όμως, όπως τωρα διαπιστωνεις, ο τροπος σκεψης επανήλθε, επειδή δεν έφυγε, τα φαρμακα δεν τον έσβησαν. Αυτο θα μπορούσε να γινει αν δουλευες τη ψυχολογια σου όλο εκεινο το καιρό. Με τα φαρμακα απλά εφυσήχασες. Δεν έκανες το κατι διαφορετικό στη ζωη σου εκεινη την περίοδο, πχ υπερβάσεις, ύιοθέτηση διαφορετικών συνηθειών, έκθεση σε καταστασεις που υποτίθεται σε φόβιζαν ώστε να εξοικειωθείς, δεν δούλεψες την εσωτερική παρατήρηση ωστε να αναγνωρίζεις τις διαστρεβλώμενες σκέψεις και να τις απωθείς, δεν εμαθες να σκέφτεσαι θετικά κλπ συναφή. Ούτε δοκίμασες ψυχολογική στήριξη. Μέσα σ' αυτα καλεισαι τωρα να αναζητησεις τη βελτίωση και τη θεραπεία. Ουσιαστικά ξαναβρεθηκες στο σημειο που εμεινες τότε. Και μου φαινεται πως το πένθος απλά όξυνε ένα πρόβλημα που ήδη υπήρχε.

Αν εχεις τη δυνατότητα δοκίμασε την ψυχολογία (σε ενα καλο ψυχολογο) για να σε μαθει τον τροπο σ' αυτα που σου προτεινα. Το να εκπαιδευσεις τη σκέψη σου για μενα ειναι το πιο σημαντικό, αυτο που σου λειπει. Κι αν δεν αντεχεις χωρις τα φαρμακα ξαναδες το γιατρό αλλά αυτή τη φορά βάλε τη ψυχολογια προτεραιότητα.

ετσι οπωσ τα λεσ τα φαρμακα ειναι μονοδρομοσ αλλα να ξερεισ δεν ειναι για παντα καποια στιγμη
θα το ξεπερασεισ και θα το καταλαβεισ γτ ελλατονωντασ τα δε θα ξαναγυρνασ στα παλια
εν τω μεταξυ μπορει να γινει κατι χαρουμενο στη ζωη σου και να γινει η υπερβαση
απλα μαλλον δεν εισαι ακομα ετοιμη ετσι οπωσ τα περιγραφεισ παντα

η ψυχολογια σου ανοιγει το μυαλο με πια ενοια οτι εκει που εχεισ μαθει σε ενα συγκεκριμενο τροπο
δρασησ στη ζωη κσι αντιδρασησ παλι στα γεγονοτα τησ ζωησ μαθαινεισ οτι υπαρχουνξ κι αλλοι τροποι
αντιδρασησ και σκεψησ οπυ ειναι εξισου αν οχι πιο αποτελεσματικοι αν εισαι ετοιμη σε ενα χρονο θα σαι σουπερ
αν δεν εισαι θελει χρονο κι αυτο

γεια σου ασπασια μου ανοιξα παρομοιο θεμα πριν λιγες ημερες δεν ειχα δει το δικο σου!! επαθα ακριβως το ιδιο! εκοψα τα χαπια μετα απο χρονια κ μετα απο 4 μηνες ξανα γυρισα στο 0! εγω τα ξανα ξεκινησα γιατι δεν μπορουσα να το αντεξω! η διαγνωση μου ειναι αγχωτικη διαταραχη!