δεν ξερω τι να κανω πως να φερθω?

καλησπερα σας ειμαι καινουργια στο site μολις γραφτηκα ευχομαι να με βοηθησετε δεν ξερω πως να αρχισω.Ειμαι 40 χρονωνεχω 4 παιδια και ειμαι χηρα εχασα το συζυγο μου πριν 10 χρονια.μετα απο 4 χρονια εκανα μια σχεση γνωριστικαμε αρκετα και αποφασισαμε να μεινουμε μαζι.Εκει που νομιζα οτι ηταν ολα καλα οπως ολα τα ζευγαρια ειχαμε καποιους καβγαδεςσε καποιο καβγα μου πεταξε οτι νιωθει μονος του μεσα στο σπιτι και οτι τα παιδια μου τον βλεπουν μονο σαν πορτοφολι,πραγμα που δεν ισχυει γιατι υπηρξαν και καταστασεις που η οικονομικη μας κατασταση ηταν χαλια αν ηταν θα τον ειχαν κανει περα απο τοτε.Εγω εχω κουβεντιασει με τα παιδια δεν ισυει τιποτε τετοιο.Ενω δεν ειναι κακος ανθρωπος και τα αγαπαει το ξερω αλλα οταν ακουω να μου λεει οτι τα παιδια μου δεν τον υπολογιζουν και οτι τον βλεπουν σαν πορτοφολι τρελενομαι απο τη στιγμη που ξερω οτι δεν ειναι ετσι.Εντομεταξει οι αντιληψεις του ως προς το μεγαλωμα των παιδιων ειναι καπως ποιο αρχαιες ασ πουμε και οπως ολοι ξερουμε τα παιδια σημερα θελουν καποια αλλη μεταχειρηση και οπως καταλαβαινετε γινετε ενας μυλος οταν υπαρχει καποιο θεμα με τα παιδια.Δεν ξερω πως να το χειριστω τ

υπαρχουν 2 πραγματα που μπορεισ να κανεισ οπωσ το να στειλεισ τα παιδια σου για δουλεια
για να ωγαλουν τα δικα τουσ λεφτα και να δειτε ποιοσ εχει δικιο
φιλικα σ λεω μην το κανεισ γτ αυτοσ εχεθ δικιο

υπαρχουν καπιοι ανθρωποι γενικοτερα που οτι κ να συμβει λειτουργουν σαν να ναι μονοι

Αν δεν έχει δικά του παιδιά δικαιολογείται γιατί νομίζει οτι δεν τον υπολογίζουν επειδή δεν είναι ο βιολογικός τους πατέρας. Δεν καταλαβαίνει ίσως, οτι πολλές φορές τα παιδιά φέρονται έτσι στους γονείς, ιδιαίτερα στην εφηβεία. Από την άλλη μπορεί να χρειαστεί να πεις στα παιδιά σου πως θα πρέπει να τον σέβονται και να τον ακούν όταν τους μιλάει ή τους ζητάει κάτι, γιατί όπως και να το κάνουμε έχει κάπως το ρόλο του πατέρα.
Συμπεραίνω δε, οτι μάλλον είστε και οι δύο προκαταλημμένοι. Εσύ έχεις την προκατάληψη οτι δεν αγαπά τα παιδιά σου και εμμέσως εσένα την ίδια ( ψυχολογικά γίνεσαι ένα με τα παιδιά σου όταν τα κατηγορεί και αισθάνεσαι προσωπικά προσβεβλημένη) και εκείνος οτι τα παιδιά σου δεν τον αγαπούν και τον αγνοούν παντελώς. Και απ´ οτι μπορώ να καταλάβω, υπάρχουν φορές που αλληλοϋποστηρίζεστε εναντίον του σε τσακωμούς, οπότε είναι φυσικό να νιώθει απομονωμένος και αποξενωμένος. Και ένας βιολογικός πατέρας θα το ένιωθε έτσι, πόσο μάλλον αυτός..
Το καλύτερο είναι να συζητάτε και να συμφωνείτε μεταξύ σας την διαπαιδαγώγηση των παιδιών και τί τους επιτρέπεται να κάνουν και τί όχι, έτσι ώστε να μην υπάρχουν διαφωνίες μπροστά τους και παίρνουν λάθος μηνύματα (οτι δηλαδή η μαμά είναι καλή και επιτρεπτική ενώ ο πατριός είναι κακός και αυστηρός επειδή είναι και πατριός).

σε ευχαριστω για την απαντηση σου καπως ετσι τα σκεφτο μουν και εγω απλα στη σκεψη καλα ειναι στη πραξη γινονται λιγο δυσκολαθα το προσπαθησω βεβαια δεν παραταω ετσι ευκολα οπως και πολλα αλλα που απαιτουσε αυτη η συμβιωση και τα καταφερα γιατι δεν ειναι τοσο ευκολο