Εδώ και καιρό λιώνω για ένα αγόρι της ταξης μου και πραγματικά η ψυχολογία μου έχει μαμηθει(περισσοτερο)απο τοτε! Εννοειται δεν του το εχω πει ουτε δειχνω το ο,τιδηποτε λογω των στερεοτυπων που υπαρχουν αλλα και λογω του οτι δεν τα παμε και ιδιαιτερα καλα ο ενας με τον αλλον(φταιω κυριως εγω για αυτο:()...Το αγορι ειναι στην ιδια ηλικια με εμενα, ειναι λιγο υψηλοτερο και μελαμψο, δεν λες οτι ειναι και ο κουκλος αλλα δεν ξερω, εχει αυτο το κλικ που με κανει και τρελαινομαι...Κατέληξα να κοιμάμαι και να σκεφτομαι οτι ειμαι στην αγκαλια του, να ονειρευομαι και που και που να τον βλεπω φευγαλεα, να με αγγιζει και να νιωθω αμηχανια(αν και μου αρεσει κατα βαθος)...Μια φορά έβρεχε στο σχολειο μου, εγώ καθομουν με την ομπρελιτσα μου(ηταν ωρα προσευχης)και εκεινος εκατσε απο κατω για λιγο, αχχ μακαρι να βρισκομασταν συχνοτερα σε τετοια κοντινη αποσταση(σωματικα και ψυχικα)...Το κριμα στην υποθεση ειναι οτι του μιλαω σχεδον παντα επιθετικά και επειδη ωρες ωρες μου την σπαει αλλα κυριως για κάλλυψη(ειπαμε, οι σχέσεις μας ειναι τετταμενες), αν υπηρχε άλλωστε τροπος να τα βρουμε οι δυο μας θα τα ξεγραφα ολα τα προηγουμενα μονομιας...Έχω κάνει απειρες πονηρες σκεψεις για του δυο μας(πράγμα το οποίο σχεδόν ποτέ δεν μου συναιβει...για ανδρα μπλιαχ)και μακαρι να υπηρχε τροπος οχι απλως να μιλησω αλλα και να παρω και ανταποκριση κιολας(αντιλαμβανομαι βεβαια οτι η προσπαθεια και μονο ειναι σκετη αυτοκτονια στην προκειμενη περιπτωση)...Το αποτελεσμα ειναι αυτός να μιλαει αρκετες φορες κοροϊδευτικα σε εμενα για άλλους λογους(εε λογικό, εγώ το ξεκινησα ολο αυτο), δεν νομίζω ότι με μισεί αλλά το κάνει λόγω της συμπεριφορας μου προς αυτόν, αν γινόμουν πιό φιλικός πιστεύω(ή θελω να πιστευω) σταδιακα και αυτος θα γινοταν φιλικοτερος...Μέχρις εκεί όμως, φίλοι στην καλύτερη των περιπτώσεων(και αυτό με πολλή προσπαθεια), τα συναισθηματα μου ομως θα μεινουν κρυφα και πρεπει να μεινουν κρυφα.....Και αυτό είναι τρέλα, να έχεις κάποιον συνέχεια δίπλα σου που να σου είναι και να του είσαι φιλικός, εσύ να νιώθεις κατι παραπανω και απλά να το κρύβεις για ηλιθιοτητες...Αύριο ειναι και η τελευταια μερα που θα τον δω(εντος του σχολειου δηλαδη γιατι πιθανον να ξαναβρεθουμε στον δρομο τωρα το καλοκαιρι), θα πρεπει να παρω μια γερή αναπνοη και να δω για τελευταια φορα τον ερωτα μου...Τον έχω βοηθίσει και αρκετες φορες σε μαθηματα με ασκησεις κλπ γιατι ειληκρινα δεν μπορω να του πω οχι(τις περισσοτερες φορες το κανω και νιωθω σκατα για αυτο και τότε θέλω να βαρέσω τον εαυτό μου με ολη μου την δυναμη)...Ώρες ώρες με χαϊδευει στον λαιμο και στελνει φιλια(σπαει πλακα βεβαια), δεν με νοιάζει ομως το τι δεν το εννοεί, εμένα μου αρέσει να το απολαμβάνω έστω και σαν ψέμα...Ίσως να το έχει πάρει χαμπαρι γιατι πολλες φορες εχω χαμογελάσει όταν μου μιλάει(με το στυλ του)ή όταν με ψευτο-χαϊδευει κλπ(ισως για αυτο γινομαι ψυχρος την ιδια στιγμη μαζι του)...Τον έχω βρίσει κιόλας πολλές φορές χωρίς να το εννοώ, θα προτιμούσα χίλιες φορές να μου τα ελεγε καποιος αυτα σε εμενα παρα που τα ειπα εγω σε εκεινον...Έχω κλάψει στο κρεβατι μου μια δυο φορες για παρτι του αλλά τι τα θες??...Δεν υπάρχει ελπίδα να συμβει τιποτα και απλα τα πραγματα θα συνεχισουν με τον ιδιον ακριβως τροπο...(μου ριχνει και πολλά σεξουαλικά υπονοουμενα με υφακι το μωρο μου κλπ και τοτε ειναι που δεν ξερω πως να αντιδρασω-παροτι ξερω οτι δεν τα εννοει)....Συχνά βλέπω άσχετα ζευγαρια να περνανε πχ στον δρομο και φανταζομαι αυτον και εμενα στην θεση τους και τοτε ειναι που θελω να πεθανω γιατι απλα δεν γινεται και ουτε θα γινει ποτε και αυτο ειναι απλα μιζερια....
Να σημειωσω οτι δεν ειμαι gay(βασικά με αηδιαζουν), γουσταρω κανονικοτατα γυναικες και κοριτσια απο το σχολειο(υπαρχουν αρκετα καλα κομματια)και εχω προσπαθησει με μερικες εστω για πλακα(οντως μου αρεσαν, δεν το εκανα για βιτρινα)...αλλά τι να πω, ο λεγαμενος μου εχει κανει μεγαλη "ζημια" και νιωθω τρομερά μεγαλο θυμα και ενα κενο μεσα μου που δεν προσπαθησα εστω φιλοι να γινουμε...αν και δεν θα ειχε νοημα(μονο στα ονειρα και στην φαντασια μου)...Ίσως καλυτερα να μεινουν ψυχρες οι σχεσεις μας, να του μιλαω οποτε μου μιλαει αυτος(για ασχετα θεματα), να προσβελνω οταν με προσβελνει(εχει γινει συνηθεια καλέ)και να το αφησω να κυλησει ετσι...Ξερω οτι θα με πληγωσει βαθια ετσι και του μιλησω εστω και λιγο και οτι θα βαλω τα κλαμματα(παροτι γενικα ειμαι <<ψυχρο>> ατομο)μπροστα του εκεκινη την στιγμη....
