Σας εχει τυχει να πεσετε εντελως εξω στιον χαρακτηρισμο σας για ενα ατομο , περα απο την αρχικη εκτιμηση σας ?
Εμενα ναι , αλλα οχι πολυ , στο 20ημερο , εχω βγαλει πληρες συμπερασμα , μεχρι τωρα .
Πιστευω το ενστικτο μου . Και καλα κανω τελικως .
Printable View
Σας εχει τυχει να πεσετε εντελως εξω στιον χαρακτηρισμο σας για ενα ατομο , περα απο την αρχικη εκτιμηση σας ?
Εμενα ναι , αλλα οχι πολυ , στο 20ημερο , εχω βγαλει πληρες συμπερασμα , μεχρι τωρα .
Πιστευω το ενστικτο μου . Και καλα κανω τελικως .
εχει τυχει , ναι.Quote:
Originally Posted by Macgyver
'εξω", πολυ λιγοτερο, εως καθολου.
στο ιντερνετ εχει τυχει, αρκετα, και σε ακραιο βαθμο (αντι για ψυχουλα, αποβρασμα δηλαδη. για τετοια μεγαλη αποκλιση μιλαμε).
γι αυτο και δεν εμπιστευομαι το μεσον για πιο στενες σχεσεις.
Δεν εννοω το ιντερνετ , ρεμ , ουτε κι εγω το εμπιστευομαι , εννοω μια γνωριμια απο κοντα . Και σε εχω για καλη ψυχολογο ανθρωπων .
εγω εχω πεσει εξω και εξω. οχι για πολυ ομως και οχι συχνα. σχεδον παντα ομως, μια αρχικη ενστικτωδης και συντομη αισθηση που εχω για τον αλλο, πεφτει παντα μεσα. οταν αρχιζει η λογικη διεργασια ειναι που κανω το λαθος , αλλα με αυτη την λογικη διεργασια βγαινει και το σωστο συμπερασμα, οταν πλεον τον καταλαβω καλα.Quote:
Originally Posted by Macgyver
Αμέτρητες φορές και αυτό γιατί πιστεύω στην καλοσύνη ακόμα και στο ότι υπάρχουν άνθρωποι. Δεν αλλάζει βέβαια γιατί είναι στον χαρακτήρα μου...
Quote:
Originally Posted by undetermined
Πιστευω οτι η πολυ καλοσυνη παει παρεα με την ευπιστια . Ισχυει και το αντιθετο , πιστευω .
Συνήθως "μιλάει" το ένστικτο μου, εξ αρχής. Σπάνια θα πέσω έξω, εννοείται ότί σ αυτη την σπανια περίπτωση το να πέσω έξω έχει σχετικά μικρή διάρκεια.
Το ζήτημα για μενα ειναι πως εθελοτυφλούμε, φερόμαστε επιπόλαια τη στιγμή που κάτι μεσα μας (προφανώς το ενστικτο) μας σπρώχνει μακριά από κάποιον. Κατι μεσα σου σε λανθανουσα κατασταση, ως μια μοναδα στις πολλες σκέψεις, ως μια από τις πολλες φωνες που ερχονται στη σκεψη σου, σου λέει μην τον εμπιστευτείς, δεν θα σου βγει σε καλό αυτος ο ανθρωπος, δεν ταιριαζεις μαζι του, θα σε κλεψει, θα σου κανει ζημια κλπ συναφή κί όμως εξακολουθεις να κρατας διαπροσωπικη σχεση μαζι του. Και στο τελος την πάτησες. Σ αυτο το είδος αυτοπροειδοποίσηης (ας το πουμε) ειναι που πρεπει να δώσουμε σημασία.
Το ζήτημα για μενα ειναι πως εθελοτυφλούμε, φερόμαστε επιπόλαια τη στιγμή που κάτι μεσα μας (προφανώς το ενστικτο) μας σπρώχνει μακριά από κάποιον. Κατι μεσα σου σε λανθανουσα κατασταση, ως μια μοναδα στις πολλες σκέψεις, ως μια από τις πολλες φωνες που ερχονται στη σκεψη σου, σου λέει μην τον εμπιστευτείς, δεν θα σου βγει σε καλό αυτος ο ανθρωπος, δεν ταιριαζεις μαζι του, θα σε κλεψει, θα σου κανει ζημια κλπ συναφή κί όμως εξακολουθεις να κρατας διαπροσωπικη σχεση μαζι του. Και στο τελος την πάτησες. Σ αυτο το είδος αυτοπροειδοποίσηης (ας το πουμε) ειναι που πρεπει να δώσουμε σημασία.[/QUOTE]
ετσι ακριβως!
Να κανεις που και που τα σταβα ματια , δεν ειναι κακο . Το να το κανεις συνεχως ειναι προβλημα .
οταν θες πολυ κατι κανεις τα στραβα ματια.και λες μηπως το ενστικτο μου κανει λαθος?Quote:
Originally Posted by Macgyver
Quote:
Originally Posted by kaity
Aυτο μπορει να συμβει , πιστευω .
ναι αλλα δεν κανει λαθος.εσυ κανεις που δε το ακους:(
Αν το πας στο ερωτικό κομμάτι τότε ναι σίγουρα πολλές φορές κάνεις τα στραβά μάτια ενώ μπροστά σου μπορεί να είναι όλα ξεκάθαρα ότι ο δρόμος που τραβάς οδηγεί σε γκρεμό....
αν ρωτας εμενα μιλαω γενικα..και για φιλους για τους οποιους επεσα εξω
α μαλιστα ευτηχως δηλαδη που στο 20ημερο μπαμ κιουτ ξεμπερδευεις ρωτας απαντας ευτηχως δηλαδη ... δεν ειναι καν ανθρωπινες σχεσεις ολο αυτο εντελως φοβικο ακουγεται....τι νοημα εχουν τετοια θεματα......