Εμμονες

Οσο παει ο καιρος χειροτερευω, δεν μπορω να ηρεμησω πλεον γιατι οι εμμονες δεν μ αφηνουν σε ησυχια. Πρωτον φοβαμαι υπερβολικα μηπως παθω ψυχωση σταδιακα, δευτερον αγχωνομαι με το παραμικρο και πολυ πιο ευκολα ακομα και με ασημαντες λεπτομεριες. Τις προαλες ειδα ενα ονειρο black χιουμορ φαση (τετοιο χιουμορ εχω) και πεθανα στο γελιο οταν το περιεγραφα σε αλλους, μετα σκεφτηκα την φραση ''οτι κοροιδευεις το λουζεσαι'' καρμα φαση και μετα αρχισα να εχω αναλογες εμμονες μη λουστω οτι κοροιδεψα εστω και αν δεν ειχα κακη προθεση, ξερω πως ακουγεται γελοιο αλλα εγω υποφερω, γενικα παντα ειχα τον φοβο μην παθω κατι ανεπανορθωτο και μου εμποδισει την ζωη, ετσι και τωρα μονο που ειναι πιο εντονο, δεν ξερω που θα καταληξει ολο αυτο...

Anakin γειά,
Ίσως αποφορτίζεις-απενοχοποιείς ενοχικά σου συμπλέγματα (αυτοτιμωρία) με το να θέτεις ανυποστατες
φανταστικές καταστάσεις που υποτίθεται μπορεί να σου συμβούν.
Αν προσέξεις, όλες αυτές οι εμμονές εχουν ενα κοινό χαρακτηριστικό. Το να πληρώσεις...
Εγώ θα σου πρότεινα να εκφράζεσαι οταν σου συμβαίνει κάτι, αλλά και στην περίπτωση που το κάνεις ήδη,
να συνεχίσεις στο ίδιο μοτίβο.
Είσαι ιδεοψυχαναγκαστικός (σαν διαγνωση)?

Ναι και εχω σχεδον ολα τα συμπτωματα της ιψδ, δεν αισθανομαι οτι πρεπει να πληρωσω

Quote:

---

Originally Posted by Anakin

Τις προαλες ειδα ενα ονειρο black χιουμορ φαση (τετοιο χιουμορ εχω) και πεθανα στο γελιο οταν το περιεγραφα σε αλλους, μετα σκεφτηκα την φραση ''οτι κοροιδευεις το λουζεσαι''

---

Χαρακτηριστικά, οι μετέπειτα σκέψεις απο το όνειρο, με θεμέλεια βάση την έντονη παρουσία ηθικής (ΛΑΘΟΣ-ΣΩΣΤΟ), ενεργοποίησαν το στήσιμο του βαθύτερου και πέρα για πέρα ειλικρινούς προσωπικού ΣΟΥ "δικαστηρίου". Αυτό αποφάνθηκε οτι φταίς και καλείσαι να πληρώσεις, με τη μορφή του φαύλου κύκλου των εμμονών.
Το συγκεκριμένο παράδειγμα αλλά και η φράση ''οτι κοροιδευεις το λουζεσαι'' ειναι πάρα πολύ χαρακτηριστικά των διακριτών για έναν ιδεοψυχαναγκαστικό, εννοιών του σωστού και του λάθους, στα οποία παγιδεύεται. Που ενα "οτι κοροιδεύεις το λούζεσαι" αφού απο κανέναν και πουθενά δεν ορίζεται, επι της ουσίας, δεν ειναι παρά κοπανιστός αέρας.

Δεν ξερω στο συγκεκριμενο αν ειναι ηθικη η ο φοβος μην παθω αυτο που κοροιδεψα.

Θελω να το μετανιωσω βαθια μεσα μου αλλα σαν μην θελει ο ψυχαναγκασμος μου να το μετανιωσω ενω θελω γιατι αντικειμενικα κοροιδεψα ακραια, σαν να μου λεει η εμμονη μου οτι πρεπει να το πληρωσω για να μετανιωσω πραγματικα, χθες που μου δωθηκε η ευκαιρια ''να το διορθωσω'' το εκανα και το χαρηκα μεσα μου ενιωσα ωραια αλλα μετα αμφεβαλα αν το κανα για να το κανω η αν το κανα λογο των εμονων μου, εντομεταξυ αισθανομαι οτι αυτα που γραφω ειναι τρελα. Να τονισω τον συγκεκριμενο φοβο τον ειχα παντα και αυτον τον καιρο ειχα μερικες εμμονες για το αν ειμαι ηθικος η οχι

Quote:

---

Originally Posted by Anakin

Δεν ξερω στο συγκεκριμενο αν ειναι ηθικη η ο φοβος μην παθω αυτο που κοροιδεψα.

---

Ήμουν έτοιμος να σου δώσω μια απάντηση πάνω στη συγκεκριμένη φράση που λές [που θα είχε βάση οτι καταλήγεις και ΜΟΝΟ σε αυτό που νιώθεις (συνειδητό)], οπότε δεν θα σου μιλούσα σε πρώτο χρόνο περι ηθικής.
Μετά διάβασα το επόμενο μηνυμά σου το οποίο ειναι όμως ΤΟΣΟ χαρακτηριστικό αφού έχει έντονο το στοιχείο των περιθωρίων και της αναθεώρησης που ίσως εισαι διατεθιμένος να κάνεις!!!
Πολλά μπράβο!

Ας απαντήσω στο τελευταίο σου μήνυμα λοιπόν.
Δώσε βαρύτητα στις λέξεις που λές! Ειναι πολύ χαρακτηριστικές. (ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ, κοροιδεψα ΑΚΡΑΙΑ, ΠΡΕΠΕΙ να πληρώσω... για να ΜΕΤΑΝΙΩΣΩ, Να το ΔΙΟΡΘΩΣΩ, αλλά μετά ΑΜΦΕΒΑΛΛΑ,
αισθάνομαι οτι αυτά που γράφω ειναι ΤΡΕΛΛΑ, εμμονές για το αν ειμαι ΗΘΙΚΟΣ η ΌΧΙ).

Περνάμε τα ίδια αγαπητέ φίλε και ας μην έχουν την ίδια ένταση τα ζητήματα μας. Δεν έχει καμία σημασία το που και πως βρίσκεται ο καθένας μας μέσα στη ΙΔΨ του.
Αυτές ειναι λέξεις στις οποίες εγώ προσωπικά έκανα "εκθέσεις" (εργασία για το σπίτι στα πλαίσια συνεδριών). Αυτό που ουσιαστικά μαθαίνεις μέσα απο αυτές τις ιστορίες και με τη βοήθεια του ειδικού ειναι να σε βοηθήσει να καταλάβεις οτι ΌΛΑ έχουν την αιτία τους και αυτό που μας φαίνεται, ειναι σύμπτωμα. Ειναι η κατάληξη.
Ο άλλος απλώς θα σου δώσει τα κλειδιά και εσύ ανάλογα θα ξεκλειδώνεις πόρτες που προυπάρχουν μέσα σου αλλά δεν φανταζόσουν οτι υπάρχουν.

Ας πάω όμως λίγο σε αυτά που θεωρώ πολύ σημαντικά.
ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ..... Δεν υπάρχει αντικειμενικά, αλλά μόνο υποκειμενικά. ---> δυισμός και ολότητα. Ένας ΙΔΨ απο τη φύση του αδυνατεί να αντιληφθεί τη σχετικότητα και καταλήγει στο ΕΝΑ. Ειναι ΑΥΤΟ και τίποτα άλλο. Αυτό που ο ίδιος ζεί και βιώνει. Επίσης πάνω σε αυτό, έχει μέσα του προκαθορισμένες διακριτές έννοιες που χαρακτηρίζονται απο αντίθεση.
Σωστό - λάθος, καλό - κακό, ηθικό - ανήθικο, αρχές - αναρχία, σίγουρος - αβέβαιος, σοβαρός - (α)σόβαρος, θύτης - θύμα, τάξη - αταξία, διευθέτηση (πρόβλεψη) - απερισκεψία κ.α.
Και μετά απο όλα αυτά ή μέσα σε όλα αυτά... ή αφιβολία. Και αν αυτό...

ΚΟΡΟΙΔΕΨΑ ΑΚΡΑΙΑ.... Ανήθικο (μεσα σου) το "κοροιδεύω" και μάλιστα με ακραίο τρόπο όπως λες. Τι ειναι ακραίος? Ποιός τον ορίζει? Κάποιος που θα βρισκόταν ενα τόσο δα βηματάκι πριν τον χαρακτηρίσω ακραίο, ποιά θα ήταν εκείνη η συγκεκριμένη πράξη που θα έκανε και θα ξεπερνούσε τα όρια και θα τον έλεγα ακραίο? Υπάρχουν ΟΡΙΑ?
Ολα αυτά ειναι βέβαια ρητορικά ερωτήματα.

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΩ... για να μετανιώσω.... Εντάξει ειναι πασιφανές νομίζω. Μαστίγωμα και εξιλέωση.

ΝΑ ΤΟ ΔΙΟΡΘΏΣΩ.... Η διόρθωση και αλλαγή και ΜΟΝΟ θα αποδείκνυε (με την ευκαιρίας που σου δόθηκε αλλά και που αν δε σου δινόταν ΘΑ ΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΣΕΣ ΕΣΥ γιατι ειναι ζωτικής σημασίας στον εαυτό σου για να επιβιώσεις), στον εαυτό σου οτι δεν εισαι τόσο "κακός" όσο νομίζεις. Πιστευεις στο σωφρονισμό? (Με την ευρύτερη έννοια).
Πόσο σημαντικό ειναι το να ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ σε κάποιον κάτι? Απο τον εαυτό σου μέχρι οποιονδήποτε. Τα ερωτήματα μου ειναι ρητορικά αλλά αν θες απαντάς, εννοείται.

ΑΛΛΑ ΜΕΤΑ ΑΜΦΕΒΑΛΛΑ... Τίποτα παραπάνω απο τη νόσο της αμφιβολίας αλλά και πυροδότηση ΑΣΚΟΠΗΣ, ΨΥΧΟΦΘΟΡΑΣ, ΑΝΟΥΣΙΑΣ, ΗΛΙΘΙΑΣ και δε ξέρω και γώ τι άλλο... "Υπερανάλυσης" που όσο έξυπνο ή και πανέξυπνό σε κάνει, ταυτόχρονα σε κάνει και άλλο τόσο ανήμπορο. Μέχρι και για παράλυση μίλησε ο Τσώρτσιλ μέσω ενός αποφθέγματός του.
Ας αφήσω τον Τσώρτσιλ όμως και τα τσιτάτα του. Ενας θεός ξέρει τι τράβαγε και αυτός... Σε κάθε περίπτωση ενας βασικός στόχος για εναν ΙΔΨ ειναι να φτάσει στη χαλάρωση.
Επίσης αν μπορείς να βρείς τους τρόπους να απεμπλακείς απο τις αμφβολίες με κάποιο τρόπο, ειναι το καλύτερο.
αισθάνομαι οτι αυτά που γράφω ειναι τρελλα ... Ειμαι σίγουρος οτι μέσα σου την ξέρεις πολύ καλά την απάντηση.
Η απόσταση ειναι τεράστια απο αυτό που αισθάνεσαι.

ΤΟΝ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΦΟΒΟ ΤΟΝ ΕΙΧΑ ΠΑΝΤΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΕΙΧΑ ΜΕΡΙΚΕΣ ΕΜΜΟΝΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΑΝ ΕΙΜΑΙ ΗΘΙΚΟΣ Η ΟΧΙ...
Ανέκαθεν πιστεύω ήσουν ηθικός, απλώς μοιάζει να σου χτυπάει έντονα κάτι που ειναι ζωτικής σημασίας για ενα τεράστιο ποσοστό ιδεοψυχαναγκαστικών, να κατευναστεί.
Σκοπός βέβαια δεν ειναι να πας στο άλλο άκρο. Αν αυτό συνέβαινε, (αναφορικά σε συνεδρίες και 'δουλειά' με ειδικό πχ.), δουλειά του θα ήταν να αντιληφθεί (και να σε βοηθήσει) οτι έχεις χαρακτηριστικά εκκρεμούς και πότε απο εδώ και πότε απο εκεί, δυσκολεύεσαι να καταλήξεις σε αποφάσεις που σχετίζονται με το σωστό και το λάθος.

Πραγματικα μεγάλο κείμενο αλλά προσπαθώ όσο μπορώ να γίνω κατανοητός με άμεσο στόχο να σε βάλω να σκεφτείς κάποια πράγματα.
Ίσως σε κάποια να μην ειμαι μέσα, αλλά μου αρκεί που σε κάποια μπορεί να ειμαι μέσα και ίσως σε βάλουν σε σκέψεις. Εσύ ξέρεις πως να τα φιλτράρεις.

Quote:

---

Originally Posted by Anakin

Θελω να το μετανιωσω βαθια μεσα μου αλλα σαν μην θελει ο ψυχαναγκασμος μου να το μετανιωσω ενω θελω γιατι αντικειμενικα κοροιδεψα ακραια, σαν να μου λεει η εμμονη μου οτι πρεπει να το πληρωσω για να μετανιωσω πραγματικα, χθες που μου δωθηκε η ευκαιρια ''να το διορθωσω'' το εκανα και το χαρηκα μεσα μου ενιωσα ωραια αλλα μετα αμφεβαλα αν το κανα για να το κανω η αν το κανα λογο των εμονων μου, εντομεταξυ αισθανομαι οτι αυτα που γραφω ειναι τρελα. Να τονισω τον συγκεκριμενο φοβο τον ειχα παντα και αυτον τον καιρο ειχα μερικες εμμονες για το αν ειμαι ηθικος η οχι

---

Δεν μπορω να καταλαβω πως ακριβως ειναι καποιος με ψυχαναγκασμο αλλα απο την στιγμη που υπαρχει η διαυγεια πνευματος να καταλαβεις οτι ολα αυτα ειναι φοβιες δεν υπαρχει καποιος τροπος να αντιμετωπιστουν με την λογικη ολα αυτα? Μπορει βεβαια αυτο για εσενα που εχεις το προβλημα να ακουγεται και να ειναι πολυ ηλιθιο αλλα ειναι απλα μια σκεψη ενος που δεν μπορει να νιωσει το προβλημα. Θελω να πω οτι ενας που ξερει πως ολα αυτα που σκεφτεται δεν ισχυουν δεν μπορει να αυτοεκπαιδευτει ετσι ωστε να αντιμετωπισει τις φοβιες του χρησιμοποιωντας την λογικη που ετσι και αλλιως εχει αφου αντιλαμβανεται το προβλημα??

συμφωνω με 1984muzzy

βασικα κ κανεναν αλλον να μην ακουσεις ο μmuzzy exei entryfysei φανταζομαι λογω δικου του θεματος

τα λεει ωραια κ κατανοητα

κ νομιζω πως απ τη στιγμη που εχει διαγνωστει καποιος με ιδψ ο καλυτερος ψυχολογος ειναι ενας που εχει ξεπερασει την ιδψ κ την εχει μελετησει

δλδ οι ψυχολογοι σε 1 ωρα δεν θα σου πουν πολλα περισσοτερα απ το ποστ του Muzzy

Φλοκ οχι δεν μπορει γιατι αμφιβαλει συνεχως, το μυαλο του ειναι ενα μηπως και μπερδευει τα πραγματα απο μονος του.

@1984muzzy Ευχαριστω για την απαντηση σου, αν συμπληρωσεις 50 μηνυματα θα μπορουμε να το συζητησουμε πιο αναλυτικα και απο μηνυμα. Συμφωνω σε ολα οσα εγραψες, τωρα λεγοντας πρεπει δεν ενοω την αυτοτιμωρια δλδ να πω ''πρεπει να το πληρωσω για φυγει απο πανω μου'' ΔΕΝ θελω να ''τιμωρηθω''αυτος που αυτοτιμωρειται το θελει κιολας, ισως υποσυνειδητα να ειπα οτι αυτο θα ηταν δικαιο αλλα δεν θελω να πληρωσω, ηθελα βεβαια να το διορθωσω και το εκανα αυτο πιστευω πως ηταν η ''εξιλεωση'' μου

Καλή ιδέα να τα πούμε πιο αναλυτικά μέσω προσωπικών μηνυμάτων.

Quote:

---

Originally Posted by 1984muzzy

Ήμουν έτοιμος να σου δώσω μια απάντηση πάνω στη συγκεκριμένη φράση που λές [που θα είχε βάση οτι καταλήγεις και ΜΟΝΟ σε αυτό που νιώθεις (συνειδητό)], οπότε δεν θα σου μιλούσα σε πρώτο χρόνο περι ηθικής.
Μετά διάβασα το επόμενο μηνυμά σου το οποίο ειναι όμως ΤΟΣΟ χαρακτηριστικό αφού έχει έντονο το στοιχείο των περιθωρίων και της αναθεώρησης που ίσως εισαι διατεθιμένος να κάνεις!!!
Πολλά μπράβο!

Ας απαντήσω στο τελευταίο σου μήνυμα λοιπόν.
Δώσε βαρύτητα στις λέξεις που λές! Ειναι πολύ χαρακτηριστικές. (ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ, κοροιδεψα ΑΚΡΑΙΑ, ΠΡΕΠΕΙ να πληρώσω... για να ΜΕΤΑΝΙΩΣΩ, Να το ΔΙΟΡΘΩΣΩ, αλλά μετά ΑΜΦΕΒΑΛΛΑ,
αισθάνομαι οτι αυτά που γράφω ειναι ΤΡΕΛΛΑ, εμμονές για το αν ειμαι ΗΘΙΚΟΣ η ΌΧΙ).

Περνάμε τα ίδια αγαπητέ φίλε και ας μην έχουν την ίδια ένταση τα ζητήματα μας. Δεν έχει καμία σημασία το που και πως βρίσκεται ο καθένας μας μέσα στη ΙΔΨ του.
Αυτές ειναι λέξεις στις οποίες εγώ προσωπικά έκανα "εκθέσεις" (εργασία για το σπίτι στα πλαίσια συνεδριών). Αυτό που ουσιαστικά μαθαίνεις μέσα απο αυτές τις ιστορίες και με τη βοήθεια του ειδικού ειναι να σε βοηθήσει να καταλάβεις οτι ΌΛΑ έχουν την αιτία τους και αυτό που μας φαίνεται, ειναι σύμπτωμα. Ειναι η κατάληξη.
Ο άλλος απλώς θα σου δώσει τα κλειδιά και εσύ ανάλογα θα ξεκλειδώνεις πόρτες που προυπάρχουν μέσα σου αλλά δεν φανταζόσουν οτι υπάρχουν.

Ας πάω όμως λίγο σε αυτά που θεωρώ πολύ σημαντικά.
ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ..... Δεν υπάρχει αντικειμενικά, αλλά μόνο υποκειμενικά. ---> δυισμός και ολότητα. Ένας ΙΔΨ απο τη φύση του αδυνατεί να αντιληφθεί τη σχετικότητα και καταλήγει στο ΕΝΑ. Ειναι ΑΥΤΟ και τίποτα άλλο. Αυτό που ο ίδιος ζεί και βιώνει. Επίσης πάνω σε αυτό, έχει μέσα του προκαθορισμένες διακριτές έννοιες που χαρακτηρίζονται απο αντίθεση.
Σωστό - λάθος, καλό - κακό, ηθικό - ανήθικο, αρχές - αναρχία, σίγουρος - αβέβαιος, σοβαρός - (α)σόβαρος, θύτης - θύμα, τάξη - αταξία, διευθέτηση (πρόβλεψη) - απερισκεψία κ.α.
Και μετά απο όλα αυτά ή μέσα σε όλα αυτά... ή αφιβολία. Και αν αυτό...

ΚΟΡΟΙΔΕΨΑ ΑΚΡΑΙΑ.... Ανήθικο (μεσα σου) το "κοροιδεύω" και μάλιστα με ακραίο τρόπο όπως λες. Τι ειναι ακραίος? Ποιός τον ορίζει? Κάποιος που θα βρισκόταν ενα τόσο δα βηματάκι πριν τον χαρακτηρίσω ακραίο, ποιά θα ήταν εκείνη η συγκεκριμένη πράξη που θα έκανε και θα ξεπερνούσε τα όρια και θα τον έλεγα ακραίο? Υπάρχουν ΟΡΙΑ?
Ολα αυτά ειναι βέβαια ρητορικά ερωτήματα.

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΩ... για να μετανιώσω.... Εντάξει ειναι πασιφανές νομίζω. Μαστίγωμα και εξιλέωση.

ΝΑ ΤΟ ΔΙΟΡΘΏΣΩ.... Η διόρθωση και αλλαγή και ΜΟΝΟ θα αποδείκνυε (με την ευκαιρίας που σου δόθηκε αλλά και που αν δε σου δινόταν ΘΑ ΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΣΕΣ ΕΣΥ γιατι ειναι ζωτικής σημασίας στον εαυτό σου για να επιβιώσεις), στον εαυτό σου οτι δεν εισαι τόσο "κακός" όσο νομίζεις. Πιστευεις στο σωφρονισμό? (Με την ευρύτερη έννοια).
Πόσο σημαντικό ειναι το να ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ σε κάποιον κάτι? Απο τον εαυτό σου μέχρι οποιονδήποτε. Τα ερωτήματα μου ειναι ρητορικά αλλά αν θες απαντάς, εννοείται.

ΑΛΛΑ ΜΕΤΑ ΑΜΦΕΒΑΛΛΑ... Τίποτα παραπάνω απο τη νόσο της αμφιβολίας αλλά και πυροδότηση ΑΣΚΟΠΗΣ, ΨΥΧΟΦΘΟΡΑΣ, ΑΝΟΥΣΙΑΣ, ΗΛΙΘΙΑΣ και δε ξέρω και γώ τι άλλο... "Υπερανάλυσης" που όσο έξυπνο ή και πανέξυπνό σε κάνει, ταυτόχρονα σε κάνει και άλλο τόσο ανήμπορο. Μέχρι και για παράλυση μίλησε ο Τσώρτσιλ μέσω ενός αποφθέγματός του.
Ας αφήσω τον Τσώρτσιλ όμως και τα τσιτάτα του. Ενας θεός ξέρει τι τράβαγε και αυτός... Σε κάθε περίπτωση ενας βασικός στόχος για εναν ΙΔΨ ειναι να φτάσει στη χαλάρωση.
Επίσης αν μπορείς να βρείς τους τρόπους να απεμπλακείς απο τις αμφβολίες με κάποιο τρόπο, ειναι το καλύτερο.
αισθάνομαι οτι αυτά που γράφω ειναι τρελλα ... Ειμαι σίγουρος οτι μέσα σου την ξέρεις πολύ καλά την απάντηση.
Η απόσταση ειναι τεράστια απο αυτό που αισθάνεσαι.

ΤΟΝ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΦΟΒΟ ΤΟΝ ΕΙΧΑ ΠΑΝΤΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΕΙΧΑ ΜΕΡΙΚΕΣ ΕΜΜΟΝΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΑΝ ΕΙΜΑΙ ΗΘΙΚΟΣ Η ΟΧΙ...
Ανέκαθεν πιστεύω ήσουν ηθικός, απλώς μοιάζει να σου χτυπάει έντονα κάτι που ειναι ζωτικής σημασίας για ενα τεράστιο ποσοστό ιδεοψυχαναγκαστικών, να κατευναστεί.
Σκοπός βέβαια δεν ειναι να πας στο άλλο άκρο. Αν αυτό συνέβαινε, (αναφορικά σε συνεδρίες και 'δουλειά' με ειδικό πχ.), δουλειά του θα ήταν να αντιληφθεί (και να σε βοηθήσει) οτι έχεις χαρακτηριστικά εκκρεμούς και πότε απο εδώ και πότε απο εκεί, δυσκολεύεσαι να καταλήξεις σε αποφάσεις που σχετίζονται με το σωστό και το λάθος.

---

Μήπως μπορείς να μας πεις για την σχέση της υπερανάλυσης με την ΙΔΨ?

{p.S}Συμφωνώ απόλυτα σε όσα γράφεις.....

Quote:

---

Originally Posted by Ntoubroutza

Μήπως μπορείς να μας πεις για την σχέση της υπερανάλυσης με την ΙΔΨ?

{p.S}Συμφωνώ απόλυτα σε όσα γράφεις.....

---

Όπως το καταλαβαίνω εγώ, δυο τινά τουλάχιστον. Έκφραση και αμφιβολία.
Όσον αφορά το πρώτο, με την έννοια της δυσκολίας του να εκφραστούν. Είτε λεκτική επικοινωνία είτε σωματική επαφή (ίσως πιο σπάνια). Δε μπορώ να ξέρω αν συμβαίνει σε όλους μα όλους, αλλά σίγουρα είναι κάτι που καταδεικνύεται σε ένα πολύ μεγάλο ποσοστό αυτών. Αυτή η ιστορία μπορεί να σχετίζεται και με τον έλεγχο αλλά και το ΑΠΡΟΟΠΤΟ στην εκάστοτε περίπτωση και τον άμεσο συσχετισμό τον δυο.

Όταν λοιπόν κανείς δυσκολεύεται να εκφραστεί, θα αρκεστεί στο να απλώσει ένα σεντόνι δεδομένα και σενάρια στο κεφάλι του μιας και είναι ασφαλέστερος τρόπος.
Η δε αμφιβολία, υποθέτω ότι σχετίζεται με τη σιγουριά και την ασφάλεια που ούτως ή άλλως, ένας ιδεοψυχαναγκαστικός ψάχνει με κάθε τρόπο. Μέσα σε όλα πάντα τελειομανής όπως γνωρίζουμε, θα την ψάξει με γνώμονα την τέλεια συνθήκη. Δεδομένων όλων αυτών, η λογική θα έλεγε ότι για να φτάσεις στη γνώση, χωρίς να ρωτήσεις ή έστω ρεαλιστικά τελείως, χωρίς να έχεις τη δυνατότητα να ρωτήσεις (υπαρξιακά ζητήματα, υπάρχει θεός, υπάρχει ζωή μετά το θάνατο?) το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να θεωρήσεις, να εικάσεις, αφού πρώτα έχεις στο μυαλό σου με βασικό εργαλείο την ανάλυση και την υπερανάλυση, σκεφτεί ένα κατεβατό από πιθανά αλλά και απίθανα σενάρια.

Εδώ θα φαινόταν ίσως καθαρά η συμπλήρωση του φαύλου κύκλου και τανάπαλι.
… συνεχίζοντας….Ένα κατεβατό από πιθανά αλλά και απίθανα σενάρια και επιστροφή στην αμφιβολία και την αναθεώρηση ξανά, αφού ούτε ο ίδιος δε μπορεί να ορίσει το τέλειο.

Γενικότερα μιλώντας πάντως, η υπερανάλυση ή όποιο ψάξιμο, όπως το έχω καταλάβει εγώ, δεν είναι τίποτα. Ένα χαρακτηριστικό, ένα εργαλείο, ίσως και ένα αμυντικό μέσο. Ανασφάλεια. Όταν λέω δεν είναι τίποτα, το λέω καθαρά και μόνο με την έννοια ότι είναι ίσως το τελευταίο με το οποίο θα ασχολιόταν ένας ειδικός πιστεύω. Δεν είναι το πρόβλημα. Ένα εργαλείο που πυροδοτήθηκε από άλλα πράγματα. Αυτά από τα οποία πυροδοτήθηκε, θα έπρεπε να προβληματίσουν κάποιον.

Υ.Γ . Ένα βασικός διαχωρισμός. Κάποιος που υπεραναλύει, δεν είναι απαραίτητα ιδεοψυχαναγκαστικός. Το αντίστροφο θα ήταν συνηθέστερο.