-
Καλα Νεα
Συμπασχοντες,συνφορουμιτε� � κλπ κλπ κλπ.Προσφατα διαβασα μια δημοσιευση σχετικα με την ψυχοχειρουργικη.Απο οσους εχουμε αυτην την παθηση υπολογιζεται πως το 80% απο εμας γινεται καλα με φαρμακα και ψυχοθεραπεια(ευτυχως νομιζω οτι ανηκω σε αυτο),αλλα και γι αυτο το 20% που ειναι σχετικα πιο ατυχο,υπαρχει λυση.Με μια εγχειρηση,λειζερ στοχευει μια συγκεκριμενη περιοχη του εγκεφαλου,που ειναι υπευθυνη για την παθηση μας,και την καιει.Σαν αποτελεσμα,απο το πληθος των δυσκολων περιπτωσεων,το 50% επανερχεται πληρως στο φυσιολογικο,ενω αλλο ενα 35-40% ζει με την παθηση αλλα με σημαντικα λιγοτερα συμπτωματα.Mε λιγα λογια στους 100 πασχοντες,με τις συγχρονες μεθοδους θεραπειας,μονο ενας με δυο ειναι θεωρητικα ανιατοι πλεον.Κι αν αυτη η λυση φανταζει βαρβαρη,στο μελλον θα βγουν ακομα πιο αποτελεσματικες και ανωδυνες θεραπειες οπως αναφερουν οι επιστημονες.
Δεν ξερω για εσας,αλλα εγω(αν και πολυ καλυτερα) γνωριζοντας πως το θεμα μου ειναι χρονιο και πως παντα θα χω εξαρσεις και υφεσεις αναλογα με το ποσο στενοχωρημενος η αγχωμενος ειμαι,θα περιμενω να περασει καμια 5ετια με 10ετια ακομα και αναλογα με το πως εχουν εξελιχθει τα πραγματα σε αυτον τον τομεα και το πως πανε οι στατιστικες,θα την παρω την μεγαλη αποφαση και θα το ξεφορτωθω αυτο το πραγμα μια και καλη.Αυτα:)
-
Παιδια ανεβηκε ολο το κειμενο η μονο δυο λεξεις?
-
Να μην πας να την κανεις ποτε, ουτε χαπια να παρεις απο την στιγμη που μπορεις αντιμετωπιζεται και χωρις χαπια αυτο που εχουμε, υποφερω κι εγω απο ocd ακομα και τωρα αλλα θα το αντιμετωπισω χωρις φαρμακα το θεμα ειναι να μαθουμε να ζουμε με αυτο, με την εγχειρηση φευγει τελειως νομιζω, εγω δεν θα την εκανα ποτε γιατι δεν θελω να μου φυγει τελειως θελω να μου μεινει ενα 10 τις εκατο γιατι εχει και τα καλα του το ocd οπως την αναλυση και την τελειομανια, στον υπερβολικο βαθμο που τα εχουμε αποτελουν προβλημα οχι γενικα.
-
Με αυτην την παλιοασθενεια εχω χασει 3 ολοκληρα χρονια απο την ζωη μου.Στις μερες που ειναι σε υφεση ειναι ολα καλα κι εχω ορεξη για ζωη.Οταν ομως ειναι σε εξαρση σχεδον με κανει αναπηρο.Χτες εκει που περναγα τελεια μου πεταχτηκε απο το πουθενα η ιδεοληψια κι μου χαλασε ολη την διαθεση.Δεν φοβαμαι πια τοσο τις ιδεοληψιες μου,αλλα θελω να τελειωσουν.Τα φαρμακα βοηθανε στο συναισθημα περισσοτερο αλλα δεν ειναι οριστικη θεραπεια.Θα περιμενω μεχρι να βγει η καταλληλη γονιδιοθεραπεια η να εξελιχτει κι αλλο η ψυχοχειρουργικη κι θα παω να τις κανω,να απαλλαγω για παντα απο αυτην την αρρωστια