Ξαφνικές φοβίες 6χρονου

Ο γιος μου ξαφνικά εδώ και μερικές μέρες, είναι πολύ ανήσυχος την ώρα που είναι να πάει για ύπνο. Δηλώνει ότι φοβάται και θέλει να κοιμηθεί μαζί μου, πηγαίνει στο κξρεβάτι του αδελφού και τελευταία τη βγάζει στον ένα καναπέ με όλα τα φώτα αναμένα κι εμένα στον απέναντι καναπέ. Με τίποτα δε θέλει να πάει στο δωμάτιο του, γιατί έχει τέρατα, δε θέλει καθόλου να μείνει μόνος του το βράδυ και αν τυχόν ξυπνήσει ακόμα και νωρίς το πρωί φοβάται μέχρι και στην τουαλέτα να πάει. Α, και σήμερα αρνήθηκε να κατέβει μόνος του τις σκάλες, γιατί φοβόταν. Δεν έχει συμβεί κάτι άσχημο ή συνταρακτικό τελευταία, γενικά καμία αλλαγή, πέραν του ότι έκλεισαν τα σχολεία, δεν το αφήνω ανεξέλεγκτα στην τηλεόραση, δεν τον έχουμε ποτέ κοροϊδέψει ή αμφισβητήσει σχετικά με τους φόβους του και πργματικά δεν έχω ιδέα γιατί μπορεί ξαφνικά να άπέκτησε τόσο φόβο.
Πριν προσφύγω σε ειδικό, γιατί τα οικονομικά μας δύσκολα θα το αντέξουν, θα ήθελα ναξέρω τι μπορεί να προκάλεσε τέτοια συμπεριφορά και πώς αλλιώς να τον βοηθήσω να την αποβάλει. Εχω δοκιμάσει συζητήσεις περί λογικής και φαντασίας, περί παραμυθιών και περί πραγματικότητας, περί της δύναμης του μυαλού μας (απλουστευμένα όλα αυτά εννοείται), έχουμε διαβάσει βιβλία, τον έχω αφήσει να κοιμήθεί όπου θέλει όπως θέλει,αλλά αρχίζω πρώτον κι ανησυχώ και δεύτερο να μην αντέχω να κόβω βόλτες μες το σπίτι όλη νύχτα. Εννοείται ότι έχει χάσει τον ύπνο του κι αναρωτιέμαι πόσο κακό γίνεται στην υγεία του. Διάβασα ότι συμβαίνει αυτό καμιά φορά σ αυτές τις ηλικίες και περνάει, αλλά είναι έτσι; Και τι κάνουμε μέχρι τότε; υπάρχει κάποιος τρόπος να τον βοηθήσω;
Ευχαριστώ

τι εννοεις μερικες μερες?
το να συμβει αυτο για 2-3 μερες σε τετοια ηλικια δεν νομιζω οτι ειναι κατι τρομερο.
ολοι μας τα περασαμε αυτα..
μπορει να ειδε κατι τρομακτικο στην τηλεοραση ή στον ιντερνετ ενοσο εσυ εκανες κατι αλλο και δεν τον πηρες χαμπαρι.
πιστευω προτου κανεις οτιδηποτε πρεπει πρωτα να προσδιορισεις ποσο σοβαρο ειναι το προβλημα.. δεν ειναι σωστο να τρεχεις το παιδι σε παιδοψυχολογους για το τιποτε!

σε αλλο ποστ επισης ανεφερες οτι εχεις δυσκολιες στον υπνο επειδη κανεις διαφορες σκεψεις ορισμενα βραδια.
μηπως λοιπον αγχωνεσαι υπερβολικα για τα παιδια σου και τεινεις να υπερβαλεις?

γενικα οταν καπιος σου μιαζει ακομα κ να μη γνωριζεις κ πολα απο ψυχολογια με τη μονη δυναμη οτι τον συμπαθεις κ ταυτιζεσε μαζι του ειναι σχετικα ευκολο να τον καταλαβεις κ να μπεις στη θεση του
γενικως ειναι αρκετα δυσκολο να μπεις στη θεση ενως παιδιου γιατι η ψυχολογια του διαφερει απο του ενηλικα κ αν δεν εισαι επαγγελματιας το μονο που σου απομενει να κανεις ειναι να θυμιθεις τι συνεβει στον εαυτο σου σε αυτη την ηλικια που ειναι αυτο τωρα μηπως κ καταλαβεις το τι εχει συμβει...
εγω παντως εχω να πω οτι ετσι οπως εχεις γραψει το κειμενο αποκλειεται να λες ολη την αληθεια γιατι ειναι σα να λες δε συνεβει τιποτα κακο για να εξηγισει αυτες τις αντιδρασεις κ ρωτω με αυτο το τροπο περιμενεις σοβαρες απαντησεις? αν δεν μας εξηγισεις τι εχει συμβει πως θα βγαλουμε ακρη μαντευοντας τι εχει συμβει?
παντως ολα αυτα που γραφεις προσπαθωντας να θυμιθω καπια σχετικη κατασταση που ειχε συμβει κ σε μενα οταν ειμουν παιδι μου θυμιζει μια φορα που ειχα δει κατι στη τηλεωραση κ τρομαξα κ μετα πιστευα οτι θα εμφανιστει μπροστα μου
επισης μου φαινετε τελιως λανθασμενες οι συζητισεις περι λογικης κ φαντασιας απο οτι εχω ακουσει τουλαχιστον δε μπορει 1 παιδι να καταλαβει πια ειναι η διαφωρα αναλωγα στη πραγματικοτητα κ τη φαντασια για αυτο κ λενε να μη βλεπει στη τηλεωραση διαφορα γιατι μετα θα νομιζει οτι θα ειναι αληθεια..
προφανως δε μπορεις εσυ ως ενηλικος να κατανοησεις αυτη τη ψυχολογια με την μεθοδο της ταυτισης γιατι πολυ απλα η ψυχολογια ενος παιδιου κ ενως ενηλικου διαφερει πολυ.αρα αν το εχετε αφησει να βλεπει οτι να ναι φανερα η κρυφα στη τηλεωραση να διαβαζει οτι να ναι κλπκλπ κ συνεχιστει αυτο πολυ δυσκολα θα αποφυγετε τον ειδικο αφου ειναι αδυνατον να καταλαβετε σε πια γλωσσα θα συνενοηθητε με το παιδι για να του εξηγισετε οτι αυτο που βλεπει δεν ειναι πραγματικοτητα γιατι αλλη γλωσσα μιλα ενα παιδι κ αλλη γλωσσα ενας ενηλικας κ αυτα στα λεω ετσι γιατι μεσα σε ενα μυνημα δεν εχω τα καταληλα ερεθισματα για να μπορεσω να σου απαντησω τι θα ελεγα σε αυτη τη περιπτωση αν εβλεπα το θεμα σαν φιλος κ οχι σαν ενας ακομα αγνωστος που διαβασε τ θεμα σου σε ενα φορουμ αν ειχα τα καταληλα ερεθισμετα κ σου ειχα μιλουσει αρκετα η απαντηση μου θα ταν κ διαφωρετικη
αυτα κ καλη τυχη.

Έλεος... μην λέτε ό,τι νάναι στην κοπέλα!!

Quote:

---

Originally Posted by fani78

Ο γιος μου ξαφνικά εδώ και μερικές μέρες, είναι πολύ ανήσυχος την ώρα που είναι να πάει για ύπνο. Δηλώνει ότι φοβάται και θέλει να κοιμηθεί μαζί μου, πηγαίνει στο κξρεβάτι του αδελφού και τελευταία τη βγάζει στον ένα καναπέ με όλα τα φώτα αναμένα κι εμένα στον απέναντι καναπέ. Με τίποτα δε θέλει να πάει στο δωμάτιο του, γιατί έχει τέρατα, δε θέλει καθόλου να μείνει μόνος του το βράδυ και αν τυχόν ξυπνήσει ακόμα και νωρίς το πρωί φοβάται μέχρι και στην τουαλέτα να πάει. Α, και σήμερα αρνήθηκε να κατέβει μόνος του τις σκάλες, γιατί φοβόταν. Δεν έχει συμβεί κάτι άσχημο ή συνταρακτικό τελευταία, γενικά καμία αλλαγή, πέραν του ότι έκλεισαν τα σχολεία, δεν το αφήνω ανεξέλεγκτα στην τηλεόραση, δεν τον έχουμε ποτέ κοροϊδέψει ή αμφισβητήσει σχετικά με τους φόβους του και πργματικά δεν έχω ιδέα γιατί μπορεί ξαφνικά να άπέκτησε τόσο φόβο.
Πριν προσφύγω σε ειδικό, γιατί τα οικονομικά μας δύσκολα θα το αντέξουν, θα ήθελα ναξέρω τι μπορεί να προκάλεσε τέτοια συμπεριφορά και πώς αλλιώς να τον βοηθήσω να την αποβάλει. Εχω δοκιμάσει συζητήσεις περί λογικής και φαντασίας, περί παραμυθιών και περί πραγματικότητας, περί της δύναμης του μυαλού μας (απλουστευμένα όλα αυτά εννοείται), έχουμε διαβάσει βιβλία, τον έχω αφήσει να κοιμήθεί όπου θέλει όπως θέλει,αλλά αρχίζω πρώτον κι ανησυχώ και δεύτερο να μην αντέχω να κόβω βόλτες μες το σπίτι όλη νύχτα. Εννοείται ότι έχει χάσει τον ύπνο του κι αναρωτιέμαι πόσο κακό γίνεται στην υγεία του. Διάβασα ότι συμβαίνει αυτό καμιά φορά σ αυτές τις ηλικίες και περνάει, αλλά είναι έτσι; Και τι κάνουμε μέχρι τότε; υπάρχει κάποιος τρόπος να τον βοηθήσω;
Ευχαριστώ

---

Φανή, αυτό που συμβαίνει είναι ένα απολύτως φυσιολογικό αναπτυξιακό στάδιο και ναι σωστά διάβασες ότι περνάει.

Επίσης για να το δεις θετικά σκέψου ότι είναι ένας δείκτης πως το παιδάκι σου μεγαλώνει. Και σκέψου ότι η άγνοια κινδύνου είναι χειρότερη, οι άνθρωποι που είναι πιο προσεκτικοί επιβιώνουν καλύτερα. Καθώς λοιπόν μεγαλώνουμε αποκτούμε επίγνωση των κινδύνων γύρω μας και συνειδητοποιούμε ότι η μαμά κι ο μπαμπάς δεν μπορούν πάντα να μας προστατεύσουν. Στην αρχή βέβαια αυτή η συνειδητοποίηση παίρνει αυτή την παράλογη μορφή με τα ‘τέρατα’ κάτω από το κρεβάτι κλπ.

Υπάρχουν τρόποι για να βοηθήσεις το παιδί σου να ξεπεράσει γρήγορα αυτό το στάδιο. 2 βασικές αρχές είναι να βρείτε μαζί τρόπους έκφρασης του φόβου και τρόπους αντιμετώπισης των ‘τεράτων’.

Μην προσπαθείς να κάνεις συζητήσεις μαζί του για το πόσο παράλογα είναι όλα αυτά, ότι είναι στη φαντασία του και δεν υπάρχουν, ή ότι είναι μεγάλος πια και δεν πρέπει να φοβάται. Πες του απλά ότι καταλαβαίνεις πως νιώθει. Μπορείς επίσης να πεις ότι είναι πράγματι πολύ τρομακτικό πράγμα τα τέρατα, αλλά είσαι σίγουρη ότι μπορεί να τα καταφέρει και θα κοιτάξεις κι εσύ να βοηθήσεις να τα διώξετε.

Μπορείς να του πεις ανάλογα με το τι δραστηριότητα του αρέσει να ζωγραφίσει ή να κατασκευάσει τα τέρατα, να δείτε πως μοιάζουν. Και μπορείτε ακόμα να γελάσετε και λίγο μαζί με τα χάλια τους! :) Επίσης μπορείτε να βρείτε τρόπους αντιμετώπισης πχ μπορείς να προτείνεις έναν «σίγουρο» τρόπο να διώξει τα τέρατα, ή να είναι ασφαλής όσο κοιμάται.

Μην αφήνεις τη δική σου ενήλικη λογική να επαναστατεί με όλο αυτό που φαίνεται παράλογο και μην αγχώνεσαι… απλά άκουσε τον, καθησύχασε τον, ενίσχυσε την αυτοπεποίθηση και θα δεις ότι σιγά σιγά όλο αυτό θα περάσει.

Αν δεις ότι δυσκολεύεσαι πολύ, πήγαινε 1-2 φορές εσύ σε κάποιον ειδικό να σου δώσει περισσότερη καθοδήγηση και ιδέες, μπες σε φόρουμ με γονείς, διάβασε σχετικά άρθρα ή βιβλιαράκια… αλλά μην ανησυχείς.

Φοβίες έχουν τα μικρά παιδιά! Εμένα ο μικρός μου φοβόταν τις μύγες και η γιαγιά που ερχόταν καμμιά φορά σπίτι επειδή το γνώριζε όταν ήθελε να τον αποτρέψει από κάτι του έλεγε έχει μύγα εκεί. 'Οταν τα αντιλήφθηκα κι ευτυχώς αμέσως γιατί είμαι παρών, γενικά δεν αφήνω τα παιδιά να τα μεγαλώσουν άλλοι πλην εμού για να έχω και την αποκλειστική ευθύνη, της απαγόρευσα να το ξαναπει. Ο λόγος? Το παιδί δεν ήθελε να βγει έξω γιατί είχε μύγες. Τι έκανα? Του εξήγησα ότι οι μύγες είναι καλές και δεν μας πειράζουν και έτσι σιγά σιγά του έφυγε. Βέβαια κι εγώ έχω μια φοβία με τα ζουζούνια γενικώς! Κι εγώ πιστεύω ότι δεν πρέπει να ανησυχείς. Τα παιδιά σε αυτή την ηλικία φοβούνται το σκοτάδι. Εμένα οι μικροί κοιμούνται με φως διακριτικό μεν αλλά όχι στο σκοτάδι. Έχει δικό του δωμάτιο? Αν ναι μπορεί να κοιμάται με αναμμένο φως, μέχρι να το ξεπεράσει. Και φυσικά πολύ κουβέντα, ότι δεν πρέπει να φοβάται χαζά πράγματα, ότι τέτοια πράγματα δεν υπάρχουν κλπ κλπ . Κάτι μου λέει ότι το παιδάκι μπορεί και να έχει δει κάτι που τον έχει φοβίσει.

oτι να ναι θα ακους παντου απλα εσυ θα διαλεγεις τι θα κρατησεις κ τι θα πεταξεις.
οπως ακριβως κ σε μια πολη συναντας οτι να ναι στο δρομο αλλα καταληγεις στο που θες να πας.

Quote:

---

Μπορείς να του πεις ανάλογα με το τι δραστηριότητα του αρέσει να ζωγραφίσει ή να κατασκευάσει τα τέρατα, να δείτε πως μοιάζουν. Και μπορείτε ακόμα να γελάσετε και λίγο μαζί με τα χάλια τους! :)

---

το γνωριζω οτι η ζωγραφικη ειναι θεραπευτικη απλα για να το υποστηριξω κ να το καταλαβουν κ οι αλλοι πρεπει να υποδυθω τον τεφτερτζη κ να αντιπαραβαλω επιχειρηματα αλλων.. ενα εργο τεχνης αλλοστε ειναι μια εξομολογηση.

Quote:

---

Επίσης μπορείτε να βρείτε τρόπους αντιμετώπισης πχ μπορείς να προτείνεις έναν «σίγουρο» τρόπο να διώξει τα τέρατα, ή να είναι ασφαλής όσο κοιμάται.

---

ετσι ομως δε τις ξεκαθαριζεις τι ακριβως ενοεις.. ενοεις να υποδυθει κ αυτη το ρολο του να ειναι ενα αντιστοιχο μικρο παιδι που συμπασχει μαζι του κ υποτιθετε καταλαβενει τη φαση που βρισκεται... εγω να σου πω δε θα μπορουσα να υποδηθω αυτο το ρολο αν δε καταλαβαινα καπιον κ αυτο γιατι το αληθινα υπερισχυει παντα απο το προσποιητο αφου καπια στιγμη το προσποιητο μενει απο βενζινη ενω το αληθινο συνεχιζει... βεβαια αμα καπιος το εχει κανει επαγγελμα αυτο σιγουρα θα εχει διαφωρετικες αντοχες οπως κ ενας ηθοποιος μπορει να παιζει το ρολο του πανω στο σανιδι.

εγω θα το εβρισκα καλυτερη ιδεα απο ολες να μπει σε ενα φορουμ για γονεις κ να μιλησει με ατομα που βρισκονται στην ιδια κατασταση με αυτη

αν κ ετσι οπως το βλεπω το πραγμα προβλεπω οτι αν αυτο ενταθει θα καταληξει σε ειδικο.

Quote:

---

Originally Posted by marina38

Έλεος... μην λέτε ό,τι νάναι στην κοπέλα!!




Φανή, αυτό που συμβαίνει είναι ένα απολύτως φυσιολογικό αναπτυξιακό στάδιο και ναι σωστά διάβασες ότι περνάει.

Επίσης για να το δεις θετικά σκέψου ότι είναι ένας δείκτης πως το παιδάκι σου μεγαλώνει. Και σκέψου ότι η άγνοια κινδύνου είναι χειρότερη, οι άνθρωποι που είναι πιο προσεκτικοί επιβιώνουν καλύτερα. Καθώς λοιπόν μεγαλώνουμε αποκτούμε επίγνωση των κινδύνων γύρω μας και συνειδητοποιούμε ότι η μαμά κι ο μπαμπάς δεν μπορούν πάντα να μας προστατεύσουν. Στην αρχή βέβαια αυτή η συνειδητοποίηση παίρνει αυτή την παράλογη μορφή με τα ‘τέρατα’ κάτω από το κρεβάτι κλπ.

Υπάρχουν τρόποι για να βοηθήσεις το παιδί σου να ξεπεράσει γρήγορα αυτό το στάδιο. 2 βασικές αρχές είναι να βρείτε μαζί τρόπους έκφρασης του φόβου και τρόπους αντιμετώπισης των ‘τεράτων’.

Μην προσπαθείς να κάνεις συζητήσεις μαζί του για το πόσο παράλογα είναι όλα αυτά, ότι είναι στη φαντασία του και δεν υπάρχουν, ή ότι είναι μεγάλος πια και δεν πρέπει να φοβάται. Πες του απλά ότι καταλαβαίνεις πως νιώθει. Μπορείς επίσης να πεις ότι είναι πράγματι πολύ τρομακτικό πράγμα τα τέρατα, αλλά είσαι σίγουρη ότι μπορεί να τα καταφέρει και θα κοιτάξεις κι εσύ να βοηθήσεις να τα διώξετε.

Μπορείς να του πεις ανάλογα με το τι δραστηριότητα του αρέσει να ζωγραφίσει ή να κατασκευάσει τα τέρατα, να δείτε πως μοιάζουν. Και μπορείτε ακόμα να γελάσετε και λίγο μαζί με τα χάλια τους! :) Επίσης μπορείτε να βρείτε τρόπους αντιμετώπισης πχ μπορείς να προτείνεις έναν «σίγουρο» τρόπο να διώξει τα τέρατα, ή να είναι ασφαλής όσο κοιμάται.

Μην αφήνεις τη δική σου ενήλικη λογική να επαναστατεί με όλο αυτό που φαίνεται παράλογο και μην αγχώνεσαι… απλά άκουσε τον, καθησύχασε τον, ενίσχυσε την αυτοπεποίθηση και θα δεις ότι σιγά σιγά όλο αυτό θα περάσει.

Αν δεις ότι δυσκολεύεσαι πολύ, πήγαινε 1-2 φορές εσύ σε κάποιον ειδικό να σου δώσει περισσότερη καθοδήγηση και ιδέες, μπες σε φόρουμ με γονείς, διάβασε σχετικά άρθρα ή βιβλιαράκια… αλλά μην ανησυχείς.

---

Σ ευχαριστώ για την απάντησή σου. Θα πράξω όσα από αυτά που αναφέρεις, δεν έχω κάνει μέχρι σήμερα. Δε μου φαίνεται παράλογο. Αγχώνομαι όμως ναι....

Λυπάμαι που μου επιτίθεσαι, αλλά έχω πλήρη επίγνωση του ότι αν κρύψω πράγματα, δε θα λάβω τη δέουσα βοήθεια. Έτσι περιέγραψα όσο πιο συνοπτικά μπορούσα την πραγματική κατάσταση.
Δε διαβάζει ούτε βλέπει ό,τι να ναι. Γι αυτό μου κάνει εντύπωση. Προφανώς είναι κάτι που δεν έχει πέσει στην αντίληψη μου, όπως πχ μια συζήτηση με κάποιον φίλο.
Δε θυμάμαι τον εαυτό μου σε αυτή την ηλικία, οπότε μου μένει ο ειδικός;
Και τέλος μια χαρά κατάλαβε περί φανταστικού και πραγματικού κόσμου.
Σ ευχαριστώ για το χρόνο σου!

Quote:

---

Originally Posted by αλεξανδρος_77

γενικα οταν καπιος σου μιαζει ακομα κ να μη γνωριζεις κ πολα απο ψυχολογια με τη μονη δυναμη οτι τον συμπαθεις κ ταυτιζεσε μαζι του ειναι σχετικα ευκολο να τον καταλαβεις κ να μπεις στη θεση του
γενικως ειναι αρκετα δυσκολο να μπεις στη θεση ενως παιδιου γιατι η ψυχολογια του διαφερει απο του ενηλικα κ αν δεν εισαι επαγγελματιας το μονο που σου απομενει να κανεις ειναι να θυμιθεις τι συνεβει στον εαυτο σου σε αυτη την ηλικια που ειναι αυτο τωρα μηπως κ καταλαβεις το τι εχει συμβει...
εγω παντως εχω να πω οτι ετσι οπως εχεις γραψει το κειμενο αποκλειεται να λες ολη την αληθεια γιατι ειναι σα να λες δε συνεβει τιποτα κακο για να εξηγισει αυτες τις αντιδρασεις κ ρωτω με αυτο το τροπο περιμενεις σοβαρες απαντησεις? αν δεν μας εξηγισεις τι εχει συμβει πως θα βγαλουμε ακρη μαντευοντας τι εχει συμβει?
παντως ολα αυτα που γραφεις προσπαθωντας να θυμιθω καπια σχετικη κατασταση που ειχε συμβει κ σε μενα οταν ειμουν παιδι μου θυμιζει μια φορα που ειχα δει κατι στη τηλεωραση κ τρομαξα κ μετα πιστευα οτι θα εμφανιστει μπροστα μου
επισης μου φαινετε τελιως λανθασμενες οι συζητισεις περι λογικης κ φαντασιας απο οτι εχω ακουσει τουλαχιστον δε μπορει 1 παιδι να καταλαβει πια ειναι η διαφωρα αναλωγα στη πραγματικοτητα κ τη φαντασια για αυτο κ λενε να μη βλεπει στη τηλεωραση διαφορα γιατι μετα θα νομιζει οτι θα ειναι αληθεια..
προφανως δε μπορεις εσυ ως ενηλικος να κατανοησεις αυτη τη ψυχολογια με την μεθοδο της ταυτισης γιατι πολυ απλα η ψυχολογια ενος παιδιου κ ενως ενηλικου διαφερει πολυ.αρα αν το εχετε αφησει να βλεπει οτι να ναι φανερα η κρυφα στη τηλεωραση να διαβαζει οτι να ναι κλπκλπ κ συνεχιστει αυτο πολυ δυσκολα θα αποφυγετε τον ειδικο αφου ειναι αδυνατον να καταλαβετε σε πια γλωσσα θα συνενοηθητε με το παιδι για να του εξηγισετε οτι αυτο που βλεπει δεν ειναι πραγματικοτητα γιατι αλλη γλωσσα μιλα ενα παιδι κ αλλη γλωσσα ενας ενηλικας κ αυτα στα λεω ετσι γιατι μεσα σε ενα μυνημα δεν εχω τα καταληλα ερεθισματα για να μπορεσω να σου απαντησω τι θα ελεγα σε αυτη τη περιπτωση αν εβλεπα το θεμα σαν φιλος κ οχι σαν ενας ακομα αγνωστος που διαβασε τ θεμα σου σε ενα φορουμ αν ειχα τα καταληλα ερεθισμετα κ σου ειχα μιλουσει αρκετα η απαντηση μου θα ταν κ διαφωρετικη
αυτα κ καλη τυχη.

---

Έχει δικό του δωμάτιο στο οποίο κοιμόταν με αναμμένο πορτατίφ. Έχει να κοιμηθεί εκεί βδομάδες πια.
Ποτέ δεν τον έχω φοβερίσει με κάτι.

Quote:

---

Originally Posted by PAPA

Φοβίες έχουν τα μικρά παιδιά! Εμένα ο μικρός μου φοβόταν τις μύγες και η γιαγιά που ερχόταν καμμιά φορά σπίτι επειδή το γνώριζε όταν ήθελε να τον αποτρέψει από κάτι του έλεγε έχει μύγα εκεί. 'Οταν τα αντιλήφθηκα κι ευτυχώς αμέσως γιατί είμαι παρών, γενικά δεν αφήνω τα παιδιά να τα μεγαλώσουν άλλοι πλην εμού για να έχω και την αποκλειστική ευθύνη, της απαγόρευσα να το ξαναπει. Ο λόγος? Το παιδί δεν ήθελε να βγει έξω γιατί είχε μύγες. Τι έκανα? Του εξήγησα ότι οι μύγες είναι καλές και δεν μας πειράζουν και έτσι σιγά σιγά του έφυγε. Βέβαια κι εγώ έχω μια φοβία με τα ζουζούνια γενικώς! Κι εγώ πιστεύω ότι δεν πρέπει να ανησυχείς. Τα παιδιά σε αυτή την ηλικία φοβούνται το σκοτάδι. Εμένα οι μικροί κοιμούνται με φως διακριτικό μεν αλλά όχι στο σκοτάδι. Έχει δικό του δωμάτιο? Αν ναι μπορεί να κοιμάται με αναμμένο φως, μέχρι να το ξεπεράσει. Και φυσικά πολύ κουβέντα, ότι δεν πρέπει να φοβάται χαζά πράγματα, ότι τέτοια πράγματα δεν υπάρχουν κλπ κλπ . Κάτι μου λέει ότι το παιδάκι μπορεί και να έχει δει κάτι που τον έχει φοβίσει.

---

όχι δεν είναι 2-3 μέρες, πάνε βδομάδες πια.
Το άλλο ποστ μου είναι άσχετο, απλά τώρα σας ανακάλυψα κι έθεσα και τα δύο θέματά μου ταυτόχρονα.
Αγχώνομαι για τα παιδιά μου, εννοείται, αλλά όσα περιγράφω είναι πραγματική κατάσταση.

Quote:

---

Originally Posted by 66psy

τι εννοεις μερικες μερες?
το να συμβει αυτο για 2-3 μερες σε τετοια ηλικια δεν νομιζω οτι ειναι κατι τρομερο.
ολοι μας τα περασαμε αυτα..
μπορει να ειδε κατι τρομακτικο στην τηλεοραση ή στον ιντερνετ ενοσο εσυ εκανες κατι αλλο και δεν τον πηρες χαμπαρι.
πιστευω προτου κανεις οτιδηποτε πρεπει πρωτα να προσδιορισεις ποσο σοβαρο ειναι το προβλημα.. δεν ειναι σωστο να τρεχεις το παιδι σε παιδοψυχολογους για το τιποτε!

σε αλλο ποστ επισης ανεφερες οτι εχεις δυσκολιες στον υπνο επειδη κανεις διαφορες σκεψεις ορισμενα βραδια.
μηπως λοιπον αγχωνεσαι υπερβολικα για τα παιδια σου και τεινεις να υπερβαλεις?

---

Quote:

---

Originally Posted by fani78

Έχει δικό του δωμάτιο στο οποίο κοιμόταν με αναμμένο πορτατίφ. Έχει να κοιμηθεί εκεί βδομάδες πια.
Ποτέ δεν τον έχω φοβερίσει με κάτι.

---

Μπορεί να τον έχει φοβίσει κάτι που έχει δει. Συμβαίνει στα παιδάκια να δουν κάτι και στη φαντασία τους να το μεγαλοποιήσουν. Φυσικά δεν εννοούσα ότι τον έχεις φοβερίσει εσύ, προς Θεού!