Γιατί θέλουν να με βλάψουν?

Γιατί κατα περιόδους της ζωης μου συναντω άτομα τα οποία θελουν να με βλάψουν?

Χωρίς να τους έχω δώσει αφορμές, χωρίς να επιδιώκω κάτι τετοιο. Κι οταν λεω βλαψουν εννοω από συκοφαντία, σπάσιμο νευρων μέχρι και να κινδυνεύει η ζωη μου! Μετανιωνω (απωθημένο έντονο) που κάποιους δεν τους ανταπέδωσα σε βαθμό κυριολεκτικά όποιον πάρει ο χάρος! Κάποτε νομίζω πως θα κάνω λίστα.

Η καλοσύνη/ευγενεια/ταση να τους γινω φιλος, εκλαμβάνεται ως αδυναμία. Βεβαια εξαρχής έχω υπόνοιες για το χαρακτηρα τετοιων ατόμων. Την προαναφερθεισα σταση επακολουθεί η προσπαθεια εκμετάλλευσης, χλευασμού, αυτο το δεν σε πάω, ξεγελάσματος (αν δεν με εγκατέλειψουν ως μη ενδιαφερον ατομο). Στην αρχή η ψευδαισθηση με κανει να τα προσπερνω, πως τιποτα δεν τρεχει. Μετα όμως ξεκινα η αντιδραση μου αφου η ανοχη πάντα εχει όρια που μπορει να ειναι και αποτομη. Αν δεν γινει αντιδραση μου αυτη η σταση τους εναντι μου γινεται κανόνας. Ειτε στη μια περιπτωση (αντιδραση) ειτε στην αλλη (που εγινε κανονας) το επόμενο σταδιο της αντιδρασης μου, ειτε απλης ειτε πιο βιαιης, ειναι η έχθρα και τα αντιποινα από μέρους τους και θα προσπαθησω κι εγω να κανω κατι προς τη δικη τους πλευρα. Αν δεν φυγω απ αυτα τα ατομα δεν μπορω να προβλέψω τη συνέχεια, τα χειροτερα σενάρια μπορούν να συμβούν και μάλιστα να προκληθούν από εμένα! Προς το παρόν δε συνεβηκε κατι κακό κι αυτο λειτουργει ως απωθημενο και ως κίνητρο για ότι παρόμοιο επακολουθήσει.

Τα γραφω αυτα σημερα επειδη παντού όλο και κάποιο σατανά θα βρίσκω.

Πράγματι, η ευγένεια και η καλοσύνη εκλαμβάνεται ως αδυναμία από πολλούς άνθρωπους. Όμως, στην πραγματικότητα δεν φταίει η ευγένεια και η καλοσύνη αλλά ότι εμείς δεν κατορθώνουμε να κάνουμε σαφή τα όριά μας στους άλλους. Δηλαδή, δίνουμε την αίσθηση ότι ο άλλος μπορεί να φερθεί όπως του αρέσει σ´ εμάς χωρίς εμείς να δυσανασχετίσουμε.
Για μένα προσωπικά και επειδή έχω αντιμετωπίσει το ίδιο θέμα, οι λύσεις είναι 3:
Η πρώτη:
Απλώς, τα άτομα που θεωρείς ότι σε βλάπτουν τα αποφεύγεις εντελώς, τα απομακρύνεις από τη ζωή σου και ίσως με αυτό τον τρόπο κάποια στιγμή καταλάβουν το λάθος τους.
Η δεύτερη:
(Και επειδή υπάρχουν άνθρωποι του περιβάλλοντος που δεν μπορείς να αποφύγεις στο σπίτι, στη δουλειά)
Εξάσκησε τον εαυτό σου να εμφανίζει τα όρια (τις κόκκινες γραμμές) στους άλλους που δεν επιτρέπεις να παραβιαστούν. Δεν χρειάζεται να γίνεις αγενής και κακός, απλά φρόντιζε να λες τί σε ενοχλεί, τί δεν σου αρέσει, τί δεν θέλεις, τι δεν κάνεις ποτέ. Μπορείς και με μια απλή λέξη. Για παράδειγμα, αν κάποιος φίλος σου κάνει μια χειρονομία βίαιη για πλάκα, αν γελάσεις θα δείξεις ότι μπορεί ελεύθερα να το ξανακάνει. Αν σοβαρέψεις το ύφος σου και του πεις "κόφτο" και μετά του πεις να μην το ξανακάνει ή σηκωθείς απλά και φύγεις, τότε σίγουρα αυτό δεν θα ξαναγίνει.
Η τρίτη:
Μάθε να διακρίνεις τις προθέσεις των ανθρώπων από τη συμπεριφορά τους πριν τους συμπεριλάβεις στους φίλους σου και μην "ανοίγεσαι" σε φιλίες αβασάνιστα και εύκολα. Καιρός να κάνεις τις επιλογές σου και να πετάξεις τη σκαρταδούρα της ζωής σου στον κάλαθο των αχρήστων. Να μείνουν οι λίγοι και καλοί.

Ρε συ Γιαννη , ειχες ανοιξει το ιδιο θεμα προ διμηνου . Μηπως κανεις κατι λαθος εσυ , δεν ξερω κιολας την συμπεριφορα σου , αλλα συνεχεια το ιδιο πραμα ? περιεργο . Γιατι δεν αλλαζεις εντελως παρεες ?
Πως εμενα δεν μουχειτυχει ποτε ? πιο μικρος εκανα παρεα με κατι hardcore μηχανοβιους , ημουν εντουρας , αλλα ποτε κανεις δεν μενοχλησε . Κι ημουν τοτε ενα αδυνατο παιδακι , ησυχουλικο !

Μακ, όπου ¨βολεύει" ναι, αλλάζω παρέες. Και το έχω κάνει, έχω ξεκόψει από άτομα. Η αιτια μπορεί να εντοπίζεται στα χαρακτηριστικα που ήδη ανεφερα πιο πάνω κατι που προσπαθω να διορθωσω με περισσότερη ¨διεκδίκηση¨.
Κασσάνδρα, με καλύπτει η απάντηση σου!

Όμως, αν απ αυτους υπάρχουν κάποιοι, ελάχιστοι (καποτε/σπάνια μπορει να τυχει) τους οποιους ουσιαστικά δεν μπορείς να αποφύγεις λόγω συνθηκών, οι οποίοι μπορεί να επανέχρονται εκδικητικά πλέον μετά από κάθε αντιπαράθεση. Τι γίνεται?

Mηπως στην Κυπρο ειναι πιο ' τσαμπουκαδες ' ? ( λογω εισβολης '74 )

Ακομη και να κινδυνευει η ζωη σου???? :( τι σοι ανθρωποι ειναι αυτοι?

Ιωάννη βρίσκω μια υπερβολή σε όσα λες. Μην ασχολείσαι! Κάνε παρέα με όσους αξίζουν. Προσπέρασε ότι σε να ενοχλεί. Και φυσικά μην ανταποδίδεις γιατί στο τέλος χαμένος θα είσαι μόνο εσύ. Φύγε μακρυά από ότι σε φθείρει και να επιλέγεις ανθρώπους που σε κάνουν να αισθάνεσαι όμορφα!

Ιωάννη2, μην ασχολείσαι.
Δε μπορείς ούτε να τους θεραπεύσεις ούτε να πατάξεις το φαινόμενο.
Συμφωνώ με τον PAPA από πάνω.

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Μακ, όπου ¨βολεύει" ναι, αλλάζω παρέες. Και το έχω κάνει, έχω ξεκόψει από άτομα. Η αιτια μπορεί να εντοπίζεται στα χαρακτηριστικα που ήδη ανεφερα πιο πάνω κατι που προσπαθω να διορθωσω με περισσότερη ¨διεκδίκηση¨.
Κασσάνδρα, με καλύπτει η απάντηση σου!

Όμως, αν απ αυτους υπάρχουν κάποιοι, ελάχιστοι (καποτε/σπάνια μπορει να τυχει) τους οποιους ουσιαστικά δεν μπορείς να αποφύγεις λόγω συνθηκών, οι οποίοι μπορεί να επανέχρονται εκδικητικά πλέον μετά από κάθε αντιπαράθεση. Τι γίνεται?

---

να στο πω απλα να το καταλαβεισ ΑΛΛΑ ΒΛΕΠΟΥΝ ΑΥΤΟΙ ΑΛΛΑ ΒΛΕΠΕΙΣ ΕΣΥ ΕΦΟΣΟΝ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΙΔΙΟΣ ΜΕ ΑΥΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟ ΒΛΕΠΟΥΝΕ
ΔΕ ΣΕ ΘΕΛΟΥΝΕ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΛΟΓΟΣ ΚΙ ΕΣΥ ΒΛΕΠΕΙΣ ΤΗ ΔΙΑΦΟΡΑ ΑΛΛΑ ΚΑΝΕΙΣ ΚΙΝΗΣΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ ΣΚΕΠΤΙΚΟ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΛΑΘΟΣ ΟΥΤΕ ΕΣΥ ΚΑΝΕΙΣ ΛΑΘΟΣ ΟΥΤΕ ΑΥΤΟΙ ΕΤΣΙ ΜΕΓΑΛΩΣΑΤΕ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ

Απόφευγε τις αντιπαραθέσεις μαζί τους. Κόβε τη συζήτηση, μην απαντάς καθόλου και προσπάθησε να υποβαθμίζεις τις αντιπαραθέσεις. Π.χ.: " Ο.Κ. Φίλε κράτα την άποψή σου, εγώ δεν συνεχίζω άλλο τη συζήτηση" και φεύγε ή μη τους μιλάς άλλο. Και δείξε ότι τους αγνοείς. Όχι ότι τους μισείς, ότι τους αγνοείς! Μην κάνεις κουβέντες και συνομιλίες καθόλου, ή αν δεν γίνεται εκ των πραγμάτων μίλησε μόνο για τα αναγκαία και το ύφος σου να είναι εντελώς ανέκφραστο και στεγνό. Όχι χαμογελάκια και πολλά πολλά. Κάποτε θα κουραστούν να ασχολούνται μαζί σου.

Quote:

---

Originally Posted by elis

να στο πω απλα να το καταλαβεισ: ΑΛΛΑ ΒΛΕΠΟΥΝ ΑΥΤΟΙ ΑΛΛΑ ΒΛΕΠΕΙΣ ΕΣΥ ΕΦΟΣΟΝ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΙΔΙΟΣ ΜΕ ΑΥΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟ ΒΛΕΠΟΥΝΕ.
ΔΕ ΣΕ ΘΕΛΟΥΝΕ. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΛΟΓΟΣ. ΚΙ ΕΣΥ ΒΛΕΠΕΙΣ ΤΗ ΔΙΑΦΟΡΑ ΑΛΛΑ ΚΑΝΕΙΣ ΚΙΝΗΣΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗΣ. ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ ΣΚΕΠΤΙΚΟ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΛΑΘΟΣ. ΟΥΤΕ ΕΣΥ ΚΑΝΕΙΣ ΛΑΘΟΣ ΟΥΤΕ ΑΥΤΟΙ, ΕΤΣΙ ΜΕΓΑΛΩΣΑΤΕ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ

---

Έβαλα κάποια σημεια στίξηςγια να βγαιμει νόημα. Μετα απ' αυτή τη διαμόρφωση του μηνύματος σου, συμφωνώ. Απλά το θέμα ειναι για άτομα που κατα καιρούς συνάντησα και συναντω με τα οποία η σχεση ειναι βλαπτική, εχθρική. Λάθος προσέγγιση από μέρους μου. Διοτι κάποιες φορές, με το που συναντάμε κάποιον μας πιάνει ένας ενθουσιασμός επειδή μας ελκύουν κάποια χαρακτηριστικά στο άτομο του πχ. κοινωνικός, υποτίθεται ευχάριστος, άτομο που θα μπορούσε να βοηθησει καπου κλπ. Έτσι ξανοιγόμαστε κατα τον τροπο που περιέγραψα ανοιγοντας το θεμα. Την παταμε επειτ ακαι τρεχουμε να μπαλώσουμε. Το μπαλωμα μπορει να ναι παρεξηγησεις, καυγαδες και χειροτερα ακομη.
Υπάρχουν βεβαια κι αυτοι που εξ αρχης τους καταλαβαινω ότι είναι μαλάκες/ύπουλοι, παλιοχαρακτήρες/αδιστακτοι κλπ συναφή. Το προβλημα μ αυτους ειναι αμα λόγω συνθηκών πχ δουλειας, γειτονιάς δεν μπορείς να τους αποφυγεις, αλλιως αμα καταλάβω καποιον ως τετοιο αμεσως φευγω. Τετοιοι θελουν εξ αρχής να τους δειξεις κόκκινες γραμμές και όσο δυναμισμό μπορείς. Μόνο ετσι αμύνεσαι, αλλιως αμα φτασει το πράγμα στο απροχωρητο για μενα θα ξεσπάσω με κάποιο τροπο, βιαιος ειναι ο προτιμότερος κι ότι ήθελε προκύψει κι ασχετως αν αυτο με κατεβάζει πολύ απ το επίπεδο με το οποιο με συνηθισα στη ζωή.

Quote:

---

Originally Posted by Macgyver

Mηπως στην Κυπρο ειναι πιο ' τσαμπουκαδες ' ? ( λογω εισβολης '74 )

---

Από τότε προέκυψαν πολλοί βλαμμένοι. Και δυστυχώς συνάντησα τέτοιους. Καποιοι περασανε το χαρακτηριστικο και στα παιδια τους.Όταν πριν αρκετά χρόνια ειχα κατεβει Αθηνα για καιρο διαπίστωσα τη διαφορά, ότι αλλού υπάρχει και πιο καλός κόσμος, προς εκπληξη μου.

Quote:

---

Originally Posted by PAPA

Ιωάννη βρίσκω μια υπερβολή σε όσα λες. Μην ασχολείσαι! Κάνε παρέα με όσους αξίζουν. Προσπέρασε ότι σε να ενοχλεί. Και φυσικά μην ανταποδίδεις γιατί στο τέλος χαμένος θα είσαι μόνο εσύ. Φύγε μακρυά από ότι σε φθείρει και να επιλέγεις ανθρώπους που σε κάνουν να αισθάνεσαι όμορφα!

---

Για σπάσιμο νεύρων βασικά μιλάμε. Αμα κάποιος αντιδράσει (φυσιολογικό) κάποτε η συνέχεια ειναι απρόβλεπτη. Χαμένοι είμαστε επίσης όταν μας μένουν απωθημένα, επειδή ανεκτήκαμε.

Μερικά σενάρια που μου ήρθαν στο μυαλό:
1) Έχεις μια σχετικά εύκολη ζωή που μπορεί να καταστεί αξιοζήλευτη, με αποτέλεσμα κάθε κομπλεξικός άνθρωπος που σε συναντά να βγάζει το χειρότερό του εαυτό (αντί να προσπαθήσει ο ίδιος να βελτιωθεί πάει να ρίξει εσένα).
2) Είσαι ο ίδιος υπερβολικά καλός και αγαθός άνθρωπος, οπότε θεωρείς αυτονόητο ότι κι οι γύρω σου είναι εξίσου αξιόπιστοι και καλοπροαίρετοι άνθρωποι. Καμία σχέση στην πραγματικότητα.
3) Είσαι πολύ ευαίσθητος οπότε αναλώνεσαι υπερβολικά σε κάθε περιστατικό και στο τέλος καταλήγεις να μεγαλοποιείς το πρόβλημά σου.
4) Είσαι πολύ ήπιων τόνων και δεν οριοθετείς όπως θα πρεπε τις σχέσεις σου με τους ανθρώπους.