προς αναζήτηση του πνευματικού εαυτού..
Αντιγραφή από το "τι σκέφτεστε":
δεν υπάρχει λόγος ύπαρξης και γι'αυτό θέλω να δημιουργήσω ανάγκες προκειμένου να τρέξω να τις ικανοποιήσω..αφού δεν υπάρχει λόγος ύπαρξης τουλάχιστον να δημιουργήσω έναν που θα με κάνει να τον κυνηγήσω..να ζω για να φτάσω το στόχο μου,να ικανοποιήσω την πλαστή ανάγκη μου..
μα πόσο θλιβερή είναι η πραγματικότητα που μας φτάνει σε αυτό το σημείο?να σκεφτόμαστε και να πράττουμε παράλογα?
δεν μπορώ να δεχτώ ότι ήρθαμε στον κόσμο για να δουλεύουμε και να γυρνάμε στην τρύπα μας και να κάνουμε δουλειές στο σπίτι και να μαγειρεύουμε και να τρώμε..
δεν το δέχομαι απλά..και έχω πρόβλημα..
η ανάγκη τώρα που θέλω να ικανοποιήσω είναι να βγω επιτέλους από τα φάρμακα..
αλλά είμαι μόνη μου..δε με στηρίζει ούτε συμφωνεί κανένας μαζί μου..είμαι απελπισμένη..
δεν μπορώ να παίρνω μια ζωή φάρμακα..θέλω να ζήσω μια στιγμή έστω ελεύθερη..
θέλω να τα κόψω αλλά όχι μόνη μου..δεν γίνεται άλλωστε μόνη μου θα κάνω λάθη και θα αναγκαστώ να τα ξαναπάρω..
θέλω να βρω έναν γιατρό που θα συμφωνεί κι αυτός να μου τα κόψει σιγά σιγά,να μου γράφει τις συνταγές και παράλληλα να γραφτώ σε κάποια ομάδα που θα με βοηθήσει να αντικαταστήσω τα φάρμακα με πνευματικές ασκήσεις και κατάλληλη διατροφή..
πώς θα τα πετύχω όλα αυτά?
δεν ξέρω τι να κάνω πού να απευθυνθώ..ποιος θα με βοηθήσει την ώρα που μένω με τους γονείς μου,δεν έχω δικά μου χρήματα και που οι γονείς μου δε συμφωνούν να κόψω τα φάρμακα ούτε να αλλάξω γιατρό γιατί αυτόν τον εμπιστεύονται και ούτε θα με βοηθήσουν προς αυτήν την κατεύθυνση?
είμαι σε αδιέξοδο..
καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή παρά..κλπ...
μου'ρχεται να χορέψω το χορό του Ζαλόγγου να φύγω με υπερηφάνεια και χορεύοντας από τη ζωή ως ένας άνθρωπος που δεν τα κατάφερε στη ζωή,σαν νικημένη..ως ένας άνθρωπος που έπαιξε και έχασε..αλλά πάντα υπάρχει μια ελπίδα ότι θα ζήσω κάποια στιγμή ελεύθερη που με κρατάει ζωντανή..
Έχουμε και τα γεγονότα που τρέχουνε αυτόν τον καιρό..αλλά με αφήνουν αδιάφορη..
δε με ενδιαφέρει μια κοινωνία που φιμώνει στόματα μπουκώνοντάς τα με φάρμακα..
υπάρχει η αντίληψη πως όσοι χαρακτηρίζονται με σχιζοφρένεια ή ψύχωση ή διπολική ή ό,τι άλλο,πως βρίσκονται σε μια διαδικασία εσωτερικής αναζήτησης και πράγματι εγώ το έζησα αυτό και ευτυχώς που το διάβασα κάπου τώρα γιατί μπορώ να το ισχυριστώ ότι έτσι είναι..είναι αλήθεια αυτό..με τη διαφορά ότι αυτοί που χαρακτηρίζονται από αυτές τις ασθένειες είναι γιατί ανοίγουν τις πύλες του ασυνειδήτου άτσαλα γι'αυτό υποφέρουν κιόλας..δεν ξέρουν πώς να διαχειριστούν τη δύναμή τους..
άμα τότε που ήμουν σε βαθιά ενδοσκόπηση είχα κάποιον να με καθοδηγήσει στην εσωτερική μου βουτιά δεν θα χρειαζότανε να πάρω φάρμακα..θα είχα προχωρήσει τώρα στο πνευματικό μου ταξίδι..
αντ'αυτού πήρα φάρμακα και γύρισα 100 χρόνια πίσω σε επίπεδο σκέψης..
δεν αντέχω θέλω να ξαναβρώ τον πνευματικό μου εαυτό..