Εμφανίστηκε μετά από 15 χρόνια για να ζητήσει τη βοήθεια μας

Γεια σας, είμαι 30 χρονών και έχω να δω τον πατερά μου από τότε που χώρισαν οι γονεις μου (περίπου 15 χρόνια), δεν είχαμε κανένα στοιχειό για το που έμενε, αν ήταν καλά , αν έχει κάνει άλλη οικογένεια κτλ. Πρόσφατα επικοινώνησε η ξαδέρφη του μαζί μας ότι είναι νοσηλεύεται με εγκεφαλικό οτι δεν μπορεί εκείνη να τον φροντίσει και ότι δεν έχει κανέναν άλλο. Η μητέρα μου δεν θέλει να ανακατευτεί αλλά έχει μια μάλλον αρνητική στάση στο θέμα . Η δίκια μου αντίδραση με προβληματίζει καθώς από όταν το έμαθα κλαίω με λυγμούς με την παραμικρή αφορμή ή και χωρίς αφορμή , δεν μπορώ να συνέλθω, δεν ξέρω πώς να το αντιμετωπίσω, δεν έχω σηκωθεί από το κρεβάτι 2 μέρες ούτε για να πάω στη δουλεία , ούτε στο νοσοκομείο να τον δω. Επιπλέον δεν εχω πει τπτ σε κανένα ούτε φίλο ούτε άλλο συγγενή. Από τη μια η μητέρα μου έχει δίκιο ίσως γιατί όταν ήταν καλά δεν πηρέ ποτέ ούτε ένα τηλ. Από την άλλη πως γίνεται να μην ενδιαφέρεσαι επειδή και εκείνος δεν ενδιαφερόταν;

Πρέπει κάτι να κάνεις για τον πατέρα σου έστω και αν αυτός δεν ενδιαφερόταν παλιά.

ηθικολογίες..

Quote:

---

Από την άλλη πως γίνεται να μην ενδιαφέρεσαι επειδή και εκείνος δεν ενδιαφερόταν;

---

ναι ειδες πως απο αγκαθι βγαινει ροδο αδιαφωροι γωνεις βγαζουν παιδια που ειναι το ακριβως αντιθετο αυτη την αντιδραση που εχεις παντως δε τη πολυκαταλαβαινω μπορει κ να σαι υπερσυναισθηματικη.

Οτι δεν είναι φυσιολογική συμπεριφορά η αντίδραση μου είναι το μόνο σίγουρο και με ανησυχεί αλλά δεν ξέρω πως να το αντιμετωπισω ευχαριστώ για τις απαντήσεις!!!

Quote:

---

Originally Posted by marymary

Γεια σας, είμαι 30 χρονών και έχω να δω τον πατερά μου από τότε που χώρισαν οι γονεις μου (περίπου 15 χρόνια), δεν είχαμε κανένα στοιχειό για το που έμενε, αν ήταν καλά , αν έχει κάνει άλλη οικογένεια κτλ. Πρόσφατα επικοινώνησε η ξαδέρφη του μαζί μας ότι είναι νοσηλεύεται με εγκεφαλικό οτι δεν μπορεί εκείνη να τον φροντίσει και ότι δεν έχει κανέναν άλλο. Η μητέρα μου δεν θέλει να ανακατευτεί αλλά έχει μια μάλλον αρνητική στάση στο θέμα . Η δίκια μου αντίδραση με προβληματίζει καθώς από όταν το έμαθα κλαίω με λυγμούς με την παραμικρή αφορμή ή και χωρίς αφορμή , δεν μπορώ να συνέλθω, δεν ξέρω πώς να το αντιμετωπίσω, δεν έχω σηκωθεί από το κρεβάτι 2 μέρες ούτε για να πάω στη δουλεία , ούτε στο νοσοκομείο να τον δω. Επιπλέον δεν εχω πει τπτ σε κανένα ούτε φίλο ούτε άλλο συγγενή. Από τη μια η μητέρα μου έχει δίκιο ίσως γιατί όταν ήταν καλά δεν πηρέ ποτέ ούτε ένα τηλ. Από την άλλη πως γίνεται να μην ενδιαφέρεσαι επειδή και εκείνος δεν ενδιαφερόταν;

---

Προφανώς η όλη ιστορία έχει βαθύτερη σημασία για σένα, θέλω να πω έχουν μείνει αρκετά κατάλοιπα (από τη σχέση με τον πατέρα σου, από την απουσία σχέσης μετά το χωρισμό κλπ) και σου βγαίνουν τώρα αυτές οι έντονες συναισθηματικές αντιδράσεις.

Η μητέρα σου νομίζω πως έχει κάθε δίκιο να μη θέλει ν' ανακατευτεί - ή μάλλον, κάθε δικαίωμα.
Δεν το λέω 'ανταποδοτικά'... δηλαδή το θέμα δεν είναι "αν εκείνος ήταν αδιάφορος, τώρα θα δείξω κι εγώ αδιαφορία".
Δεν έχει κάποια σχέση μαζί του, επομένως γιατί να ενδιαφερθεί?
Η εξαδέλφη του μίλησε με τη μητέρα σου ή με εσένα?

Τώρα εσύ, είσαι ένα ξεχωριστό άτομο, δεν πας πακέτο με τη μαμά σου.
Δεν υπάρχει κάποια γενική αλήθεια σε τέτοια θέματα... είναι πώς νιώθει ο καθένας. Επομένως δεν έχει νόημα ν' αναρωτιέσαι γενικά "πώς γίνεται να μην ενδιαφέρεσαι".
Εσύ ενδιαφέρεσαι? Θέλεις? Μπορείς?

Περαστικα στον μπαμπα σου.Ευχομαι να το ξεπερασει το εγκεφαλικο.Ξερω ατομα που καταφεραν να το ξεπερασουν,τους αφησε καποια προβληματακια αλλα το ξεπερασαν.

Quote:

---

Originally Posted by marymary

Γεια σας, είμαι 30 χρονών και έχω να δω τον πατερά μου από τότε που χώρισαν οι γονεις μου (περίπου 15 χρόνια), δεν είχαμε κανένα στοιχειό για το που έμενε, αν ήταν καλά , αν έχει κάνει άλλη οικογένεια κτλ. Πρόσφατα επικοινώνησε η ξαδέρφη του μαζί μας ότι είναι νοσηλεύεται με εγκεφαλικό οτι δεν μπορεί εκείνη να τον φροντίσει και ότι δεν έχει κανέναν άλλο. Η μητέρα μου δεν θέλει να ανακατευτεί αλλά έχει μια μάλλον αρνητική στάση στο θέμα . Η δίκια μου αντίδραση με προβληματίζει καθώς από όταν το έμαθα κλαίω με λυγμούς με την παραμικρή αφορμή ή και χωρίς αφορμή , δεν μπορώ να συνέλθω, δεν ξέρω πώς να το αντιμετωπίσω, δεν έχω σηκωθεί από το κρεβάτι 2 μέρες ούτε για να πάω στη δουλεία , ούτε στο νοσοκομείο να τον δω. Επιπλέον δεν εχω πει τπτ σε κανένα ούτε φίλο ούτε άλλο συγγενή. Από τη μια η μητέρα μου έχει δίκιο ίσως γιατί όταν ήταν καλά δεν πηρέ ποτέ ούτε ένα τηλ. Από την άλλη πως γίνεται να μην ενδιαφέρεσαι επειδή και εκείνος δεν ενδιαφερόταν;

---

κατ αρχας, το οτι δεν εχει αλλον να τον φροντισει, δεν ειναι αρκετο επιχειρημα για να θεωρηθει δεδομενο οτι πρεπει να τον φροντισετε εσεις, οταν εκεινος ηταν αδιαφορος επι τοσα χρονια. ειναι στο νοσκομειο, θα τον φροντισουν εκει. οταν βγει, επισης δικο του προβλημα.εσεις μπορει να ειχατε πεθανει τα χρονια της εξαφανισης του. ασχοληθηκε ποτε?
η ξαδερφη καλα εκανε κι ενημερωσε, αλλα κι εσεις δικαιωμα σας αν δεν θελετε να αναμιχθειτε, αλλα κι αν θελετε...

εισαι αρκετα μεγαλη για να μην εχουν σχεση οι δικες σου αποφασεις με αυτες της μητερας σου. μην ασχολεισαι να την κρινεις. και σκεψου οτι εκεινη δεν εχει καμια συγγενεια με τον πατερα σου, εφοσον ειναι χωρισμενοι τοσα χρονια . ΕΣΥ εχεις συγγενεια εξ αιματος. αυτο δεν σου προσαπτει καποια υποχρεωση απεναντι του, μετα την συμπεριφορα του. αν νοιωθεις η ιδια οτι θελεις να κανεις κατι, καντο. αν δεν θελεις η δεν μπορεις παρα την συναισθηματικη φορτιση να κανεις κατι, μην το κανεις.
μπορει να μην θελεις/ αντεχεις να τον βοηθησεις, αλλα να εχεις αναγκη να κανεις μια κουβεντα μαζι του για τα χρονια της απουσιας του. επιδιωξε να την κανεις.

Εγώ θα σου πρότεινα να πας να τον δεις, μπορεί αυτός να μην ενδιαφερόταν αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι εσύ δεν ενδιαφέρεσαι. Είναι πατέρας σου και κατά την γνώμη μου πρέπει να πας έστω να τον δεις. Εντάξει και αν είναι αυτός καλά και εσύ είσαι έτοιμη και θέλεις μπορείς να κάνεις μια συζήτηση μαζί του για να ξεκαθαρίσεις μερικά πράγματα αλλά αν δεν νιώθεις καλά με αυτό μπορεί να κάνεις μεγαλύτερη ζημιά στον εαυτό σου. Εύχομαι στον πατέρα σου να το ξεπεράσει και να γίνει καλά και σε εσένα δύναμη και κουράγιο...όλα θα πάνε καλά...