Πρόβλημα με την αδερφή μου

Καλησπέρα,
Χρειάζομαι τη βοήθειά σας.
Η αδερφή μου το τελευταίο διάστημα υποστηρίζει πως οι γείτονες μας παρακολουθούν, ότι σκέφτονται άσχημα πράγματα για την ίδια και την οικογένειά μας κι ότι θα έρθει η ώρα που θα μας κάνουν κακό και τότε θα βγει η ίδια αληθινή.
Η αδερφή μου να προσθέσω πως πάντα ήταν χαρακτήρας δυναμικός, με τη δουλειά της και την ανεξαρτησία της. Κάποια στιγμή πέρασε ένα πρόβλημα υγείας (δερματικής φύσεως) και το πήρε πολύ βαριά. Από τότε άρχισα να πιστεύω ότι άρχισε να αλλάζει, να επικεντρώνεται μόνο στον εαυτό της, και κάθε φορά που αντιμετώπιζε ένα πρόβλημα να σκάει όλη την οικογένεια για μέρες. Το ένα πρόβλημα έγιναν δυο και τα δύο μόνιμη κατάσταση. Είναι όλη την ώρα σκεπτική, προβληματισμένη, πιστεύει ότι την/μας ζηλεύουν και προσπαθούν να μας διαβάλλουν οικογενειακώς. Καθόταν ένα βράδυ και παρακολουθούσε ποιοι ήταν στο πεζοδρόμιο και μας έλεγε ότι μας παρακολουθούν. Κάθε φορά που την ρωτάμε αν έχει ακούσει όντως να μας συκοφαντούν, μας απαντάει "οχι" αλλά το υποψιάζεται πολύ έντονα!
Στην αρχή οι γονείς μου κι εγώ πιστέψαμε ότι είναι η ιδέα της, αλλά τώρα έχει γίνει πολύ έντονο όλο αυτό. Της προτείναμε να πάμε σε ψυχολογο, αλλά είναι ανένδοτη. Την έχω πάρει με το άγριο (στην αρχή ειδικά), ενώ πλέον της λέω ότι έχει φτάσει τους γονείς μας σε αδιέξοδο. Ο πατέρας μου έχει φτάσει στα πρόθυρα εγκεφαλικού. Η μητέρα μου είναι όλη την ώρα στεναχωρημένη. Φοβάμαι μήπως πάθουν κάτι. Κάθομαι και συζητάω με την αδερφή μου κάποιες φορές και προσπαθώ να επικαλεστώ το φιλότιμό της, της λέω ότι οι συνεχείς και παράλογοι ισχυρισμοί της θα πεθάνουν τους γονείς μας και το μόνο που κάνει είναι να με ακούει, να μου λέει "εντάξει, εντάξει, θα σταματήσω" και μετά πάλι το ίδιο βιολί! Λες και πλέον έχει πάψει να ενδιαφέρεται για τους άλλους. Σαν να μην την νοιάζει. Αυτή και οι εμμονές της να'ναι καλά!
Στο δια ταύτα τώρα: Είναι ανένδοτη για ψυχολόγο. Σκεφτήκαμε με τους γονείς μου να πάμε εμείς σε ψυχολόγο μπας και μας δώσει κάποια συμβουλή να βελτιωθεί η κατάσταση. Πιστεύετε ότι για αρχή καλά είναι; Δεν υπάρχει κάτι άλλο που μπορούμε να κάνουμε. Έχω αρχίσει και φοβάμαι γιατί διάβασα διάφορα για τη σχιζοφρένια. Έχουμε απελπιστεί:(

ΨΥΧΙΑΤΡΟ ΟΧΙ ΨΥΧΟΛΟΓΟ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ.ΕΙΝΑΙ ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΗ ΑΡΡΩΣΤΕΙΑ Η ΣΧΙΖΟΦΡΕΝΙΑ ΟΝΤΩΣ.ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΟΜΩΣ ΑΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΚΑΘΑΡΗ ΣΧΙΖΟΦΡΕΝΙΑ

συμφωνω με δημητρη.
ψυχιατρος χρειαζεται και μαλιστα αμεσα.
σκεφτειτε μηπως φωναξετε καποιον στο σπιτι και αφηστε την να παρακολουθει την δικη σας συζητηση μαζι του, αν δεν πεισθει να συνεργαστει κι η ιδια.
αρχικα ελατε σε επαφη με καποιον καλο ψυχιατρο και πειτε του το προβλημα, ισως εχει κατι να προτεινει κι εκεινος.

Quote:

---

Originally Posted by Hope89

Ο πατέρας μου έχει φτάσει στα πρόθυρα εγκεφαλικού. Η μητέρα μου είναι όλη την ώρα στεναχωρημένη.

---

Αυτήν, την σκέφτηκες πως νιώθει που έχει αυτό το πρόβλημα;; Γιατί να μην νοιάζεται για τους γύρω; Μήπως επειδή δεν μπορεί να διαχειριστεί όλη αυτή την καταστροφή που υπέστη το μυαλό της; Έχεις σκεφτεί ποτέ πως είναι να ζεις στον κόσμο σου με ένα σωρό προβλήματα που ούτε στα τρελά σου όνειρα δεν έχεις δει; Και σκέφτεσαι μόνο τους γονείς σου; Αυτή ψυχή δεν έχει;

pillow δεν είναι έτσι τα πράγματα και προφανώς δεν σκέφτομαι μόνο τους γονείς μου. Απεναντίας, τα τελευταία 5-6 χρόνια που αντιμετώπισε εκείνο το παροδικό πρόβλημα υγείας, έχουμε πέσει όλοι καταπάνω της και στο εκάστοτε πρόβλημά της. Όμως, πλέον έχουμε γίνει μια δυσλειτουργική οικογένεια που προσπαθεί να διαχειριστεί την όλη κατάσταση. Περνάμε πολλά. Έχουμε χάσει το μυαλό μας και το μόνο που προσπαθούμε είναι να βρούμε μια λύση στο πρόβλημα. Δεν είναι μόνο εκείνη, αλλά και άλλες τρεις ψυχές που υποφέρουν μαζί της. Το έχεις σκεφτεί αυτό; Δυστυχώς, σε οικογένειες όπου ένα μέλος τους αντιμετωπίζει κάποιο πρόβλημα ψυχολογικής φύσεως, όλα τα υπόλοιπα μέλη περνάνε επίσης έναν γολγοθά. Οπότε, το νόμισμα έχει δυο όψεις. Λυπάμαι που μιλάω κατ' αυτό τον τρόπο και κάπως σκληρά, αλλά έχω χάσει την υπομονή μου με όλα αυτά που γίνονται. Στις αρχές πίστευα ότι ήθελε όλη την προσοχή πάνω της (αναφέρομαι πριν 5-6 χρόνια), πλέον το πράγμα έχει πάρει άλλη τροπή το τελευταίο διάστημα.

Λες πως έχετε χάσει το μυαλό σας, ούτε που ξέρεις τι είναι αυτό!! Κι εγώ τους έχω τρελάνει όλους στην οικογένεια αλλά εγώ περνάω περισσότερα. Τουλάχιστον οι γονείς τους οποίους σκέφτεσαι, έχουν ο ένας τον άλλον, εμείς που έχουμε πρόβλημα δεν έχουμε κανέναν συνήθως! Η αλήθεια είναι ότι με το στίγμα, είμαστε τα εύκολα θύματα για κάποιους, και ξεσπάμε στην οικογένεια! Βάλε και τα συμπτώματα μέσα και τις παρενέργειες από τα φάρμακα, ε πόσα να αντέξουμε κι εμείς, δεν μπορούμε να τα διαχειριστούμε όλα αυτό! Δεν λέω ότι οι γονείς δεν περνάνε χάλια, αλλά έχουν ένα πρόβλημα πάνω σε αυτό, εμείς αντιμετωπίζουμε 3 όπως σου είπα εκτός τα άλλα, τα καθημερινά προβλήματα, και είμαστε και μόνες/οι μας και δεν μπορεί να μας καταλάβει και κανείς!! Τέλος, απ' ότι έχω καταλάβει, οι περισσότεροι Έλληνες στην τσίτα είμαστε 4-5 χρόνια τώρα, λόγω της κρίσης, οπότε επηρεαζόμαστε και απ' αυτό θέλουμε δεν θέλουμε, δεν είναι μόνο τα ψυχολογικά το πρόβλημα, όλοι δηλαδή είναι χάλια το τελευταίο διάστημα 4-5 χρόνων!

Hope, πραγματικά το καλύτερο είναι να επισκεφθείτε εσύ και οι γονείς σας έναν ειδικό να σας κατευθύνει σε πρώτη φάση και να σας στηρίζει σε όλη αυτή τη δύσκολη κατάσταση. Επειδή πράγματι η αδερφή σου υποφέρει και νιώθει μόνη, αλλά κι εσείς δεν γίνεται να συνεχίσετε έτσι.

πόσο χρονών είναι η αδερφή σου?

Καλημέρα,
Σας ευχαριστώ κατ' αρχάς για τις απαντήσεις και τις συμβουλές σας! Νομίζω marina38 πως το καλύτερο είναι αυτό που λες.Θα απευθυνθούμε σε έναν ειδικό για το πως μπορούμε να βοηθήσουμε την όλη κατάσταση. Κι από εκεί κι ύστερα βλέπουμε..
PAPA..33 χρονών είναι η αδερφή μου

ενταξει ελαφρυ ειναι αφου δεν ακουει φωνες ή βλεπει πραγματα...

μια παρανοια..

θα παρει ενα φαρμακακι σε χαμηλη δοση και θα κελαηδαει..

φωναξε ενα γιατρο ψυχιατρο να της μιλησει.

Μάλιστα! Είναι αρκετά μεγάλη για κάποια ψύχωση από τις λίγες γνώσεις που έχω χωρίς να είμαι απόλυτη. Μάλλον εμμονές είναι που μεγεθύνθηκαν λόγω του προβλήματος υγείας που βιώνει. Έχει προσωπική ζωή , συνεχίζει να εργάζεται? Το καλύτερο φυσικά θα ήταν να επισκεφθεί ψυχολόγο. Αν ερχόταν κάποιος ειδικός σπίτι με τη μορφή οικογενειακού φίλου? Για πολυτέλειες μιλάω ε??

Συμφωνώ με όσους προείπαν πως πρέπει να επισκεφθείτε έναν ψυχίατρο για να σας καθοδηγήσει και να σας ενημερώσει.Είναι δύσκολη πάθηση.Οι γυναίκες συνήθως νοσούν μετά τα 30 είναι σύνηθες αυτή η ηλικία.Η καλή της λειτουργικότητα πρωτού νοσήσει και το γυναικείο φύλο είναι καλοί προγνωστικοί παράγοντες.Επίσης δεν έχει όλα τα συμπτώματα της ψύχωσης εκτός κ αν δεν τα εντοπίσατε,κάτι που είναι επίσης καλό.Πρέπει να γίνει κάτι σύντομα για να μη χειροτερέψει η κατάσταση κ για να είναι κ η πρόγνωση καλύτερη.
Τώρα το μυαλό της είναι σαν να παίζει μια κασέτα από πεποιθήσεις και ιδέες και κάθε λογικό επιχείρημα πέφτει στον βρόντο.Βασανίζεται πραγματικά παρόλο που μπορεί να μη έχει επίγνωση.Είναι σύμπτωμα της πάθησης αυτό.Πιστεύω με την κατάλληλη αγωγή οι ιδέες αυτές θα φύγουν σε διάστημα το πολύ ενός εξαμήνου.Το θέμα μετά είναι να αποδεχτεί την πάθησή της και να ακολουθεί πιστά την όποια αγωγή και ΠΟΤΕ να μη διακόψει τα φάρμακα παρά μόνο με τη σύμφωνη γνώμη του γιατρού.Καλό είναι να ενημερωθεί κ η οικογένεια για το πρόβλημά της.Χρειάζεται στήριξη πάντως.Ίσως να είναι μακρύς ο δρόμος γιατί δεν υπάρχει θεραπεία παρα μόνο ανάρρωση αλλά υπάρχουν κάποιοι καλοί παράγοντες κ πιστεύω θα τα πάει καλά αν ξεκινήσει θεραπεία.

Δυστυχώς είναι ανένδοτη σε ο,τιδήποτε αφορά την επίσκεψη σε κάποιον ειδικό. Οπότε, αναγκαστικά το πρώτο βήμα θα είναι μια συνεδρία συμβουλευτικής για εμάς τους υπόλοιπους.

Προς PAPA: Η αδερφή μου ανέκαθεν υπήρξε δύσκολος άνθρωπος και δύστροπος χαρακτήρας. Συνεχίζει να πηγαίνει κανονικά στη δουλειά της, απλώς τον τελευταίο χρόνο τσακώθηκε με τους μισούς γιατί όπως έλεγε τη συκοφαντούσαν και έλεγαν άσχημα πράγματα για την ίδια και μάλιστα μπροστά της. Αυτός είναι και ο λόγος που οι κοινωνικές της συναναστροφές έχουν μειωθεί κατά πολύ. Δυστυχώς δεν έχει φίλους πια ως αποτέλεσμα της συμπεριφοράς της.

Μπορεί να μην είμαι ειδικός, αλλά καταλαβαίνω κι εγώ η ίδια ότι το μυαλό της είναι σε σύγχυση. Έχει διαρκώς άγχος (φαίνεται από τις κινήσεις της) και σκέφτεται πολύ και όλη την ώρα.

Το άγχος δεν είναι τίποτα σε σχέση μ'αυτά που νιώθει! Άγχος θα πει ελαφριά ψυχική ασθένεια, σχιζοφρένεια θα πει χάνεται σε λαβυρίνθους δυστυχίας και απόγνωσης που ξεπερνάνε κάθε είδους φαντασία! Μόνο αν το ζήσεις το καταλαβαίνεις! Το άγχος είναι μόνο το αποτέλεσμα, το πως νιώθει και αν νιώθει, γιατί χάνονται και τα συναισθήματα μέσα σε κάτι τόσο βαρύ, είναι μόνο το αποτέλεσμα αν τα λέω καλά.